Μόλις ημέρεψε
η λαμπιρίζουσα σκόνη
από τα γιορτινά των ανθρώπων
έθιμα.
Το όρος άδειο από κόσμο
όλοι επέστρεψαν στη ζωή τους
κι ο ελαιώνας τινάζει
τις πατημασιές από τα φύλλα του
προστατεύοντας τον καρπό
από την ιστορία του ανθρώπου.
Καλέ μου Χριστούλη
έλα να παίξουμε,
δε θα σε σκοτώσω,
δε θα σε χρησιμοποιήσω
για άλλοθι.
Μη με φοβάσαι
δεν είμαι άνθρωπος
είμαι παιδί.
Δε φοβερίζω
και δε φοβάμαι.
Δε δένω τη ζωή μου
στις αυτοεκπληρούμενες προφητείες
του ανθρώπου,
δεν αμαρτάνω
για να 'χω αφορμές
να σε κρεμάσω στο Σταυρό.
Θα σού τραγουδήσω αν θες
θα σού εξιστορήσω αλήθειες
δε θα σε πλανέψω
θα σε φιλέψω απλότητα
κι απεραντοσύνη.
Μη με υποπτεύεσαι
δε θρέφω θηρία μέσα μου.
Στα μάτια μου τα σμήνη πουλιών
δεν κατασπαράζουν,
δεν αποδημούν,
χτίζουν φωλιές στην κόρη των ματιών μου
πολλαπλασιάζοντας μέσα μου τα θαύματα.
Κόπιασε στην αυλή μου
έλα να παίξουμε
θα δεις
δίχως να σε σκοτώσω
θα Σε Ανασταίνω
κάθε πρωινό
απ' τον ύπνο με τους εφιάλτες
γιατί ξέρω πως οι άνθρωποι
θα επινοήσουν τρόπο
να τρυπώσουν και πάλι
στην αιώνια ζωή σου
διεκδικώντας συγχώρεση
και Παράδεισο
έχοντας διαπράξει μύρια εγκλημάτων
πίσω από τις κλειστές κουρτίνες
της ζωής τους..