αστραπή

 

Ποτέ δεν ήταν τ’ ουρανού
πάντα στο δέρμα οι ρωγμές
-του μυαλού-
κι οι αστραπές
ριπές στο αίμα μου,
να πνίγεται στιγμιαία
το σκοτάδι μου στο φως,
όπως το στεγνό στόμα
ενός αιώνια ερωτευμένου
που δεν προλαβαίνει να ξεδιψάσει
στο φιλί,
έστω κι αν αυτό
κρατά για μια ζωή,
μία στάλα, όπως είναι πάντα η ζωή.

κατοικίδια

Στις ηλιόλουστες μέρες 
αδέσποτη να 'μαι
μα στους κατακλυσμιαίους καιρούς 
άσε με κατοικίδια 
να 'ρχομαι μέσα σου.

(μόνο οι πολύ δικοί μου)

Ο γάτος ξέρει.

Άντε τώρα να εξηγήσεις 
και στο σκύλο 
τί έχει προηγηθεί 
στη ζωή σου,
σ' εκείνη τη δύσκολη διάλεκτο 
που δίχως να μιλιέται 

μεταφράζεται εξατομικευμένα

και χωρά όσα δε μοιράζεσαι 

με κανέναν..