Να 'χαμε ένα ρήμα
σ' αυτήν την ερημιά
να προτρέψει
τα κορμιά
και τις σκέψεις
να φυτευτούν
εναλλάξ
το ένα μέσα στο άλλο
ώστε ο ουροβόρος εντός μας όφις
που τρώει το χρόνο μας
να σχηματίσει
με δυο μηδενικά
το σύμβολο του απείρου
και ν' αποκτήσουν νέα σημασία
αντιδιαμετρική
τα πράγματα
να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας
στον αντικατοπτρισμό της ζωής
και όλοι οι χρόνοι της γραμματικής
να ταυτιστούν
με το αιώνιο παρόν μας
που από το μηδέν
με συστροφή
γεννά το άπειρο.