Κόκκαλα και συναισθήματα
μπερδεμένα με αποκόμματα ποιημάτων
ανάμεσα ένας ευαίσθητος σουγιάς
που 'χει πάνω του φρέσκες στάλες από δάκρυα
παλιό αίμα παιδικών απομονώσεων
που τις χάραζε να μπει φως
και μία λάμψη από τ΄ αστέρια που σκοτώσαμε
με ευχές γενεθλίων
δεξιά κι αριστερά ξεχασμένοι υπότιτλοι
από διαλόγους που δεν κάναμε
στριμωγμένος σ' όλα λιγοστός αέρας
να ανασαίνουν οι φωνές που πνίξαμε.
Ανοίγω κατά διαστήματα το στόμα του συρταριού
να το ταΐσω με κάτι μου ακόμα.
Αποθηκεύσιμο σαν κάτι αξίας
κι όμως όλα μου αντίκες της δεκάρας.
Τάχα ποιήματα, μιας ζωής σε παράξενη τάξη.
Έχω χάσει αμέτρητους ήρωες
μέσα στο ακατάστατο Είναι μου
κι ένα σωρό εαυτούς.
Δεν είναι σώμα το σώμα.
Είναι αποθηκευτικός χώρος
ενός χάους που απωθεί
κι ο νους μικρογραφία παιδικής μπίλιας
αναμασά και διαστέλλει τις σκέψεις του
και λαβυρινθίζεται στο παλιό φλιπεράκι
που 'χω αποθηκευμένο στο συρτάρι
με τα ενθύμια της παιδικότητας.