Συλλέκτης στιγμών,
έγκλειστος στο Κλικ της αποθήκευσης.
Σιγής απόκτημα... η φωτογραφία..
Δράση βαλσαμωμένη..
κίνηση άεργη..
χαμόγελο, ρωγμή στο χαρτί
που ανασαίνει ακίνητο φύσημα..
Χαράζω ημερομηνία
μην λησμονήσω τη χρονική αντιστοίχιση...
Πάντα ένα παρελθόν..
ποτέ ένα μέλλον στο αποτύπωμα..
Ποια η αξία της φωτογραφίας, μάτια μου?..
Αγναντεύεις θάλασσες στατικές,
ένα κορμί αιώνια στραμμένο στον ίδιο ασάλευτο ορίζοντα,
μία πλατεία αλησμόνητης σιωπής,
τα χρόνια μας τα παιδικά..
Παιχνίδι σιωπής,
μα το παιχνίδι θέλει φωνή!...
Απολίθωμα συγκίνησης
κι η κορνίζα
αταίριαστο υλικό
δυσανάλογης αξίας
προς τη θωπεία της ροής του αέρα
που εγκλωβίζεται ανεπιτυχώς...
Απάνθισμα Άνοιξης
σε αναπηριας στασιμότητα...
Μία φωτογραφία στα χέρια μου..
ενέχυρο συναισθήματος..
τεκμήριο ζωής!..
{τι ψέμα, μάτια μου!...
Ζήσαμε ούτως ή αλλως...}
αντίγραφο πραγματικότητας..
μα..
δε φυλακίζεται η ενέργεια του παλμού μας!..
Μία φωτογραφία
κουκίδα Ζωής
και πώς να συναρμολογήσω το Όνειρο?...
Κρυσταλλωμενες αποχρώσεις
στο φόντο της κιτρινισμένης αποθήκευσης!..
Διχως το λαχάνιασμα της σκέψης
και της μνήμης το Έργο,
που σφραγίζει τ'Αρώματα και τις Γεύσεις
στο μπουκαλάκι της Νοσταλγίας,
μοιάζει σαν μία μόνο νότα
απ' όλο το τραγούδι...
Σου δίνω μία νότα..
Τραγούδησέ μου άρτιο το τραγούδι..
Μπορείς, μάτια μου?...
Ποια η αξία της φωτογραφίας, λοιπόν?..
Χαράζω οπή στο χαρτινο Φεγγάρι
κι η φθορά της πραγματικότητας που ρέει
παρεισδύει στο τοπίο που μου χάρισες
για να θυμάμαι..
μα θυμάμαι, μάτια μου..
έτσι κι αλλιώς!...