Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Μοιραία


Συγνώμη που κάθισα δίπλα σας χωρίς να ρωτήσω. Δεν είναι όλες οι θέσεις πιασμένες. Αντιθέτως, εδώ και χρόνια όλες άδειες είναι. Η μεταμεσονύχτια διαδρομή διασχίζεται από μοναχικούς οδηγούς και τα βαγόνια της μαζικής μεταφοράς μένουν άδεια. Είστε ίσως η τελευταία μου ευκαιρία για επαφή.

Φόρεσα την διαχυτικότητά μου και απόψε αποφάσισα να είμαι μοιραία. Πρόσθεσα ατίθασες αφέλειες Σκέψης στα μαλλιά μου. Φόρεσα έναν Σταυρό στο καλοκαιρινό ντεκολτέ, με σκαλισμένη πάνω του την διαΣταυρωμένη Ζωή μου με το σύγχρονο Θάνατο της παθητικής απραξίας. Είχα και μία αλυσίδα με δελφίνια στο αριστερό πόδι, πριν συναντήσω τον Ελεγκτή, που θεώρησε επικίνδυνη την προτροπή της για Ελευθερία κι έτσι κατασχέθηκε μαζί με άλλους Οιωνούς Ανεξαρτησίας.

Πως μια αλυσίδα μπορεί να θυμίζει Ελευθερία, ακόμη δεν το κατάλαβα! Ακόμη και τα δελφίνια αιχμάλωτα ήταν των κρίκων της! Αυθαίρετες ερμηνείες των Ανθρώπων. Συμβιβάστηκα. Απείλησε να με κατεβάσει από την αμαξοστοιχία. Πάντα, μόλις υπονοήσουμε διάθεση μη συνεργασίας, μία απειλή έρχεται να μας επαναφέρει στην Τάξη, Δόξα τω Θεώ! Ξέρετε διαφορετικά πόσες φορές θα είχα χάσει την βραδινή ταχεία?... Δε θα είχα γνωρίσει κι εσάς.

Απλωθείτε! Μην σας περιορίζω. Εξάλλου έχω μάθει να δίνω χώρο στους συγκάτοικους της Μοναξιάς μου. Απλωθείτε. Και πάνω μου. Όπως βολεύεστε. Εγώ θα συρρικνωθώ στις πιο ενδόμυχες σκέψεις μου, που δεν κάνουν αντίλαλο πια. Κάποτε ήταν εκκωφαντικές και δυσαρεστούσαν τον κόσμο. Τώρα, μετά από χρόνια εκπαίδευσης, έμαθα να είμαι αρεστή! Σας αρέσω ε? Πείτε ναι! Η επιβεβαίωση είναι ο κρίκος της αλυσίδας που μας ενώνει. Εσείς θα ενισχύεται το Εγώ μου κι εγώ το Δικό σας. Κι αν γνωρίσουμε κι άλλους στη διαδρομή που θα θελήσουν να καθίσουν δίπλα μας, θα παρουσιάσουμε Ωραιοποιημένο ο Ένας τον Αλλο στους επισκέπτες! Εξάλλου, εμείς θα έχουμε αναπτύξει ισχυρό δεσμό, μέσα από τόσες συζητήσεις κι αγγίγματα. Έτσι δένονται οι άνθρωποι ε? Ξέχασα πια. Σας είπα, εδώ και χρόνια είναι άδειες όλες οι θέσεις σ'αυτήν την βραδινή ταχεία.

Γιατί βραδινή? Λένε πως στο σκοτάδι δένονται πιο γρήγορα οι άνθρωποι και πλέον δεν έχουμε πολύ χρόνο. Αν κλείσω τα μάτια το σκοτάδι βαθαίνει και μπορεί ακόμη πιο γρήγορα να συνευρεθούν οι Ψυχές μας. Τελευταία φορά που βρέθηκα σε ακαδημαϊκή συζήτηση για την ύπαρξη ή όχι της Ψυχής, οι γνώμες ακόμη διχάζονταν. Αν είστε από αυτούς που δεν πιστεύουν στην Ψυχή, θα προσαρμοστώ στα "πιστεύω" σας. Θα συνευρεθούμε σαρκικά, χωρίς προεκτάσεις. Δε θα αντισταθώ με περιττές αναλύσεις. Η κοινωνία μετέτρεψε σε αυτοτελή κόμικς τις Ζωές των Ανθρώπων. Πρέπει να προλάβουμε να γράψουμε το δικό μας κόμικ πριν φτάσει το τρένο στην επόμενη στάση Ζωής. Ας γράψουμε το "Τέλος" μας κι έπειτα δε θα σας επιβαρύνω με απαιτήσεις. θα κατεβείτε από τη Ζωή μου και θα κατεβώ από τη Δική σας. Είμαι ολιγαρκής κι έχω μάθει να βιώνω πολιτισμένους αποχωρισμούς.

