Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Τα λημέρια μου...


Εκεί που η σκέψη μου αφήνει ίχνη,
εκεί που πέφτει της κάθε λέξης μου η σκιά,
εκεί που γεννιούνται οι αμφιβολίες μου,
εκεί που φτάνει ο αντίλαλος της πλάνης μου,
εκεί που ζητιανεύω για λίγη έμπνευση,
εκεί που εκβάλλει το κίνητρο, σαν ποτάμι,
εκεί που πνίγω τους ενδοιασμούς μου,
εκεί που απαρνιέμαι όσα κέρδισα,
εκεί που χτίζω νέες εκκινήσεις,
εκεί που ταυτίζομαι με το θεό και το δαίμονα,
εκεί που η ανυπακοή επιβραβεύεται,
εκεί που οι κανόνες αναιρούνται,
εκεί που το αδέσμευτο γίνεται ιδανικό,
εκεί που η ζωή συναντά τον αρχέγονο εαυτό της,
εκεί που ο κίνδυνος είναι ζωή,
Είμαι στο πουθενά και στο παντού,
εκεί που όλα είναι τίποτα
και το τίποτα είναι όλος ο κόσμος.