Summertime

Και εκεί που δίνεσαι με ψυχή και σώμα στη δουλειά, σκαρφίζεσαι τρόπους να γίνεις πιο αποτελεσματικός, δουλεύεις υπερωρίες στο σπίτι γιατί έτσι γουστάρεις, μπαίνεις σε τροχιά και ακόμη και στον ελεύθερο χρόνο σου κάτι ξέμπαρκες ιδέες παίρνουν σάρκα και οστά, και νιώθεις χρήσιμος και ικανός….  Εκεί που κορυφώνεται ο ρυθμός σου, η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητά σου, εκεί που καταπιάνεσαι με πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους αντικείμενα και αρχίζεις να γουστάρεις τον multi εαυτό σου… Εκεί ακριβώς τελειώνει η ......... σχολική χρονιά και μένεις ρέστος.

Και θα μού πεις "Είσαι παιδί μου χαζό...?" Απόλαυσέ το!...

Το έχω προσπαθήσει. Δεν μπορώ. Με κατατρέχει το σύνδρομο του αναπληρωτή που απολύεται  κάθε που τελειώνει η χρονιά και δεν ξέρει αν του χρόνου θα ξαναδιοριστεί.

Η απραγία πλήττει την ψυχολογία μου. Η ψυχοσύνθεσή μου απαιτεί εγρήγορση και στοχευμένη αποτελεσματικότητα στο πλαίσιο μιας δουλειάς που λατρεύω. Θέλω στόχους που σπάνε σε μικρότερους, που γεμίζουν την ημέρα, που γεμίζουν το μυαλό σου, που δεν σ’ αφήνουν να τρως τις σάρκες σου, που δεν σου αφήνουν ελεύθερο χρόνο να ξεκλειδώσεις κλειδωμένες εντός σου πόρτες υπογείων, που σε ανταμείβουν ηθικά χωρίς επιβράβευση από κανέναν παρά μόνο από τον ίδιο σου τον εαυτό, χωρίς να αφήνουν το περιθώριο αυστηρών αυτοεπικρίσεων.

Κάθε καλοκαίρι περιθωριοποιούμαι. Μπαίνω σε μία απομόνωση. Μία εξορία. Μπλέκω τα χέρια μου. Τα δάχτυλα πληκτρολογούν στο κενό, μαθημένα να διανύουν χιλιόμετρα πληκτρολογημένων κειμένων, διαγωνισμάτων, εργασιών, σεναρίων, αιτήσεων….. Κινούμαι νευρικά και αμήχανα πάνω κάτω στο σπίτι, σαν να υπάρχουν εκκρεμότητες που τις έχω ξεχάσει. Δεν εκκρεμεί τίποτε. Στην διαπίστωση με καταπίνει το κενό. Πέφτω στο κρεβάτι σε αδράνεια. Ξεκινά να βαθαίνει ο χώρος και βουλιάζω. Ένας κόμπος αρχίζει να αγκαλιάζει το λαιμό μου και ένα τρωκτικό μού μασουλάει τις σκέψεις. Δεν με γλιτώνει τίποτε. Είμαι απών. Πού και πού χάνομαι διαβάζοντας. Ενίοτε γράφω όσα μιλάνε μέσα μου. Είναι η μόνη λύση μου στο πρόβλημα.

Και σκέψου πως…. τα ψυχοσωματικά μου με πιάνουν απλώς και μόνο γιατί έκλεισαν τα σχολεία για το καλοκαίρι………..
……………………………. Σκέψου να έχανα τη δουλειά μου και να έμενα καιρό χωρίς μία δουλειά που να γουστάρω τόσο…....

Θάνατος στο 1/3 του χρόΝου της Ζωής.....