Απόψε όπως θα είμαι Μοιραία, όπως δεν υπήρξα ποτέ. Δε μας βλέπει κανείς και δε θα χαλάσει η εικόνα μου το πρωί που ο κόσμος θα κατακλύσει τους δρόμους. Οπότε, ας μην τσαλακωθούμε πολύ για να μη δώσουμε στόχο ... μα περισσότερο γιατί αν τσαλακωθούμε ίσως αγαπηθούμε μέσα από τις πτυχές μας και δε θα μπορέσω να ενεργοποιήσω τον πολιτισμένο αποχωρισμό μου, κι εσείς δεν θα καταφέρετε να κατεβείτε εύκολα από τη Ζωή μου.

Δεν είπατε τίποτε. Ούτε μία ανάσα να ανεμίσουν οι αφέλειες στα μαλλιά μου και το ύφασμα που ντύνει την Αλήθεια μου. Λοιπόν?

-Δεν πιστεύω στις Ψυχές. Ούτε στα Σώματα. Δεν ξέρω με τι θα χορτάσεις την Πείνα μου. Μοιάζεις πιο άδεια από τις Θέσεις, κι όλος ο χώρος που καταλαμβάνεις είναι μία αναξιοποίητη πληροφορία που δε θα αναζητηθεί ποτέ. Τσαλακωμένη σε βρήκα, όσο κι οι καταβολές σου. Φτηνό ομοίωμα Κούκλας σε Βιτρίνα, κι Εγώ δεν έχω κέρματα να εξαγοράσω την Ελευθερία σου. Ούτε στιγμιαία.
Μοιραία, λοιπόν, οι ταχείες μας χωρίζουν εδώ. Πολιτισμένα.





27 σχόλια:

  1. Μια γωνίτσα μόνο σ’ εκείνο το βαγόνι ν’ απαγκιάζουν τα όνειρα…
    Μα δεν χρειάζεται να ρωτήσεις
    έτσι κι αλλιώς ,φορές ,άλλα εννοούν …πάντα ένα ΝΑΙ μπορεί να θωρηθεί ΟΧΙ και το αντίθετο..
    Μια γωνίτσα να προφυλάσσει το τζάμι του παράθυρου απ’ τα αγιάζι..
    Μια γλυκιά κουβέντα στη νυχτερινή διαδρομή
    Με δίχως εισιτήριο, δίχως προορισμό ,παρέα με τους νυχτερινούς μοναχικούς συνοδοιπόρους..
    Κι ο ελεγκτής με άγριο βλέμμα πάντα..
    Συμβιβάστηκες ??
    Συμβίβασες τα όνειρα ? τη διαδρομή? Την ελευθερία?
    Να δεθούμε λοιπόν ..να δεθούμε σφιχτά ..κοντά κοντά να ζεστάνει η μια ψυχή την άλλη..
    Όχι όχι άσε να τσαλακωθούμε μάτια μου… οι γυαλισμένοι λαμποκοπούν πολύ και δεν μας πάνε..
    Μη φοβάσαι κι αν δεθούμε πιότερο κι αν πονέσουμε κι αν αγαπηθούμε πιότερο..
    Όλα τούτα θα μας κρατάν την αναπνοή ζωντανή.. θα δυναμώνουν της καρδιάς το χτύπο
    Κι εκείνη η φωνή ? τι λέει ? μην ακούς …κλείσε τα αυτιά κι αφουγκράσου την δική σου μοναδική αλήθεια..
    Εκείνοι που πιστεύουν ..εκείνοι π’ αγαπούν βαθιά μένουν μαζί για ΠΑΝΤΑ…
    Τα ακούς ??? για ΠΑΝΤΑ!!
    Τσαλακωμένα ΜΑΖΙ !!!!!!!!!!

