Η μαμά φροντίζει τον παππού. Τον ντύνει. Του πλένει το πρόσωπο. Του χαϊδεύει τα μαλλιά, καλοχτενισμένα. Του γυαλίζει τα παπούτσια. Του σταυρώνει τα χέρια. Του κλείνει τα μάτια.
-Θα παίξουμε κρυφτό?.... ρωτά η πιτσιρίκα
-Θα παίξουμε θάνατο, απαντά η μαμά...
Η πιτσιρίκα δεν κλαίει. Δεν σταματά το τραγούδι της. Δεν φορά πένθιμα μάτια.
Πλησιάζει στον παππού και του ψιθυρίζει:
-Εσύ θα τα φυλάς. Εγώ θα κρύβομαι στη Ζωή και θα με ψάχνεις από τον Ουρανό. Μην με μπερδέψεις με τα άλλα κοριτσάκια. Εγώ είμαι η Αγαπημένη σου. Μαζί θα παίζουμε, ώσπου θα γίνω κι Εγώ γιαγιά και θα έρθω να σε κυνηγήσω στον Παράδεισο....
-Θα παίξουμε κρυφτό?.... ρωτά η πιτσιρίκα
-Θα παίξουμε θάνατο, απαντά η μαμά...
Η πιτσιρίκα δεν κλαίει. Δεν σταματά το τραγούδι της. Δεν φορά πένθιμα μάτια.
Πλησιάζει στον παππού και του ψιθυρίζει:
-Εσύ θα τα φυλάς. Εγώ θα κρύβομαι στη Ζωή και θα με ψάχνεις από τον Ουρανό. Μην με μπερδέψεις με τα άλλα κοριτσάκια. Εγώ είμαι η Αγαπημένη σου. Μαζί θα παίζουμε, ώσπου θα γίνω κι Εγώ γιαγιά και θα έρθω να σε κυνηγήσω στον Παράδεισο....
Εξαιρετικό και πέρα για πέρα αληθινό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι βλέπουν τα παιδιά αυτή τη δύσκολη λέξη που εμείς τους την κρύβουμε λες και δεν ξέρουν..
Γεια και χαρά σου Κάκια μου.
κρυψου αφοβα τα φυλαω παλι εγω !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα ρε Κάκια!......
ΑπάντησηΔιαγραφή(Στον Παράδεισο κανείς δεν κλαίει - έχεις δίκιο... Στο Καλό!...)
Kαι μένα με περιμένει ο παππούς.... με την καραμελίτσα στο χέρι να μου την δώσει.... με το κουλουράκι στ άλλο να φωνάζει... Μαρίααααα έλα στον παππού κάτι σου έχω... μου είχε και μου έχει αδυναμία.. είμουν το πρώτο εγγόνι του και με καμάρωνε.... και μένα μου λείπει.... κάποια στιγμή θα πάω να πάρω την καραμελίτσα και το κουλουράκι που κρατά για μένα.... τόσα χρόνια δεν μ άφησε μόνη ... πού και πού ερχόταν στα όνειρά μου να μου κάνει συντροφιά και να μου σφήξει το χέρι... σ αγαπώ παππού... και ξέρεις ...?? είμαι και γω γιαγιά τώρα.... μεγάλωσα παππού.. μα ακόμη νοσταλγώ την καραμελίτσα και το κουλουράκι σου..... κράτα τα στην τσέπη σου για μένα... ααα φτιάξε και μια κούνια όπως τότε που είμουν παιδί ... όταν έρθω να με κουνήσεις.... Σ αγαπώ....
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
-Εσύ θα τα φυλάς. Εγώ θα κρύβομαι στη Ζωή και θα μου χαμογελας από τον Ουρανό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗμουν 11 χρονων...οταν εφυγε..μετα ..στο ατυχημα μου τον ειδα καθαροτατα...δεν ειναι ωρα ακομη..μου ειπε..και επεστρεψα..
Ετσι ειναι Κακια μου.και μονο με την παιδικη καρδια και ματια βλεπεις την αληθεια....ολοκληρη.
Καλημερα χαμογελο και τρυφεροτατο φιλι σου αφηνω.!
!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η σταγονίτσα έσταξε μέχρι μέσα. Εκεί αποκλείεται να εξατμιστεί! Θα περιμένει τον παππού και τη γιαγιά και... και...
