Ορμώμενη από μία παρατήρηση της Υπέροχης Christina
Παλεύω με τις υπερΥψωμένες στο αμέτρητο Υπερβολές μου...
δεν μπορώ να συγκρατήσω το αχ...
και μάλλον βγαίνει σαν κραυγή, ακόμη κι όταν ψιθυρίζεται...
δε φοβάμαι πια τον αντίλαλο...
συνήθισα στα υψηλά decibel μου...
Δύσκολη Προσαρμογή,
γιατί ο Διάδρομος ήταν γεμάτος Σιγή...
κι ομως αποδέχθηκα όλα μου τα φωνήεντα..
και όρισα την Ποίηση Μέσα μου
με συγχρονισμό πάνω στον Παλμό μου......
Ποιητής δεν είναι αυτός που γράφει Ποίηση....
Ποιητής είναι αυτός που βιώνει Ποίηση...
ΑΥΤΟΣ που γράφοντας τη λέξη ΦΛΟΓΑ, σηκώνεται από το γραφείο του με εγκαύματα στο χέρι....
ΑΥΤΟΣ είναι Ποιητής....
Ευτύχημα ΣΗΜΕΡΑ να φύγουμε με εγκαύματα, που προκλήθηκαν από τη χάρτινη φωτιά..
Ευτύχημα οι Αντανακλάσεις να γίνουν Φιγούρες δίδυμης Ύπαρξης,
μόνο και μόνο γιατί η Ποιητική Υπερβολή μας τους έδωσε Πνοή...
και στο πεδίο ΑΥΤΗΣ της βιωματικής Ποίησης,
ΝΑΙ υπάρχουν και αγράμματοι κι αμόρφωτοι ποιητές..... όπως τα τσιγγανάκια!.....
ΦΙΛΙ ποιητικό..... που μόνο Βιώνεται μέσα από μία Υπερβολή Ανάγνωσης...