Στις ώρες της αναμονής,
όχι στις ουρές της απόγνωσης,
εκεί που στριμώχνονται σώματα και ψυχές,
μα στις αίθουσες,
στων ιατρείων τις αναμονές,
όπου η ζωή λες παίρνει παράταση,
αναθεωρεί
εμβαθύνει
ψάχνει,
εκεί, δε βιάζομαι
εξετάζω τον εαυτό μου
πριν με αναλάβει ο γιατρός.
Ενδοσκόπηση,
να βρεθούν οι βαθιές αιτίες της αρρώστιας.
Θέλω ώρες.
Δε μου φτάνουν κάποια μισάωρα αναμονής.
Πάρτε τη σειρά μου.
Μπορώ να περιμένω μέρες, μήνες.
Εδώ αλλάζει το ρυθμό του ο χρόνος.
Ξαναγυρίζω μ' ευκολία στα παιδικά μου
και βρίσκω μέσα στο δέρμα μου
τις σφαίρες των παλιών πολέμων.
Χωρίς αναισθησία
χειρουργώ το σώμα,
χωρίς υπνωτισμό
σκάβω στην ψυχή...
Κλέβω του γιατρού το μεροκάματο.
Αν το ήξερε
δε θα με άφηνε τόσο
να περιμένω...
Στις αίθουσες αναμονής
μόνη μου γιατρεύομαι...
όχι στις ουρές της απόγνωσης,
εκεί που στριμώχνονται σώματα και ψυχές,
μα στις αίθουσες,
στων ιατρείων τις αναμονές,
όπου η ζωή λες παίρνει παράταση,
αναθεωρεί
εμβαθύνει
ψάχνει,
εκεί, δε βιάζομαι
εξετάζω τον εαυτό μου
πριν με αναλάβει ο γιατρός.
Ενδοσκόπηση,
να βρεθούν οι βαθιές αιτίες της αρρώστιας.
Θέλω ώρες.
Δε μου φτάνουν κάποια μισάωρα αναμονής.
Πάρτε τη σειρά μου.
Μπορώ να περιμένω μέρες, μήνες.
Εδώ αλλάζει το ρυθμό του ο χρόνος.
Ξαναγυρίζω μ' ευκολία στα παιδικά μου
και βρίσκω μέσα στο δέρμα μου
τις σφαίρες των παλιών πολέμων.
Χωρίς αναισθησία
χειρουργώ το σώμα,
χωρίς υπνωτισμό
σκάβω στην ψυχή...
Κλέβω του γιατρού το μεροκάματο.
Αν το ήξερε
δε θα με άφηνε τόσο
να περιμένω...
Στις αίθουσες αναμονής
μόνη μου γιατρεύομαι...