Μια σταγονίτσα που από δάκρυ έγινε χαμόγελο!
ένα παιχνίδι ακόμα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σε δύο τέτοια χέρια θέλω να πεθάνω. Αλίμονο σε αυτούς που πεθαίνουν μόνοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν αγέννητο παιδάκι όταν πέθανε ο παππούς μου. Τον γνώρισα μόνο από κάτι παλιές φωτογραφίες που είχε η γιαγιά μου πριν 3 χρόνια όταν ήμουν 14 τον είδα στο όνειρο μου για πρώτη φορά όταν η γιαγιά μου ήταν στο νοσοκομείο σε άσχημη κατάσταση.. Μια πρόταση μου { Εγγόνα μου να προσέχεις την γιαγιά σου } μετά εξαφανίστηκε... Από τότε κάθε βράδυ έρχεται στα όνειρα μου και μου τραγουδάει ένα γλυκό νανούρισμα.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος Ταξιδιώτης
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΗΘΙΝΟ, ΣΥΓΚΗΝΗΤΙΚΟ, ΤΡΥΦΕΡΟ.
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ !!
Η στάση του παιδιού απέναντι στο θάνατο. Σε τι ηλικία άραγε αρχίζει ο άνθρωπος να τον αντιλαμβάνεται σαν «οριστική» απώλεια; Όπως και να είναι, φαίνεται πως αυτή η πρώτη σχέση που αποχτά μαζί του, αυτή του μικρού παιδιού, είναι που παραμένει έως τη στιγμή που θα τον συναντήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ ο τρόπος που το έδωσες!
Φιλί ολοζώντανο..
Margo μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά κρύβουμε από τα Παιδιά.
μα τα παιδιά τα Ξέρουν Όλα... ενστικτωδώς...
Παρόλ' αυτά τους "διδάσκουμε" την Αγάπη, το Θάνατο... μέσα από την Ενήλικη οπτική μας......
Λάθος για μένα...
Μπορούμε να μάθουμε πολλά περισσότερα αν Ακολουθήσουμε τα Παιδι...
Αντιθέτως παρασύροντάς τους στο ρεύμα της ΕκΛογικευμένης Σκέψης μας τους στερούμε πολλά από τη μαγεία της Ζωής...
ΚΑΝΕΝΑΣ ενήλικας ΔΕΝ μπορεί να Υπογράψει πως ο Θάνατος είναι Πύλη για μία Επόμενη Ζωή ή ότι είναι το Τελεσίδικο Τέλος των Πάντων με βάση την Υλιστική θεώρηση των πραγματων...
Το Παιδί νιώθω πως έχειτις Καλύτερες Απαντήσεις σε όλα τα φιλοσοφικά Ερωτήματα που ταλανιζουν εμμονικά τις κοινωνίες...
Μάγε,
ΑπάντησηΔιαγραφήοι Μάγοι ΔΕΝ πεθαίνουν!...
Ξέρω Έναν που ήδη Ζει 160 χρόνια...
Σχεδόν μετρά την Τρίτη Ζωή του επί ...Γης...
Αυτό σημαίνει πως μέσα του Βασιλεύει το Παιδί ...
Οι Μάγοι κατά βάθος είναι Παιδιά που πειραματίζονται διαρκώς με τη Ζωη,
όπως η Ζωή πειραματίζεται με την παράξενη Φύση τους!...
Γιώργο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε στενοχωρεί και με θλίβει η στάση των ενηλίκων να απομακρύνουν τα μικρά παιδιά από την κηδεία του παππού, γιατί μπορεί να ... κάνουν "φασαρία", να κάνουν "ζαβολιές".... να θυμίσουν ΖΩΗ σε μία στιγμή Θανάτου!...
Κι όμως η στιγμή είναι Ιδανική για να σμίξουν η Στιγμή με την Αιωνιότητα....
η Αρχή με το Τέλος...
Δεν υπάρχουν αυτονομίες Γεγονότων και τελεσίδικες Ετυμηγορίες στη Ζωή...
Υπάρχει μία Διατήρηση στην Ενέργεια και πάνω σ'αυτήν {ενστικτωδώς} το Παιδί χτίΖει το δικό του Παραμύθι....
