Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Γεύση και Άρωμα


ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012

Άφησα την πρώτη συλλαβή
ατελή, τρεμάμενη, διχασμένη
μέσα στην παλάμη σου.
Άνθισε ποίημα.

Με πήρες κοριτσάκι ποιητικής παράδοσης
και με σεργιάνησες
σε ουτοπίες δύσκολης προσέγγισης
σ’ ένα σουρεαλισμό ερωτικού απροσδιόριστου.

Πήρες τις συλλαβές της σκέψης μου,
μου χάρισες το κλειδί της συγγραφικής ιδέας.

Ξεκλείδωσα τις πύλες του νοήματος.

Μπήκα φορώντας το υγροποιημένο φιλί.
Με δέχτηκαν πλάσματα παράξενης μορφής,
χαμαιλεοντικά προσαρμοσμένα στη σκέψη
κι όμως με σταθερή αύρα, γεύση και οσμή
αναδύθηκαν κρυστάλλινα, με ήχο ευθύ,
μέσα από τον πρώτο στίχο του χορού της πέννας.

Ήσουν ο γλύπτης.
Με λεκτικές αξίνες δημιούργησες ρωγμές
και στάλαξες τ’ όνομά μου
σαν νοηματική γέφυρα ανάμεσα στα οξύμωρα και αντιφατικά.

Μου απέδωσες ρόλο:
Διασταλτικό υλικό νοηματικών συνδέσεων.
Δεν ήμουν ορατή.
Είχα μόνο γεύση και άρωμα.

Κάθε που έγραφες, σιωπηλός
και γυρτός στο γραφείο τριανταφυλλιάς,
έγλειφες τα χείλη σου.
Εκεί είχε στεγνώσει η πρώτη μου σταγόνα ρίμας.
Οσμιζόσουν την άνοιξη του χώρου.
Εκείνη της αειφόρας έμπνευσης.

Το ρολόι τοίχου νεκρό
πλημμυρισμένο εσωτερικά
με θάλασσες ανούσιων στιγμών.
Αυτοκτονία χρονικής ανίας.

Τώρα η αιωνιότητα σου ανήκει.
Δεν σε κατατρέχει τίποτε,
μόνο η γεύση και η οσμή του κόσμου.

Γιατί το Αληθινό έχει γεύση και άρωμα,
δε χωρά σε μια μόνο εικόνα,
ούτε σε μιμήσεις ιδεατής ζωής.

Θέλει αλμύρα, γλύκα, πίκρα, στυφό γιατί, μεστό μεθύσι.
Θέλει γιασεμί, τριανταφυλλιά, βανίλια, άγρια φράουλα.

Μη μου φωτογραφίζεις άδεια χρώματα.
Περίγραψέ μου τη γεύση και την οσμή του κόσμου.

Διψάω και πεινάω.
Το βλέμμα μου χόρτασε.
Τώρα εστίασε στις άλλες αισθήσεις μου.

Ποιητής τυφλός.
Ποίημα αόρατο, δίχως χρώμα,
μόνο με γεύση και άρωμα.




Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Ο καθρέφτης του Χρόνου...


ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012


Εκείνο το ασχημάτιστο είδωλο
ήξερε να εφάπτεται στο σώμα σου.

Κάθε που κοιταζόσουν γυμνή στον καθρέφτη,
μία αρχαία σκιά αντρικής κυριαρχίας
τύλιγε τους χάρτες σου

και ο αρχαιολόγος χρόνος
ξαναζούσε όλου του κόσμου τους έρωτες
Μαζί Σου.





Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Παλίρροια...



ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012

Πλησίασα αθόρυβα...
για να μη με αντιληφθεί η μνήμη..
Ήθελα απλά ν'αφουγκραστώ την ιδιάζουσα τεχνοτροπία με την οποία ενεργοποιεί τη νοσταλγία.

Είχα ακούσει ότι δρα αφαιρετικά.
Εστιάζει στην ουσία.
Δουλεύει με ωραιοποιήσεις πάνω στο αντικείμενο εστίασης.
Μα, στο εργαστήρι που βαλσαμώνονται οι στιγμές
άγγιξα με το επίμονο φως του περίεργου βλέμματος
το παράξενο τέχνασμα.

Η μνήμη κάποιες φορές λειτουργεί προσθετικά.
Στο χημείο των συναισθημάτων
μπερδεύει τα αρώματα..
Προσθέτει γιασεμί της τρυφερότητας
και στάλες παραισθησιογόνου αψέντι.
και μέσα στα νέφη των αναθυμιάσεων αρχίζει η παλίρροια:

Η στιγμή μεγεθύνεται υπό το κύρτωμα της ανάγκης για κορυφώσεις...
επιμηκύνονται οι συγκινήσεις
βαθαίνει το Συναίσθημα
και το παλιρροιακό κύμα της νοσταλγίας ποτίζει το σώμα με πολλαπλάσια αισθήσεων.
Η ένταση του ρίγους αγγίζει τον πόνο ηλεκτρικής εκκένωσης.

Η γεύση απλώνει στους στοματικούς αδένες στάλες εθισμού
κι ο ουρανίσκος, ευαίσθητος στους πειραματισμούς, αφήνεται στο παιχνίδι με τα κύματα.
Η αφή μιμείται υγρασία, που απορροφάται με ανάγκης ταχύτητα από έδαφος ξηρασίας.
Η επιθυμία ανεβάζει τη στάθμη της πάνω από το σημείο πνιγμού.

Το σκηνικό, ολοκλήρωμα παλίρροιας
σε χέρια βρεφικής βαρκάδας
στον αχανή ωκεανό των αισθήσεων.

Κοιτάζω κι αναρωτιέμαι:
Εγώ έζησα αυτόν τον πνιγμό;

Μην εμπιστεύεσαι και μην επενδύεις στη μνήμη μου...
Κάνει αλχημείες.
Λειτουργεί προσθετικά και πάντα θυμάται περισσότερα απ' όσα ειπώθηκαν,
περισσότερα απ' όσα έγιναν.

Πίνει συναίσθημα
και μεθυσμένη γεμίζει τα εργαστήριά της με παλίρροιες...