Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Σύγχρονος Κανιβαλισμός


Απλώνεις τα χέρια
νηπενθή..
Απλώνει το Σώμα της
καρικευμένο με τρυφερότητα,
που ανυποψίαστη λιώνει
σε υψηλούς βαθμούς ΕξαΎλωσης...

Εκχυλίσματος κρούστα,
σα ζελατίνη στα χείλη τα Αφίλητα
και η υπογλυκαιμία σου Δάγκωμα στο στόμα...

Στρώνεις Τραπέζι
Εκείνη - Αιθέρια...Λεπτοκαμωμένη -
φόρεσε τα καλά της...
Την υποδέχεσαι σκουπίζοντας την Πείνα από τα χείλη σου...
Κάθεται καθησυχαστικά ήρεμη
με δέος - όχι φόβο - μπρος στην τελειοποιημένη σου προετοιμασία...

Δε λογίζεται...
το συναίσθημα ουρλιάζει μέσα σου...

Επαφή?
σαν τρίτου τύπου ΑνθρωποΚυνηγητό...

Ψυχή με Σάρκα
κι ένα Θηρίο ανάμεσα να βρυγχάται...

ΠΕΙΝΑΣ..
σε αναθρέψανε Πεινασμένο, Άνθρωπε...
κι όταν ΠΕΙΝΑΕΙ το Σώμα και η Ψυχή
γίνεσαι Κανίβαλος!...

πίσω από πόρτες κλειστές
σε γεύματα ινγκόγνιτο...

Η Πείνα στοχοποιεί Εκτός....
Η Δίψα εκπυρσοκροτεί,
αν δεν την ποτίσεις...
στρέφει τους κυνόδοντες κι ακρωτηριάζει το Εντός σου..

Είναι θέμα Προτεραιοτήτων..
Εσύ ή Εκείνη?...
Διάλεξες: Εκείνη Μέσα σου..


Δεν έμαθες να χαϊδεύεις,
μόνο να μαρινάρεις με Ιδρώτα
το κορμί που θα καταβροχθίσεις..

Η Ψυχή Υποβολέας.
Η βουλιμία της ανοίγει ρωγμή
ρέει απ'το Στόμα
και σε κάθε λέξη ΥπόΤιτλος Κινδύνου:
"Σε θέλω ... ΥπερΚαταναλωτικά... Εγωιστικά... Παράφορα.."

Νέο Ρεύμα στα γκαλά των Επίσημων Δεξιώσεων:
"Κάποιος θα φαγωθεί όμορφα...
μέσα από γευσιγνωστικές τεκμηριώσεις..
με χέρια γυμνά
με μαχαίρια τις Λέξεις,
δίχως savoir vivre..."

Κόψε με, λοιπόν..

Σαδιστικά Αγαπιόμαστε, μάτια μου...
Εσύ ή Εγώ
το ορεκτικό
το κυρίως πιάτο
και το επιδόρπιο...


και τι Νόστιμα που Υπάρχεις απόψε
μέσα στο πιάτο μιας ολόγιομης Σελήνης...
πάνω στο Τραπέζι μου...