Ποιος μπορεί να του πει πως κάνει Λάθος?....
Μαμάκα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαν το κείμενο σε συγκίνησε μία φορά,
Εγώ συγκινήθηκα πολλαπλάσια γιατί όντως δύσκολα συνειδητοποιούμε ως παιδιά πως και οι Γονείς μας κάποτε ήταν ....πιτσιρίκια....
και πόσο μάλλον, ότι ακόμη κι αν έγιναν γιαγιάδες και παππούδες, πως εξακολουθούν να ... είναι Πιτσιρίκια...
Σ'αγαπάω πολύ....... και το έχω αναφερει ξανά.... κάποιοι Δεσμοί είναι Άρρηκτοι μες στην Αιωνιότητα του ... Χρόνου.....
Αν ο παππούς σού κρατά το χέρι στα Όνειρά σου,
Εγώ σου το κρατώ Εδώ, στη Ζωή.......
ΦΙΛΙ............Ζωής......
AERIKO μου
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω είναι τυχεροί Εκεινοι που προσεγγίζουν το Θανατο..
Το έζησα κι Εγώ...
Μ'αγάπησε η Ζωή -όπως κι Εσένα- και είμαι ακόμη Εδώ...
μα την Λάτρεψα κι Εγώ μετά από την προσέγγιση στην Πύλη της "Μετάβασης"...
Ξερεις τι νιωθω πως φοβίΖει?..
Το ότι ο Ανθρωπος είναι Συντροφικό Όν...
Η Μοναξιά που εικάζεται στο "μεταθανάτιο" ταξίδι...
Μοναξιά μακριά από τους Ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν....
Μας τρομάζει η απώλεια του Οικείου....
Όμως, ΟΛΑ αυτά έτσι τα διδαχτήκαμε και Υιοθετήσαμε την Οπτική των Ενηλίκων, όταν ήμασταν κι εμείς παιδιά....
Κλαίνε οι Μεγάλοι για την απώλεια...
Κλαίει και το Παιδί... αρχίζει να πλάθει συναισθήματα Τρόμου μπρος στον Αποχωρισμό, ακόμη και για Αποχωρισμούς που δεν μυρίΖουν θάνατο!...
μα... οι παππούδες Έρχονται στα Όνειρά μας, σε μία διάσταση άλλης πραγματικότητας...
Οπότε αν διευρύνουμε τα Όρια της Πραγματικότητας, το Πεδίο συμπεριλαμβάνει όσους Φύγανε...
Εξάλλου οι Ενεργεια ΔΕ χανεται ποτέ....
Οπότε, με ποιητική και παιδική μετάφραση της Δύσκολης Αυτής Λέξης καταλήγουμε πως μπορεί ο Θανατος να είναι
ένα..... Κρυφτό σε άλλη Διάσταση!...
Λατρεύω τη μαεστρία σου και την εφευρετικότητα σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά κορίτσι μου
με τη πένα των αγγέλων
Σε ποια ηλικία άραγε έχεις τη δύναμη να πάψεις να περιμένεις τον δραπέτη του παραδείσου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ας μην τον γνωρίζεις...
Κι ας μην γνώρισες κανέναν από τους δικούς σου δραπέτες...
Υπατία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσταγόνα σταγόνα γεμίΖει ο ωκεανός της Ζωής
και η γεμάτη με υγροποιημένη άμμο κλεψΎδρα γυρίΖει ανάποδα όταν αγγίξουμε το Θάνατο....
μα η ΡΟΗ δεν σταματά ποτέ...
αδιάλλειπτη ΡΟΗ Ενέργειας....
κι Εμείς η Κοίτη να περάσει από Μέσα μας το Ποτάμι....
Πώς αντέχουμε τόσο όγκο νερού?...
το απαντήσαμε ήδη:
-Αρκεί να εκβάλλουμε στο Ίδιο Σημείο.... Εμείς, που αγαπιόμαστε τόσο.......
Τίποτε άλλο δε μας μένει από την ΑΓΑΠΗ....
Αυτή είναι το εισιτήριο για να λάβει χώρα το ΥπερΒατικό ταξίδι μας......
Αλλιώς, αν δεν έχω να ΣΕ περιμένω ή αν δεν Με περιμένεις κι Εσύ,
ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΙ Ο ....ΘΑΝΑΤΟΣ?........
❤♡ Olá!
ΑπάντησηΔιαγραφήBom fim de semana!
Beijinhos.
Brasil
•.¸¸✿⊱╮¸¸.•
Όμορφα αν και λιγάκι με κάποια θλίψη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά, Κάκια!!
Lia Pa
ΑπάντησηΔιαγραφήκάποια παιχνίδια έχουν μόνο Αρχή!....
Ένα από αυτά είναι και το Παρών...
ΧωροΧρονικό Κρυφτό!
;-)))
Φόβε
ΑπάντησηΔιαγραφήεκείνοι που Αγαπήθηκαν
κι Αγάπησαν πραγματικά
ΔΕΝ πεθαίνουν μόνοι!....
Ανώνυμε Ταξιδιώτη
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Μία μαγεία η παρουσία σου, ειδικά μετά από την ινκόγκνιτο αποκάλυψη της ... ταυτότητάς σου.... Μου επιτρέπεις από εδώ και στο Εξής, όταν τα κείμενα σε φιλοξενούν στην παρέα τους, να σε αναφέρω:
Ανώνυμη Ταξιδιώτισσα....
2. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι γιατί κάποιες συλλαβές κατάφεραν να ξεκλειδώσουν τις Αναγνώσεις και να εξελιχθούν σε .... Γραφή!...
Το έχω αναφέρει και στο fb;
"Δε γράφω για να διαβάσεις....
Γράφω για να σκάψεις μέσα στις συλλαβές,
να δούμε τι μπορούν να γεννήσουν τα Νοήματα...
Δε γράφω για να διαβάσεις...
Γράφω για να Γράψεις!..."
3. Ξέρεις ο παππούς σε Σε γνώρισε, μέσα από τις Περιγραφές που η γιαγιά επιχειρούσε κάθε που έπιανε κουβέντα μαζί του... οι Ψυχές ποτέ δε φεύγουν από ΕΚΕΙ που αγάπησαν και αγαπήθηκαν πολύ!....
ΦΙΛΙ................ Γέφυρα που ενώνει τα κίνητρα σκέψης.....
GiPάκο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπαιδικό παιχνίδι με τα Επικίνδυνα Σπίρτα της Ύπαρξης!...
Μελίνα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Παιδί ενστικτωδώς γνωρίζει τη ΖΩΗ, τον ΕΡΩΤΑ, το ΘΑΝΑΤΟ πριν του διδάξουμε οτιδήποτε....
Παραδόξως, ο Ενήλικας - όποιο κι αν είναι το επίπεδο της ΕΣΩκαλλιέργειάς του πανω στα θέματα που προανέφερα - αποτελεί πρότυπο για το Παιδί,
κι Εκείνο μέσα από την νοοτροπία του Γονιού κυρίως, ΞΑΝΑμαθαίνει τη ΖΩΗ, τον ΕΡΩΤΑ, το ΘΑΝΑΤΟ...
Μέσα από τον μιμητισμό το Παιδί υιοθετεί τα ταμπού στον ΕΡΩΤΑ, τους φόβους για τη ΖΩΗ, τον τρόμο μπρος στο Θάνατο...
Αρχίζει να φοβάται γενικότερα τους αποχωρισμούς, ακόμη και αυτούς που δεν συνδέονται με το Θανατο....
και αντί να τους δει ως Νέες Εκκινήσεις, τους μεταφράζει ως Απώλειες και νιώθει Φτώχεια και Αδυναμία να προχωρήσει παρακάτω....
Νομίζω πως ΕΜΕΙΣ πρέπει να διδαχτούμε από τα ΠΑΙΔΙΑ ξανα τη ΖΩΗ, τον ΕΡΩΤΑ και το ΘΑΝΑΤΟ...
και όχι το Παιδί από μας....
ΦΙΛΙ.................. παιδικό..... [το πιο νόστιμο..}
Ελένη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσεργιανίζω επώνυμα κι ανώνυμα στη Γειτονιά σου...
Το παράπονό μου: η απενεργοποίηση των σχολίων...
Πνίγομαι έτσι.... Φοράς αλυσίδες στις Αναγνώσεις μου, αφού δεν μπορούν να συλλαβίσουν το Παρακάτω τους....
