Παυλίδου Κάκια - Reflections...

Όχι.. το αναγκαίο δεν είναι να μάθεις.  Είναι να καταλάβεις.  Απλά, για να καταλάβεις  χρειάζεται να μάθεις.

..ζέσταινα τις χούφτες της στα χνώτα μου αγκάλιαζα τις πατούσες με τους μηρούς μου άφηνα ακάλυπτα τα νώτα μου αφοπλίζοντας ήρεμα τους εχθρού...

  Αδιάφορη,  με νύχια βαμμένα θαλασσινούς βυθούς προσπερνούσε τη γραμματική των ποιημάτων και πατούσε δυνατά το πόδι της στο τσιμέντο, τόσο ...

Όταν πλησιάζω αχνίζει κρύβεται κάτω από στρώματα υδρατμών γίνεται νεφελώδης κι αόρατη απ’ όλους. Διασχίζω την ομίχλη της δίχως ορατότητα. Ψη...

  Απ’ τα λευκά τοπία ο λευκός λαιμός της το πιο αγαπημένο. Τα ξημερώματα άφηνε πατημασιές με τα δάχτυλα. Με κόκκινες δαγκωματιές μασούσε το ...

Ένα καμτσίκι έδιωξε διακριτικά το σκύλο απ'τη φάτνη κι απ' το ξύλινο σπιτάκι με τις βάφλες. Μην κατουράτε στις γωνίες, ούτε πίσω απ...

Φθινόπωρο να 'μαστε  κι εγώ φύλλο σκαρφαλωμένο στην κορυφή σου να βουτάω ελεύθερα στο κενό  να γίνομαι λίπασμα στα εδάφη σου να μ' α...

Τρεμόπαιζε μία σκιά. Είπα θα 'ναι τα φύλλα στο έλεος του ανέμου. Ήταν η τελεία ενός έρωτα κι όλα της τα πολλαπλάσια. Ήταν ο αγώνας μιας ...

Της κάρφωσαν μία δέντρου κορυφή  την τοποθέτησαν στο σαλόνι του κόσμου  και στα πόδια της πουλούσαν προσδοκίες. Αυτός ήταν ο τρόπος τους να ...

 .. γενναία μάνα  αντί για βρέφος  κυοφόρησε φλόγα, 9 μήνες η ίδια προσάναμμα κι εστία  και παρέδωσε  στο αχόρταγο στόμα του τυφλού ανθρώπο...