Προσπάθησα για καιρό την ενσωμάτωση. Υπερνικούσε η αδυναμία μου να ενταχθώ. Πάλεψα να βρω τί φταίει. Τί συμβαίνει μέσα μου λάθος. Γιατί αποκλίνω. Γιατί δεν συμβαδίζω. Γιατί δεν πειθαρχώ. Γιατί αντιδρώ. Γιατί είμαι ανεπίδεκτη μαθήσεως σε όλα τα σενάρια κοινωνικής αποδοχής. Γιατί δεν μπορώ να αποστηθίσω τους κανόνες. Γιατί το ένστικτό μου έχει ρυθμιστεί να μού κρούει καμπανάκια εσπευσμένης απομάκρυνσης όταν λαμβάνει σήματα μαζικού ελέγχου. Γιατί ψάχνω μονοπάτια στο δάσος, ενώ υπάρχουν καλοσχεδιασμένες λεωφόροι. Γιατί το μολύβι μου έχει μεγαλύτερη σβήστρα απ' ότι μύτη. Τί χρειάζεται να σβήσω απ' όσα μού διδάσκετε; Έκλεισα όλα τα βιβλία σας κι άρχισα να παρατηρώ.
Δεν ανήκω.
Αυτό φταίει. Δεν ανήκω.
Δεν μού ταιριάζει η γραμματική, το συντακτικό και οι προστακτικές σας. Ο τρόπος που χρησιμοποιείτε τη γλώσσα. Η τέχνη σας να έχετε πάντα δίκιο.
Υπάρχω σε νοοτροπίες δίχως πιστοποίηση, που σβήνουν το ίχνος τους μην και πέσει σε βέβηλα χέρια πτυχιούχων αναλυτών, που κατηγοριοποιούν τα ευρύματα σε ράφια θεματολογίας και σπουδαιότητας με βάση κριτήρια που διδάχθηκαν στα φοιτητικά χρόνια καλής τους διαγωγής κι επίδοσης.