    Φιλί νυχτερινού συνεπιβάτη με όνειρα που ταξιδεύουν ΜΑΖΙ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος3/28/2012

    Πολύ γερό !! Κειμενάρα !!

    Ελπίζω να έδειξε την δέουσα απουσία κατανόησης !! Γιατί αυτό προτρέπεις το πρόσωπο που κάθεται δίπλα στην ηρωϊδα σου.

    Better Chance next time !!

    Τσεκάριζε και καμιά φορά τα mail σου !! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...Μοιραία, λοιπόν, οι ταχείες μας χωρίζουν εδώ. Πολιτισμένα...

    Οι ασυμβίβαστοι πιστευουν σε ψυχη και σωμα ΜΑΖΙ....δεν χωρούν πουθενά αλλου
    δεν αντέχουν αλλοιώς.

    Ενσταση στο πολιτισμένα...!!

    Με την καμία όμως...!! Γυαλιά Καρφιά..και φακίρης οποιος αντέχει!

    Τρυφερή Καληνύχτα και αντίστοιχο φιλί σου αφήνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εισαι η γυναικα η μοιραια
    διαβαζοντας παντα περναμε ωραια
    και δεν θα πω τιποτα αλλο
    αν και ξερεις πως εχω πολλα να βγαλω
    ομως εδω θα ακουσεις τη σιωπη μου
    κι ας κανει κροτο ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. στα τρένα, στα βαγόνια , μπορούν να γίνουν τα πάντα
    και συγχρόνως εντός ορίων (ανάμεσα στις εκνευριστικά
    παράλληλες ράγες έως το τέρμα του ορίζοντα…)

    καλημέρα !

    υγ. φυσικά κι ευτυχώς υπάρχει ανά πάσα στιγμή
    η λυτρωτική πιθανότητα του (ακούσιου ή εκκούσιου)
    εκτροχιασμού !
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δέσποινα

    μία γωνίτσα Εαυτού χρειάζονται τα Ταξίδια για να νιώσει ασφάλεια ο ΑποΠροσανατολισμός μας...

    Είναι σκληρό να μένουν Άδειες οι Θέσεις της Ζωής...
    Και πιο Σκληρό να γεμίζουν με Ανθρώπους που ξεφυλλίζουν τις Ζωές των Άλλων με την αυστηρότητα του "Στατικογράφου" - Μελετητή, ο οποίος παντα εξαιρεί τον Εαυτό του από τις Ταξινομήσεις...

    Φοβάμαι τους Σκληρούς Ανθρώπους...
    Φέρουν πιο πολλά παιδικά τραύματα από αυτούς που από αφέλεια εκτείθονται με αυθόρμητες εξομολογήσεις μπροστά στα μάτια του ΣυνΤαξιδιώτη τους!....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. GiP

    Το κείμενο γράφει αυτόνομα τη δική του Ιστορία. Αδράχνει Ιδέες από τη Ζωή, μα ντύνει με εκδοχές σεναρίου επινόησης...

    Πολλές οι ομοιότητες, και σ'αυτο βοηθά η αλληγορία...

    Ποιος δε φορά μία αλυσίδα στο Χέρι?.. στο Πόδι?.. Στο λαιμό του?..

    Όχι κόσμημα, μα Αόρατη Αλυσίδα Αιχμαλωσίας...
    και όταν τολμά να την διακοσμήσει με δελφίνια ή αετούς, που πρεσβεύουν ΕΛευθερίες, τότε παντα παρεμβαινει ο Ελεγκτής και κατάσχεται το Ύποπτο για προβοκάτσια Αντικείμενο.
    Πρέπει να τιθασεύουμε τις Ενέργειες που ίσως προκαλέσουν προβλήματα στην εύρρυθμη Λειτουργία της Κοινωνίας, όσο ακόμη είναι μικρής εμβέλειας και επιρροής!.... {!}

    Ετσι, οι συνειδήσεις εξακολουθούν να φέρουν το Σχήμα των Κρίκων της ... Ελεγχομενης "Ελευθερίας"...

    Κρίκος η Κυρία...
    Κρίκος κι ο Κύριος...

    Η πρώτη συνειδητοποίησε το Παιχνίδι που παίζεται και αποφάσισε να Παίξει με τους Κανόνες των Άλλων... Ίσως επειδή δεν έχει πολύ Χρόνο πια...

