Μάθαμε, μάτια μου, τρύπια να φοράμε παντελόνια...
μ'ανέμου διαπερατότητα να γεμίζουν οι τσεπες στο μπουφάν μας..
Φθοράς βήματα να δένουν τα κορδόνια στα παπούτσια μας...
μισό το πιάτο να γεμίζει στο τραπέζι...
Συμφωνήσαμε να είμαστε λιτοδίαιτοι...
Υγιεινή Διατροφή σε Μικρές Δόσεις,
αφού δεν καταφέραμε Μικρές να είναι οι Δόσεις του Δανείου....
Κοίτα!....
έξω χιονίζει....
χιονίζει Φτώχεια πολυτελείας...
Δεν κάνει διακρίσεις ο Καιρός..
Αργησε ο Χειμώνας, μα μας θυμήθηκε...
Βγάλε το κασκόλ απ'το συρτάρι...
έλα να τυλίξουμε τον Ερωτα....
Έξω κάνει Φτώχεια...
Μέσα κάνουμε Επανάσταση...
Φοράω κόκκινα περιτυλίγματα απ'τα περσινά Δωρα Χριστουγεννων....
Ντύθηκα το Δωρο που ζήτησες απ'τον Παιδικό μας Άι Βασίλη....
Το γιορτινό μας Δείπνο έχει Εκτονώσεις, Πορείες, Φωνές, Διεκδικήσεις...
κι όσο δε μας ακούν οι Εξουσίες των Ανθρώπων
θα κανουμε Ινκόγκνιτο Επαναστάσεις.....
Μία Συσπείρωση, μάτια μου, στο μικρό μας δωμάτιο...
το χέρι μου στο χέρι σου....
οι δυο μας ΕΝΑ...
Κόντρα στο Λίγο που μας προσφέρουν,
θα αντιπαρατάξουμε το Πολύ μας, που ξεχειλίζει....
Και θα αντέχω για Σενα...
και θα αντέχεις για Μένα...
κι όση Αγάπη έχουμε στις τσεπες της Καρδιας
δεν θα μπορούν με μαεστρίες Νομοσχεδίων να μας την Κλέψουν...
κι όσο Όνειρο κρύβουμε τα Βράδια στις αγκαλιές μας
δεν θα μπορεί να μας το Στερήσει κανείς...
Στο Τελος θα μείνουμε
Εγω κι Εσυ
η Αγαπη και τ' Όνειρο....
μας φτάνουν μωρό μου?......
πες μου......