Πώς να μιλήσω
για όσα δε λέγονται?
Πού να σε χαράξω
Λέξη Μικρή?...
Τόσο ανεπαίσθητη
και τόσο ευαίσθητη,
δε σ’ εμπιστεύομαι
σε καμία στιγμή!...
Είναι που τρέμεις
κι εγώ που φοβάμαι
μην ξεψυχήσεις
στου καιρού τη ρωγμή…
Μα να σε πνίξω,
πάλι λυπάμαι,
μες στης σιωπής μου
την υγρή πληγή…
Θα σε κρύψω
μες στα ποιήματα…
Μεταμορφωμένη
σε σταγόνας την πτώση…
και μόνο μπροστά
σε ματιών τα κύματα
υγρασίας συγκίνηση
θα σε αναγνώσει!...
Τόσο ανεπαίσθητη
και τόσο ευαίσθητη
Κι όμως το Είναι μου
έχεις διαβρώσει!...
Λέξη Μικρή..
τώρα εισχώρησες
στη ματιά του αναγνώστη!....
Και πάει βαθιά, τόσο βαθιά τούτη η λεξούλα...Μια μικρή σκιά που πλανάται στο πέρα και το δώθε σαν να θέλει να σου κρυφτεί μα πάντα να την κοιτάς. Παιχνίδια κάνει; Μάλλον έτσι ζει...ποιος ξέρει; Ο αναγνώστης; Ίσως μα σίγουρα όχι στην ολότητα του χεριού που σκάλισε τούτη τη λεξούλα. Μα τα κομμάτια συνθέτουν την εικόνα. Έτσι δεν είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφή...Πολλές ερωτήσεις...Απαντήσεις; Η λεξούλα...
Φιλιά χωρίς ερωτηματικά Κάκια μου! Να έχεις μια πανέμορφη Νύχτα!
Τη μικρή λέξη θα νιώσει όποιος διαβάζει μυστικά τα κύμματα του νερών, ίσως των ματιών, όποιος μπορεί να ανοίξει με το κελιδί της ψυχής του την κρυφή πόρτα στο στενό διάδρομο που οδηγούν οι λέξεις και ακόμα πιο αφαιρετικά η μία και μοναδική λέξη. Καλό Σ/Κ.
ΑπάντησηΔιαγραφήAχ βρε καλο μου , τι να σου κανω, σε νιωθω αλλα δεν μπορω να σου κανω τιποτα.....μονο να τονε σφαξω στο γονατο πανω
ΑπάντησηΔιαγραφήπλακουλα για να σε κανω να γελασεις
Μακια
Aπό εκείνα τα ανείπωτα που δεν χωράνε πουθενά και περισσεύουν από παντού ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο μικρή ,όσο μεγάλη η αξία της ,
γιατί η λέξη ψυχής δεν αναπληρώνεται δεν δανείζεται , χαρίζεται μόνο..
κι όταν κρύβεται στη ρίμα των ποιητικών σου διαδρομών ,νιώθουμε πόσο μικροί είμαστε μπροστα της !!!
Μια γλυκιά καλησπέρα με πολλά φιλιά !!
Απ όλες τις λέξεις έχει ο καθένας μας φυλακισμένη την μια δική του λέξη. Είναι λέξη μικρή, αφού το κελί που την έχουμε κλεισμένη είναι φτιαγμένο μονάχα για αυτήν. Και όχι για τιμωρία αλλά από φόβο μην την χάσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας μεγαλόφωνα το ποίημα συνέλαβα τον εαυτό μου να χτυπάει το δάχτυλο στο τραπέζι κρατώντας τον ρυθμό μιάς μουσικής που δεν υπάρχει που όμως πλημμύρισε την ψυχή μου.
Έλαβα ειδοποιητήριο από το Ταχ/μειο
Ανυπομονώ!!
μια λεξη ΚΑΚΙΑ μου με πεντε γραμματα και με γραφη το δακρυ...τα φιλια μου πιο μαγικα απο ποτε μεσα σε χιλιες λεξεις κλειδια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν αίνιγμα μοιάζει
ΑπάντησηΔιαγραφήστην ευχέρεια του αναγνώστη.
Οι λέξεις είναι αθώες
τα αναγνωστικά κίνητρα ευθύνονται:)
Εκείνα τα άτιμα...:)
Καλό απόγευμα μακρυμαλλούσα κοπελιά.
Κανένα δάκρυ χειρότερο από αυτό που κυλάει αργά στη σιωπή της θλίψης μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗμ/νια
Μια λέξη...
μόνο μια λέξη.
