Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Το δέρμα σου μύριζε βροχή


Το δέρμα σου μύριζε βροχή
κι εγώ είχα διασχίσει τόσα άνυδρα Χρόνια.

Διψούσα για μία γουλιά Πίστης Αφίξεως
κι εσύ μου πρόσφερες έναν Ποταμό Ελευθερίας.

-Επέτρεψε στο Αδέσμευτο Νερό να εκτελέσει Ελεύθερα τον Κύκλο του, είπες...
κι εγώ ένιωσα το χώμα μου να πνίγεται
από μία Άνωση Απόδρασης των Υδρατμών σου
από Μέσα μου προς τα Έξω,
υπό την πίεση της Αντοχής μου.



Ήρθα ψάχνοντας Πατρίδα,
φεύγω ψάχνοντας Ουρανό
και στο ενδιάμεσο
Οδηγός ένα Κόκκινο Φεγγάρι
που ρίχνει το Φως του
στο Υδάτινο Σώμα σου,
το φτιαγμένο από Πηγές...


να πίνει η Μνήμη
κάθε που ο Καιρός στερεύει!...