~Θέα προς το Αθέατο~

Κέντρο και πάλι.
Πλάτη με πλάτη
ο Εαυτός με το Είδωλό του.
Αυτοπροστασία.
Με ένα αιχμηρό ερωτηματικό
μας απειλούν ακόμη οι Δασκάλες.
Συμμαχώ με όλους τους χρόνους μου
κι αντιμετωπίζω την Γραμματική τους.
Κάθε τελεία, σφαίρα.
Διάτρητη σωριάζομαι καταγής
στη σελίδα μιας Βιογραφίας
που δε με χωρά ανορθόγραφη,
ως επιμένω.
Κι άτονη.
Σε απεργία πείνας η Φωνή
μέχρι να επιστρέψουν δασείες και περισπωμένες.
Και ως να κερδηθεί ο πόλεμος
μένω μπρος στο στενό παράθυρο του νοήματος,
όπου πολλοί κοιτούν
και λίγοι βλέπουν.
Θέα προς το Αθέατο
που δε διακρίνεται
από μάτια που διαβάζουν με κανόνες.