Κάτι από τα παλιά... που μου το θύμισε η meggie...
Βασίλισσα σκέψη γεμίζει το χώρο εικόνες στου νου τις αντανακλάσεις, εκεί που το κύμα ησυχάζει και οι λέξεις καθρεφτίζονται στη διαύγεια του νου. Χώρεσα να μεταμορφωθώ σε γοργόνα παραμυθιού. Η πιο εύθραυστη. Η πιο μικροσκοπική. Δε θα με νιώσεις ποτέ. Η παρουσία μου, στάλα απουσίας σε ένα τοπίο ψευδαισθήσεων, όπου το βλέμμα γίνεται νήμα ακροβασίας και η σκέψη, βασίλισσα του τσίρκου, κλέβει την παράσταση και το χειροκρότημα του πιο δύσπιστου στα θεάματα παιδιού: