Το πάλεψα καιρό να συγκεντρωθώ για να σου γράψω. Προετοίμαζα χρόνια τη σκέψη μου. Εγώ ενηλικιώθηκα. Έγινα Γυναίκα κι όμως πάλι ο ειρμός της εξομολόγησής μου είναι παιδικός. Μαζί σου παντα είναι παιδική και εκπαιδευόμενη η Σκέψη μου. Σαν σε ημερολόγιο Πρώτου μεγάλου Έρωτα.
Σε παρατηρώ μια Ζωή. Ίσως και δύο. Αν υπήρχε προ-Γέννησης Ζωή {όπως λένε μεταθάνατον Ζωή} πάλι σε Σένα θα εστίαζα. Σε ερωτεύτηκα τόσο που σου έκλεψα το σχήμα των χειλιών σου και το βλέμμα σου. Είμαστε ίδιοι. Συνειδητά γεννήθηκα με καθΟμοίωση. Η Ζωή μου και ο Εαυτός μου σχεδιάστηκαν αυτόβουλα πάνω στο δικό σου πρότυπο.
Ταξίδεψα τόσο, τόσα χρόνια. Μακριά σου. Κι όμως, καθε στιγμή, η χροιά σου Υποβολή Καθοδηγητή στο μονόπρακτο της Ζωής μου. Κι εγώ υπνωτισμένη στην Επιβολή σου κάθομαι μαθήτρια στο θρανίο της Εμπειρίας σου να μάθω. Να ρουφήξω τα τεκμηριωμένα σου ΓΙΑΤΙ. Των λαθων σου τις διδαχές. Αν και το ήξερες από την αρχή πως θα κάνω όλα τα Λάθη που μου αναλογούν. Το ήξερες πως θα παραβλέψω πολλά απ'όσα μου είπες, μα το βλεμμα σου παντα μου έλεγε πως μ' αγαπάς βαθιά. Σαν προέκτασή σου.
Είσαι ο μοναδικός Άντρας που με οραματίστηκε στα πιο ψηλά σκαλοπάτια της Ζωής. Ακόμη παλεύω με τις προσδοκίες σου. Ακόμη σκαρφαλώνω σε Στόχους κι Όνειρα και πάντα θα θέλεις κάτι παραπάνω από Μένα.
Είσαι ο μοναδικός Άντρας που απογύμνωνες τα παιδικά μου παραμύθια, γιατί ήθελες με λιθαράκια ρεαλισμού να χτίσω μια Παραμυθένια Ζωή Διασφάλισης και Ευτυχίας.
Είσαι ο μοναδικός Άντρας που με θέλει Ευτυχισμένη χωρίς να ζητά μερίδιο από τη χαρά μου, γιατί ξέρεις πως ολοκληρωτικά σου ανήκουν οι Απογειώσεις μου, διότι εσύ γέμισες το Χέρι μου με εισιτήρια Ταξιδιού.
Είσαι ο μοναδικός Άντρας που έχει δομήσει ένα ολόκληρο Σύμπαν Σκέψης κι Αφοσίωσης γύρω μου. Είσαι ο μοναδικός Άντρας που πίστεψε πως μπορώ να δεχτώ μετάγγιση αρσενικής πυγμής, χωρίς να χάσω τη θηλυκότητά μου. Με μύησες στη μαθηματική αυστηρότητα κι εγώ την εμπλούτισα με την παιδική μου τρέλα. Μου εμφύσησες τη Μεθοδολογία Επίλυσης των Προβλημάτων της Ζωής, την Αρνηση Παραίτησης, την Επιμονή, το Όραμα πέρα από την Πρώτη Επίτευξη. Σχεδίασες στον Ορίζοντα της Ζωής μου Στόχο με Ομόκεντους κύκλους. Κάθε που πετύχαινα μία περιφέρεια Στόχου, με εκπαίδευες για την επόμενη.
Είσαι ο μοναδικός Άντρας που τόλμησε να σηκώσει το χέρι του... πάνω μου. Κλείνω τα μάτια και η Ορμή της Νουθεσίας σου ακόμη αντηχεί με υπόγεια βοή σεισμικών δονήσεων Εντός μου.
Είσαι ο Μοναδικός Άντρας που Ερωτεύομαι δίχως αναστολή από τη Ζωή ως το Θάνατο.
Μπροστά στο Οιδιπόδειο υπάρχει ένα - {μείον} που αντιμεταθέτει τα Φύλλα.
My heart belongs to daddy
Το κοριτσάκι σου...
Πριγκηπισσα μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαμια φορα οταν γραφεις
ειναι σαν να γραφεις για εμενα.....
φιλι μεγαλο!!!
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΑΣ... ναι όπως τόπες... τα μάτια δεν βλέπουν... πώς να γράψω.. τα δάκρυα με κάνουν να βλέπω θολά... μα η καρδιά καθαρή όσο ποτέ σου λέει Σ ΑΓΑΠΩ.... Σ ΑΓΑΠΑΜΕ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
[IMG]http://i815.photobucket.com/albums/zz73/Maria_myalbum/flowers.jpg[/IMG]
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
Εξαιρετικό κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπάνιας σαφήνειας για την Κάκια μας.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι: "όταν μια γυναίκα, αναφαίρετε εγκωμιαστικά σε έναν άντρα, κατά βάθος έχει υπόψην της, τον εαυτό της".
Δάσκαλε που μας διδάσκεις:)
:))) καλό βραδάκι.
όσα γράφεις για τον πατέρα σου δεν έχουν ανάγκη κανενός σχολιασμού... ένα μεγάλο θαυμαστικό τους ταιριάζουν... !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο, που όσο χρονών και αν γίνει, όσο χρονών και αν γίνεις, θα είσαι πάντα γι’ αυτόν το κοριτσάκι του...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=rdyP_oFLPhs
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτη η ερωτικη επιστολη πολυ με αγγιξε φιλη μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι με συγκινησε μπορω να πω...
αραγε υπαρχει αυτη η τοση αγαπη??
Υπέροχη,υπέροχη,υπέροχη...αγαπημένη Κάκια!!!Δεν με ξέρεις(μάλλον με ξέρεις..κάπου αλλού με ανταμώνεις πού και πού..)εγώ όμως σε ξέρω γιατί σε διαβάζω συνέχεια,σιωπηλά..γιατί εκεί στη σιωπή οι ψυχές μιλάνε με τα μάτια..κι εσύ μιλάς μέσα μου..και σ'αυτό το γράμμα αγάπης..και στο προηγούμενο θρόισμά σου-που ήταν από τα ομορφότερα που έχω διαβάσει!Σ'ευχαριστώ,που φυσάς μέσα μου με τόση ανιδιοτέλεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήπηνελόπη.
υπεροχο μαγευτρα μου υπεροχο πραγματικα και να ξερεις το καλοκαιρι σου ειναι εδω!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήενταξει... καλα... ειμαι εντελως αφηρημενη
ΑπάντησηΔιαγραφήτωρα το ειδα...
ξεχασα στο ερωτικη επιστολη να βαλω τα αποσιωπητικα αλλα νομιζω πως το καταλαβες...
Καλυψώ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξέρω πώς να αγγίξω ένα τέτοιο Εργαστήριο Συναισθηματικών Αντιδράσεων
όπως η Σχεση Κόρης και Πατέρα...
Αβίαστα θα εγκωμιάσω τη Δράση του, το Παρουσιαστικό του, τη Σκέψη του, το Είναι του...
είναι ο Πρωτος μου Μεγαλος Έρωτας....
Πέρασα δύσκολα τον τελευταίο καιρό με τα προβλήματα Υγείας που ήρθαν αιφνίδια και έπληξαν τον Μπαμπάκα μου.......
Η διαπίστωση πως το χέρι μου μέσα στο δικό του ακόμη διοχετεύει μέσα μου εκείνο τον ηλεκτρισμό που με διαπερνούσε από τότε που ήμουν μικρή,
με ανυψώνει ψυχικά και κατορθώνει,
ακομη και σήμερα που όλα άλλαξαν,
να μου εμφυσήσει τη Δύναμη,την οποία παντα με παρότρυνε να Ενεργοποιήσω, για να Υπερβώ τα Εμπόδια....
Αυτος ο Μοναδικός Άντρας μου δίδαξε σε κάθε Εμπόδιο να βλέπω μία Ευκαιρία....
Μου δίδαξε πως δεν υπάρχουν Φραγματα Δυνατοτήτων..... πάντα μπορείς κάτι καλύτερο.....
Μέχρι τα 29 μου, πίστευα πως δεν είχα καταφέρει να Ικανοποιήσω τις προσδοκίες που έτρεφε για μενα....
Κι αυτό γιατί σε κάθε επίτευξη ενός μικρού ή μεγάλου στόχου μου έλεγε:
"Μπορείς και καλύτερα...και πιο μακριά....κι άλλο...κι άλλο.."
Τον ρωτησα ευθεως... με το παράπονο μικρού κοριτσιού:
-Μπαμπάκα είσαι λίγο περηφανος για Μένα?....
-Λίγο?.... λίγο?..... μπορεί να μη στο λέω ποτέ...μα είμαι περήφανος και για το πιο μικρό που έχεις καταφερει στη Ζωή σου....
Αυτό μου αρκεί....
Μία στάλα δικής μου χαράς να είναι μία θαλασσα για Κείνον....
και να μπορώ να νιώθω το βλέμμα του να διασταυρώνεται με τα Όνειρά μου για το Μέλλον και χωρίς να μιλά να μου λέει:
-Μπορείς και καλύτερα, Κάκια... μπορείς και καλύτερα!.....
καταθετω αμετρητα φιλιά ...μεσα από πολύ μεγάλη συγκίνηση ...
ίσως να μην αντεξω ως το τελος των Σχολίων.....
φορτισμένη η καρδιά μου..
γιατί στις χαρές που ζω τελευταία ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ, μα δεν τον έχω εδω....
και πάντα ήταν το πιο ΔΥΝΑΤΟ μου ΣΤΗΡΙΓΜΑ......
και είναι ακόμη...
Ενας τετοιος μπαμπας
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρεπει ναναι περηφανος
που εχει μια τετοια κορη
Κι εσυ να τον χαιρεσαι Κακια
Καλο μεσημερι
Velvet
-
Να τον χαίρεσαι και να σε χαίρεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ συγκινητικό!
Δεύτερος πατέρας ο μέντορας. Το υπογράμμισε ο Μέγας Αλέξανδρος και κάθε άξιος μαθητής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαμάκα
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πιο Όμορφο Δώρο για αύριο είναι η Επιστροφή του Μπαμπά στο σπίτι...
Μία απουσία 5 μηνών θα σφραγιστεί επιτέλους με την Πρώτη του Μάη Γιορτή...
Εχω τόσες αντοχες, οσες οι Δυνάμεις που μου κληροδότησε, να το ξέρεις.... κι ας είναι δύσκολο το μονοπάτι που μας περιμένει....
Κάποιες φορες αναλογίζομαι:
Μήπως τελικά ΟΛΗ μας τη ΖΩΗ προετοιμαζόμαστε για τα ΔΥΣΚΟΛΑ?...
Ίσως να είναι όντως μία εκπαίδευση η Ζωή.... για τετοιες στιγμές..
Και πίστεψέ με...
ο Μπαμπάς ήταν ο καλύτερος Δάσκαλος....
Σ'αγαπαω...
βαθιά....
γιατί αξίζεις ..... ΤΑ ΠΑΝΤΑ.....
~το κοριτσάκι σου~
Κωνσταντίνε
ΑπάντησηΔιαγραφήδείξε μου ΠΩΣ να μιλήσω για τις Ριζες μου
χωρίς να ανθίσουν τα μπουμπούκια που καρφίτσωσα πάνω στα κλαδιά του Μίσχου μου???
Φιλί...... καθρέφτισμα δικό μου στα μάτια που λατρεύω....
φυσικά κάθε κοριτσάκι ψιθυρίζει:
my heart belongs to Daddy
{first...το secondly αφορά άλλη Ανάρτηση!!!...}
;-ΡΡΡ....
Μόνο η Κάκια θα μπορούσε να γράψει αυτό το μελένιο δημιουργημα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καληνύχτα μου!
Είναι τυχερός αυτός ο Άντρας που σε έχει κοριτσάκι του.
ΑπάντησηΔιαγραφή...απλά εξαιρετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Από κάποιον που σε "ζηλεύει" για τον τρόπο που γράφεις και θα ήθελε μια σταγόνα από το χάρισμά σου)
ΥΓ
Επίσης θα' θελα (όλο θέλω), κάποτε, οι γιοί μου κάτι ανάλογο να μου γράψουν...
γεμάτο τρυφερότητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βράδυ
Έλα ρε Κάκια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ξέσκισες...
(Να αξιωθώ άραγε ν' ακούσω κάτι τέτοιο από τις Λατρεμένες μου...;)
ΝΑ ΠΩ ΤΙ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΓΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΠΟΤΕ...
...
ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΠΟΣΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ!!!
ΣΕ ΦΙΛΩ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!
Amiga,
ΑπάντησηΔιαγραφήMuito lindo e comovente seu amor pelo seu pai!
Bom fim de semana!
Beijinhos.
º✿♫
°º✿ Brasil
º° ✿♥ ✿° ·.
Υπέροχε Νημερτή
ΑπάντησηΔιαγραφήανέφερα τον προβληματισμό και στη Δική σου ανάλογη Ανάρτηση.....
Θα τύχουμε άραγε κι εμείς μιας ανάλογης μνείας από τους απογόνους μας?...
Αφήνουμε Στίγμα Ορατό από τον Ανιχνευτή Αξιών που κουβαλούν μέσα τους οι Νέοι της Εποχής μας?....
Μπορούμε να εμφυσήσουμε Όραμα στα παιδιά?...
Εγώ, ως εκπαιδευτικός, το βάρος της ευθύνης μου το νιώθω βαρύ και παλεύω να σταθώ στο Ύψος όπου τα Παιδιά Οραματίζονται τον Δάσκαλο....
Αραγε κατορθώνουμε να ξεφύγουμε από τον επαγγελματισμό και να παρεισδύσουμε στη Φιλοσοφία του Λειτουργήματος, ώστε να δοθούμε Ψυχή και Σώμα στην Προσφορά μας προς το Παιδί?...
Φτάνουν μόνο τα κείμενά μας Υπεροχε Νημερτή?... αυτά που γαλουχούν τη Σκέψη και θρέφουν τα Νεογνά της Ιδέας?...
μήπως απαιτείται και μία άμεση Γεφύρωση με την Πραγματικότητα της Ζωής?....
Προβληματισμοί που καθημερινά με βασανίζουν - και κυριολεκτώ....
Αυτοί με ώθησαν να είμαι Ανήσυχη και να "ψαχνομαι" ποικιλοτρόπως ώστε να μετουσιώσω την Ιδέα Προσφοράς σε Πράξη, εντός και εκτός Σχολείου...
Γιατί η κατάθεση Ψυχής προς τον Μπαμπάκα μου, νιώθω αφορά τον κάθε Ενήλικο που με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στο Δρόμο που βρίσκομαι Σήμερα....
Συγκερασμός και ο Χαρακτήρας μας...
και η Νοοτροπία που αναπτύξαμε...
αρα..
θεωρώ πως είναι βαρύ το φορτίο στους Ώμους μας,
που αφορά την Κληρονομιά που εμείς θα αφήσουμε στους Νέους, στα Παιδιά μας, Υπεροχε Νημερτή..
και τα Ποιήματα αναγνωρίζουν αυτή την Ευθύνη....
Σε φιλω γλυκά..
Βίκυ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι Εγώ είμαι το μοναδικό κοριτσάκι στη Γη,
που θα τον βλέπω Ερωτεύσιμο, όσο πεισματικά κι αν περνά από πάνω του και από μέσα του ο Χρόνος....
Τα μάτια του
το σχήμα των χειλιών του
το Βάρος της Σκέψης του
η κάθε κίνησή του
ΟΛΑ
αναλλοίωτα μένουν
και πάντα καθετί δικό του έχει το μοναδικό Άρωμα, το οποίο τον Χαρακτηριζει και το θυμάμαι από πιτσιρίκα ....
Πάντα Ίδιο..
τόσα Χρόνια..
Κι όσα ακομη θα έρθουν...
Σε φιλώ γλυκά...
Ανώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήOh Daddy,
You know you make me cry,
How can you love me,
I don't understand why.
Oh Daddy,
If I can make you see,
If there's been a fool around,
It's got to be me.
Oh Daddy,
You soothe me with your smile,
You're letting me know,
You're the best thing in my life.
Oh Daddy,
If I can make you see,
If there's been a fool around,
It's got to be me.
Why are you right when I'm so wrong,
I'm so weak but you're so strong,
Everything you do is just alright,
And I can't walk away from you, baby
If I tried.
Είναι η σκιά του Βραχου βαριά,
βαθιά,
Εξουσιαστική,
και οι Αδυναμία του Παιδιού μπρος στην Αυθεντία, που αβίαστα αποδίδει στον Πατέρα,
δεν αφήνει περιθώρια ελιγμού και Ουσιώδους Επανάστασης.....
ο "απογαλακτισμός" από τους γονείς γίνεται ίσως μετά το Θάνατό τους...
και πάλι όχι σε όλους....
Οι κάθε είδους Επαναστάσεις - κυρίως Εφηβικές, αλλά και μετεφηβικές - είναι Φτηνές Συγκρούσεις με το Ιδεώδες που πρεσβεύουν Μέσα μας,
ενώ ενδόμυχα γνωρίζουμε πως μεγαλώνοντας θα γίνουμε ΙΔΙΟΙ.... με απόλυτη καθομοίωση με τις ιδιοτροπίες τους....
Σε φιλώ γλυκά.....
ΕΚΦΡΑΣΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο κι αν μεγαλώσει μία Γυναίκα
πάντα μέσα στο Μονόλογο της Σιωπής της
είναι το "Κοριτσάκι του Μπαμπά"
και πάντα έχει τόσα να του πει...
Ξέρεις,
δεν ανέφερα το πιο σημαντικό
πως συνήθως στον Μπαμπά εξομολογούμαστε τις πληγες από τις μετενσαρκώσεις του Αιώνιου Αδάμ...
και μέσα από δάκρυα ζητάμε τη Συμβουλή του
εφόσον κι Αυτός ως Άντρας
μπορεί να ψυχολογήσει στο ακέραιο την κάθε α-Ψυχολόγητη για μΑς Αντρική Συμπεριφορά των Συντρόφων - Εραστών....
Τα φιλιά μου..... βραδινές εξομολογήσεις....
Πηνελόπη
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι αλήθεια πως πολλές φορές η Νύχτα, ο Δρόμος, η Αναζήτηση με βγάζουν σε Διασταυρώσεις Μονοπατιών μέσα σε πυκνά Δάση Ανταλλαγής Απόψεων...
Χαίρομαι που η παρουσία σου με Ανάσες, εστω και αθόρυβες ζεσταίνει το Χώρο μου....
τα κείμενα είναι προβολές του Εαυτού μας...
Οπότε μέσα από όσα διαβάζεις,
σίγουρα αγάπησες κι ενα κομμάτι Δικό μου,
του Αληθινού Εαυτού μου
που ακόμη και μέσα στις Σιωπές του πνίγεται σε Άγριους Ανέμους βουβών Εξιστορήσεων...
Γλυκό Φιλί.... Σταγόνα στη φλέβα του χειμάρρου που κυλά μεσα μου..
Μάγε
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο κι αν δείχνω να έχω συνηθίσει στις απότομες Εναλλαγές των Συναισθηματικών Εποχών,
πάντα μία Αμφιβολία δηλητηριάζει γλυκά ... πολύ γλυκά την βεβαιότητά μου,
πως μετά το μοναχικό και άγριο Φθινόπωρο ίσως δεν έρθει με ερωτική συνεπαγωγή το Καλοκαίρι...
πάντα τρέμω,
μήπως το Φθινόπωρο βρει Χρονικό Έδαφος και Ενηλικιωθεί σε Χειμώνα....
και ως τώρα....
χαίρομαι που δεν επιβεβαιώνονται οι Αμφιβολίες μου...
όμως..... μεταξύ μας...
{παντα}
κάθε φορά πολύ το απολαμβάνω....
αν και η Καρδιά δοκιμάζεται Άγρια...
πιο Άγρια από τον πιο Άγριο Άνεμο της Μοναξιάς....
τα φιλιά μου....τωρα πια.... κυ-Ματάκια Γαλάζια..... να κολυμπούν τα Όνειρα.....
Τελικά είχε δίκιο η Υποψία μου:
μια εκπαίδευση ΟΛΗ μας η ΖΩΗ
για τα Δύσκολα που Ίσως έρθουν....
ΕΚΦΡΑΣΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήαφηρημενη ΕΔΩ στο ΤΣΑΝΤΗΡΙ
σημαίνει αβίαστα
ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ!!!!
Αφιέρωση ..........
Reflection of Passion
http://www.youtube.com/watch?v=vTr0Ar1RhK8
Άθεε
ΑπάντησηΔιαγραφήνιώθω πως η Ψυχή αυτόκλητα νιώθει Χαρά
οταν το βλέμμα της στρέφεται προς τον Απόγονό της,
τον οποίο αναγνωρίζει από το βάθος, τη θερμοκρασία, τον παλμό της Ανάσας του...
Ενστικτωδώς, ακόμη και γονείς που αποχωρίστηκαν τα παιδιά τους με αφορμή διάφορες αιτίες,
μόλις προσεγγίσουν ο Ένας τον Άλλο,
σε οποιοδήποτε χώρο
η Ομώνυμη Ενέργεια που τους "δενει"
κάνει Αισθητό τον Άρρηκτο Δεσμό τους,
και το Ρίγος της Ευτυχίας Κυριεύει Σώμα και Ψυχή....
Σε φιλω γλυκά...
Γουίκα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Μάγοι και οι Μάγισσες που βιώνουν τη μύηση και δένονται βαθιά με το Δάσκαλο και Καθοδηγητή τους,
αντιλαμβάνονται την Αλήθεια της Παρατήρησής σου...
Μάγοι είναι όλοι όσοι εισχωρούν στα Μυστικά της Ζωής..
σε εκείνη την Πεμπτουσία του Νοήματος που απαιτεί γεωτρήσεις Υποψίας με εργαλείο την οξυδέρκεια του Νου και την αιχμηρή Τυραννία της Ανήσυχης Ψυχής....
Μέντορες είναι ΑΥΤΟΙ που μαθαίνουν στο μαθητή τρόπους για να αντέξει να βαδίσει ως το Τέλος τον σπαρμένο με σκληρές δοκιμασίες Δρόμο προς την Αποκάλυψη των Μυστηρίων της Ζωής.....
Αυτοί οι λίγοι κι εκλεκτοί
φυσικά και καταλαμβάνουν Θέση ισότιμη του Πατέρα,
που μας χάρισε το πολύτιμο Δώρο της Ίδιας της Ζωής...
"ο άνδρας γεννά, ενώ η γυναίκα τίκτει"
Σε φιλω γλυκά...
Στρατή, με τιμά τόσο το σχόλιό σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω κι εγώ για Σένα,
που μετά από μία μικρή Απουσία
επέστρεψες με τόσο αιχμηρές παρουσίες Γραφής
που κάθε φορά η Ανάγνωσή μου επιθυμεί να γίνει Μούσα των Ποιητών που φιλοξενείς και της δικής σου Έμπνευσης,
αν και γνωρίζει πως ο καθενας τους έχει ήδη επιλέξει την Αγαπημένη του...
Σε φιλώ .... με βαθιά εκτίμηση.....
Κάκια μου είσαι μοναδική
ΑπάντησηΔιαγραφήμια αίσθηση πληρότητας
εισέπραξα και σε ευχαριστώ
Φιλιά πολλά
Τόσο μα τόσο γλυκό, αληθινό και αιθαίριο ταυτόχρονα, ρεαλιστικό και φανταστικά ποιητικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου...
τωρα θα στο πω δημοσια !!! σ ευχαριστω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήASSOS
ΑπάντησηΔιαγραφήμε ξέρετε πια πόσο εξΥμνώ τη Γυναίκα
οπότε,τι άλλο θα απαντήσω από το ότι:
ΚΑΘΕ Αντρας είναι τυχερός όταν έχει ΜΙΑ κόρη!...
σκέψου να έχει και παραπάνω...
κι όσοι περιστοιχίζονται από Γιούς,
μπορούν να επενδύσουν στη Σκέψη πως ίσως αποκτήσουν θηλυκό εγγονάκι....
οι Σοφοί ανά τους Αιώνες λένε πως είναι Δυο Φορές Παιδί!!!....
Τα φιλιά μου........ παντα θηλυκές προεκτάσεις Προσφοράς...
Ευ αγωνίζεσθαι
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συνεχίσω το προηγούμενο σχόλιό μου λέγοντας πως όσο κι αν "γεμίζει" ένας Άντρας με τους Γιους του, πάντα θα οραματίζεται μία Κόρη που ίσως δεν έρθει ποτέ....
Το ίδιο ισχύει και για τη Γυναίκα που έχει μόνο Κόρες... πάντα θα οραματίζεται έναν Γιό που ίσως δεν έθριε ποτέ...
Είναι έτσι δομημένη η Φύση μας,
που ακομη και μέσα στο πεδίο των Γονεϊκών Ενστίκτων του Ατόμου,
η Έλξη του Αρσενικού Θηλυκού μας Συμπληρώνει ΑΠΟΛΥΤΑ...
Η μητέρα με την Κόρη της μπορεί να ταυτίζονται σε πολλά σημεία και η μία να νιώθει προέκταση της άλλης κι ας συγκρούονται συχνά,
όμως ο Γιος είναι Έρωτας....
Ο πατέρας με τον Υιό του μπορεί να ταυτίζονται σε πολλά σημεία και ο ένας να νιώθει προέκταση του άλλου κι ας συγκρούονται συχνά,
όμως η Κόρη είναι Έρωτας....
Ακόμη κι ο Άσωτος Υιός
πρώτα επιστρέφει στην Μάνα,
και έπειτα Εκείνη αναλαμβάνει να Πείσει τον Πατέρα να δεχτεί το Παιδί του...
και αυτό γιατί ενστικτωδώς ο Ασωτος ΞΕΡΕΙ πως η Μάνα δε θα αρνηθεί το Γιό της...
στην Κορη θα είναι πιο αυστηρή η Μάνα..
ενώ εκεί η Καρδιά του Πατέρα θα ραγίσει πριν ακόμη η Κόρη αφήσει το Φιλί της επιστροφής στο μάγουλό του, ανθάκι Μετάνοιας...
Σε φιλω γλυκά..
Dark13Sun
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ορφανό από Θεούς Σύμπαν
ψάχνει Πατέρα να ακουμπήσει την Αδυναμία του...
δεν υιοθετήθηκε από Κανένα επίδοξο θεό
και έτσι κουλουριάστηκε γύρω από τον Εαυτό του,
δημιουργώντας σπείρες επί σπειρών μέσα σε αιώνιες αγκαλιές
που διαιωνίζουν την Ανάγκη να ΑΝΗΚΟΥΜΕ κάπου....
ο Πατέρας είναι ο Πρώτος Δάσκαλος, Καθοδηγητής, Αρσενικός Θεός που εμπνέει Δέος εφόρου Ζωής, Στρατιώτης της Ζωής ή της Μοίρας στον οποίο ΑΝΗΚΕΙ η Ιδιοτροπία του Γονιδίου μας...
Η μαμά είναι ο Καταλύτης επιρροής των αντιδράσεων που θα γινουν με ... "ξενα" γονίδια!!!..
Όλοι έχουμε ακουσει την Λατρεμενη μας μαμά να αναφωνεί:
- Ίδια/ος ο Πατερας σου!!!!
όταν παρουσιάσουμε εκτροχιασμένη συμπεριφορά...
Το Σύμπαν της Ιδιοτροπίας μας Υιοθετήθηκε από τον Μπαμπά,
γιατί εκείνος πιο ειλικρινά αντιμετωπίζει τα ελαττώματά του....
η Γυναίκα και 7 ζωές να ζήσει, πάλι θα παλεύει να δείξει Αψεγάδιαστη Εντός κι Εκτός!!
Φιλάκι...τρυφερό όσο η ανάρτηση....
Γιώργο
ΑπάντησηΔιαγραφήοι πιο μεγάλες συγκινήσεις έρχονται όταν δεν τις περιμένεις...
Μέσα στην ενηλικιωμένη Ανάγκη επαφής
θα ακουστεί το βαθύ "Σ'αγάπαω Μπαμπά" και εύχομαι οι Ελεύθερες μεταφράσεις σου να προεκτείνουν την απλή παιδική αυτή φράση σε Ενήλικα Νοήματα Εξομολογήσεων............
Το ΔΥΣΚΟΛΟ δεν είναι να ειπωθεί το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ..
το δύσκολο είναι να μεταφραστεί η Εξομολόγησή του...
να γίνει αντιληπτή!...
Ο κάθε άνθρωπος επιλέγει το Δικό του Τρόπο να πει "Σ'αγαπάω... μου είσαι πολύτιμος... δεν σε αλλάζω με τίποτε.."
Σε ένα από τα πρώτα σχόλιά μου σ'αυτήν την ανάρτηση ανέφερα πως έφτασα 29 χρονών για να βρω το θάρρος να ομολογήσω την ανασφάλεια και την αμφιβολία μου πάνω στα Συναισθήματα που τρέφει ο Μπαμπάς μου για Μένα....
Ο μπαμπάς μου καθημερινά μου έδειχνε την Βαθιά Αγάπη του και το πόσο περήφανος είναι για Μένα, ακόμη και με το πιο μικρό μουεπίτευγμα....
Όμως, εγώ ΔΕΝ είχα μεταφράσει κανεναν από τους τρόπους τους οποίους υιοθετούσε ο Μπαμπάς μου για να φανερώσει την Αγαπη του...
ειδες?.....
αμετρητες φορες το είχε πει ο Μπαμπάς μου...
μα εγώ με μάτια τυφλά, και ακοή με θορύβους Ανασφάλειας,
δεν είχα λάβει ΚΑΝΕΝΑ σήμα του!!!
Είμαι σίγουρη πως οι Κόρες σου καθημερινά σου δείχνουν ΟΣΑ θελησα κι εγω να δειξω στον μπαμπακα μου....
Εστίασε στον τρόπο που διάλεξε η κάθεμία για να εξομολογηθεί την Αδυναμία που σου Έχει
και θα είσαι ο Πιο ευτυχής Μπαμπάς του Κόσμου...
Αμετρητα φιλιά..... εξομολογήσεις.....
Σ'αγαπώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
Κι είμαστε ακόμη εδώ, Frankne..πιο Δυνατοί και Δεμένοι από Ποτέ.
ΔιαγραφήΟι γονείς πάντα υπάρχουν μ ηρωικό ίχνος στο κύτταρο και στην καρδιά του παιδιού τους..
Κι είμαστε ακόμη εδώ, Frankne..πιο Δυνατοί και Δεμένοι από Ποτέ.
ΔιαγραφήΟι γονείς πάντα υπάρχουν μ ηρωικό ίχνος στο κύτταρο και στην καρδιά του παιδιού τους..
Ο μπαμπάς μου.... ήμουν 42 όταν "έφυγε" για το αιώνιο ταξίδι του. Ποτέ δεν τον θυμάμαι να με φώναξε με το όνομά μου, εκτός αν τον είχα κάνει έξαλλο για κάτι, και του είχα δώσει πολλές αφορμές... Στα μεγάλα λάθη, μου έλεγε "συγχωρώ τα μεγάλα, αλλά όχι τα μικρά, γιατί μπορούσες να τα αποφύγεις". "Μικρή" με φώναζε πάντα, είτε ήμουν μπροστά είτε όχι. Με φώναξε με το όνομά μου με την σχεδόν τελευταία ανάσα του "Λίνα, να προσέχεις". Και έφυγε... Μου άρεσε η εξομολόγησή σου Κάτια μου. Και είμαι σίγουρη ότι ο Μπαμπάς σου τα έχει καταλάβει όσα του είπες. Να τον προσέχεις σαν θησαυρό. Φιλιά Λίνα ( το Μουτράκι, η μαμά σου ξέρει!!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασαν 5 χρόνια από την εξομολόγησή μου προς τον Μπαμπά μου. 5 χρόνια που ο Μπαμπάς αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας κι όμως μέσα μου έχει το εκτόπισμα που είχε στα μάτια μου τότε που ήμουν μικρή.
Είπες πως σε φώναζε "μικρή"
Εγώ δε μπορώ να ξεχάσω την φωνή του όταν μου τηλεφωνούσε κι έλεγε "Τί κάνεις Κόρη μου?"
Πλέον δεν μου τηλεφωνεί. Πολλά απ όσα έκανε δεν μπορεί να τα κάνει πια.
Και έχω συνειδητοποιήσει πως κι όταν "φύγει" από τη Ζωή, το στίγμα του θα υπαρχει μέσα μου. Πάντα.