    Ο Δεύτερος θεωρεί τον Εαυτό του Κριτή της Υποχωρητικής σε όλα Κυρίας...

    Εκείνος μάλλον έχει υποστεί το μεγαλύτερο ευνουχισμό της Ανεξαρτησίας του, ώστε δε δύναται να παλέψει να σπάσει τις Βιτρίνες και να χαρίσει Ελευθερία στην Κούκλα που ευγενικά ΧαμοΓελά στους Περαστικούς...

    Δεν μπορεί να της Χαρίσει Ελευθερία, γιατί χαρίζουμε ΜΟΝΟ κάτι που το έχουμε!!!

    Κι ο Κύριος στερείται Ικανότητας Πετάγματος...
    Είναι γήινα ριζωμένος στο κατεστημένο και μέσα από την Αυστηρή Κριτική του, πληγώνοντας την "Κυρία των Συμβιβασμών", νιώθει πως κατέχει Ισχύ και Δύναμη...
    και φυσικά θεωρεί πως με Πρωτοβουλία του μπορεί να κατεβεί από το Βαγόνι, όποτε το Θελήσει ο Ίδιος....
    ακόμη κι όταν αυτό κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα ... Επαφής!.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλως σε βρισκω στο "σπιτικο" σου!

    Διαβασα σε αναρτηση στο μπλογκ της Δεσποινας το ποιημα/κειμενο σου
    "....Με απόλυτη Ειλικρίνεια " το οποιο με ωθησε να σ' επισκεφτω. Θελω μονο να πω, οτι διαβαζοντας και το "Μοιραια" ηταν μια επιβεβαιωση για μενα πως σιγουρα συνυπηρξαμε σαν ψυχες σε καποια αλλη ζωη. Ο τροπος εκφρασης σου ειναι η μεσα μου φωνη μου. Τιποτα αλλο, απλα χαιρομαι που σε βρηκα.

    Ομορφη ανατολη να εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. AERIKO

    Δεν είναι όλοι της συνομοταξίας των "Ασυμβίβαστων"!...
    Και η Ζωή στα πειράματά της ανακατεύει τους Ασυμβίβαστους, μέσα από Ερωτικές Χημείες, με τους Υποταγμένους στο Συμβιβασμό των Αυστηρών Κριτηρίων Ζωής...

    Οι Αλήτες, μπορεί να ταξιδεύουν Μόνοι, να τιθασεύουν προσωρινά την Ελεύθερία τους μέσα από Στρόγγυλες, σαν Βέρες, Ελπίδες Επαφής,
    μα μένουν Γνήσιοι κι Αληθινοί ακόμη και όταν παλεύουν να προσαρμοστούν με τους Κανονες του Παιχνιδιού....

    Υπάρχουν Μετανεσονύχτια Παιχνίδια,
    πρωινά Παιχνιδίσματα
    και ΖΩΕΣ ολόκληρες που παίχτηκαν σε μία Ζαριά του Έρωτα...

    Ότι στάση κι αν κρατήσει στο Παιχνίδι η Γυναίκα... φταίει...

    Η Κοινωνία - Γυναίκα κι αυτή - από ζήλια επιτίθεται...

    Ο Άντρας πλεονεκτεί... Πάντα αυτός κρατά το καμτσίκι των Ενστίκτων, της Ελευθερίας, της Γυναικείας Νοοτροπίας...

    Πάντα πιο ΑυτοΚυριαρχικός εμφανίζεται μέσα από το κουστούμι της Γραφειοκρατίας του Χρόνου ή του Αυστηρού Κριτή κάθε Θηλυκής Κουβέντας σε στιγμή Αδυναμίας...

    Ξέρεις ποια είναι η πιο άσχημη εκδοχή της Ιστορίας?....

    Η Κυρία όντως να έχει προλάβει στο "Αυτοστιγμής" της μικρής Επαφής, να ερωτευτεί τον Κύριο...

    "Καταδίκη" πιο μεγάλη από την απώλεια της Αλυσίδας με τα Δελφίνια και της ίδιας της της Ελευθερίας!!!!


    αλλά... ποιος θα έλεγε ΟΧΙ σε μία τέτοια τροπή?...
    Ακόμη κι ο Κύριος μπορεί παραδόξως να γλύκαινε την Αυστηρή Καρδιά του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μάγε

    πάντα στο Ενδιάμεσο μιας διαδρομής τελειώνουν τα Υλικά για να φτιαχτεί το "επόμενο" ξόρκι που θα διατηρήσει αναλλοίωτη τη Μαγεία.....

    Το ήξερες όταν με πρωτοβουλία σου καταπιάστηκες με τη Μαγεία...
    Δεν είναι ανεξάντλητες οι Πηγές...

    Θέλει επινόηση αντικατάστασης ενός Συστατικού υπο εξαφανιση, με κάποιο που είναι σε πληθώρα....

    και όλα αυτά να συλλέγονται μέσα στο Σύμπαν ενός Βαγονιού, όπου η Ζωή κυνηγά τον Έρωτα, ο Έρωτας κυνηγά την Ολοκλήρωση...

    Μα σε έναν Κόσμο, όπου όλη μας Μισοί κυκλοφορούμε, διαχωρισμένοι από τα Όνειρά μας, πώς να εκπληρωθεί η Επιθυμία της Ζωής και του Έρωτα?....

    Μικρά τα βαγόνια για να χωρέσει η Εκπλήρωση των Ονείρων....
    Έτσι, μερικές αποσκευές "κοβονται" στον Πρώτο έλεγχο και για να εγκριθεί το Ταξίδι μας, πρέπει να τις "βγαλουμε" από το σύνολο των αποσκευών της Ύπαρξης...

    Η Ψυχή μας όμως, Ασυμβίβαστη, όπως είπε το AERIKO....
    Παλεύει να βρει το Συμπλήρωμά της μέσα στο Βαγόνι και να δημιουργήσει, χωρίς να γίνει αντιληπτό από τον Ελεγκτή, Νέα Όνειρα.....

    Αλλά να που η Κυρία ήταν Άτυχη {ήταν όντως?....}...
    Ο Κύριος είχε ακρωτηριασμένες απολήξεις Ονειρων - μάλλον από παιδί... και είχε ξεχάσει πως από το Μηδέν φτιάχνονται τα Όνειρα....
    Ετσι, πιο εύκολο κι αβίαστο ήταν να επιτεθεί νοηματικά, ασκώντας Συναισθηματική Βία, στην Τρυφερή Προσαρμοστικότητα της Κυρίας..

    Αυτός είχε περισσότερο ανάγκη από Επαφή....

    Θα τον ικανοποιούσε, αν η Κυρία έδειχνε την Αδυναμία της μέσα από λυγμούς και κλάματα....
    Αν όμως Αυτή απαντούσε με ένα ΧαμόΓελο Δυνατής Καρδιάς, θα αποσυντόνιζε την σιγουριά του Κυρίου...
    και τότε, το πιο πιθανό, Εκείνος θα λυνόταν σε λυγμούς. Έτσι όπως είχε από παιδί να κλάψει...

    κι Εκείνη θα τον είχε, καθ'ολη τη διάρκεια της μεταμεσονύχτιας διαδρομής, Αγκαλιά....

    Ως το ξημέρωμα θα είχαν δεθεί μεσα από Σιωπή και Αγγίγματα...

    Γιατί ΕΤΣΙ δενονται οι Άνθρωποι.....

    Μεσα από ΣΙΩΠΕΣ κι ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα Κάκια ΜΟΥ. Καλό μήνα!!
    Μία γωνίτσα και για μένα παρακαλώ!!
    :)) Φιλί Ανοιξιάτικο αφήνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Bom domingo de Ramos!
    Beijinhos.
    Brasil.
    ¸.•°`♥✿⊱╮
    °º♫

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Υπέροχο το κείμενό σου Κάκια. Από τα πιο όμορφα που έχω διαβάσει:-)

    Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι δένει τους ανθρώπους.
    Όμως χωρίς αλυσίδες η ζωή δεν είναι βιώσιμη. Για αυτό οφείλεις να τις κάνεις όσο πιο δικές σου. Τότε δεν θα τις βιώνεις σαν αλυσίδες, αλλά σαν άποψη.

    Αν πάλι κάποιες σου πέφτουν βαριές, τότε σπάστες. Δεν αξίζει να τις διακοσμείς. Ο πολιτισμός μπορεί να συνεχίσει και χωρίς εμάς κάποιες στιγμές. Εμείς δεν ξέρω αν μπορούμε. Για μας το κάνουμε.

