Απευθύνθηκα στην ΑΕΝ.
Ζήτησα πλοίαρχο.
Το μπαλκόνι μου ακυβέρνητο
κάνει μανούβρες
πάνω από τα κεφάλια των περαστικών
και προκαλεί ναυτία στις ορτανσίες.
Απέρριψαν το αίτημα
με διαδικαστική σοβαροφάνεια.
Έβαλα αγγελία.
Πριν δημοσιευτεί
εμφανίστηκε στην πόρτα μου
ένας υποβρύχιος Τρελός
με σκαλισμένες άγκυρες, γοργόνες
και τυφώνες στο κορμί του.
Βγήκε στο μπαλκόνι.
Ξήλωσε απ' το στήθος του ένα κατάρτι
το στερέωσε στα κάγκελα.
Έκοψε τετραγωνισμένα ένα κομμάτι Σκέψης μου,
που μόνιμα ανεμίζει,
το 'δεσε πανί.
Σαν αγριεύει μέσα μου ο καιρός
ρίχνει την άγκυρα απ' το μπράτσο του
στ' απέναντι πεζοδρόμιο
και πιάνουμε νησί απ' το πουθενά.
Απ' τη στιγμή που εμφανίστηκε
κοιμάμαι μ' ασφάλεια
στη σχεδία του μυαλού μου
κι ας μπάζει από παντού νερά.
Πλέον έχουμε όσα χρειάζονται
για να σωθούμε,
ο Ένας τον Άλλο...