Μέσα
σε μία περίοδο Κρίσης, το πρώτο που πλήττεται είναι η Παιδεία. Η Παιδεία κρατά
στο χέρι της το κλειδί των συνειδήσεων των Νέων Ανθρώπων.
Με
την εξαθλίωση του εκπαιδευτικού, το τρομοκρατικό καθεστώς των απειλών για
εφεδρείες κι απολύσεις , τις μειώσεις των κονδυλίων για τα λειτουργικά έξοδα
και έξοδα συντήρησης των σχολικών μονάδων, απαξιώνουμε τον όρο Παιδεία, που
απαιτεί επενδύσεις γιατί στα χέρια του κρατά το μέλλον του τόπου.
Όταν
η εντολή είναι οι νέοι Άνθρωποι να είναι το επόμενο φτηνό εργατικό δυναμικό,
τότε χάνεται η έννοια της επένδυσης στον Τομέα της Εκπαίδευσης, στο χώρο της
μάθησης εισχωρούν χορηγοί και γίνεται
ένα εμπορεύσιμο προϊόν που κατευθύνει συνειδήσεις.
Το
βιβλίο του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού της Γ’ τάξης του Γυμνασίου
στο δεύτερο κεφάλαιο καλεί τον εκπαιδευτικό να διδάξει στα παιδιά τους όρους:
Εργασία, Ανεργία, Απασχόληση…
Όταν
η Εργασία μπαίνει δίπλα στην Απασχόληση και η Γνώση δίπλα στην Πληροφόρηση,
τότε αβίαστα και ο εκπαιδευτικός θα
εξισωθεί με το Εργαλείο των ισχυρών που προετοιμάζει Ρομποτοποιημένες
Συνειδήσεις Ανθρώπων, και ο μαθητής θα γίνει το επόμενο Πιόνι στα χέρια των
ισχυρών.
Αυτός
ο μαθητής είναι το δικό μας Παιδί. Είναι
το Παιδί που θα στερηθεί την ΚΡΙΣΗ, όχι την οικονομική που θέλουν να του
κληροδοτήσουν, μα την ΚΡΙΣΗ της ΣΚΕΨΗΣ, ώστε να βγει στο δρόμο και να
διεκδικήσει ΕΡΓΑΣΙΑ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΖΩΗ…
Η
Παιδεία σήμερα ακρωτηριάζεται μέσα στο κλίμα της οικονομικής ανέχειας. Όμως,
πάντα υπάρχιε και η ΑΛΛΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, εκείνη που διδάσκεται με αγώνες στους
Δρόμους, με Πράξεις και ΑντίΔραση.
Τα
χρονικά περιθώρια στενεύουν, το 3ο μνημόνιο είναι ήδη εδώ….
Καλούμαστε να ανοίξουμε τα βιβλία της ΖΩΗΣ μας για να γράψουμε Εμείς την Ιστορία.