    Σε φιλώ,

    Καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Στο σκοτάδι δένονται πιο γρήγορα οι άνθρωποι. Σκοτείνιασε η ζωή μας από κάθε άποψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κώστα

    το ενδιαφέρον ξεκινά όταν οι Εσωτερικές μας Ράγες αρχίζουν να μετατοπίζονται για να αγγίξουν την παραλληλη Ευθεία της Ζωής του Άλλου...

    Μεγάλο το Κόστος...
    Οι ταχείες ΔΕΝ αλλάζουν εύκολα πορεία!...
    Και αναλογίσου πόσο μεγάλο είναι το κόστος ενός εκτροχιασμού, που δεν τον είχε προβλέψει κανείς...

    Ελάχιστοι όμως το επιτρέπουν!..
    Οι περισσότεροι ερωτεύονται εκ του ασφαλούς... Περνάνε από Τακτικούς Ελέγχους τη Μηχανή της αμαξοστοιχίας της Καρδιάς τους
    και με ρυθμισμένες όλες τις παραμέτρους βγαίνουν βραδινό σεργιάνι στις λεωφόρους του Έρωτα....

    Ως το πρωί έχουν επανέλθει στην αυστηρή επιτήρηση του Εαυτού τους!...

    Κρατούν στα χερια την αλυσίδα που κατασχέθηκε από τον ΣυνΕπιβάτη τους,
    και την θεωρούν λάφυρο κλεμένης Ελευθερίας...
    Δίχως να ψιλιάζονται πως οι Ελευθερίες δε φυλακίζονται σε Τοτέμ σημειολογίας, ούτε κλέβονται με στρατιωτική εισβολή μελετημένης στρατηγικης...

    Οι Ελευθερίες κυνηγιούνται με Βήμα που σέρνει σιδερένια αλυσίδα ισόβιας καταδίκης ΖΩΗΣ.... κι ενίοτε κι ΕΡΩΤΑ....

    Ποιος αντεχει τέτοιες συνθήκες βραδινής Διαδρομής?...

    Ελάχιστοι...

    Ίσως κάποιοι ξεχασμενοι Ποιητές...

    Οι Υπόλοιποι ΟΛΟΙ εντασσονται σ' αυτους που ταξιδεύουν ΜΟΝΟΙ... με όχημα την Αδιάτρητη Αυτονομία τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αόρατη

    όλοι φτιαγμένοι από το Ίδιο Υλικό...
    Η δοσολογία αλλαζει... μα φέρουμε κοινες αναμνήσεις συγκινήσεων....

    Σε κάποιο Ταξίδι θα είχαμε συναντηθεί και ίσως χασαμε στο ίδιο σημείο την αλυσίδα με τα Δελφίνια!...

    Εύχομαι εκείνα να δραπέτευσαν... γιατί εμείς νιώθω ακόμη δέσμιες είμαστε της προαναγγελθήσας διαδρομής της Ζωής μας.....
    και ταγμένες να συνταξιδέψουμε με τους Παράξενους Ανθρώπους που η Μοίρα διάλεξε για να εκπαιδεύσει την Ψυχή μας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δήμητρα

    καμπυλωτά είναι σμιλευμενα τα βαγόνια της Ζωής.... Γωνίτσα δε θα βρεις άλλη από εκείνη της Καρδιάς μου....

    Εκεί σε φιλοξενώ εδώ και καιρό....

    Καλό Μήνα, με Ταξίδια Περιπέτειας και αναπάντεχων Εκπλήξεων....

    Μικρή η Ζωή για να την Ταξιδεύουμε εκ του ασφαλούς!....

    ;-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Magia da Inês

    μέσα από τα πιο γλυκά ψέματα της Ημέρας {και της Ζωής},
    σου έκλεψα το πιο αληθινό χαμόγελο...

    Καλό Μήνα... με εισιτήρια διαρκείας για το Άγνωστο - ακαταμάχητα ερωτεύσιμο, λόγω του μυστηρίου που το συνοδεύει......

    ο Τομ Ρόμπινς ανεφερε πως ο Ερωτας χάνεται μόλις χαθεί το Μυστήριο!!!

    Παράξενο τρένο η ΖΩΗ... κι ο ΕΡΩΤΑΣ το πρώτο και το τελευταίο βαγόνι του!.... -παραδόξως κι όλα τα Ενδιάμεσα!!!!


