Γεγονότα αλυχτάνε και πάντα
παντού μία μικρή
αντικειμενικά
αόρατη, μικροσκοπικά ορατή
παρακολουθεί τη Ζωή
καταγράφει στη μνήμη της,
παρατηρεί χωρίς να παρατηρείται.
Το χεράκι τυλιγμένο στην τρυφερή γάμπα της
Μαμάς.
Απ' τη θερμοκρασία στο δέρμα της Μητρικής Ορθοστασίας
αντιλαμβάνεται αν
ο κόσμος είναι έτοιμος να εκραγεί
ή αν συνθηκολόγησε για Ειρήνη.
Χεράκι δεν
κράτησε ποτέ, μόνο το κρόσσι στο μητρικό φουστάνι
ομφάλιο λώρο για να θρέψει
το δικό της φόρεμα
και τη φλέβα με το
Κόκκινο που ανεμίζει στο αίμα της Μάνας της.
Ο κόσμος που υψώνεται πάνω από το
παιδικό της ανάστημα
κάποια στιγμή θα τη βρει μπροστά του
κόκκινη και
αρνούμενη να συμβιβαστεί με τις αναλήθειές του
πιστή στη δική της μελλοντική
μικρή
που θα τυλίξει το χεράκι στη δική της γάμπα
και θα κρατάει σφιχτά το
κόκκινο κρόσσι της Ψυχής της.