Περιπλανιέμαι στο μαγικό τοπίο του S6M9S
Λουλούδι μου σε κόψανε,
μα ερπετού ιδιότητα επιβίωσης σε πότισα
και όταν κόβεσαι
διπλασιάζεσαι
και με δυο καρδιές
σπόρους παλμούς
φυτεύεις σε πλαγιές δυσπρόσιτου αγγίγματος
κι ας δωρεάν κι ελεύθερα
χαρίζεις τις αυτοκτονίες σου,
όταν στο ζητά το ΠρωτοΣέλιδο της Τυφλής Τυπογραφίας των Ενστίκτων
για να πουλήσει τις Δέκα Εντολές του ανατυπωμένες
χρόνια τώρα
με μελάνι πολυχρησιμοποιημένο
κι ας κανείς πια δεν υποτάσσεται
στην Εφαρμογή τους...
μα είναι τόσο ευχάριστο το best seller
των Θεϊκών Διαλόγων,
που προσεχώς θα "παίξει" στις Οθόνες του Μυαλού μας
με πρωταγωνιστή σε κάθε Ρόλο
την μεταμόρφωση του Ποιητικού μας Ελιγμού...
Λουλούδι μου σε κόψανε,
μα σαν ερπετό διπλασιάζεσαι
και όμορφα έρπεις πάνω στο μίσχο του Ποιήματος
για να θυμίσεις
πως έρχεται ο καιρός που οι αλληγορίες
αλλάζουν Θέση Μεταφρασμένων Νοημάτων....
η Κόλαση μυρίζει Εύα
και ο Θεός αλλάζει το δέρμα του
για να προσαρμοστεί στη Νέα Εποχή των Πραγμάτων!!
H Κόλαση μυρίζει ΛΙΛΙΘ ..Η Εύα είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήκακέκτυπο αιώνων...αμετάφραστο το αιώνιο μέσα μας...πως να χωρέσει σε λέξεις ο πόνος απο την δαγκωνιά του σερπετού; Aντίδοτο το αιμάτινο δάκρυ..γιατί κανείς γενναίος δεν επιβιωνει με επιδέσμους και κλαψουρίσματα της στιγμής..αντιθέτως αφηνει ανοιχτές τις πληγές στον αέρα και η αύρα της ανυποταξίας οδηγεί στο άρρητο..κανείς δεν φτάνει έρποντας ως εκεί..οσα πουκάμισα και αν αλλάξει ο καιρός ως εκεί φτανεις πατωντας γερα στα δυο σου πόδια..ολομόναχος.!!
Έχασα το Χαμόγελο μου..όποιος μου το ξαναφέρει πίσω θα τον ανταμείψει γενναιόδωρα η αιωνιότητα της στιγμής που δεν περνά και δεν χάνεται.
Καλημέρα Κάκια μου.
Καλημέρα Κάκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦλυαρία..φλυαρία...φλυαρία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα κι ο Παράδεισος… Εύα μυρίζει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ετικέτα σου «Σαν Ποίηση»
τη λογίζομαι κολλημένη σ' ένα σεντούκι με φυλαγμένα μέσα του
μικρά, πολύχρωμα, αστραφτερά πετράδια…
Να το προσέχεις αυτό το σεντουκάκι!
μεθυστικο........
ΑπάντησηΔιαγραφήμε υπερφυσικους υπερπολλαπλασιασμους η φαντασια φαινεται πιο λογικη απο καθε ειδους τετοια αντροπη..κι ομως το λουλουδι σου..βγαινει απο τα καλουπια και τις αξιες ευελικτα αναριχωντας τα ορια...
και μεθαει με καθε σταγονα της δικης σου πενας που του επιβαλλει μια πολυταραχη ανατροπη.. ανατροπη των δεδομενων.. ξεπερναει τον εαυτο του..
κι εκει που ο καθενας θα σερνοταν στο μαυρο των πατωματατων του θανατου.. εκεινο διπλασιαζεται.. ελευθερωνοντας την μαγεια ενος ονειρου...
σ αγαπω..
"κι ας δωρεάν κι ελεύθερα
ΑπάντησηΔιαγραφήχαρίζεις τις αυτοκτονίες σου,"
απ τις πιο ερωτικες φρασεις που εχω διαβασει,
και λιγο παρακατω,
"με πρωταγωνιστή σε κάθε Ρόλο
την μεταμόρφωση του Ποιητικού μας Ελιγμού..."
ενας ελιγμος η ζωη γυρω απο αορατο κεντρο ,
μονο που η Νεα Εποχη Πραγματων δεν θα ερθει,
ετσι ηταν παντα κι ετσι θα μεινει
Κρατάω τους τρεις τελευταίους στίχους
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί επειδή της κόλασης μ' αρέσει η μυρωδιά, όχι ωστόσο και η προσαρμογή...