    ;-))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. M

    σμιλεύω κλουβιά κι αλυσίδες στον Εαυτό μου για να ζήσω τη στέρηση της Ελευθερίας μου...

    κι έπειτα ένα πρωινό μου χτυπά την πόρτα η Φυγή...

    με λύνει και με σεργιανίζει στην Απόλυτη Ελευθερία....

    εεκι που δεν επιβιώνει ούτε ο ευπροσάρμοστος Έρωτας..

    γιατί κι αυτός θέλει μία Δόση λιπάσματος αιχμαλωσιας για να αναρριχηθει στην Ψυχή μας...

    Οι Ανθρωποι Αγριεύουν μεσα στους Αγριους Καιρούς...
    Πιο εύκολα αποκτούν ιδιότητες Αμαξοστοιχίας, παρά υιοθετούν χαρακτηριστικά του Συνεπιβάτη τους!...

    Η Ευαισθησία έγινε ρούχο πλέον που το φοράμε για να πετύχουμε Στόχο Κατακτησης κι έπειτα το διπλώνουμε στο συρτάρι για μελλοντική χρήση, μόλις ο νυν Στόχος παλιώσει και φθαρει μεσα στα χερια μας....

    Αν σπασουν οι καθρεφτες, θα γίνουμε πιο Ανθρωπινοι...

    μα ... ποιο Τρενο θα εκτροχιαστεί με αυτοθυσία για να τους... σπασει?...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Γουίκα

    δε μένει παρά να "δεθούμε"....

    Έχω κάτι Θηλυκές Θηλιές...
    εκεί κάθε βραδυ δένομαι Επιτυχώς, παλεύοντας μέσα από την Ανάγκη να εισπνεύσω Επαφή,
    καθως τρεχει ιλιγγιωδώς η αμαξοστοιχία της Ζωής μας....


    Με Σιωπές κι Αγγίγματα ερωτευονται οι Ανθρωποι.... καποιοι όμως επιμενουν να λένε πολλα....

    οι Σιωπές της Ποιησης είναι ΑΝΑΛΟΓΕΣ των συλλαβων της... ίσως και υπερΔιπλασιες...


    Οι Σιωπες των εκΛογικεύσεων είναι αντιστρόφως αναλογες των ειπωμενων.... και εκει υπαρχει ΜΟΝΟ καταδίκη!.....


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. μοιραια ειναι η αναρτηση σου
    καλη μου φιλη..
    οπως μοιραια εισαι και εσυ..
    γιατι το λεγω αυτο..
    γιατι οι επιλογες σου και οχι η τυχη σου οριζουν τη μοιρα σου..
    και αν δεν μπορεις να ελεγξεις το μακρος της ζωης της μοιραιας οπως
    γραφεις..
    μπορεις νομιζω ομως να ελεγξεις το
    ευρος ...το βαθος
    και το υψος της μοιραιας..
    και τελος νομιζω καθε ανθρωπος ειναι αρχιτεκτονας
    της ιδιας της μοιραιας του
    ζωης της μοιρας..
    καλο μηνα ευχομαι..
    την καλησπερα μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ

    είναι η ΜΟΙΡΑ της Γυναίκας να είναι ΜΟΙΡΑΙΑ....

    Ο Άντρας οφείλει να συμμαζεύει τις τουφες από τις Μοιραίες Σκέψεις και Πράξεις της Γυναίκας και να βάζει μία ΤΑΞΗ....

    η Γυναίκα αβίαστα είναι το ΧΑΟΣ
    κι ο Αντρας η ΤΑΞΗ αυτής της ....ΑΤΑΞΙΑΣ!....


    ...αρκεί να αντέχει!.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. "Φτηνό ομοίωμα Κούκλας σε Βιτρίνα, κι Εγώ δεν έχω κέρματα να εξαγοράσω την Ελευθερία σου. Ούτε στιγμιαία.
    Μοιραία, λοιπόν, οι ταχείες μας χωρίζουν εδώ. Πολιτισμένα...."....δεν εχω λόγια......!!!!πανέμορφο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Φτηνό ομοίωμα Κούκλας σε Βιτρίνα, κι Εγώ δεν έχω κέρματα να εξαγοράσω την Ελευθερία σου. Ούτε στιγμιαία.
    Μοιραία, λοιπόν, οι ταχείες μας χωρίζουν εδώ. Πολιτισμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. "ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ"

    Κρυμμένη Αλήθεια από τις σημαντικές επαφές της Ζωής μας...
    Ο κόσμος τρέχει...
    Οι Άνθρωποι αγριεύουν και βιάζονται...
    Κανείς δεν έχει Κέρματα Χρόνου και "Ψιλά" Συναισθημάτων για να εξαγοράσει την Ελευθερία μας...

