Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Αναλφάβητη.... Εγώ...


Παραδοσιακά σου χαρίζομαι
να με διαβάσεις δεξιόστροφα
σ'ένα σπείρωμα ανίχνευσης
που ηλεκτροτεχνικά φορτίζει το βλέμμα..

Το συν και το πλην
φτωχό μου συμπλήρωμα
σε κάθε μου πόλο
που μονομερώς φανερώνεται...
Χρειάζομαι επέκταση..
Πάλεψα μισή Ζωή για το εύπλαστο..
Το ηλεκτρόνιό μου διπλής φύσης
σε πείραμα διπολικής ερμηνείας...
ξεφεύγει....{από τον Εαυτό του}

κι εγώ φορτίζομαι ανομοιόμορφα
από το βλέμμα που κυλάει ακομη
πάνω στο αδέξιο ίχνος μου...

Ξέρεις... εύκολα δε χωράω..
Απορείς.. πώς άντεξα τόσο!...

Βραχυκυκλώνω τους νευρώνες
κι αχρηστεύω το Νου..
Ενέσιμα διεισδύω μία εκτόξευση στο αίμα μου...
Τρελαίνω τη σύμβαση
στην κίνηση των δεικτών...
Χάνω το Ηλιοβασίλεμα και την Ανατολή ..
Χορεύουν οι πυξίδες....

Δεν αρκούν οι διαστάσεις
ν'απλώσω τον παλμό μου...

Λίγα τα γράμματα...

24 σπηλιές...
όλες κατειλλημένες...

24 άστρα...
όλα φορτωμένα ευχές..

24 δρόμοι...
όλοι περπατημένοι...

24 κεφάλαια Ζωής...
όλα βιώσιμες επαναλήψεις...

Αναλφάβητο πάθος
που δεν εξημερώνεται με 24 ουρές
βελούδινου μαστιγίου
που συλλαβίζει παιδικά τραύματα...

Πέτα την πένα..
χύσε το μελάνι..
σβήσε το γνώριμο βλέμμα ανάγνωσης..

Αναρχικά σου χαρίζομαι...
να με διαβάσεις αλλόκοτα.. απροσάρμοστα...
μέσα από άναρθρες κωδικοποιήσεις,
στον τοίχο μιας βροχής αστεροειδών,
εκεί που η Ψυχή μου χαράζει
ρευματοφόρες ουρίτσες και μπαστουνάκια γραμμάτων....
παθογόνων στοιχειων του Αναλφαβητισμού μου...

Χειρόγραφα σημειώματα
αταξινόμητα
σε βιβλιοθήκης ραφάκια
με πεπερασμένη χωρητικότητα...
Δεν μπορώ να βολέψω
το αγριο Ιδίωμα αυτής της Διαλέκτου...

Αναλφάβητη..
εξω από τα 24 σενάρια αποτύπωσης..

Αρνούμαι....
κάθε γραμμα ενα ψέμα..

μόνο την εκτόξευση στο αίμα μου δες...
και θα διαβάσεις όλα μου τα κείμενα..
κι όσα δεν έγραψα ακόμη...