Κοιμάμαι

ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012


Ξάγρυπνη
σε στάση εμβρυική.
Το παράθυρο με το στόμα ανοιχτό
καταβροχθίζει ανάσες
που σκορπίζονται στο άπειρο της συνείδησης.
Πιάνομαι με χέρια αδύναμα
απ' το πρώτο κλαδί.
Σπάει το βάρος της εικόνας
σε φύλλα φθινοπώρου.
Τεμαχίζομαι.
Πέφτω σ' ένα παλιό στρώμα πάχνης
ξεχασμένο θαρρείς από τα ίχνη.
Πιο κρύο από το κορμί...τίποτε...

Περπατώ πάντα ξυπόλητη
σε χιόνι ημερών.
Στους παγετώνες που απολίθωσαν αγάπες
σε φορμόλη χρονικής προστασίας.
Άφθαρτο δοχείο εποχών,
μέσα σου βαλσαμώνομαι.

Τόση θερμότητα συναισθήματος
ακινητοποιημένη στην ψύξη του χρόνου.

Και μιλάς για όνειρα!
Δεν κοιμάμαι πια, σου λέω.
Έχω κάτι αιώνες να κλείσω μάτι.

Μου κλείνουν το μάτι περιπαιχτικά
κάτι πιτσιρίκια
που ερωτοτροπούν στο παρκάκι
κάτω απ' τ' αδηφάγο μου παράθυρο..

Το αμνιακό υγρό με πνίγει.
Τόσο πηχτό
που δε χωρά να κυλήσει
από τη σχισμή του παραθύρου.

Χαράζω μία λέξη στον εύπλαστο τοίχο μου
με νύχια βρεφικής Αθωότητας:

"Κοιμάμαι"

Ίσως το πιστέψουν τα όνειρα
κι επιστρέψουν.