Επικίνδυνη

Έρχομαι γλυκά, ανθρώπινα,
μα έχω πρόθεση
και άτακτη επιμονή
στρατηγικής τακτικής.

Εγκληματώ
και κατόπιν εγκλιματίζομαι
στις συνθήκες αθωότητας.

Αλλάζω και σας μοιάζω.
Αφού δεν μπορώ να σας πείσω,
Ίδια γίνομαι
και σας πολεμώ από Μέσα.

~Επικίνδυνη~

~Παραλλαγή ΑνάσΤασης~

ΑνασΤαίνομαι από Μέσα...

---
Είσαι ένα υδάτινο σεντόνι,
που όσο το τραβάω Πάνω μου
εισχωρεί στους πόρους του δέρματος
και με ντύνει από Μέσα.
---


*Θαύμα που φέρνει εις πέρας αυστηρά και μόνο ο Θεός
... ή ο Έρωτας...

...ο Άνθρωπος και η Σελήνη...

-------------------------------

Πίσω από τα Άγρια Ρήματα της πόλης
καλωδιωμένος με Σιωπή
ένας Άνθρωπος της Αγρύπνιας
μελετούσε τις θέσεις των Ανθρώπων
και των Πλανητών.

Χαρτογράφησε χρονογραφήματα Ανατολής και Δύσης,
σε βάθος Χρόνου Ζωής,
πάνω σε πάπυρους
από Φλόγες Πολέμου με σάρκα Γης
και Συγκρούσεων από Ιόντα με φορτίο Αστέρων.

Καθε που κόκκινο ανέτειλε το Φεγγάρι
είχε μάθει Πόλεμο να μυρίζει
και να περιμένει Φωτιές.

Η Σελήνη όμως
χορεύοντας με οργανωτικό Ελιγμό
μελετούσε κι Αυτή με τη σειρά της
τον Άνθρωπο.
Χαρτογραφούσε χρονογραφήματα Κορύφωσης και Βύθισης Εαυτού...
και σαν διέκρινε συγχρονισμό με την Τροχιά της
κατανόησε πως οι Λόγοι κι οι Αιτίες
είναι φτιαγμένες από ίδια συστατικά
σε κάθε γωνιά του Σύμπαντος...

Όπως η Σελήνη,
ο Άνθρωπος κλίνεται,
κλείνεται,
ανοίγεται,
και αλλάζει...

Στο τελευταίο Όνειρο
μόνη της χαράχθηκε η Εξίσωση της Αλληλεπίδρασης:

AE=(|φ|*es)^a+(Ek/Ap)^(1/Αs)-Π*P

όπου:

ΑΕ: ΑλληλΕπίδραση Ερωτικής γεφύρωσης Σελήνης και Ανθρώπου
|φ|: απόλυτη τιμή συναισθηματικής φόρτισης Ανθρώπου τη στιγμή δειγματοληψίας {KJoule - ενεργεια}
es: Ορατή επιφάνεια Σελήνης
a: ακριβής ηλικία Ανθρώπου
Ap: Απόσταση Σελήνης - Ηλίου
Ek: Ενέργεια που εκλύεται από τις εκρήξεις που λαμβάνουν χώρα σε ένα κλάσμα δευτερολέπτου στην επιφάνεια του Ήλιου
As: Απόσταση Σελήνης - Ανθρώπου
Π: Πίστη στο θαύμα {KJ)
P: Απόσταση Ανθρώπου από τον ιδιωτικό του Παράδεισο!...

Στη πρώτη επαλήθευση
η Σελήνη αύξησε τη Στάθμη του Ανθρώπου
σε τέτοια επίπεδα Κορύφωσης Εαυτού,
που κι Αυτός ΠανΣέληνος πια
θέλγει τα Άγρια Ρήματα της Ζωής
σαν Δορυφόρους γύρω από την σπειροειδή Τροχιά του,
κάθε που η Πίστη στο Θαύμα ξεφεύγει των επιστημονικών του Αναλύσεων.


------
P.S. Προσοχή συνιστάται στην Πανσέληνο ... πιο πολύ του Ανθρώπου!

Λειψυδρία

Μη μου προσάπτεις την ευθύνη. Η Ζωή μόνη της κυλά. Ίσως να την είχα σταματήσει σε κάποιο σοκάκι, όπου οι Ψυχές αφήνονται στον Έρωτα. Όμως, οι άνθρωποι έπαψαν να κυκλοφορούν στους δρόμους και είναι σκούρα τα τζάμια των αιθουσών, όπου έγκλειστοι ερωτεύονται τα είδωλά τους στους ωραιοποιημένους καθρέφτες. Έτσι η Ζωή δε στάθηκε. Πήγε παρακάτω. Εκεί όπου ο Χρόνος καθρεφτίζεται στα μάτια ενός Νάρκισσου, που ετοιμάζεται ν' αυτοκτονήσει γιατί οι λίμνες στέρεψαν από ευαισθησία... Στη λειψυδρία μεταναστεύεις.

Η μόνη μας υγρασία ήταν η ευαισθησία μας. Εκεί πάνω γλιστρούσαμε παλινδρομικά στο Χρόνο και ανταμώναμε σαν παιδιά σε γόνιμες αλάνες, ό,τι Έτος κι αν διανύαμε επί Γης...

Τώρα αγριέψανε οι Εποχές κι οι Άνθρωποι. Λειψυδρία ... και με σάλια στο Φιλί δεν γεμίζουν οι Θάλασσες με υγρασία Ευαισθησίας ...
Σύσταση: 70% νερό. Ειρωνεία!

Μη μου προσάπτεις την ευθύνη. Η Ζωή μόνη της κυλά. Ίσως να φταίω μόνο επειδή κατασκήνωσα σε ποιητικές προσπάθειες ψάχνοντας για Χαμένες Αθωότητες, τη στιγμή που όλες είχαν χαρίσει την παρθενιά τους στην Εύκολη Συγκίνηση...