Ιατρική παρακολούθηση

Βιβλίο "πόνος στην πλάτη", εκδόσεις Άνω Τελεία, 2024

Οι νοσοκόμες γηρασμένες
στην παιδιατρική
όλα τα παιδιά με ορό
μα αφυδατωμένα...
Ένας χειρούργος
αφαιρεί τα νεκρά μέλη
κι ένας παπάς περιμένει
να ψάλλει την Ψυχή που αποχωρεί.
Οι γονείς θεωρούν τα ιατρικά βιβλιάρια
να εγκριθούν τα νοσήλεια από το ταμείο.
Πριν η επιστήμη και η θρησκεία
ολοκληρώσουν το έργο τους
ένας διάολος μικρός
που δε σέβεται την προειδοποίηση
Ησυχία Νοσοκομείο
τραγουδά εμβατήρια
οι Ψυχές συγχρονίζονται με τα σώματα
και στο βατήρα του μπαλκονιού
βουτούν οι πιτσιρικάδες
μαθαίνοντας πέταγμα, κολύμπι
κι απόδραση
την ώρα που έχει σημάνει συναγερμός
και το ιατρικό προσωπικό
πασχίζει να τους επαναφέρει
στην......... παρακολούθηση.


Ξέφυγαν πολλοί.

Αρχαιότητες

Θάψαμε τους τάφους
μην πέσουν σε χέρια βέβηλα
τα κορμιά.
Διαμορφώσαμε το τοπίο
αδιάφορο,
να περνούν οι τουρίστες
χωρίς στάση.
Μονώσαμε με ποιήματα
το Ιερό μας
μην οι οργασμοί
ξυπνήσουν τα θηρία.

Κυκλικά αόρατες σκοπιές.
Κάθε που πλησιάζεις
ζητώ ταυτότητα
μην και άλλαξες στρατόπεδο
σε ψηλαφώ
μην κουβαλάς εκρηκτικά
σε ανακρίνω
μην και έμαθες να ψεύδεσαι
σε χαϊδεύω
μην και άρχισες να μ' αγαπάς.

Όταν όλα πιστοποιηθούν
γνώριμα κατά τους χρησμούς
τραβώ στην άκρη τις κουρτίνες
και σού αποκαλύπτω τα  παλιά σχήματα
τις δυνάμεις
και τα μυστικά.

Παύω να υποκρίνομαι τη νοικοκυρά
την κυρία
την οικοδέσποινα.
Κάτω από το παρκέ
φυλάω τις σκοτωμένες μου ηρωίδες
πάνω από το ταβάνι
τις έκπτωτες θεές μου.
Μία φωτιά σιγοκαίει στο σαλόνι
με προσάναμμα τ' αρχαία μας βιβλία.
Να εισπνέεις βαθιά
να φτάνουν ως το κόκκαλο οι εξιστορήσεις.

Δε μάς φτάνει μία ζωή
να διαβάσουμε τους τόμους.
Την Ιστορία ή τη διαβάζεις
ή τη γράφεις.
Σ' αυτό μας το σημείο
εξαντλήσαμε τους χρησμούς.
Περνάω στο άλλο στρατόπεδο
ντύνεσαι εκρηκτικά
παύω να ψεύδομαι
αρχίζεις να μ' αγαπάς
και δεν υπάρχει λόγος πια
να κρύβουμε τους τάφους μας.

Στιγμές και Έτη Εαυτού

Βιβλίο "πόνος στην πλάτη", εκδόσεις Άνω Τελεία, 2024

Εσύ θα κάθεσαι ήρεμος απέναντί μου

θα μου ανοίγεις συζητήσεις για τη δουλειά

κι εγώ θα σού ξύνω τις πληγές.

Θα σε ρωτώ για τη μάνα που έφυγε

για κείνα που αρνήθηκες να της πεις

να της ζητήσεις

να της δώσεις.

Θα αποσπάς την προσοχή μου με πείνες

δίψες

με φαγητό και ποτά.

Κι εγώ θα ματώνω τις ραφές

που πρόχειρα τοποθετήθηκαν στα παλιά κι επόμενα τραύματα.

Θα σε ρωτώ για τις εκκρεμότητες της ζωής

για τα όνειρα που δίπλωσες με επιμέλεια στο συρτάρι

για  τους αγέννητους εαυτούς σου

για τους φόβους που δε νίκησες ακόμη
για τα  κλάματα που ακούγονται βουβά
από το βάθος κάθε χαμόγελου
για τη μοναξιά που αγριεύει όσο περνά ο καιρός

και θα με κερνάς άλλη μία μπύρα

να ξεχαστώ σαν μεθύσω μέσα στις στιγμές

κι εγώ θα σε διαψεύδω

καθώς μεθυσμένη παρεκτρέπομαι πιο εύκολα

από την καθημερινότητα

και διακρίνω όλες τις συμπαντικές σφαίρες

που κρύβεις στα μάτια σου

συγχρονίζομαι με τις νυχτοπεταλούδες που σ’ ενοχλούν

και φτερουγίζω ανενόχλητα ενοχλητική στο μυαλό σου

ρωτώντας σαν παιδί τον Μπαμπά του:

Τι χρώμα έχει ο  κόμπος στο λαιμό σου?...

Με πόση αγκαλιά θεραπεύεται ο αποχωρισμός?...

Πόσα έτη Εαυτού μακριά μας είναι το Κοντά?...

Γιατί με αντέχεις ακόμα?...

ΑντιΘαύμα

Βιβλίο "πόνος στην πλάτη", εκδόσεις Άνω Τελεία, 2024

Ήρθε επιτέλους η μέρα
που η Αγάπη του Ανθρώπου κορυφώθηκε.
Κάθε οικογένεια υιοθέτησε ένα αδέσποτο
και με ευλάβεια το στείρωσε
κι από τότε
δεν ξαναγεννήθηκε ούτε ένα κουταβάκι.
Κάθε οικογένεια υιοθέτησε ένα ορφανό,
ένα ασυνόδευτο παιδί,
και με φροντίδα διέγραψε τη μητρική του γλώσσα
κι εξαφανίστηκαν οι βάρβαροι.
Την επόμενη μέρα λύθηκε και το πρόβλημα των αστέγων.
Στειρώθηκαν με επιμέλεια οι φτωχοί κι άποροι.
Αποσυμφορίστηκαν τα νοσοκομεία
από τους ανασφάλιστους
κι έμοιαζε ο κόσμος μια ευτυχισμένα
ακρωτηριασμένη αγκαλιά
από στειρωμένα χαμόγελα.

Κι όλα έγιναν από Αγάπη.