Μέρες τώρα το Παιδί κρατά στην αγκαλιά του το Ποίημα...
με λυγμούς να το παρηγορήσει...
του κλέψανε οι Αναλυτές
τον Μανδύα του Μυστηρίου του...
κι εκείνο Γυμνό,
δεν ξέρει ΤΙ να προστατέψει
από τα περίεργα Βλέμματα των Περαστικών...
-Κρύψε με.... πρόλαβε να ψελλίσει...
Το παιδί άπλωσε το ΕΙΝΑΙ του...
μα ...
ΠΟΥ να χωρέσει ολόκληρο το Ποίημα?.....
οι Όρκοι της αγάπης ειναι Ποίηση...
δεν αναλύονται σε συνιστώσες...
οι Προκηρύξεις των Εξεγέρσεων είναι Ποίηση Επανάστασης...
δεν Ζυγίζεται το Βάρος τους...
Δεν αναλύεται η Πρόθεση και το Βάθος της Δύναμης που περιέχουν....
μόνο Βιώνονται..
όπως και τα ερωτικά γράμματα...
Υπάρχει μεγάλη Ταύτιση ανάμεσα στις Επαναστατικές Προκηρύξεις και στα Ερωτικά Γράμματα...
και τα δύο θελουν ΠΑΘΟΣ....
και τα δυο ΔΕΝ αναλύονται..
και τα ΔΥΟ μονο Βιώνονται...
μόνο ενας Επαναστάτης μπορεί να Ερωτευτεί με όλο του το ΕΙΝΑΙ...
γιατί μόνο αυτός μπορεί να πεθάνει για ένα Ιδανικό....
και να γράφει εσαεί συνθήματα ΠΟΙΗΣΗΣ με το Αίμα του στους τοίχους του Κόσμου...
πες μου
ΠΟΙΟΣ Κριτικός Τέχνης
θα ζυγισει την ΑΞΙΑ αυτου του στίχου????
που με γράφιτι αίματος και ιδρώτα κοσμεί το Βράχο του Μοναχικού Ταξιδιώτη?...
ΠΟΙΟΣ?..
ποιος μπορεί να αναρριχηθεί στην Κορυφαία στιγμή του ΝΙΡΒΑΝΑ του Καλλιτέχνη
για να ΔΕΙ όσα ΕΙΔΕ εκείνος
και να αναλύσει προθέσεις και στόχους
πεπλεγμένους με την Ιδιοσυγκρασία και τη Συναισθηματική Φορτιση του Ποιητή???
ΚΑΝΕΙΣ..
μπρος στον ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ
βγάζουν τα γυαλιά
πετάνε τις ψεύτικες πένες
και σκίζουν τα πτυχία και τις δημοσιευσεις σε περιοδικά ποίησης....
όλοι
λίγοι...
αφανείς
αδρανείς
άσκοποι
ανούσιοι
αδιάφοροι
μεταφραστές απλοί
των ΧΑΡΑΓΜΕΝΩΝ Νοημάτων
πανω στο Δερμα του Πολεμιστή....
Όπλο το ΠΟΙΗΜΑ
ενος ΡΙΤΣΟΥ, ενός ΤΣΑΒΕΛΑ, ενός ΚΑΒΒΑΔΙΑ
που ξεσηκώνει ΠΛΗΘΗ
{οχι μάζες...οχι όχλους}
ΠΛΗΘΗ από ατομικές Συνειδήσεις Ζωντανές ακόμα...
ΕΚΕΙ
ποιος θα τολμήσει να ρωτησει
ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ???
...
κανεις!!!!...
απολυτως...
εξατμίζονται οι Ειδήμονες...
Μενει ΜΟΝΟ ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ..
αυτος ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ...
που γραφει ΑΚΡΙΒΩΣ ότι Βιώνει στους ΕΣΩπολέμους του...
Το παιδί κρατά στην αγκαλιά του το Ποίημα..
Όπλο... Λουλούδι...
-Μύρισέ με... αλλά μη με κόψεις!, ψιθύρισε το Ποίημα...
-Υπόσχομαι, είπε το Παιδί....
και έντυσε το Ποίημα με τον ΔΙΚΟ του Μανδύα Κρυπτογραφημένης Μαγείας...
-Κι αν επιμείνουν???, ρώτησε το Ποίημα...
ΑπάντησηΔιαγραφή-...τότε θα σου μάθω να κρύβεσαι, είπε το Παιδί...
Δίψασα για εκείνο το ψήγμα
που γεννά ιδρώτα
στ’ απολιθώματα της σκέψης…
Κάποιοι το φυλάκισαν
σε μιας σπηλιάς την τοιχογραφία
μ’ όνομα να το συνοδεύει ιερογλυφικό…
να γλύφει υγρασία από το βράχο,
να φυτρώνει τη ρίζα του
πάνω στο κάρβουνο που το δημιούργησε…
Κρύβει φωτιά το σχέδιο..
κρύβει και υγρασία..
μα όσα επιβίωσαν της Λήθης,
τ’ απογύμνωσε με αναλύσεις
ο αρχαιολόγος ερευνητής σ’ ένα βαρύ βιβλίο…
Γι’ αυτό πρέπει να καις τη σπηλιά
πριν την εγκαταλείψεις…
Γιατί τα ψήγματα, τα ίχνη και τα στίγματα
δεν τ’ αγγίζουν όλοι με μεταμορφωτική μαγεία ερμηνείας…
Κάποιοι με αποστειρωμένα γάντια
τ’ απογυμνώνουν από το παραμύθι τους…
Βάζω φωτιά…
καίω το ποίημα…
υδατογράφημα καπνού στον τοίχο της Ψυχής μου…
Μόνο οι ανειδίκευτοι ερασιτέχνες
που ακόμη γοητεύονται, θα το αναγνώσουν…
Οι ερευνητές θα βρουν τον τοίχο μου
άδειο… απολίτιστο… ανέκφραστο… κενό…
Το ποίημα δεν κόβεται,κόβει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροχώρα...
:-)
Το ξαναστέλνω γιατί δεν είμαι σίγουρη πως πάτησα της καταχώρισης το κουμπί:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημα δε κόβεται
Κόβει...
[τόσο, θα πει, αιχμηρό]
Προχώρα...
[Εξάλλου για να ματώνουμε βρισκόμαστε κι εμείς εδώ...]
!!!!!!!!!!!!!!!!θα πω μονο χαιρομαι τοσο που σε γνωρισα!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι χαιρομαι πιο πολυ οταν σκεφτομαι οτι ενα πλασμα σαν εσενα τριγυριζει εκει εξω.....
Σε ευχαριστω!!!
Α!να ξερεις φευγω και σε περνω μαζι μου...
Με την αδεια σου φυσικα...
Θα σε ΣΤΟΛΙΣΩ.. στο καταφυγιο πανω απο μενα!...
Τα φιλια μου και τον θαυμασμο μου!!!
Θα σε προσγειώσω!πίσω και πάνω από το ποιητή υπάρχει ο χειρόνακτας στη γη τη θάλασσα ,στο μεροκάματο του δρόμου, ο βιοπαλαιστής ,ο αγωνιστής μη τον περιφρονείς, δούλος της δουλειάς ,δεν έχει χρόνο για ποίηση.Είναι ποίηση η σκληρή καθημερινότητα του? ……..αυτό δεν έχει πάθος έχει αγώνα.Στον αγώνα του βασίζονται οι ποιητές για να δημιουργήσουν απελευθερωμένοι από τα βιοποριστικά ,καθημερινά και τετριμμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ελύτης γόνος πλούσιας οικογένειας στη Μυτιλήνη σαπούνια έφτιαχναν στην οικογενειακή επιχείρηση,καθόλου ποιητικό .Και όμως βγήκε ποίηση.
ΜΗ μ' αγγίζεις!~ Σε άγγιξα?
Μα που βρίσκεις τα τόσο ωραία λόγια πάντα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά από την Αθήνα που κλαίει αυτή την στιγμή!!!
Γιατί τόση φασαρία; Το ποίημα είναι ένα βρέφος που βαδίζει άφοβα. Κανείς δεν θέλει να κάνει κακό σε ένα βρέφος, οι άνθρωποι γεννιούνται καλοί. Για αυτό ατρόμητα να συλλαβίζεις τις παιδικές σου λεξούλες, για να αυτόαναγνωρίζεσαι και να σε αναγνωρίζουν εκείνοι που σε αναζητούν. Πλην του φόβου της έκθεσης είμαστε όλοι ένα. Κι ο στόχος παραμένει η διαφάνεια, που κερδίζεται με μόνο ένα τρόπο: πρέπει απλά, να γυρίσεις την ψυχή σου προς τα έξω. Αν θέλεις να ανήκεις στον εαυτό σου, θα πρέπει να μπορείς να ανήκεις σε όλο τον κόσμο. Σε όσους πέθαναν κι όσους θα γεννηθούν. Καλό βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσωπικά, δεν τολμώ να προσθέσω ή να αφαιρέσω το παραμικρό στο ευγενές φιλοτέχνημά σου Κάκια μου... με δόνησαν οι σκέψεις σου, αληθινά... κι έχω τούτη τη στιγμή το βίωμα τόσο νωπό και δυνατό που δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο... γιατί, όντως, ποιος μπορεί να αναρριχηθεί στις κορυφές που ανασαίνεις έναν άλλο αέρα και οξυγονώνεσαι απευθείας απ΄το Άπειρο;
ΑπάντησηΔιαγραφήτα σέβη μου για μια ακόμη φορά!
και φιλί!
έκρηξη συμπαντική το ποίημα… που κάποιες φορές χρειάζεται μανδύα προστασίας…
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παιδιά, πάντα υπόσχονται! Σπάνια κρατούν τις υποσχέσεις τους όμως κ αυτό σίγουρα είναι ένα υπέροχο κίνητρο για ν υπάρχουν Ποιήματα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑθετήσεις Υποσχέσεων...
Ισως να πρέπει πια το Ποίημα, να χαρίσει το Κίνητρο στο Παιδί,για να Μεγαλώσει επιτέλους!
Ποιήματα-Δώρα.......
Για να συνεχίζουν ν υπαρχουν Παιδιά και για να συνεχίζουν να υπάρχουν Ποιήματα, καλό είναι λοιπόν ν αντιληφθούμε, πώς Μια Αθέτηση Υπόσχεσης, μπορεί να δημιουργήσει την πιό Όμορφη Ποίηση, δηλαδή την πιό Χρήσιμη! Αυτήν που έχουμε Ανάγκη!Γιατί η Ποίηση είναι Ανάγκη και όχι απλώς Επιθυμία!!!
φιλί......
http://yperfialo.blogspot.com/
ΑπάντησηΔιαγραφή(ΠΛΥΝΕ ΒΑΛΕ ΛΕΞΕΙΣ Ν' ΑΠΟΚΡΥΣΤΑΛΛΩΣΕΙΣ ΟΝΕΙΡΑ κλπ, ως πλάγια απάντηση στα ερωτήματά σου τα μεταφυσικά....)
Χριστίνα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ξαπλώσει τόσες φορές με Δέος κάτω από έναν καλοκαιρινό ουρανό...
η εικόνα επαναλαμβάνεται σε μοτίβο εύκολα ερμηνεύσιμο..
κι όμως η Σιωπή του αποδίδει περισσότερο ΦΩΣ σε σταλαγματιά ποίησης καρφιτσωμένης δίπλα στ' αστέρια, που τόσο αγαπήθηκαν από τις Ερωτευμένες Ψυχές......
το μόνο που κάθε φορά τολμά ο Σεβασμός μου προς το Μυστήριο
είναι λίγους στίχους προέκτασης..
Λίγα φωνήεντα ακόμη
να πασπαλίζουν με τη Μαγεία της Ιδιοσυχνότητάς μου το Τοπίο...
τόσο και καιρό τριγυρίζω στις Γειτονιές σας...
Διαβάζω τόσα κείμενα..
ποτέ δεν ανέλυσα συνιστώσες...
Πάντα καθόμουν στο πιο Ψηλό σημείο της Καμπύλης μου και θαύμαζα τα ηλιοβασιλέματά σας.... τις Χαραυγές.... τα Μεσημέρια σας...
το Ποίημα του καθενός, που είναι Απόσταγμα Ψυχής συγκεκριμένης Συναισθηματικής Φόρτισης,
δεν πρέπει να το αγγίζεις για να το κόψεις και να το περάσεις από το Φακό του Μικροβιολογικού σου Εργαστηρίου..
ΜΟΝΟ το μυρίζεις ανθισμενο στον Κήπο του...
και μπορείς ελεύθερα να κλέψεις παραφυάδες για μεταφύτευση στον Κήπο της Καρδιάς σου....
Στην Αναλυτική Γεωμετρία είχα Γραψει τελειώνοντας:
"Με γοητεύει το ηλιοβασίλεμα απ’ το μέγιστο της καμπύλης μου. Εκεί εκπαιδεύομαι να αντέχω το βάρος ενός μεγάλου εκθέτη, να ορίζω το δεκαδικό λογάριθμο της ευαισθησίας μου και να κρύβω στη σκιά μιας ρίζας ό,τι κρατώ μέσα μου και θέλω ν’ ανθίσει προστατευμένο απ΄ την τάση των ανθρώπων να ορίζουν τα πάντα και να τα απομυθοποιούν.
Εγώ χάνομαι σ’ έναν περιοδικό αριθμό που παλεύει να ορίσει την τελευταία επανάληψη των ψηφίων του!"
Ακόμη εκεί θα με βρεις...
δίχως να με εχει αγγίξει Χέρι Μαθηματικής Ακρίβειας ή Φιλολογικής Επιμέλειας και Ανάλυσης Κειμένων....
Τα κείμενα έχουν Συναισθηματικούς Υποτίτλους,
που για ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ είναι διαφορετικοί....
Ας τα Μυρίσουμε... μα.. μην τα κόψει ΚΑΝΕΙΣ..
ΦΙΛΙ.... ποιημα ανθισμενο...
lourdaki
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαδίζω με πιο μεγάλη πίεση πανω στην αλληγορία από όσο υποψιάζεται η Πρώτη Αναγνωση του Υποψιασμένου Αναγνώστη!!!
Στο χώρο του Στρατήείχα γράψει:
"Γυναίκα και η Ποίηση"...
παίρνω αμπάριζα λοιπόν...
δημιουργω Αλλοθι...
δημιουργώ προηγούμενο δικάσιμο και καταλήγω:
-Μύρισέ με.... αλλά μη με κόψεις..
ΕΜΕΝΑ τη Γυναίκα..
την κάθε Γυναίκα, που καθημερινά σμιλεύει Ποίηση με άγγιγμα διαφορετικό πάνω στις έννοιες των πραγματων..
Σε ώρες μικρές...
κλεμμένης απόδρασης...
ευφάνταστου σεναρίου Ιδανικής Ζωής...
Η Γυναίκα γραφει Ποίηση με αέρινες κινήσεις του σώματος και της σκέψης....
την ώρα που ο Άντρας χάνεται σε ένα καφενείο Πολιτικών αντιπαραθέσεων...
σε έναν καναπέ απέναντι από έναν Αγώνα Κυπέλλου....
η Γυναίκα σμιλεύει Ποίηση...
με το φουστάνι της,
που ερωτευμένο με το κορμί που τυλίγει,
ανεμίζει σε ρυθμό δεκαπεντασύλλαβου στίχου
μέσα στο καλοκαιρινό αερακι..
Όταν υπάρξεις μάρτυρας αυτού του δρώμενου..
αυτής της παραξενης Συγγραφικής Ιδέας που γεννήθηκε και ΖΕΙ ανάμεσά μας,
ΜΟΝΟ μύρισε το Άρωμά της που διαχέεται στον άνεμο..
μην απλώσεις το χέρι σου να την κόψεις..
μην την Ρωτήσεις "ΤΙ σκέφτεσαι έτσι όπως σε αγγίζει άγρια ο άνεμος?... τρυφερά το φως?... βελούδινα το σκοτάδι της καλοκαιρινής βραδιάς?...."
Μην την ρωτήσεις για να αναλύσεις το ΠΩΣ και το ΓΙΑΤΙ της...
η Ποιηση είναι ΓΥΝΑΙΚΑ..
μα..
και η ΓΥΝΑΙΚΑ είναι Ποίηση..
και έχουν ανάγκη τον Μανδύα του Μυστηρίου τους...
Σε φιλω πολύ γλυκά....φορώντας τον Δικό μου Μανδύα απόκρυφης μαγείας...
{κάθε ΓΥΝΑΙΚΑ έχει έναν τετοιο μανδύα στην...ντουλάπα της!!!
όπως και το Ποιημα Γεννιέται φορώντας τον...}
και μυηθηκε κεινο το λουλουδι σε επος αναιμακτο και ευωδιασε η πλαση απο την αεναη αγκαλη ενος παιδιου που εμαθε στην ποιηση να μην κρυβεται ποτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημερα μου
Σήμερα, ήρθα για να σου πω,
ΑπάντησηΔιαγραφήπως στην Ποίηση καλή μου Τσιγγάνα,
πρέπει να μάθεις να σ'αγγίζουν...
Να νιώθουν...
με το δικό σου πόνο.
Να δακρύζουν...
με το δικό σου δάκρυ.
Ν' αναριγούν...
με το δικό σου ιδρώτα.
Γιατί η Ποίηση,
δεν υπάρχει. Αν δε μάθεις να τη μοιράζεσαι. Δίχως το υπερβολικό παιγνίδισμα των λέξεων...
Δίχω έννοιες άπιαστες...
Μόνο
με την ανάγκη
για Αγάπη...
και κατανόηση
μιας πανσυμπαντικής ενέργειας...
που μας ενώνει όλους.
Ανεξαρτήτως χρώματος...
ανεξαρτήτως γλώσσας...
Η Ποίηση. Είναι ενωτική. Είναι πλανεύτρα. Ταξιδεύτρα ονείρων αταξίδευτων.
Να ζητάς, λοιπόν, να σ'αγγγίζουν.
Γιατί μέσα απο το δικό σου χάρισμα
θα δώσεις το εισιτήριο σε πολλούς
για τη ζωή.
Την άλλη...
Σε φιλώ! κι ας είμαι μόνο μια σκιά για σένα...
μπορεις να μου φερεις πισω το παιδι?μπορεις να τ αλλαξεις ολα? το αλλο κρατησε το ακομα οσο το χρειαζεσαι μετα πετα το πατα το δεν θα μου χρειαστει ... φιλια !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ταξιδεύεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι παρόλο που προτιμώ τα πραγματικά ταξίδια από αυτά της φαντασίας, απολαμβάνω το ταξίδι που μου προσφέρεις, αλλά μάθε ότι ένα πραγματικό ταξίδι διαφέρει από αυτό της φαντασίας, όσο διαφέρει το να ξεφυλλίζεις το εγχειρίδιο του Καμα Σουτρα, από το να κάνεις έρωτα με μια γυναίκα, το να χαζεύεις έναν οδηγό μαγειρικής από το να τρως ένα πιάτο ωραίο μουσακά, σύμφωνα με τον Αντόνιο Ταμπούκι και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
Φιλιά πραγματικά να σε ταξιδέψουν!
filos ton Maasai
....
ΑπάντησηΔιαγραφήμόνο ενας Επαναστάτης μπορεί να Ερωτευτεί με όλο του το ΕΙΝΑΙ...
γιατί μόνο αυτός μπορεί να πεθάνει για ένα Ιδανικό
Viva la revolution della passione
-
Υπέροχε Κένταυρε,
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλεις να Ταξινομήσουμε την Ποίηση?....
ήδη στην προηγούμενη ανάρτησή μου το έπραξα με τόλμη κι ας ελοχεύει ο κίνδυνος να χαρακτηριστώ πάλι Υπερ-Βολική...
Η Ποίηση έχει 2 συνιστώσες:
η Ποίηση της Σύλληψης της Ιδέας
και
η Ποίηση του Βιώματος...
Οι εύποροι Ποιητές μας στοχάζονται σε εκείνο το βαθμό που στοχαζόταν ο Καζαντζάκης στην καλύβα του, με δίχως απτό κίνητρο από τον Ιδεατό Προβληματισμό μπρος σε Υπαρξιακά Ζητήματα..
και έπειτα ήρθε ταραγμένη και ανήσυχη η ΨΥΧΗ και ζήτησε Σάρκα και Αίμα....
Πως να γραψει ο Ποιητής αν δε ματωσει τα χέρια, αν δεν μπει ολόκληρος μέσα στο έγκαυμα του αναβρασμού μιας Επανάστασης?...
Από το Γραφείο και την ΑΥΤΟεξορία ΠΟΙΗΣΗ ουσίας ΔΕ γραφεται!!!!
λείπει ο ΠΑΛΜΟΣ!....
εσύ ΠΟΙΑ ψυχή λες είναι πιο Ισορροπημένη?..
ΠΟΙΑ έχει κατανήμει καλύτερα την ΕΣΩενέργειά της???...
του ιδεολόγου Ποιητή?..
ή του Βιωματικού?...
ο Δεύτερος σμιλεύει Ποίηση ΠΑΝΩ στη ζωή με ροζιασμένα χέρια.. με έργα που ίσως δεν εκτιμηθούν όσο πρέπει..
γι' αυτό έθιξα τους Κριτικούς Τέχνης.....
ακολουθησαν ποτέ το ΒΗΜΑ ενός χειρονάκτη να δουν ΠΩΣ φιλοτεχνεί τη ΔΟΥΛΕΙΑ του επί 10 ώρες ημερησίως?....
Αυτός που καταφερε να ερωτευτεί ΑΥΤΟ το βάσανο Ζωης, είναι Μέγιστος Ποιητής γιατί έχει Υπερβει Εμπόδια και Εξελίχθηκε Εσωτερικά για να πετύχει αυτο το εγχείρημα..
Φυσικά ολοι οι χειρονάκτες δεν είναι Βιωματικοί Ποιητές...
Ούτε όλοι όσοι γραφουμε είμαστε Ποιητές..
Εγω Γοητεύομαι από το Συγκερασμό:
Υπάρχουν κάποιοι ΘεΑνθρωποι Ποιητές που ταυτόχρονα Συλλαμβάνουν την Ιδέα και τη σμιλεύουν πάνω στη ΖΩΗ...
αυτοί, όσο κι αν αντιστέκομαι,
μου προκαλούν ΕΡΩΤΑ...
Τα φιλιά μου... σημάδια Ζωής πάνω στην Ποίηση....
http://www.youtube.com/watch?v=1HR0tVN2t4g&playnext=1&list=PL7659F6EB83A8273C
ΑπάντησηΔιαγραφήBitch
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα αναρωτηθει κι αναρωτιέμαι ακόμα:
"Εμείς βρισκουμε τα όμορφα λόγια?..
ή εκείνα μας "βρίσκουν"?...."
Απλά παλεύω να διατυπώσω το Ερωτηματικό και τον Προβληματισμό μου....
Κάποιες φορες, στον περίπατό μου μέσα στο Δάσος της Γραφης-Αναγνωσης με τσιμπούν αγκαθάκια που δεν συνάδουν με το ΠΩΣ εγω οραματίστηκα αυτόν τον Παραδεισο....
Βλέπω ξανα την εικόνα που συνοδεύει την ανάρτηση...
Μαγική Συγκυρία να πέσω πάνω της...
{ή εκείνη έπεσε πάνω μου?..... κάτι μαγικό συμβαινει μα.....}
Η εφαπτομένη των Νοημάτων που περιέχει και προβάλλει εφάρμοσε ακριβώς στην Καμπύλη της Δικής μου Σκέψης πάνω στο θέμα της Ανάλυσης των Ποιημάτων....
Ποιο χέρι που ΔΙΔΑΧΤΗΚΕ ελΚογικέυσεις και Φιλολογικές Γεωτρήσεις θα καταφέρει να μεταβεί ΕΠΙΤΥΧΩΣ από την έρημο των επιστημών στον Πλούσιο ΒΥΘΟ του ΠΟΙΗΤΗ?....
και με τι ΤΡΟΠΟ, με πόση ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ αυτο το ΧΕΡΙ θα αγγίξει τα κοράλια, τα πλάσματα που επινόησε ο Δύτης Ποιητής?...
Ποιος εγγυάται πως ΑΥΤΟ το χερι ξέρει να ΚΟΛΥΜΠΑ στα βαθιά Αγρια Νερά του φαινομενικά Γαλήνιου Στίχου?...
Αρνούμαι να πιαστώ στο Δίχτυ τους...
Εκπαιδεύω τον παιδικό μου στίχο να μυηθεί στη νοοτροπία που φέρει το Ηλεκτροφόρο ΧΕΛΙ...
κάθε που με προσεγγίζει ένα γάντι αποστειρωμένο ανοίγω τις ΥδροΡΡοές μου και με το Υγρό στοιχείο Καλό Αγωγό του Ηλεκτρισμού που γεννά η Γεννήτριά μου τους απωθώ...
Παιχνίδι είναι...
σαν Κρυφτό..
σαν παίρνω Αμπάριζα και βγαίνω..
μα....
ο Σπουδαγμένος Επιστήμονας των Αναλύσεων Ξέχασε να παιζει και ΔΕ μ'ακολουθει.....
Ξέχασε να παίζει γιατι ξέχασε να είναι ΠΑΙΔΙ...
και το βιώσαμε κι εμείς αυτο, όντας μαθητές και έχοντας το "δασκαλο" πάνω στην Έδρα να υποβάλλει σε ΑΠΟΓΥΜΝΩΣΕΙΣ τόσα ΠΟΙΗΜΑΤΑ...
κι εμείς ανΊδεοι να παρακολουθούμε το ΠΡΩΤΟ Εγκλημα κατά της Ανθρωπότητας μιας ΠΟΙΗΣΗΣ που μας έκλεινε πονηρά το μάτι,
και εμείς τρίβαμε τα δικά μας ματακια, νιώθοντας πως έχουμε παραισθησεις!!!
η ΠΟΙΗΣΗ ήξερε τι θα ακολουθησει για ΜΕΡΙΚΟΥΣ αλαφροΐσκιωτους μαθητες...
και τους ΕΚΛΕΙΝΕ Ραντεβού σε ένα Μέλλοντα Χρόνο Υποσχόμενου Παρόντος...
και να 'μαστε ΟΛΟΙ εδω...
γνήσιοι ΑΛΗΤΕΣ να παιζουμε με ΟΥΣΙΩΔΗ νοήματα ,
να γεμίζουμε ΣΗΜΑΔΙΑ από το Παιχνίδι στην Αλανα της Ποιησης,
και να ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ να διατηρούμε την παιδική μας Ταυτότητα μέσα από ενήλικους Στίχους.... αμετάφραστους!!!!
Σε φιλω....
Κωνσταντινε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαυτίζομαι με ΟΣΑ λες...
μα..
εχω να πω πολλά ακόμη και για τους "φτασμενους" ποιητές μας...
που είναι κρυμμενοι?..
σε ποια σπηλιά ΕΑΥΤΟΥ γραφουν και μας στέλνουν τηλεγραφικά τα μηνύματά τους???....
Γιατί τόσο φειδωλοί αυτοί που πρέπει να χαρίζονται Αφειδως?....
καθημερινά Ιδρωνω περπατώντας τόσα χιλιόμετρα κείμένων,
διατυπώνοντας τη δική μου μικρή γνώμη,
προεκτείνοντας τη Σκέψη μου και ίσως τη σκέψη του Συγγραφέα του κάθε κειμενου.....
εγω, η μικρή, άγνωστη κουκκίδα...
Που είναι οι ΠΟΙΗΤΕΣ από τον ψηφιακό ΚΟΣΜΟ να δωσουν ένα ΓΙΓΑΝΤΙΟ παρόν να μας αναψουν τα ΦΩΤΑ της Εγρήγορσης μέσα από ΔΩΡΕΑΝ προσφορα ????
Θυμασαι??
ΟΤΙ εχεις
ειναι σαν να μην το εχεις
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΧΑΡΙΣΕΙΣ..
μήπως οι μεγάλοι ποιητες είναι φειδωλοί,
για να πάω εγω το φτωχό τσιγγανακι στο βιβλιοπωλείο να αγοράσω κατ'αναγκη το Εργο τους αφού η ΡΟΗ της ΠΟΛΥΤΙΜΗΣ σκεψης τους ΔΕΝ χαρίζεται απλόχερα?..
ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
σε μία ΑΚΑΔΗΜΙΑ ενός σύγχρονου ΠΛΑΤΩΝΑ...
μα..
τι λεω η ΤΡΕΛΗΗΗΗΗΗ????
τι λεω????
ΕΔΩ ολα πληρωνονται...
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ του ΤΑΔΕ ΚΡΙΤΙΚΟΥ ΤΕΧΝΗΣ και ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΙΑΣ....
-Γοητευτικέ μου Κύριε, παρακολουθώ την πορεία του Εργου σας. Κι εγω γραφω.. Τι θα κοστίσει να αφιερωσετε λίγο χρονο να με διαβασετε και να μου γραψετε κάτι κολακαευτικο???.. Πειτε μου... Χαρίζομαι δύσκολα.. μα σε σας θα κάνω μία εξαίρεση!.... Και ξέχασα να αναφερω πως η Δεξίωση στέφηκε από ΑΠΟΛΥΤΗ επιτυχία.... αύριο θα το δημοσιεύσω στην εφημερίδα όπου γραφω.... Τι είπατε?.. τελικά ενδιαφερεστε?... το ένα χερι νήβει τ'αλλο, αγαπητε μου Κύριε.... κι εγώ πιστή σε σας.. κι εσείς Πιστός σε μένα..... Ένα ευχαριστω είναι λίγο.... Το μέγεθός του θα το δειτε αύριο στο άρθρο που θα αναφερεται στην πρωτη σελίδα με το ΟΝΟΜΑ σας.....
.
.
.
Ποιος πήρε αγκαλιά το βρεφακι μου????
Ας το φερει πίσω....
είναι ευαίσθητο..
δεν αντέχει τα Παρασκήνια....
θελει κάποιον να ΑΝΤΕΧΕΙ να χαρίζει και να χαρίζεται....
και να περπατά ΑΠΑΛΑ πανω στις λεξεις,
γιατι εκει η ΨΥΧΗ μου άφησε ολες τις ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ της....
ΦΙΛΙΑ... εκατομμύρια...χαρισμενα από καρδιας...
Σταγόνες ζωής... σ ευχαριστώ....
ΑπάντησηΔιαγραφήFrankne
Σε χαίρομαι και σε εκτιμώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ρίξα στα λασπόνερα της πραγματικότητας της ζωής,και βγήκες με το ολόλευκο φόρεμα της ποίησης πεντακάθαρο, λαμπερό κρατόντας και ενα τριαντάφυλλο.
Νημερτή
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό το πρωί που απάντησα το προηγούμενο σχόλιό μου είμαι σε ένταση...
Συνδυάζω πολλά κίνητρα και σκέψεις...
Πριν 2 μέρες είχε αναρτήσει ένα Υπέροχο Ποίημα ο Στρατής:
αν σου μιλώ είναι γιατί βλέπω στα μάτια σου μια θλίψη
Η ιστορία δεν μένει άνεργη η ιστορία δουλεύει
σ' αυτόν τον αιώνα που το πολίτευμα είναι
κοινωνικός δράκος
και η μιζέρια, του αμύθητου πλούτου βασίλισσα.
Κράτος των λίγων, κραυγή των πολλών, λιμουζίνες
λόγια φθαρμένα, χειμώνας
της καρδιάς-
Συσσωρευμένο φαρμάκι που δεν θα λυτρώσει κανέναν
από τον θάνατο-ζωή ώσπου να φτάσει
στον θάνατο-θάνατο.
Πολιτικές απάτες, χρεοκοπία συνειδήσεων, αίσχος
κομματικά πια καθαγιασμένο-
Μεγάλες τσέπες βαθιές: όλα χωρούν φτάνει να μην έχει τίποτα ο άλλος-
Πεινώ, πεινάς, κι όμως λουκούλλεια γεύματα
προκαλούν την ιστορική στιγμή
να επαναστατήσει
και να γίνει χαμός στα επίγεια πατώματα.
Κι αν σου μιλώ είναι γιατί βλέπω στα μάτια σου μια θλίψη
μια φωνή που δεν βγήκε ακόμα, μια αγκίδα
που θα πάρει μορφή της φωτιάς
έως στο τέλος
να τα κάψει όλα για να ζεσταθεί
ο κόσμος που έρχεται
των αθώων παιδιών..
Και άφησα το εξής σχόλιο:
Πεινασμένοι στρώσαμε το Δείπνο μιας Ζωής αχόρταγης, ισοπεδωτικής...
μόνο που....
τρώμε με τόση βουλιμία τα...Παιδιά μας....
αύριο δε θα υπάρξει..
αν δε βρεθεί ένας με Κορεσμό Ηθικής να μας αποτρέψει από την εξαφάνιση των Παιδιών που πιο πολύ από μας Πεινούν για Ζωή...
μα δεν εχουν τη Δύναμη να τη διεκδικήσουν ακόμη!!!!!
Ο Στρατής πολύ σωστά με επανέφερε στην αισιόδοξη πλευρά του Ποιητή που δεν παραίτείται λέγοντας:
ΚΑΚΙΑ
Ας μην χάνουμε την ελπίδα μας..
Θα έρθουν δύσκολες μέρες αλλά εμείς πρέπει να είμαστε εκεί, με τον δυναμίτη στα χέρια μας των λέξεων..
Εγώ σήμερα σκεφτόμουν:
Το πιο μεγάλο Βιωματικό Εργαστήριο η ΖΩΗ...
Εμείς είμαστε οι Δάσκαλοι των Παιδιών μας...
και για βγες μικρέ μου πρίγκιπα λίγο από το Πέπλο της Μέθης σου... βγες από τα όρια του μικροδιάστατου Πλανήτη και κοίτα τον κόσμο από ψηλά...
ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ?...
πόλεμο
διαφθορά
εκμετάλλευση
επιβίωση του Ισχυρότερου
δολίευση ΖΩΗΣ και των Κινήτρων της....
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ, μικρέ μου πρίγκιπα?....
Πως να ντυθώ Αλεπού?..
Πώς να σου διαβάσω ξανά με τη χροιά του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ την Παρείσδυση της Αθώας Ποίησης στη Ζωή?...
ΠΛΕΟΝ δε διδάσκεται η μαγεία ....
ΠΛΕΟΝ τα παραμύθια απομυθοποιήθηκαν από τις Πράξεις...
Κάποτε, πριν ηλεκτροδοτηθούν τα μικρά χωριά μας, η γιαγιά έλεγε ιστορίες δικές της σε μορφή παραμυθιού... Τις πιστεύαμε όλες... τις Ζούσαμε.. η Γιαγιά μου ήταν Ποιήτρια ... κανείς δεν την έμαθε.. κανείς δεν τη θυμάται... μα.. σμίλεψε ΕΜΕΝΑ...
ΕΓΩ?????
ποιον θα διδάξω ΕΓΩ?....
πως?....
το πολύ τεχνητό ΦΩΣ σκόρπισε το Μυστήριο, που επιμηκύνει την παιδική Περιέργεια και Φαντασία.. και γίνεται Βίωμα Παράλληλης Ονειρικής Ζωής....
ΠΟΥ διδάσκουν στις μέρες μας οι ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ?...
Απαντώ σε Σένα Υπέροχε Νημερτή και ταυτόχρονα ρωτώ και τον Στρατή:
Με πόση ποίηση γαρνίρουμε τα Παιδιά μας πριν τα ..... κατασπαράξει η βουλιμική Ζωή μας???
εμείς που λεγόμαστε Ευαίσθητοι Συγγραφείς?....
Οι καταξιωμένοι Ποιητές μας πόσο αγώνα έκαναν για να ΦΤΑΣΕΙ το ΠΟΙΗΜΑ ΔΩΡΕΑΝ, ΝΤΥΜΕΝΟ τη ΜΑΓΕΙΑ του στο προσκέφαλο του Παιδιού?.....
το να γραφεις είναι Λίγο
το να διαβάζεσαι είναι Κάτι
το να ΠΟΛΕΜΑΣ να αγγίξεις παιδικές ΨΥΧΕΣ είναι το ΠΑΝ...
ενίσταμαι γιατι ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΙ ότι κι εμεις αναζητάμε την καταξίωση μέσω της Κριτικής του Έργου μας από Καταξιωμενους Κριτικούς Λογοτεχνίας Ποιησης κοκ...
μα ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΠΩΣ Ο ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...
Σε φιλω...εγω η Φλύαρη!!!
O Έρωτας ανθίζει στην Ανάσταση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι η Ανάσταση συμβαίνει φορώντας αποκλειστικά τα Φτερά του Έρωτα...
Η Επ Ανάσταση Δεν είναι Ου Τοπία...
Είναι ο Ύστατος μας Προορισμός!
(Τα Παιδιά κι οι Ποιητές το γνωρίζουν καλά.. Οι υπόλοιποι προσπαθούν να το υποψιαστούν, εγκλωβισμένοι διαρκώς, στην Τυφλό-Μυγα της προ-τελευταίας ευκαιρίας... Κι αυτό το Παιχνίδι Δεν έχει Τελος....)
Καλό ξημέρωμα....
έχεις μια πλούσια ποιητική φλέβα
ΑπάντησηΔιαγραφήγνωρίζεις τη γραφή μέσα από προσωπικούς εσωπολέμους
μπράβο Κάκια μου
φιλί αγαλλίασης
Και σε ποια ανάλυση θα μπορούσε να χωρέσει η ποίηση
ΑπάντησηΔιαγραφήή ο έρωτας;
Ποιοι νόμοι και ποιες συνεπαγωγές,
ποια αξιώματα και ποια θεωρήματα,
ποιες παραδοχές και ποιες οριακές συνθήκες
θα τολμήσουν να «ασελγήσουν» πάνω τους;
ίσως,
όποιοι, όποιες και όποια κληθούν
από ανέραστους, μη-επαναστάτες.. ίσως..
Σ’ ευχαριστώ πολύ-πολύ για το αφιερωμένο τσιγγάνικο!
Άφηνε πάντα ορμητικό το χείμαρρο να ρέει!
Σε φιλώ!
Όπλο το ΠΟΙΗΜΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήενος ΡΙΤΣΟΥ, ενός ΤΣΑΒΕΛΑ, ενός ΚΑΒΒΑΔΙΑ
που ξεσηκώνει ΠΛΗΘΗ
{οχι μάζες...οχι όχλους}
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Βίκυ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ΠΟΙΗΜΑ ποτέ δεν είναι ΟΡΦΑΝΟ....
ακόμη και Ανώνυμος να υπογραψει ο Ποιητής, εκείνο ΕΠΩΝΥΜΟ διαδίδει τα Μυνήματά του...
Το ΚΕΙΜΕΝΟ μετρά...
και η Κεντρική Ιδεα που διαχέεται....
ΑΝ τα ποιηματα τα Υπογραφαμε ΑΝΩΝΥΜΑ
θα υπήρχε λόγος Ύπαρξης των Κριτικών Λογοτεχνείας?..
ΟΧΙ!..
αρα?...
η κριτική Επώνυμη προωθεί ΕΜΑΣ...
δλδ????
ευλογούμε τα γένια μας και αφήνουμε το ΠΟΙΗΜΑ σε δεύτερο πλάνο....
μα.....
ΤΕΛΙΚΑ αναρωτιεμαι
{ΠΑΛΙ.... δεν ησυχαζω αυτον τον καιρο... και πιστέψτε με τρώγομαι μέσα μου με ΟΛΑ όσα συμβαίνουν.... απλά τωρα το "πληρωνει" το Ποιημα και οι Προεκτάσεις του...}
ΠΟΙΟΣ ο σκοπός της ΠΟΙΗΣΗΣ?
-Αγαπητε ΠΟΙΗΤΗ, ΓΙΑΤΙ γραφεις?...
1. για να διακριθεις καποια στιγμη?... να παρεις Νόμπελ Λογοτεχνείας?...
2. για να ΔΙΔΑΞΕΙΣ τις νεες γενιες?...
αν δυμβαίνει το Πρωτο, δεν έχω απαιτήσεις από σενα...
Είσαι Καλλιτέχνης της Σειράς και δε με συγκινείς....
ΑΝ συμβαίνει το Δεύτερο, υπάρχει και ΣΥΝΕΧΕΙΑ:
ΤΙ κανεις για να ταξιδεψει το ΠΟΙΗΜΑ ως τα περατα του Κοσμου?...
ως το ΠΑΙΔΙ που περιμενει ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ και ΕΦΟΔΙΑ για το ΔΥΣΒΑΤΟ αυριο που το περιμένει με προθέσεις Κακοποίησης???
το ΑΥΡΙΟ που καλλιεργούμε περιμενει στη γωνία να ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙ τα παιδιά μας....
ΚΥΡΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ για ποιο λογο ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ τόσα ΚΕΙΜΕΝΑ?....
ποιος από ΜΑΣ ταχυδρομησε έστω ΕΝΑ στην ΑΛΑΝΑ που παιζει το ΠΑΙΔΙ?...
ΑΥΤΟΣ ο μαχητής του ΑΥΡΙΟ????....
ΘΕΛΩ απαντησεις.....
και βραζω μεσα μου.....
και η Σιωπή με πυροδοτεί περισσότερο............
Φιλι δεν έχω άλλο..... μονο φωτιά μεσα μου.....
ΑΝΙΡΕΤΑΚ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΠΑΙΔΙΑ δεν κρατούν τις ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ τους????
ΠΟΙΟΣ προωθεί τέτοιες ψευδεις ΦΗΜΕΣ?....
ΦΤΑΝΕΙ!!!!
...
ΦΤΑΝΕΙ!!!!!
πολλά είπαμε ΩΣ ΕΝΗΛΙΚΟΙ...
φέρτε ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ να υπερασπιστεί τον Εαυτό του...
Τα παιδιά παρόλο που ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ συμπεριφορές των ενηλίκων {τι τραγικο ΘΕΕ που δεν υπαρχεις!!!! ....τι τραγικο!!!!!...}
ΑΚΟΜΗ ευτυχως ΞΕΡΟΥΝ να κρατούν ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ....
το παιδί ΔΙΝΕΙ οσα θελει να ΠΑΡΕΙ....
το παιδί ΘΕΛΕΙ και ΑΠΑΙΤΕΙ να κρατά ο Μεγάλος την Υποσχεση που του τάζει... και σ'αυτο το κλίμα ενεργεί και το Ίδιο, τηρώντας όσα Υποσχεθηκε ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ αβίαστα το Δικαιωμα να ζητήσει Εκπληρωσεις.....
ΤΟ παιδί Γεννιεται με το αίσθημα της Δικαιοσύνης ανεπτυγμένο....
ΑΝ αυτο χανεται στην πορεία φταίει :
1. κάνει παρέα με ΛΑΘΟΣ ΕΝΗΛΙΚΟΥΣ...
2. δεν εγινε Συντροφος με την ΠΟΙΗΣΗ....
η ΠΟΙΗΣΗ ποτέ δεν αθετεί ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ....
ακόμη και ανώνυμα παντα επιστρεφει με τα χερια γεμάτα....
και στόχος της ΔΕΝ είναι να "μεγαλώσει" το παιδί....
μα να διατηρήσει την παιδικότητά του ο ΕΝΗΛΙΚΑΣ...
Σε φιλω....
Πέτρο Καλαμίθρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταφυσικό Ερωτημα η Λογος Ύπαρξης της Κριτικής Λογοτεχνείας?...
Όχι, μάτια μου...
κανονικά ΟΦΕΙΛΑΝ μόνοι τους οι Κριτικοί να αξιολογήσουν την Παρουσία τους.....
μα.... νομίζω αυτοσυντηρούν την ΑΝΑΓΚΗ Υπαρξής τους μέσα από την προώθηση και προβολή ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ καλλιτεχνών....
να τολμήσω να το πω?....
"κλίκες"...το ένα χερι νήβει το άλλο!!!!...
....
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όσοι τολμούν να αυθαδιάσουν ΠΕΦΤΟΥΝ στην πυρά!!!!! .. ξερω.... ξερω....
.....
Στις μερες μας είναι μεγαλύτερη Ύβρις να ροκανίσεις τις καρεκλες των Υψηλά Ισταμενων σε PολιτικοΚοινωνικοΠολιτισμικό Επιπεδο, παρα να αρνηθείς πως Υπαρχει ΘΕΟΣ.....
ο ΘΕΟΣ ακομη κι αν υπαρχει,
δεν παρεξηγεί την Ανθρωπινη Αδυναμία να ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕ τα ΠΑΝΤΑ, όταν ως ενηλικες εξακολουθούμε να λειτουργούμε με ΠΑΙΔΙΚΑ ενστικτα!!!!!
οι αναρριχόμενοι όμως Συνάνθρωποι μας ΠΑΝΤΑ ετοιμοι να βγαλουν το όπλο και να μας καταδικάσουν σε Θανατο....
Ψυχρά...
και με δίχως τύψεις....
Αντεχουμε, ματια μου....
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ του δρομου ΠΕΘΑΝΕΙ...
οι ΛΕΞΕΙΣ ποτέ....
αρα?...
ΠΟΙΗΤΗΣ ειναι αυτος που ακομη και με τον Θανατό του... τον "Αφανισμό του"... περνά στις γενιές Ηθικά Διδάγματα...
μα ... οφείλει πρωτα να ΦΤΑΣΕΙ το μήνυμα ΠΑΝΤΟΥ....
----
Ακόμη οργωνομαι...
εχω τρελανει με ιστορίες και προτροπές τα παιδιά στο σχολείο.....
μα...
επιμενω...
ΑΝ καποιο αλλαξει νοοτροπία και εισχωρήσει στο πιο βαθύ Νόημα της Ζωής από την απολυτη Επιφάνεια που σημερα διδάσκεται, θα είμαι Ευτυχής....
εγω δεν κάνω ΤΙΠΟΤΕ...
δεν το παίζω Ειδικός...
δεν το Παίζω τίποτε...
μονο ενα Ερωτημα Παιδικό που ζητά απάντηση....
και ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΩ να συγκινήσω το ΠΑΙΔΙ, έχει η ΖΩΗ μου λόγο...
και το κάθε μου κείμενο δεν γραφεται κατα λαθος....
Σε φιλω....
πνευμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπες: "ενος παιδιου που εμαθε στην ποιηση να μην κρυβεται ποτε..."
Έμαθε?...
μονο του?...
ΠΟΥ είναι η ΕΥΘΥΝΗ μας?....
το ΠΑΙΔΙ μονο του γεννιεται?...
μονο του ΜΑΘΑΙΝΕΙ?...
μονο του ξεδιπλώνει τη ΖΩΗ του?....
μονο του βρισκει λύσεις στα Προβλήματα που ΕΜΕΙΣ του κληροδοτήσαμε?...
ΟΧΙ!....
ο Ανθρωπος και συμφωνώ με τον Αριστοτέλη, ολοκληρώνει το ΛΟΓΟ Ύπαρξής του μεσα από την ΟΥΣΙΩΔΗ Συνεισφορά στο Κοινωνικό Σύνολο...
ΕΞΩ από αυτο, στην απομόνωση Συγγραφής, είμαστε ένα ΤΙΠΟΤΕ....
μέσα στο ΧΟΡΟ δοκιμάζονται οι ΔΕΞΙΟτέχνες...
το ΠΑΙΔΙ παίζει ΝΕΑ μουσική...
εκει χρωστάμε ΣΥΓΚΕΡΑΣΜΟ ΣΥΝΘΕΣΗΣ....
εμείς ΠΟΙΗΣΗ ΣΟΦΙΑΣ
{....εεεεεεεεεεεε... παραδεχομαι δεν είμαστε ΟΛΟΙ σοφοί!.... μα ο καθενας να προσφέρει ανΙδιοτελώς το Λιθαρακι του και θα δημιουργήσουμε Αθροιστικά ένα ΜΕΓΑτόμο ΣΟΦΙΑΣ.... αξιολογη Περιουσία στα Χέρια του Παιδιού....}
και το ΠΑΙΔΙ ενθουσιασμό ΔΡΑΣΗΣ.....
και να και το ΒΙΩΜΑ....
ακομη κι αν φανηκαμε ΔΕΙΛΟΙ στην εκπλήρωση των Ιδανικών της ΖΩΗΣ που ζήσαμε...
η ΠΟΙΗΣΗ - η θεωρία μας - θα εκπληρωθεί μέσα από τους Τολμηρους ΠΟλεμιστες: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ....
μα ΘΕΛΕΙ να μετουσιώσουμε τον ΚΟΣΜΟΣ σε ένα ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ....
για την ώρα ο Κοσμος είναι ένα ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΥΠΑΙΘΡΙΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ....
και λυπαμαι.....
εκπαιδεύουμε Μελλοθανατους....
και όχι με την κυριολεκτικη Έννοια που είμαστε ΟΛΟΙ μελλοθανατοι...
μα ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ Μελλοθανατους......
και λυπαμαι....
ματωνω....
κι εγω και ψυχανεμίζομαι και το ΠΟΙΗΜΑ....
που γραφτηκε από το ΑΓΙΟ ΧΕΡΙ του ΚΑΘΕ Ποιητη....
Σε φιλω..
Το ποίημα είναι η ψυχή του παιδιού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγίζεται; Επιτρέπεται;
ευαγγελια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινά δεν καταλαβαίνω την τελευταία σου φράση..
ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι ΣΚΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ...
ΕΙΔΙΚΑ για μένα κάθε συναναστροφή ειναι ΦΩΣ...
αποκαλύπτει πτυχές Σκέψης που δε θα είχαν ξετυλιχτεί αν δεν υπήρχε το Κίνητρο της Επαφής...
Συμφωνώ με όσα λες..
Η Ποίηση είναι Ενωτική...
μα...
"Να ζητάς, λοιπόν, να σ'αγγγίζουν."
Μπορώ να το ΖΗΤΗΣΩ?...
μήπως οφείλω να το προκαλέσω?..
να διεγείρω το Μικρόβιο Προβληματισμού του Αναγνώστη?..
και ΤΙ είναι εν τέλη Ποιηση?...
ενα "αχ" είναι?..
ΕΙΝΑΙ!...
και ποιος θα κρίνει το ειδικό συναισθηματικό του Βάρος?...
το βάθος της Απόχρωσής του?..
Η Ποιηση είναι Ενωτική είπαμε...
και τότε ΟΙ ΚΡΙΤΕΣ της Πρωτης και Δευτερας Παρουσίας τι ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ εχουν?...
Υπαρχουν Καλοί και Κακοί Ποιητες?..
ή Υπαρχουν ΜΟΝΟ Ποιητες?...
Εγω πιστευτω Υπαρχουν ΜΟΝΟ ΠΟΙΗΤΕΣ...
και ο πιο αυστηρός κριτής ειναι ο ΠΑΙΔΙΚΟΣ Εαυτός τους...
Σε φιλω γλυκά...
Μάγε
ΑπάντησηΔιαγραφήπαλεύω να βρω τον Κήπο όπου κρύβεται το ΠΑΙΔΙ αγκαλιά με το ΠΟΙΗΜΑ...
το ένα τυλίγει το Άλλο...
και στις χούφτες κρατάνε Προστατευμένη την Πεμπτουσία της ΖΩΗΣ...
Κι ας πάμε στους Δασκάλους:
ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ κάνει το μαθητή να αγαπήσει το Μάθημα, και όχι τον Ίδιο το Δάσκαλο!!!..
Ανωνυμο Οφείλει να μοιράζεται το ΠΟΙΗΜΑ...
....σε φέιγ βολάν...
Πολύτιμο Δώρο, όπως η ΖΩΗ...
Πληρώνει κάποιος για ν' αποκτήσει το προνόμιο της Υπαρξης?..
Όχι...νιώθω η ΖΩΗ μάς επιλέγει και μας ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ απλόχερα...
Οφείλουμε Δάσκαλοι και Ποιητές να πάψουμε να είμαστε εγωκεντρικοί..
ΠΡΕΠΕΙ να αγαπηθεί το ΜΑΘΗΜΑ... το ΠΟΙΗΜΑ, όχι Εμείς...
Εμείς είμαστε Φθαρτοί..
το Ποιημα Αιώνιο...
και ΠΟΙΟΣ θνητός κριτής ΘΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΟ Α Ι Ω Ν Ι Ο ???
Σε φιλω μαγικά..
filos ton Maasai
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς γίνουμε λοιπόν ΚΡΙΤΕΣ.... ΚΡΙΤΙΚΟΙ...
τι θελεις να κρίνουμε?..
τη συνταγή ή το...φαγητο?..
μπορούμε να κρίνουμε ένα ΦΑΓΗΤΟ αν δεν το δοκιμάσουμε?..
Να κρίνουμε την Ταξιδιωτική Προσφορα ή το ίδιο το Ταξιδι?....
Μπορούμε να Κρινουμε ΕΝΑ ταξιδι αν δεν το ακολουθήσουμε και δεν το βιώσουμε ΒΗΜΑ ΒΗΜΑ?.....
να κρίνουμε τον Ερωτικό Οδηγό Καμα Σούτρα?... ή την ερωτική Πράξη?..
και πως θα την κρίνουμε ΑΝ δεν την νιωσουμε αγκίστρι να τρυπά τους πόρους του Δέρματος ... τους πόρους των Αισθήσεων...ΠΩΣ να την κρίνουμε?....
ΕΙΝΑΙ τόσο ενεργητικά Βιωματικοι οι ΚΡΙΤΙΚΟΙ τεχνης?....
αχ, ματια μου..
νιωθω είναι ΚΑΘΑΡΑ του θεωρητικού προσκηνίου!!!
γι΄αυτο Ενισταμαι...
γι' αυτο από Κάκια, γίνομαι Κακιά....
ΔΕ ΘΕΛΩ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ που δεν μάτωσαν....
ΔΕ ΘΕΛΩ...
και πίστεψέ με ΟΣΟΙ εχουν ματωσει πανω στο ΒΙΩΜΑ αποδεχονται πως ΔΕΝ υπαρχει κακός και καλός ΠΟΙΗΤΗΣ...
Υπάρχει ΜΟΝΟ ΠΟΙΗΤΗΣ.....
ΑΣ τον αφήσουμε ΕΛΕΥΘΕΡΟ να δημιουργήσει..
γιατι κι αυτος μπορει να είναι ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ μα κατα βάθος είναι παιδι...
Λειτουργεί πιο δημιουργικά μεσα από την επιβράβευση...
ΑΝ βρεθεί στο στόχαστρο μιας ΑΣΤΟΧΗΣ κριτικής θα αποκαρδιωθεί και η Κοινωνία θα στερηθεί των Θησαυρών που θα αποτύπωνε το Αγιο Χερι του...
Σε φιλω ολόγλυκα...
Αναλαμβάνεις απο σήμερα έργο σοβαρό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυβερνητικός εκπρόσωπος σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας...Η ποίηση σου θα χρειαστεί όπωσδήποτε Μαγισσά μου, γι'αυτό σε επέλεξα γι'αυτόν τον δύσκολο ρόλο...για να σαγηνεύεις και να ηρεμείς τους πάντες...χαχαχα!
Η είκονα που έβαλες λέει πολλά !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
Υποκλίνομαι!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι χείμμαρος!!!!!!!!!!!
Πέρασα για μια καλημέρα
και έπεσα πάνω σε αυτό το αριστούργημα που τελειωμό δεν έχει γιατί το πάθος δεν κρύβεται!!!!!!!!!
φιλί γλυκό
ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΜΗ ΤΑΡΑΖΕΣΑΙ! ΓΙΑΤΙ ΨΕΥΔΗ; ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ Κ ΕΧΟΥΝ Κ ΑΥΤΑ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΚΡΥΦΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΘΟΥΣ, ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕΤΟΥΣΙΩΝΟΥΝ ΣΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΤΟΥΣ, ΤΙΣ ΕΝΟΧΕΣ ΤΟΥΣ, ΟΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ, ΑΝΑΛΟΓΕΙ Κ Σ ΕΝΑΝ ΕΝΗΛΙΚΑ. Η ΜΟΝΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ Σ ΕΝΑΝ ΕΝΗΛΙΚΑ Κ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ , ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, ΟΛ Τ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΙΔΙΑ. Κ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΩΡΑ, ΠΩΣ ΜΙΑ ΑΘΕΤΗΣΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΚΙΝΗΤΡΟ Γ ΠΟΙΗΣΗ; Η ΠΟΙΗΣΗ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΟΝ ΠΟΝΟ, ΤΟ ΨΕΜΑ Κ ΑΠ ΟΛΑ ΟΣΑ ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ Κ ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΤΣΙΓΓΑΝΑ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Ν ΤΑΡΑΖΕΣΑΙ ΕΤΣΙ; ΕΣΥ; ΑΛΛΑ Θ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΓΙΝΕΤΕ ΤΣΙΓΓΑΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΚΡΗΞΕΙΣ; ΧΑΧΑΧΑ....ΦΙΛΙ ΓΛΥΚΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήVelvet
ΑπάντησηΔιαγραφή...η Επανάσταση του Πάθους
και
το Πάθος της Επανάστασης...
Ίσως φράσεις που η μία προεκτείνει και συνπληρώνει την άλλη..
Εγω θα θυμίσω πως ο Επαναστάτης πάντα εχει το Ένα Πόδι του στο Παρόν και το Άλλο στο Μέλλον...
και το Βλέμμα της Ψυχής του είναι στραμμένο στο Αύριο...
Ο Κριτικός Τέχνης έχει δεχθεί επιρροές από την Κοινωνια όπου μεγάλωσε και εκπαιδεύτηκε...
Φέρει μέσα του Γνώμονες Κριτηρίων προσαρμοσμένων στο απόλυτο ΠΑΡΟΝ..
ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ παντα είναι ένα ΒΗΜΑ πιο μπροστά από την Κοινωνία του...
Πως γίνεαι το ΠΑΡΟΝ να "κρίνει" το ΜΕΛΛΟΝ?..
συνήθως Κρίνουμε το Παρελθόν....
μα το ΜΕΛΛΟΝ?...
Υπάρχει Χρονική Ανακολουθία....
εξάλλου επιμένω να μην κατανοώ τον ΛΟΓΟ Ύπαρξης των Κριτικών Τεχνης...
Μα κατανοώ απόλυτα το Λόγο Ύπαρξης του Επαναστάτη, του Ποιητή και του Πάθους που αναβλύζει από την καρδιά τους...
Σε φιλώ....
Ανώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές.
Το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα΄ ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα΄ ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ΄ τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΠΟΙΗΤΗΣ
ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ πρεπει να είσαι έτοιμος να ΠΕΘΑΝΕΙΣ...
μα.... ποιος θα κρίνει ΑΝ πεθανες από ΣΩΣΤΗ ή ΛΑΘΟΣ πρόθεση?....
Έχει κριτή η ΖΩΗ?..
κοιτα παραδοξολογία: ΕΧΕΙ... επινοήσαμε έναν ΘΕΟ-ΚΡΙΤΗ των παντων!!!
οι Επαναστάτες που:
ΔΕΝ πιστεύουν σε ΤΙΠΟΤΕ
ΔΕΝ ελπίζουν ΤΙΠΟΤΕ
και είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και από την ΚΡΙΤΙΚΗ..
η οποία ακομη κι αν διασταυρωθεί με τη ΖΩΗ τους ΔΕ θα την αλλαξει στο ελαχιστο
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ εζησαν με απόλυτη Επίγνωση και Κατάθεση ΨΥΧΗΣ....
και ΠΟΙΟΣ θα κρίνει ΠΟΣΗ ΨΥΧΗ είχε το απόσταγμά τους μέσα στο ΚρασοΠότηρο της ΖΩΗΣ??.....
Σε φιλω ....
Η Επανάσταση και η Αγάπη δεν αναλύονται, βιώνονται. Το ίδιο κι ο Πόνος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια αγκαλιά αχώριστη και τα τρία ή μήπως ο Πόνος είναι εκεί για να ενώνει σφιχτά τα δύο πρώτα; Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο...
Την καλησπέρα μου.
Και τι δεν έχει αυτό το ποίημα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα κι εμένα μ’ έχει μέσα κι ας εσύ το αγνοείς!
Όμως μπορώ με σιγουριά να πω κι ας απορώ: εσύ βρίσκεις τα όμορφα λόγια ή αυτά εσένα; Ξέρω αναρωτιέσαι κι εσύ, όπως το λες, και μου αρέσει η έπαρση αυτή που μου φαίνεται τόσο ειλικρινής κι αυθόρμητη.
Όμως μου αρέσει γιατί μέσα από τα γραφτά σου μου ζωντανεύεις τον Καζαντζάκη. Εκείνο το Μύρισέ με... αλλά μη με κόψεις, πόσο μου τον θυμίζει…
Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Αυτό το ποίημα μεταξύ άλλων έχει πάθος και μια μυστικότητα που δεν σε οδηγεί μόνο στα εσώτερα της ψυχής αλλά και στα οχυρώματα της επαναστατικής σου διάθεσης.
Ψυχικό βεντσερέμος θα το έλεγα!!!
Κένταυρε
ΑπάντησηΔιαγραφήτσιγγάνα είμαι....
έχω μάθει μέσα στα λασπόνερα να βλέπω την Αντανάκλαση των Αστεριών..
Σε φιλω..
Γιώργο
ΑπάντησηΔιαγραφήμε βρίσκεις μπρος στο Θεμελιώδες Ερώτημα πάνω στο Θέμα των Κριτικών Τέχνης..
Ποια η Αναγκαιότητα της Ύπαρξής τους?...
Κινούμαι με Επιστημονική Μέθοδο...
Κάθε φορά που θέλει κάποιος να Ορίσει μία Αξία, τότε οραματίζεται την Απουσία της...
Σκέφτομαι:
Δίχως τους Ποιητές ο Κόσμος είναι Ανάπηρος...
Δίχως τους υποψιασμένους Αναγνώστες ο Κόσμος είναι Ανάπηρος....
Δίχως τους Κριτικούς Τέχνης?...
Επηρεάζεται ο κόσμος?...
Επηρεάζεται η ΚΑΘΑΡΗ ΑΞΙΑ ενός Ποιήματος, ενός Πίνακα Ζωργραφικής από την παρουσία ή την απουσία του Κριτικού?....
Νιώθω ότι ΙΣΩΣ οι Κριτικοί είναι το Δάχτυλο που μας δείχνει την ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ....
μα..
η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ είναι καθηλωτική κι απαστράπουσα ακόμη και με την απουσία του ΣελιδοΔείκτη της!!!
τα φιλιά μου.... αταξινόμητα....
Ελενη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήμε αντιλαλο Ψυχής επιμένω να ρωτώ:
Εμείς "βρίσκουμε" την Ποίηση?..
ή Εκεινη Εμάς?....
Από που ερχονται τα..Κείμενα??
αυτον τον καιρό το ΠΑΙΔΙΚΟ ΓΙΑΤΙ μου γιγαντώθηκε...
Σε φιλω με απορίες αναπάντητες ακομη..
nameliart
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Ποίημα απέδρασε πείτε στους ΕΙΔΙΚΟΥΣ.....
Κάθισε στο Βράχο και το πήρε ο Ανεμος...
Κάθισε στον Ύφαλο και το κλέψαν οι γοργόνες...
Κάθισε στο Σύννεφο και το φόρεσαν άρωμα ΨΥΧΗΣ οι Αγγέλοι...
οι Κριτικοί πλέον
πρέπει να γίνουν ΠΟΙΗΤΕΣ ΑΥΤΟφωτοι
για να συναναστραφούν το Δύστροπο Ποίημα,
που όσο ενήλικα Νοήματα κι αν φορά
ξύπνησε μέσα του τον πιο Παιδικό Εαυτό του!!!!
Φιλι..... ανταύγια κρυμμένη στα μαλλιά σου...
Στρατή
ΑπάντησηΔιαγραφήσε παρακολουθώ στενά
ακόμη κι αν ο Ληστής Χρόνος δεν μου επιτρέπει να αφήσω σχόλιο...
Ομολογώ...
τα χέρια σου γεμάτα όπλα
που μοιράζεις σαν μπουκέτα Λουλουδιών
στα χέρια του Αναγνώστη...
μα...
Θυμίζω πως ο ΠΟΙΗΤΗΣ μόνιμα είναι σε εγρήγορση
Δίχως να ξέρει ΤΙ περιμένει....