    ΟΛΟΙ επιθυμούν να μας βρουν Ελεύθερους, αλλιως μας απορρίπτουν γιατί παρεμποδίζουμε τη ΔΙΚΗ τους Προσπάθεια για Ελευθερία...

    Δύσκολες οι Επαφές...

    και οι ΤΟΙΧΟΙ που υψώθηκαν ανάμεσά μας δε γκρεμίζονται με Συμβιβαστικές Υποχωρήσεις, όπως λανθασμένα επέλεξε να πράξει η Κυρία....

    Μας το δίδαξε ο "Κεμάλ":

    "με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί"

    Κι ο Κύριος ενδεχομένος ήταν οπλισμένςο στη Μάχη Σώμα με Σώμα,
    μα άοπλος στη Μάχη Καρδιά με Καρδιά!!!


    Αφιέρωση που ... πονάει τους Ονειροπόλους...


    http://www.youtube.com/watch?v=5LrGmEhEUMA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Vicky

    Πολιτισμένος ο Κόσμος,
    οταν ο ΈΡΩΤΑΣ ζητά θηρία να παλεύουν για ένα κομμάτι ΦΙΛΙ,
    για ένα κόκκαλο από το ΣΩΜΑ που τρέμει,
    για μία μερίδα ΑΛΗΘΕΙΑΣ που πονά καθώς ξεσκίζεται στα δόντια της Άγριας Πείνας της Ψυχής μας....


    Πολιτισμένος ο Κόσμος... γαμώτο...........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ανώνυμος4/06/2012

    Ηαγαπη που ξεχωριζει ενα κομματι απο το συνολο καταδικαζει τον εαυτο της απο πριν σε θλιψη.
    Ενα κιτρινο φυλλο στο δεντο της ζωης δεν ειναι παρα ενα φυλλο διψασμενο για αγαπη.
    Ενας σαπιος καρπος δεν ειναι παρα ενας καρπος θρεμενος μισος.
    Μην κατηγορεις το κιτρινο φυλλο η τον σαπιο καρπο.
    Κατηγορεισε την τυφλη και σφιχτη καρδια σου που δινει το χυ...μο της ζωης σε λιγους και την αρνειται σε πολλους, κι ετσι την αρνειται στον εαυτοτης.
    Η αγαπη δεν δανειζει ουτε δανειζεται, δεν αγοραζει ουτε πουλαει.
    Αλλα οταν δινει, δινει το ολο της κι οταν παιρνει, παιρνει το ολο της.
    Το παρσιμοτης το ιδιο ειναι δωσιμο.Το δωσιμοτης το ιδιο ειναι παρσιμο.
    Δεν υπαρχει περισσοτερο η λιγοτερο στην αγαπη.
    Τη στιγμη που θα προσπαθησεις να βαθμολογησεις και να μετρησεις την αγαπη, αυτη γλιστραει και φευγει, αφηνοντας πισω πικρες θυμησες. Η αγαπη που η πορεια της σταματα απο καποιο εμποδιο, δεν ειναι αξια για τ΄ονομα αγαπη.
    Μονο ενα ματι που απαρνιεται την αγαπη, ενα ματι στειρο, ασχολειται παντα να βρισκει κακο.
    Οτι κακο και αν βρισκει, δεν ειναι παρα το δικο του κακο.
    Αν θες ν΄ακουσεις ασε την αγαπη να γινει η κορη του ματιου σου.Αν θες ν΄ακουσεις ασε την αγαπη να γινει το τυμπανο του αυτιου σου.
    Και τι σημαινει ν΄αγαπας, παρα το ν΄απορροφα αυτος που αγαπα το αγαπημενο, ετσι ωστε οι δυο να γινουν ενα.
    ΧΑΡΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΛΩΔΙΑ ΑΡΠΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ! ΑΚΡΙΤΑΣ ΑΜΑΝΑΤΙΑΔΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Προεκτείνοντας την αφορμή...