Περίμενα λιτή κι απέριττη
στην άκρη
μην ενοχλώ
τα γεγονότα είχαν κλείσει το δρόμο
προς την έξοδο
ντυμένα ραγισμένους ενθουσιασμούς
από σπασμένες γκριμάτσες ανθρώπων
οι σκέψεις έκοβαν εισιτήριο
με σεβασμό στην ουρά εξυπηρέτησης
-αν ήταν συναισθήματα
θα έσπρωχναν
να κλέψουν προτεραιότητα.
Ο μηχανισμός δούλευε ρολόι.
Η μηχανή του τρένου
έφτασε στην ώρα της
εκτροχιάστηκε από τις ράγες
πέρασε μέσα από το σταθμό
και με άρπαξε.
Μαζί μου στο βαγόνι
μπήκε ολόκληρη η αίθουσα αναμονής.
Έβγαλε καρεκλάκια από τα μάτια μου
-μπαλκόνια εαυτού-
και όλο το βλέμμα μου
περίμενε
κι έγινε το ταξίδι αδημονία
και περνούσαν οι σταθμοί
μα δεν κατέβαινε η ζωή μου
και γινόμουν εγώ το τρένο
κι έφευγα
και δε γύριζα να χαιρετίσω
όσα καταβρόχθιζε η προηγούμενη στροφή
όσα χάνονταν στα φαράγγια του χρόνου.
Σηκώθηκα
κι άρχισα να βαδίζω εμπρός
σαν πιο γρήγορα να ήθελα να κινηθώ
από την αμαξοστοιχία
κι ας ήμουν εγώ το τρένο
ήθελα να φτάσω στη μηχανή
να βουτήξω τα χέρια μου στα σπλάχνα της
να ξεριζώσω το μηχανοκίνητο κομμάτι
και να φυτέψω εκεί ένα λουλούδι
οι ρίζες του να συνδεθούν με τα ηχεία
και σ' όλα τα βαγόνια μου
ν' αντηχεί ο ερχομός σου.
Περιμένω
τα χέρια μου ράγες παράλληλες
απλωμένη αγκαλιά
ολόκληρη μία αίθουσα αναμονής
κι ένα ταξίδι
με λουλούδια φυτρωμένα
στις παγωμένες παλάμες
ανθοδέσμη του χρόνου
ξεχύνομαι απ' τ' παράθυρα
και το κορμί μου κρέμεται
μ' αναρριχώμενη λαχτάρα
και Σε φτάνει
πριν έρθει η στιγμή της συνάντησης
είμαι ήδη εκεί
και Σε έχω.
Σμίγουν οι ράγες
κι αγκαλιάζεται ο ίσκιος μου
με το σώμα σου
παύει ο θόρυβος της μηχανής
κι επιτέλους
αρχίζει να χτυπά η καρδιά μου....
---------------------------------------------------
στην άκρη
μην ενοχλώ
τα γεγονότα είχαν κλείσει το δρόμο
προς την έξοδο
ντυμένα ραγισμένους ενθουσιασμούς
από σπασμένες γκριμάτσες ανθρώπων
οι σκέψεις έκοβαν εισιτήριο
με σεβασμό στην ουρά εξυπηρέτησης
-αν ήταν συναισθήματα
θα έσπρωχναν
να κλέψουν προτεραιότητα.
Ο μηχανισμός δούλευε ρολόι.
Η μηχανή του τρένου
έφτασε στην ώρα της
εκτροχιάστηκε από τις ράγες
πέρασε μέσα από το σταθμό
και με άρπαξε.
Μαζί μου στο βαγόνι
μπήκε ολόκληρη η αίθουσα αναμονής.
Έβγαλε καρεκλάκια από τα μάτια μου
-μπαλκόνια εαυτού-
και όλο το βλέμμα μου
περίμενε
κι έγινε το ταξίδι αδημονία
και περνούσαν οι σταθμοί
μα δεν κατέβαινε η ζωή μου
και γινόμουν εγώ το τρένο
κι έφευγα
και δε γύριζα να χαιρετίσω
όσα καταβρόχθιζε η προηγούμενη στροφή
όσα χάνονταν στα φαράγγια του χρόνου.
Σηκώθηκα
κι άρχισα να βαδίζω εμπρός
σαν πιο γρήγορα να ήθελα να κινηθώ
από την αμαξοστοιχία
κι ας ήμουν εγώ το τρένο
ήθελα να φτάσω στη μηχανή
να βουτήξω τα χέρια μου στα σπλάχνα της
να ξεριζώσω το μηχανοκίνητο κομμάτι
και να φυτέψω εκεί ένα λουλούδι
οι ρίζες του να συνδεθούν με τα ηχεία
και σ' όλα τα βαγόνια μου
ν' αντηχεί ο ερχομός σου.
Περιμένω
τα χέρια μου ράγες παράλληλες
απλωμένη αγκαλιά
ολόκληρη μία αίθουσα αναμονής
κι ένα ταξίδι
με λουλούδια φυτρωμένα
στις παγωμένες παλάμες
ανθοδέσμη του χρόνου
ξεχύνομαι απ' τ' παράθυρα
και το κορμί μου κρέμεται
μ' αναρριχώμενη λαχτάρα
και Σε φτάνει
πριν έρθει η στιγμή της συνάντησης
είμαι ήδη εκεί
και Σε έχω.
Σμίγουν οι ράγες
κι αγκαλιάζεται ο ίσκιος μου
με το σώμα σου
παύει ο θόρυβος της μηχανής
κι επιτέλους
αρχίζει να χτυπά η καρδιά μου....
---------------------------------------------------