My dog belongs to Excellent: Anne Geier
Σ' αυτήν την πένθιμη ακινησία
νηστεύουν οι αισθήσεις,
από Ζωή.
Άσκοπα, χωρίς ακολουθία μετάνοιας.
Νηστεύουν γιατί επιβάλλεται
μ' έναν τρόπο ήρεμης αιχμαλωσίας.
Εγώ νοήμων.
Εκπολιστισμένο το λουρί μου.
Ακολουθώ τον κανόνα
ακόμη κι όταν τον εχθρεύομαι.
Χρησιμοποιώ τα μέσα του
ακόμη κι όταν τον πολεμώ.
Δεν ξεφεύγω των προβλέψεων.
Καταδικάζομαι στο ακλείδωτο κλουβί μου.
Το σκυλί με τραβάει απ' το μπατζάκι.
Θέλει βόλτα.
Πάρε τη σκιά μου και βγες.
Τα κλειδιά μην ξεχάσεις.
Μέχρι να γυρίσεις
θα κείτομαι ίδια
ανάμεσα στους ανύπαρκτους.
Την επόμενη φορά όμως
μη βιαστείς να φύγεις.
Γάβγισέ μου
μήπως και ξυπνήσω από το λήθαργο.
Αν όχι,
κι αν μ' αγαπάς,
βύθισε τα δόντια σου στη σάρκα του μυαλού μου
να με συνεφέρεις
από αυτό το είδωλο του κόσμου
που με κατάπιε.