εκεί που πέφτει της κάθε λέξης μου η σκιά,
εκεί που γεννιούνται οι αμφιβολίες μου,
εκεί που φτάνει ο αντίλαλος της πλάνης μου,
εκεί που ζητιανεύω για λίγη έμπνευση,
εκεί που εκβάλλει το κίνητρο, σαν ποτάμι,
εκεί που πνίγω τους ενδοιασμούς μου,
εκεί που απαρνιέμαι όσα κέρδισα,
εκεί που χτίζω νέες εκκινήσεις,
εκεί που ταυτίζομαι με το θεό και το δαίμονα,
εκεί που η ανυπακοή επιβραβεύεται,
εκεί που οι κανόνες αναιρούνται,
εκεί που το αδέσμευτο γίνεται ιδανικό,
εκεί που η ζωή συναντά τον αρχέγονο εαυτό της,
εκεί που ο κίνδυνος είναι ζωή,
Είμαι στο πουθενά και στο παντού,
εκεί που όλα είναι τίποτα
και το τίποτα είναι όλος ο κόσμος.
Στην κραυγή των αμνών
ΑπάντησηΔιαγραφήστις αγκαλιές των κοινών
δύο ρανίδες βροχής
και ένα δάκρυ ανοχής.
Μεσ’ τη νύχτα γυρνάς
μύθοι της χαλιμάς
σε αθώα παιδιά
στα κομμάτια η καρδιά.
Δυσωδία του νου
παρανοϊκά χαικού
πληγωμένα γιατί
στου κορμιού τα αβαθή.
Σε όσα πέφτουν νεκρά
στης ζωής το μετά
του Ιούδα φιλί
στης ηχούς τη φωνή.
Μοναχός σεργιανάς
τις πληγές σου μετράς
νέος γόρδιος δεσμός
και συ ακόμη νεκρός…
Ο Κοσμος μου αδιάφανος και μικρός... μόλις που χωράει πάνω σε έναν κοκκο άμμου της αχανούς ερήμου που ονομάζεται ζωή....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ειμαι φτωχή, αυτή η φτώχια μου με έφερε εδω...
Ειμαι στο πουθενά και στο παντού..
εκεί που όλα είναι τίποτα...
και το τίποτα είναι όλος ο κόσμος....
{σκόνη.. άμμος.... άνεμος και ανεμοσκορπίσματα.. σκέψεις .. γοργόνες στην άμμο!...}.....
Εκεί που η αναμνηση συγχέεται με την τρεχουσα στιγμή και ο χρόνος παγωμένος μας κοιτάζει με νοσταλγία.... Τότε που ζήσαμε....