Χίλια Ονόματα...

Είμαι ένα σημείο στο χάρτη των Κοινωνικών προεκτάσεων… άλλο ένα είσαι εσύ..
Η αντιστοιχία που με συντροφεύει είναι ένα προς χίλια.

Το γνήσιο όνομα, που με αντιπροσώπευε το έσβησα αυτόβουλα. Το θεώρησα υποκρισία πλέον να υπάρχει, αφού για τον κάθε χώρο στον οποίο ελίσσομαι και υπάρχω έχω κι ένα κωδικοποιημένο όνομα και σε εξαιρετικές περιπτώσεις με ταυτίζουν με έναν αριθμό.

Πριν ακόμη βαφτιστώ ένας αριθμός δημοτολογίου κόλλησε πάνω μου. Στο Δήμο με βρίσκουν πιο εύκολα με αυτό το νούμερο 435/Β/25/3 παρά με τ’ όνομά μου.
(Γλίτωσα από το μητρώο αρρένων βέβαια… όντας κοριτσάκι)

Επόμενος ο αριθμός μητρώου ως μαθήτρια, ως φοιτήτρια, ως καθηγήτρια, ως ασφαλισμένη στο ΤΣΜΕΔΕ, ως μέλος στο ΤΕΕ, αριθμός Α.Τ., πρόσφαλα απέκτησα και ΑΜΚΑ, ενώ πολλαπλασιάζονται οι αριθμοί Τραπεζικών λογαριασμών λόγω καρτών, δανείων σε αντιδιαστολή με εκείνον των πληρωμών που πεισματικά παραμένει ένας και σταθερός.
Τραπεζικές ταυτότητες, λοιπόν, με ένα νούμερο στη θέση του ονόματος που με ορίζει επαρκώς, χωρίς ο υπάλληλος να ζητά επιπλέον στοιχεία για να καταλάβει ποια είμαι!...

Αλλάζουμε πορεία και πεδίο.
Αριθμοί τηλεφώνου. Ο φανερός και ο κρυφός!... (γελάς?.... εσύ μόνο ένα έχεις?.. Ναι???.... μα τι γλυκός ψεύτης που είσαι!...)

Επόμενο το όνομα με το οποίο με έχεις αποθηκευμένη στη λίστα των επαφών σου…
Αλήθεια πώς?...
Αριθμημένη με νούμερο κι εσύ?
Με λυρικό όνομα ποιητικής ονειροπόλησης?
Με παραπλανητικό όνομα ενός υδραυλικού?
Δικαίωμά σου… δε μου πέφτει λόγος!.. Εσύ με βάφτισες, η επιλογή σου ανήκει!...

Τα usernames που συνοδεύουν τα mail μου… (πόσα είναι αλήθεια?.. έχασα και τον αριθμό!...)

Τα nicknames με τα οποία θα με βρεις να εμφανίζομαι με τοποθετήσεις σε φόρουμς, μπλοκς, προφιλάκια…

Κι έτσι διχάστηκα…

Έχασα την αληθινή μου ταυτότητα… Ποιος νοιάζεται εντέλη?..

Μήπως τα γραπτά μου δε με καθορίζουν και δε με προσδιορίζουν πλήρως?.. Τι το θέλεις το όνομά μου?... Αν με διαβάσεις, με μαθαίνεις πολύ καλύτερα… και υιοθετώ, αυτόβουλα ξανά, σαν όνομα στιγμιαίου προσδιορισμού τον τίτλο της κάθε μου ανάρτησης!...

Χίλια ονόματα...
Χίλιοι Εαυτοί...
Κομμάτια δικά μου...
Ένα παζλ ανθρώπινης προέκτασης… ένα παζλ σκέψης… συναισθημάτων… Τρέλας…

Μία κινούμενη εικόνα που δεν είναι πλήρης αν της στερήσεις ένα κομμάτι…
Δεν είναι πλήρης σε κανένα από τα μεμονωμένα κομμάτια της …

Είμαι πλήρης κάθε πρωί που καλημερίζω τον εαυτό μου με τ’ όνομά του… το αληθινό…

Είμαι πλήρης κάθε βράδυ, που μαζεύονται γύρω μου.. μέσα μου… όλα τα κομμάτια αποζητώντας ίχνη ασφαλούς ολοκλήρωσης…

Μπορεί να έσβησα το βαφτιστικό μου, μα η συνείδηση θρέφει τις συλλαβές και νανουρίζει όλες μου τις προεκτάσεις ψιθυρίζοντας το όνομά μου… Όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να εμπεδώσει το υποσυνείδητο ότι δεν είμαι ένας αριθμός, όπως με θέλει η εκάστοτε εξουσία… ούτε ένα nickname, όπως με θέλει η ψηφιοποιημένη κοινότητα…

Είμαι Εγώ, παρούσα, πλήρης, μέσα από χίλιες προβολές μου, μα πάντα ίδια:
Η Κάκια που γνώρισες…