αστραπή

 

Ποτέ δεν ήταν τ’ ουρανού
πάντα στο δέρμα οι ρωγμές
-του μυαλού-
κι οι αστραπές
ριπές στο αίμα μου,
να πνίγεται στιγμιαία
το σκοτάδι μου στο φως,
όπως το στεγνό στόμα
ενός αιώνια ερωτευμένου
που δεν προλαβαίνει να ξεδιψάσει
στο φιλί,
έστω κι αν αυτό
κρατά για μια ζωή,
μία στάλα, όπως είναι πάντα η ζωή.