Πώς να μιλήσω
για όσα δε λέγονται?
Πού να σε χαράξω
Λέξη Μικρή?...
Τόσο ανεπαίσθητη
και τόσο ευαίσθητη,
δε σ’ εμπιστεύομαι
σε καμία στιγμή!...
Είναι που τρέμεις
κι εγώ που φοβάμαι
μην ξεψυχήσεις
στου καιρού τη ρωγμή…
Μα να σε πνίξω,
πάλι λυπάμαι,
μες στης σιωπής μου
την υγρή πληγή…
Θα σε κρύψω
μες στα ποιήματα…
Μεταμορφωμένη
σε σταγόνας την πτώση…
και μόνο μπροστά
σε ματιών τα κύματα
υγρασίας συγκίνηση
θα σε αναγνώσει!...
Τόσο ανεπαίσθητη
και τόσο ευαίσθητη
Κι όμως το Είναι μου
έχεις διαβρώσει!...
Λέξη Μικρή..
τώρα εισχώρησες
στη ματιά του αναγνώστη!....
Η σημερινή μου αναρτρηση είναι ένα ποίημα γραμμένο από την κόρη μου Αμανατιάδου Ιφιγένεια {ο θησαυρός μου} μαθήτρια της Β' Γυμνασίου, με το οποίο κέρδισε το Πρώτο Βραβείο στον 15ο Διαγωνισμό Μαθητικής Ποίησης που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βορείου Ελλάδας για το 2010...
Πρόθεση της ανάρτησής μου δεν είναιη προβολή της μικρής, αν το αξίζει θα τύχει προβολής μέσω της δουλειάς της στο μέλλον...
Στόχος μου είναι να τονίσω ότι τα σημερινά παιδιά που τα κατηγορούμε ότι ασχολούνται αποκλειστικά με το facebook, τα κινητα, παραποιώντας την Ελληνική Γλώσσα με συντομογραφίες, greeklish και φράσεις ασυνάρτητες για μας, ΑΥΤΑ τα ίδια παιδιά διαπρέπουν όταν έχουν τη στήριξη και την ενθάρρυνση προς την κατευθυνση της δημιουργικότητας...
Ακατάληπτο το πετάρισμα της πεταλούδας…
Νήμα αραχνοΰφαντο οι σκέψεις,
Χείμαρρος κρυσταλλωτών δακρύων οι λέξεις
Και φαντασία που οργιάζει.
Η τελευταία πινελιά στον καμβά μου
Η εμπειρία.
Θαλασσοβρεγμένες ελπίδες και
Σεληνοειδή όνειρα.
Προορώ σε κάτι άγνωστο, ταυτόχρονα, όμως
Ελκυστικό.
Παρέσυρέ με σε κάτι ξεχωριστό.
Ρίσκαρε και παραμέλησε το αμιγές.
Νιώσε, άγγιξε το παραμεθόριο συναίσθημα.
Ζήσε τη σαγηνευτική γοητεία της απεριόριστης δράσης.
Ονειρεύσου, γιατί μόνο όταν ονειρεύεσαι, μπορείς να πετάξεις.
Και κάπου εκεί θα ανακαλύψεις τη μαγεία.
Θα ‘ναι η στάμπα, που από ωχρόφαιη θα γίνει ασημένια.
Το ύφασμα που θα μεταμορφώνεται σε μετάξι από κασμίρι.
Έφτασες στο στόχο σου,
Πήρες μια γεύση απ’ τη ζωή.
Ένιωσες, προσπέλασες αυτό που ποτέ δεν πίστεψες ότι θα πλησιάσεις.
Τόλμησες, πίστεψες, κυριάρχησες, ελευθερώθηκες.
Ανακάλυψες το νόημα της ζωής.
Μπορείς πλέον να αφουγκραστείς το σκίρτημα της πεταλούδας!