Λοιπόν!Μόλις εντόπισα ακόμη ένα μαγικό σου γνώρισμα!Το να αφήνεις τον άλλον να φαντάζεται και να κάνει δικό του το ερώτημα-αίνιγμα που αφήνεις ανοιχτό και αναγνώσιμο!!Μια λεξούλα που για σένα μπορεί να έχει 5 γράμματα,για μένα 6 και για κάποιον άλλον 8!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά μου Κάκια!!Σε φιλώ!
Κάποιος λείπει απόψε απ' την παρέα
ΑπάντησηΔιαγραφήκι είναι το ποτήρι του αδειανό
Πέθανε από αγάπη τελευταία
Κάποιον που τον λέγαμε τρελός....
Τ' άσπρο το πουκάμισο σκισμένο
Κόκκινο λουλούδι η καρδιά
κάποιον που τον είχαμε χαμένο
Πέθανε στ'αλήθεια μια βραδιά...
πολλες μαγικες καλημερες...
μαγευτρα βρεθηκες στο βυθο μου?
ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΗ Η ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΨΕΙ ΠΕΛΩΡΙΑ ΦΩΤΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ.
37.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ’ όσα λέω μόνο ένα άρωμα επιζεί
της γλώσσας, μιας κι η ευτυχία
ευπαθής μη μου άπτου κόρη
την παίρνει ο βοριάς και πάει
μακριά
μέσα στα πέρα σύννεφα!
Τίποτα δεν γνωρίζουμε.
Ο βίος τέτοιος είναι.
Πλάθεις υπέροχα με ύλη
αόρατη, φανταστική.
Κι απ’ τα βουνά απέναντι
αναχαράζει ο ήλιος!
Όλης της νύχτας οι εξάρσεις σαν μια επική σιωπή
τώρα που ξημερώνει
αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά-
Αν φωνάξεις
σε όλα χάνεται η φωνή
και πάλι μόνος είσαι..
Πολλές καλησπέρες!
Σταγόνες χρυσού η κάθε σου λέξη.... δεμένες σε κόμπο... να μην χωρίζουν... να μην μπορεί καμιά να ξεφύγει... σε μια ροή του νου... σ έναν απέραντο ουρανό... σε μια απέραντη ψυχική ανάταση... σ ευχαριστώ... σ αγαπώωωω
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
Έσπερε,
ΑπάντησηΔιαγραφήκανείς δεν ξέρει... μόνο εικάζουμε και αυτό το παιχνίδι με τις εικασίες και των ποιητικών ερωτηματων είναιπου αξίζει και διαιωνίζει το ερωτημα στο βάθος οτυ Χρόνου...
Βαφτίζω ουσία τη λεξούλα... και τις δίνω την ιδιότητα να μπορεί να μεταλλάσσεται από ένα νόημα σε άλλο... για να μενει ασύλληπτη και να μας υποχρεώνει έμμεσα σε ένα αιώνιο κρυφτό....
παιδιά, στο παιχνίδι μας επάνω..
Τα φιλια, ζηλεύοντας τη Μικρή Λέξη, εισχωρούν λεκτικές συλλαβές μέσα στη ματιά σου, που τωρα μόλις τα διάβασε!!!...
Κώστα,
ΑπάντησηΔιαγραφήαφαιρετι΄κα κινούμαικι εγω.... Με σμικρύνσεις κατευθύνομαιστο βαθος του διαδρόμου και πεισμώνω όσο κι αν στενεύει ο χώρος.. όσο κι αν λιγοστεύει το φως....
Φοράω ένστικτα και ψηλαφίζω ανάγκες μετεφρασμενες σε ερωτήματα....
Ψαχνοντας και μόνο έτσι θα αγγίξουμε τις απαντήσεις.... έστω και στιγμιαία....
Τα φιλια μου, ψηλαφίσματα στον αόρατο χώρο της σκέψης..
Ρικάκι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν σε βλέπω έχω ένα μόνιμο χαμόγελο....
Νομιζω ότι εσενα ερωτεύτηκα και με παιδευεις τόσο!...
χα χα χα....
Θελεις να ντυθείς η "Μικρή Λεξουλα" που όλο την κυνηγάω κι όλο μου ξεφευγει?..
Σ'αγαπάω βρε... ό,τι κι αν λες...
Φιλια στην Κρητη.... μεχρι να έρθω να της τα δώσω αυτοπροσωπως...
"Aπό εκείνα τα ανείπωτα που δεν χωράνε πουθενά και περισσεύουν από παντού ..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ'αρεσει τόσο να σε κλέβω, ευγενικά, καλοπροαίρετα... Παίρνω πολλά από σενα.. καθως ανυποψίαστη μου προσφερεις τυπωμενες τις σκέψεις σου..
Αμετρητα φιλια, Δεσποινάκι.... ηλιοχαμόγελα στον ορίζοντα της αναζήτησης...
Χριστόφορε,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ειδοποιητήριο ήρθε πριον καιρό... Όταν πρωτη φορα περασα το κατωφλι της Άγνωστης Διάστασης....
Εκεί έγινε η πρωτη παραδοση της τυπωμενης σκεψης...
Η Λεξη η Μικρή, πλανεύτρα μας παιδεύει... δεν ξέρω αν εμείς την κλειδώσαμε μέσα στο θησαυροφυλάκειό μας ή αν εκείνη μας κλείδωσε μέσα στην εμμονή της....
Σε φιλώ γλυκα....
Μάγε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπήρα τις λέξεις κλειδια και ξε-κλείδωσα....
μπες...
Ο χώρος κυκλικά καθρεφτιζόμενος στην υγρασία της σταγόνας που κρύβει τη Μικρή Λεξούλα όλων των νοημάτων...
Εσύ ξέρεις να αγγίζεις χρυσαλίδες, χωρίς να αλλοιώνεις την υπόστασή τους....
Τα φιλια μου, πολύχρωμες αντανακλάσεις στο φως τωνματιων που διαβαζουν υποψιασμενα...
Κωνσταντίνε,
ΑπάντησηΔιαγραφήόλη η Ποίηση είναι ένα αίνιγμα...
Στον αναγνώστη πρεπει να δίνουμε έναν ενεργό ρόλο... να μπλέκεταιη αναγνωση με τη συγγραφή για να ολοκληρωθεί η αρχική πρόθεση που δημιουργησε το ποίημα...
Σε φιλώ.. με μικροδιάστατες συλλαβες που κάτω από το πρίσμα της αποκωδικοποίησης μπορούν να μεγεθυνθούν επικίνδυνα...
Είναι στην ευχέρειά σου!...
Ανοίγω και το δικό μου Παραθυρο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΞερεις τι πιθανολογω?..
ότι μπορεί να έχουμε κοινή θεα προς την ίδια κατευθυνση...
Μια λέξη..
Ίσως η δική μου ..
Ίσως η δική σου..
ίσως ο ίδιος στίχος κλεμμενος από ένα παρελθόν που μας δένει χωρίς ποτέ να το μάθουμε....
Τα φιλια μου.... μεσα από συνειρμούς ποιητικής εικασίας.....
Σε ευχαριστω για το περασμα....
Πιτσιρικάκι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήμάθε με να διαβάζω τα κείμενα σαν παιδί...
Δείξε μου τον τρόπο να αγγίζω το Συμπαν των Ερωταποκρίσεων χωρίς να διαταράσσω τη Μαγεία του Κοσμου!...
μάθε με να αφουγκράζομαι τις σιωπές των γραμμάτων ακομη κι όταν ο θόρυβος του κοσμου πνίγει τη σκέψη......
Σε φιλώ διψασμενα... για να αντλήσω παιδικότητα....
Μάγε,
ΑπάντησηΔιαγραφήμη φοβάσει το κύμα...
παντα το τραγούδι της Σειρήνας φτανει στο πιο ανήλιαγο σημείο της γεννησης των ποιηματων...
εκει..... όχι!... νομίζω ΕΔΩ!...
Τσιγγουνάκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα σε ένα φειδωλό σχόλιο, χώρεσες τόση αφειδώς προσφερόμενη ουσία!....
Φιλακια ... αμετρητα...
Στρατή,
ΑπάντησηΔιαγραφήόσες λέξεις...
όσα ποιήματα...
όσες ανασες...
όσες σιωπες...
όση έμπνευση...
όση επινόηση...
κι όλα έχουν ειπωθεί ξανα..
σε ένα μακρινό παρελθόν, άγνωστο σε μας...
Επαναλήψεις συγγραφής.... από μία οπτική γωνία προσωπικού βιώματος που δίνει άλλη απόχρωση σε Κέινη τη Λεξη που Απεγνωσμενα έψαχναν οι μεγαλοι ποιητες και αβίαστα κληρονομήσαμε την αναγκη ανακάλυψής της....
Σε φιλώ, με σιωπες... λεξεις... ριμες.... που δανείστηκα από τη διαχρονικότητα της ποίησης...
Μαμουλάκι, αρχίζεις να μου μοιαζεις ε?...
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγω σ'αγαπάω..
με συνοχή συναισθημάτων που συνθέτουν δεσμούς Ιστορικής Κοσμογονίας....
μαμουλίτσα μου!!!!