Η εικόνα φυσικά "κλεμένη" από τον vagnes...
Το υποσχέθηκα στον Εαυτό μου
και ξέρω δε θα μπορέσω να με κοιτάξω στα μάτια {εκείνα της Ψυχής}, αν αδρανήσω...
Υποσχεθήκαμε όλοι μέσω της παρουσίας μας
να κάνουμε Πράξη τα Λόγια,
γιατί, όπως είπε περιφραστικά ο Στρατής:
Δεν έχουν σημασία τα μακροσκελή σχόλια,
μα οι Μακροσκελείς Πράξεις...
Ήδη επισκέφτηκα την ιστοσελίδα της Action Aid και ενημερώθηκα για το Πρόγραμμα Αναδοχής Παιδιού.
Συμπλήρωσα την ΑΙΤΗΣΗ και είναι πλέον θέμα ημερών η Ολοκλήρωση της Διαδικασίας.
Ένα Παιδί,
όχι Δικό μου
Εγώ θα είμαι Δικιά του...
Δε θα το θυμάμαι μόνο τα Χριστούγεννα,
μα θα παλεύω Κάθε Μέρα του
να είναι Γιορτή της Ζωής...
Προτείνω να αναρτήσει ο καθένας ένα ανάλογο κείμενο ενημέρωσης και προτροπής Υπερ της Αναδοχής ενός Παιδιού των αναπτυσσόμενων Χωρών.
Θα ενημερωθούν οι αναγνώστες κι εμείς ας πρωτοστατήσουμε Ξεκινώντας της Διαδικασία Αναδοχής.
Μία προσφορά όντως με αξιοπρέπεια, γιατί Εμπεριέχει τη Σταθερότητα και τη Διάρκεια που απαιτείται για να στηριχθεί εφόρου Ζωής το παιδί...
Ένα παιδί Εγώ...
Ένα παιδί Εσύ...
σου φαίνεται λίγο?...
μα...
σκέψου ότι δεν είναι Στιγμιαία η προσφορά στα πλαίσια μιας Έκρηξης ΦιλΑνθρωπικού Αισθήματος...
μα θα έχει Διάρκεια μια Ολόκληρη Ζωή...
θα είσαι σε συνεχή ενημέρωση για τα όσα προσφέρονται στο παιδί που θέτεις υπό την φροντίδα σου και ίσως αν θελήσεις να μπορέσεις να το επισκεφτείς...
Δε νομίζω να χρειάζεται να πω πολλά
για να σας πείσω...
Να η ευκαιρία μας!...
Ας βγούμε λίγο από τα Όμορφα Κείμενά μας
και ας κάνουμε ΠΡΑΞΗ όλη αυτή την Ομορφιά της Ψυχής,
που ο κάθε blogger παρουσιάζει αφειδώς στο χώρο του...
Εγώ ήδη έκανα το πρώτο Βήμα...
και χαίρομαι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ
που από ΟΛΑ τα Ποιήματα που έχω διαβάσει στη Ζωή μου
με Κέρδισε ΟΛΟΚΛΗΡΗ Ένα Γλυκό Στιχάκι...
-------
Το πόσο σας ευχαριστώ, και ειδικά την Ίριδα,
για την ευκαιρία που μου δώσατε μέσω της συζήτησης
να φτασω ως Εδώ,
ΔΕ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ....