Η κόκκινη Γιορτή
λαμβάνει χώρα στο σκοτάδι,
για να βιώνεται τυφλά
η θερμότητα της ηδονικής αφής του Χρόνου
πάνω στο δέρμα της Ζωής...
Δύσκολος αυτός ο Έρωτας.
Όλο σημάδια επίμονης τριβής.
Πόνος και Χάδι...
Ντύθηκε Εραστής
και η Ζωή μου, μία Άγνωστη.
Ο Χώρος ένα λίκνισμα
έμφυτης ικεσίας των πραγμάτων,
με το Αιώνιο να ενορχηστρώνει
το σφιχταγκάλιασμα.
Έχω υπάρξει ξανά
σε αυτή την καμπυλότητα των Γεγονότων
κι έχω ξαναχορέψει εδώ
με πρόσκληση
το ίδιο γενέθλιο κάλεσμα του Χρόνου.
Δε με ξεγελάς πια με Έρωτες.
Μυήθηκα στην άΧρονη Γεωμετρία των Στίχων.
Κι αν είμαι εδώ απόψε,
καλοντυμένη με αλληγορίες,
ήρθα να δηλώσω
πως σε ξεπέρασα πια...
Λάθος με ψάχνεις μες στη Ζωή
να μου χρεώσεις χρόνια.
Πλέον,
μ ε γ α λ ώ ν ω
μέσα στα Ποιήματα....
-----------------------------------------
*Άντε
να με χαίρεστε...
εχθροί
και
φίλοι!...
;-))))