Γαντζωμένη από
μια φλύαρη νεκρική νηνεμία
διεκδικώ μνημείο αγνώστου ποιητή
πάνω στο διαμελισμένο μου στίχο.
Εξαφανίζω τα ίχνη της πραγματικότητας
ταχυδακτυλουργικά ανταλλάσσοντας
από το ένα χέρι στο άλλο
οργανική μου μ’ ανόργανη ύλη
εκτός από μία παλλόμενη σταγόνα
παιδικού μου ιδρώτα
από παιχνίδι ζωής θανάτου…
Σταγόνα
που θα βοηθήσει τον αναστημένο μου εαυτό
να με ξαναβρεί
αν με ζητήσει
και να με κυνηγήσει
αν του ξεφύγω ξανά.