Διαφωνώ καθέτως με τον δυϊσμό Εύας και Θεού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόκειται για απολύτως ταυτόσημες έννοιες! Είναι η Μυθική Αμοιβάδα που δημιούργησε τον Κόσμο! Το Άρρεν είναι απλώς ο Πρώτος Γιος, ο Κάϊν - ναι ο γνωστός, ο με τις τραγικές ζηλόφθονες συνέπειές του...
Λέω τώρα εγώ...
(Για ρώτα όμως και κανεναν Ερωτευμένο Οιδίποδα για σιγουριά... Να δούμε: Θα το επιβεβαιώσει..;)
Τελικά ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους όσο και αν άπτεται στα πιο απόμακρα σύνορα του υποσυνείδητου μπορεί να συμβεί...
ΑπάντησηΔιαγραφή"μα ερπετού ιδιότητα επιβίωσης σε πότισα" Στα σύγχρονα μεταλλαγμένα φυτά που κυκλοφορούν έχουν εμπλακεί γονίδια από ερπετά , έντομα , θηλαστικά ξένα προς το φυτικό βασίλειο ... Η "κυτταρική διαίρεση" που παρουσιάζεις είναι οι ιδέες και οι διάφορες αντιδράσεις των συναισθημάτων μας που βρίσκονται σε ένα διαρκές γίγνεσθαι, μια αδιάκοπη κίνηση χωρίς τέλος...
Καλή σου μέρα εύχομαι κάπου κοντά στη φύση και στα άκοπα λουλούδια των αγρών.
Το λουλούδι της ποίησης ανθίζει με σκοπό να κοπεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκεί να μην πληγώσεις το μίσχο και να βάψεις με τα πέταλά του όμορφες στιγμές!
Μοιάζει με αίνιγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημενη μου μην κοβεις το λουλουδι..
ΑπάντησηΔιαγραφήμυρισε το αρωμα τους πιες το νεκταρ τους...
Με έκανες να κλάψω. Καταθέτω λοιπόν τις Σταγόνες από τα Δάκρυά μου στα πόδια Σου, και με τα μαλλιά μου Στα πλένω από τη Σκόνη του Καιρού και των Υπερβατικών Ονείρων. Μακάρι να είχα και ένα Λουλούδι να προσφέρω στο Ερπετό, στην Εύα και στην Τυφλή Τυπογραφία του Best Seller, αλλά δεν έχω. Ο Κήπος μου μάράθηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλαίω από τα γέλια κοπελιά.
Μόλις διάβασα κάτι τόσο συναρπαστικά βλακώδες που θα με στοιχειώσει για το υπόλοιπο της ημέρας.
Να 'σαι καλά.
Δέχομαι να μην αρέσει σε κάποιον ο τρόπος που γράφω αλλά δεν δέχομαι την λογική της ανωνυμίας- την λογική του κουκουλοφόρου, που λέω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν σ’ αρέσει μια σελίδα μην μπαίνεις..
Γιατί χαλάς τον πολύτιμο χρόνο σου για κάτι που δεν εγκρίνεις;
Αλλά μην αφήνεις την χολή σου, την βρωμερή χολή σου πάνω στην ιστορία της σελίδας του άλλου..
Αυτά για τον Ανώνυμο..
Όσο το λουλούδι έχει ρίζες, μην το φοβάσαι. Και το δικό σου έπιασε γερά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκι μοσχομυριστό, καλό μου...
ΑΕΡΙΚΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήτεμαχιζω τη ζωή μου κι αναπαράγομαι
παράσιτο ποιήματος
σε κήπους παραδείσου
με κόλασης γονίδιο
να επιβιώνει σε καλοκαιρίες και κακοκαιρίες αιφνίδιας Μεταπτωσης
από το ΝΑΙ στο ΟΧΙ...
προβλέψιμες και οι Ανατροπές
μα τραφήκαμε από ερπετού ιακνότητα επιβίωσης...
με κόβεις και διπλασιάζομαι
σαν το ποίημα...
διπλά αυτόνομη
εχω κάψει τα δεκανίκια μου εδω και αιώνες προπατορικού αμαρτήματος
και ΑΜΑΡΤΩΛΗ καθομαι μπρος στην ΚΡΙΣΗ των Θεών...
ΦΙΛΙ.... ουσιας..
kalio
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες
λουσμένες με πρωινά στις χούφτες ...
Ανήκω στο πρωινό αχ της Μέρας...
δεν φωλιάζω πια στα σκοτάδια μου..
Αναψα λύχνους αποκρυπτογραφησης των μυστηρίων μου
και με καθαρό Ουρανό
ξεπροβάλλω πρωτη πρωινή πληγή
στο Σώμα του Ορίζοντα,
που παντοδύναμος τόσους αιώνες φιλοξενεί Ανατολές και Νέες Εκκινήσεις....
κόπηκε ο Χρόνος μου στα δύο
κι εγω απλώθηκα στις Ανατολές του Ήλιου και των Αστεριών της πιο ξάστερης νύχτας....
Νέα Ζωή...
σαν Παραμύθι που μόλις τωρα ξεκινά,
όταν παραδοξως ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ!!!
ΦΙΛΑΚΙ.... που ερπει στο φως...
Ανώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΠΩΝΥΜΕΣ φλυαρίες φλυαρίες φλυαρίες...
Φοράω Ψυχή με δίχως όνομα καθημερινής νοοτροπίας
και μιλά μία γλώσσα αλλοφροσύνης
που παρανοεί τις γήινες κυριολεξίες
και φλυαρεί από βίτσιο κομπογιαννήτικες μαγείες
μιας τσιγγάνικης εμμονής στο Απελευθερωμένο Γλωσσάρι της Αλητείας των Εσώψυχων Ορμών
ΛΕΞΕΙΣ ακατανόητης κατάποσης
που Βλάπτουν Σοβαρά της Υγεία των ανυποψίαστων αναγνωστών...
Τη δεύτερη φορα - ΑΝ υπαρξει- έλα υποψιασμένος..
Έχω τοποθετήσει παγίδες στο κατωφλι του τσαντιριού και ΜΟΝΟ οι εκπαιδευμένοι ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ -ΛΟΚΑΤΖΗΔΕΣ θα κατορθωσουν να τις περάσουν σωοι κι αβλαβεις!!!
be careful, my friend...
ΕΔΩ ότι κόβεται στα ΔΥΟ, δε ματώνει... δεν πεθαίνει....παραδόξως...αναγεννιέται σε ΔΙΠΛΑΣΙΟ Ύπαρξης!!!!!
ΦΙΛΑΚΙ... εεεεεεεεε... γαμωτο... ΦΥΣΙΚΑ κομμένο ΣΤΑ ΔΥΟ!!!!!
Μελίνα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήότι απλώνεται στο προαύλιο της Σκέψης μου
είναι αντανάκλαση του Εαυτού μου στο κάτοπτρο του Υποσυνείδητου...
Αβίαστα μπήκαν οι ετικέτες...
αβίαστα γράφηκαν ΟΛΑ...
Ποτέ δεν ένιωσα και φυσικά δεν είμαι Ποιήτρια...
απλά ΕΙΜΑΙ....
κάτι ΕΙΜΑΙ...
το όνομα εχει δευτερεύουσα σημασία..
η ετικέτα το ίδιο...
το σχήμα μου επίσης..
ΑΥΤΟ που πραγματικά μετράει είανι η ΟΥΣΙΑ μου...
αυτη η ΣΤΑΓΟΝΑ που παλεύω να μην εξατμιστεί στη θερμότητα της Τριβής με τον ΕΞΩ κόσμο!!!
Σε φιλώ ολόγλυκα...
ΚΛΗΡΟΝΟΜΑΚΙ μμμμμμμμμμμμου
ΑπάντησηΔιαγραφήαν εχω έναν κήπο ΔΙΚΟ μου στη ζωή
είναι φυτεμένος από δύο ΛουΛούδια
με τόση φροντίδα ΖΩΗΣ πανω τους
που όσο κι αν οι συνθήκες των δυνατών Ανέμων τα πληγώσουν, ή σκορπίσουν τα πέταλά τους
ΕΓΩ θα μαζεύω κάθε ίνα του Εαυτού τους και με ΛΑΤΡΕΙΑ θα συναρμολογώ την ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ τους
ωσπου με δίχως στήριγμα άλλο από τις ΔΙΚΕΣ τους ρίζες
να ανΥψωθούν στο Μεγιστο της Καμπύλης της ΖΩΗΣ τους!!!
σ'αγαπαω τρελοΤΣΙΓΓΑΝΑΚΙ μου.....
ΦΙΛΙ..... αιωνια κολλημενο πανω σου..
λογια εικονες τραγουδια
ΑπάντησηΔιαγραφήο αντίλογος του συνειρμού μου ψιθυρίζει πως ΚΑΘΕ στιγμή ζούμε την ΝΕΑ ΤΑΞΗ πραγμάτων...
αν και ΟΛΑ ιδια μένουν στους αιώνες...
η ανακύκλωση της Ύλης και της Ενέργειας μεθά με τους νέους συνδυασμούς που δημιουργεί πειραματιζόμενη...
μα...
τελικά ίδια ΥΛΗ, ίδια Συγκυρία, ίδιος Συνειρμός...
ΠΡΑΞΕΙΣ που επαναλαμβάνονται απλά μετατοπισμένες σε μία παραλληλη χρονική ευθεία...
Λόγια που ειπωθηκαν και ξαναειπωνονται πανομοιότυπα...
εικόνες που χρονια τωρα...χιλιετίες αποτελούν το σκηνικό του Θεάτρου της ΖΩΗΣ μας...
όμως μέσα σε όλη αυτή την Επαναληψη ΕΜΕΙΣ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ερωτευόμαστε και διπλασιάζουμε τον ΕΑΥΤΟ μας.... τον Τριπλασιάζουμε.. τον πολλαπλασιάζουμε με τον αριθμο των πληγών μας...
ΜΑΓΙΚΑ αναγεννιόμαστε και δεν έρπουμε,
μα γλιστράμε στον Υδατινο Χρόνο....
Σε φιλώ..