Παράκληση: άνοιξε ξανά τα σχόλια!....
όσο για τον Τρόπο Γραφής,
Πυργάκια χτίΖω και παίΖω Ζωή και Θάνατο
όπως τα Παιδιά...
μα τι πιο όμορφο από το Παιχνίδι των ....Παιδιών.... ακόμη κι αν συμπεριλαμβάνει Υλικά Θανάτου!....
Αλατάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαύεις να περιμένεις
όταν αρχίΖεις πραγματικά να ...γερνάς...
μα τί όμορφα το διατύπωσε ο Μάρκες:
"Δεν παύουμε να ερωτευόμαστε καθώς γερνάμε.....
μα γερνάμε ΟΤΑΝ παύουμε να .... Ερωτευόμαστε!..."
ΦΙΛΙ............. αιώνια Ερωτευμένο με τον Δραπέτη, τον Λιποτάκτη, τον Παράνομο...
Συγχώρα με που δεν ασπάζομαι τους Νόμους των Θρησκειών...
προτιμώ να ακολουθήσω το Ένστικτο του Παιδιού....
Αν υπάρχει ΘΕΟΣ, αυτό το ένστικτο είναι ΑΜΕΣΑ συνδεδεμένο ΜΑΖΙ ΤΟΥ... και έχει γραμμένους στο DNA της Ύπαρξης τους Ιερούς Νόμους της ΖΩΗΣ και του ΘΑΝΑΤΟΥ...
Magia da Inês
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάμε για τον Θάνατο...
Μας βρήκες ακόμη Ζωντανούς...
Το ταξίδι από την μία άκρη του κόσμου στην άλλη γίνεται πλέον σε χρόνο dt...
ομοίως κι από τη Γη στον ...Παράδεισο...
Κόλαση δεν υπάρχει...
Είναι αποκύημα της φαντασίας των "Κεφαλών" της κάθε Θρησκείας για να τρομάΖουν τους ανυποψίαστους Ανθρώπους... και να τιθασεύουν τα Ελεύθερα Παιδικά τους Ένστικτά τους...
Ευτυχισμένοι Ζούμε κι Ευτυχισμένοι Πεθαίνουμε,
ακριβώς γιατί ΖΗΣΑΜΕ
νικώντας την Ανυπαρξία!.....
Bitch
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι οξύμωρο να τοποθετούμε το παιδί και τη θλίψη στην ίδια πρόταση, έστω και νοηματικού συμπεράσματος....
Το Παιδί όπου δηλώσει την Παρουσία του, ως δια μαγειας, μετουσιώνει το Τοπίο σε παραμύθι με Φόντο Πολυχρωμίες Αλληγοριών ...
Φυσικά και υπάρχουν θλιμμένα παραμύθια.. μα είναι εκείνα που γραφτηκαν από .... μεγαλους.... οι Κορυφαίοι Αδερφοί Γκριμ, για παραδειγμα...
Ενα Παιδί, αν του ζητήσουμε να μας διηγηθεί ένα παραμύθι, {με την προΥποθεση πως δε θα προβεί σε ...μιμητισμό των Ενηλίκων}
θα εξιστορήσει το ...ΘΑΥΜΑ!...............
ΦΙΛΙ....... σαν θαύμα!...
Συγκινητικό και αληθινό το κείμενο σου Κάκια μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά χαίρομαι που ανακάλυψα το ιστολόγιο σου. Οι αναρτήσεις σου προσφέρουν τροφή για σκέψεις και συναισθήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήmariekotro
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν η ΥπερΒολή των Παραμυθιών φαντάΖει Αληθινή,
σημαίνει πως .... διαβάζεται από μάτια παιδικά!...
Καλωσήρθες στο Τσαντίρι της Καρδιάς μου Υπέροχο Κορίτσι.....
Τα μαγικά μονοπάτια της Σκέψης υπόσχονται Υπέροχα Ταξίδια.....
κάθε συλλαβή και ένα Βήμα Ταξιδιού!.....
Ίσως από τη Ζωή ως το Θάνατο....
Πολύ σωστά. Από παιδικά μάτια.. Καλώς σε βρήκα Κάκια μου στο τσαντίρι της καρδιάς σου. Βλέπω πολλή αλήθεια μέσα σου. Καλό απόγευμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή