Καταναλώσαμε τόσες κραυγές σφαγιασμένων ζώων. Αποσιωπήσαμε τόσες κραυγές αδικημένου ανθρώπου. Μεταμορφώσαμε τόσες κραυγές μας σε ωραιοποιήσεις. Βούλιαξαμε σε φτηνούς κορεσμούς. Υπερπροστατεύσαμε εαυτό μην μάς λείψει τίποτα. Τον φιλέψαμε πλεονασμό. Αποθηκεύσαμε προμήθειες για επερχόμενους πολέμους.
Ήρθε η ώρα να δοκιμαστούμε οικειοθελώς στην έλλειψη. Να μετρήσουμε στερητικά σύνδρομα, να αξιολογήσουμε άμυνες, να πολεμήσουμε εξαρτήσεις.
Δεν είναι νηστεία. Ούτε φιλοσοφική άρνηση.
Είναι πρόκληση Εαυτού να ορίσει το Εγώ του έξω από το Έχειν ενός κόσμου που συνεχώς ρίχνει την ποιότητα ενισχύοντας την ποσότητα των προς κατανάλωση σκουπιδιών.