Άσε με να ντυθώ εχθρός
να 'ρθω πεινασμένος
να σου ζητήσω ψίχουλα
απ' το ψωμί που δίνεις στα παιδιά σου
ζυμάρι απ' το ανάθρεμμα
που τα μεγαλώνει γενιές τώρα
να γίνουν άντρες
να πιάνουν τ' όπλο
να στοχεύουν τον άνθρωπο, στον κρόταφο
για να σώσουν τα χώματα
που βγάζουν σιτάρι
για μια ιερή μπουκιά ψωμί.
Άσε με να ντυθώ εχθρός
να έρθω ηττημένος
να γυρέψω τον άγιο άρτο σου
να με ζυγίσεις στην χούφτα σου
που ζυμώνει τη μοίρα του ανθρώπου
να δεις αν κοστίζω περισσότερο από ένα καρβέλι
κι αν αξίζω μία θέση στο τραπέζι σου
την ώρα που απλώνεις την ευτυχία σου
σε μία φέτα ψωμί
κι ο Θεός ευλογεί το μαχαίρι
περιμένοντας να δει το χέρι σου
ν’ απλώνεται
προσφέροντας ένα κομμάτι
καλοζυμωμένου εαυτού
γεμάτου με σπόρους ανθρωπιάς.
Άσε με να ντυθώ εχθρός
να σου δώσω μία ευκαιρία
να ζυμωθείς άνθρωπος ξανά.
-------------------
Τιμητική Διάκριση στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης Αρχείου Ιστορίας και Τέχνης Καισάρεια Κοζάνης, με θέμα "Το Ψωμί"