και να θυμάσαι...
παιδί κι εγώ
επίμονο
ζητώ όλο και περισσότερα...
Βαδίζοντας στο μονοπάτι του Νίτσε που στόχευε:
ΟΧΙ στο να κόψει της Αλυσίδες της Υπακοής στους κανόνες της Ηθικής που ήδη είχαν αναπτύξει οι Κοινωνίες,
μα ...
να κάνει ΠΙΟ ΒΑΡΥ το ΦΟΡΤΙΟ για τους Υποψιασμενους...
Σε φιλω..
Αλατάκι ΜΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήη αλμύρα σου γέννησε την πιο ΒΑΡΥστόχαστη Σκέψη!!!
ΠΟΙΟΣ, μάτια μου, θα τολμήσει,
με ΤΙ χέρια,
να αγίξει την ΨΥΧΗ του ΠΑΙΔΙΟΥ που ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ κρύβει μέσα του?...
Σ'ευχαριστώ...
Ολόκληρη ΘΑΛΑΣΣΑ νοήματος σε μία σταγόνα σχολίου!!!
Υποκλίνομαι!...
Φιλί....παντα γλυκιάς αλμύρας...
ΚαρυΔάκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκουζουλάθηκες βρε?.....
εγω χάθηκα σε μια απόμερη Κρητική Παραλία.... κάπου στα Χανιά....
Αν χωρέσει ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΛΛΑΔΑ μέσα στην ΚΡΗΤΗ αναλαμβάνω τον Μέγα Ρόλο που μου ανέθεσες....
αλλιως
αφήστε με στην Τρέλα μου....
αφήστε με στην Μοναχική ΕσωΠεριπλάνησή μου να Φλυαρώ....
και αν κάποια στιγμή κοπάσει ο Άνεμος
και η Φύση απαλύνει το Μουρμούρισμά της....
αν βαρεθείτε την μονότονη φλυαρία της Πόλης....
τότε ελάτε να με βρείτε...
στην Ερημική μου ΚΡΗΤΙΚΗ παραλία...
κάπου στα Χανιά...
ΦΙΛΙ αναπάντεχης προτροπής...
ASSOS
ΑπάντησηΔιαγραφήΈθιξα την Καίρια Στιγμή της Μοιραίας μας Συνάντησης...
Τελικά οντως κάτι μαγικό συμβαίνει....
ΟΤΑΝ ωριμάσει η ΙΔΕΑ
ΟΛΑ συναινούν στην Πραγματοποίησή της...
Η Εικόνα απεικονίζει αυστηρά το Πλούσιο Νόημα που δεν κατάφερα εγώ να αποδώσω στο Θέμα της Ανάρτησης..
Ο Κριτικός από την Ερημο μιας ξηρασίας
απλώνει το επιστημονικό του Χέρι μέσα στο Αχανές Κάδρο του ΕΡΓΟΥ του Καλλιτέχνη
και ευελπιστεί με παιδική Αφέλεια
{ειδες?... αποδώσαμε και κάτι παιδικό στον ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ της αποστειρωμένης Θεωρίας!!!...}
να αναλύσει το ΒΥΘΟ της ΑΠΥΘΜΕΝΗΣ Σκέψης του Καλλιτέχνη....
Παραξοδο?...
Παρατολμο?...
Ουτοπια?...
απλά ΑΔΥΝΑΤΟ θα πω εγω..
Σε φιλω..
vasiliki
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι Αλήθεια πως είναι από της λίγες αναρτήσεις που με Τυράννησαν τόσο και με Προβολή στην ΖΩΗ μου....
Συνηθίζω να προεκτείνω τους προβληματισμούς που γεννώ εδω
και έξω από το πλαίσιο των Σχολίων..
μέσα στο Παράθυρο της ΖΩΗΣ...
Αυτήτη φορά ξεπερασα κάθε προηγούμενο του Εαυτού μου με αιτιολογήσεις πάνω στο θέμα που έθιγα με Ανθρώπους Μαγικούς που είχαν άποψη και το θάρρος να την εκθέσουν...
Ξερεις ΤΙ με γοήτευσε περισσότερο???
κάτι που διάβασα και Αφορα τον ΓΙΓΑΝΤΑ Νίτσε:
Οι πιο πολλές Ιδέες του ήταν ΓΕΝΝΗΜΑ των ΑΝΑΙΡΕΣΕΩΝ του πανω σε Ξένες Επιρροές....
ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΚΙΝΗΤΡΟ--> ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΑΕΣΩαιτιολογησης--> ΑΝΑΙΡΕΣΗ, ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ --> ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΝΕΑΣ ΘΕΣΗΣ πάνω στο θέμα που θίγεται --> ΓΕΝΝΗΣΗ ΝΕΑΣ ΙΔΕΑΣ.....
μαγικό μονοπάτι....
χωρίς να προωθεί την Αναιρεση για την Αναίρεση
μα εκείνη την Αμφισβήτηση που γεννά ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ...
α ο Πρωτος εκκολαπτόμενος ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ είχε δεχτεί τα δόγματα που του σέρβιρε η τότε ΚΟΙΝΩΝΙΑ χωρις το μικρόβιο της ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ και ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Τ Ι Π Ο Τ Ε δε θα είχε συμβει..
θα διαβαζαμε συμβατικη ΠΟΙΗΣΗ και Χαλιναγωγιμένη Θεωρία Δογμάτων..
Είμαστε μικροί βεβαια για να ευελπιστούμε να αφήσουμε ΣΗΜΑΔΙ..
μα
είμαστε αρκετά μικροι {ΕΥΤΥΧΩΣ}
για να δηλώσουμε ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ με την έννοια που ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ είναι....
Σε φιλω γλυκά..
...ερμηνείες δίνουμε. Τις περισσότερες φορές. Το τι θέλει ή δε θέλει να πει κάποιος είναι τόσο φανερό, όσο το να ξέρεις αν σε αγαπάει ή όχι στο παιχνίδι που μαδάς τη μαργαρίτα, πριν καν ξεκινήσεις να μαδάς πέταλα... 50-50!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα και δεν χρειάζεται να περιμένεις να σου πει και κάτι. Τις περισσότερες φορές αρκεί η δυναμική που εκπέμπει... Αυτή η δυναμική που με τη σειρά της φέρνει αλυσιδωτές καραμπόλες του νου, της ψυχής και των πράξεων.
...και πάω στο σήμερα. Δεν χρειάζεται οι αγανακτισμένοι της πλατείας να έχουν σώνει και καλά "χειροπιαστό στόχο" όπως τους κατηγορούν... Αρκεί και περισσεύει η δυναμική τους και η πνοή τους...
Γιατί απλά ...ξέρουν γιατί πολεμούν...
Καλό, χαλαρό και ήρεμο Σαββατοκύριακο...
ΑΝΙΡΕΤΑΚ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ΕΣΩεπιφάνειές μου δύσκολα ταράζονται,
αν φάνηκα έτσι, ζητώ συγνώμη...
Όμως, δε δέχομαι να ειπώνεται πως τα παιδιά αθετούν Υποσχεσεις...
Όταν αναγνωστεί αυτη η φραση
ερμηνεύεται από το παρασκήνιο του ΝΟΥ ως Κανόνας...
μα...
είναι η εξαίρεση του Παιδικού Παιχνιδιού γραμένη πανω στη Ζαβολιά..
Τα ΠΑΙΔΙΑ είναι οι Ζυγαριές Ακριβείας της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ...
κατα ΚΑΝΟΝΑ οπότε:
ΔΕΝ αθετούν
για να μην Αθετήσουν κι οι Άλλοι...
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ δίνουν όσα ΘΕΛΟΥΝ να παρουν...
Εχουν γραμμενο στο DNA τους τον Ιερό Νόμο της ΖΩΗΣ:
Ότι δώσεις, θα πάρεις...
μέχρι που το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ των μολυσμένων Ενηλίκων με βιωματική Εκ-Παίδευση τα αποσυντονίζει
και νοθεύει την ΕΣΩδικαιοσύνη τους με Αδικίας Τερτίπια!....
όσο για το ΑΝ οι αθετήσεις γεννουν ΠΟΙΗΣΗ...
δεν ασπάζομαι το ρητο:
"ο ΣΚΟΠΟΣ αγιάζει τα ΜΕΣΑ"..
σε φιλω γλυκά..
είμαι πολύ τυχερή που σε συνάντησα , δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω !!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο πεδίο της ΖΩΗΣ το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί ειναι αυτό που τόνισε η Οριάννα:
η ΑνΥπαρξία..
Όλα τα ΥΠΟΛΟΙΠΑ, υπέροχε φίλε μου, είναι ΠΟΙΗΣΗ.....
και αν κάποιος μπορούσε να τα κρίνει ή να τα κριτικάρει όντως θα ήταν ένας ΘΕΟΣ....
Σε φιλω...με πρωινά χαμόγελα αμετάφραστα...
Άθεος
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σου πω?..
ΒΡΗΚΑ τον ΑΡΧΑΙΟ και ταυτόχρονα ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΜΕΝΤΟΡΑ που ταιριάζει στην Ιδιοσυγκρασία μου και τον Είχε τόσο Λατρεψει ο Καζαντζάκης:
τον ΝΙΤΣΕ...
αταξινόμητος...
φιλοσοφος?
στοχαστης?
ηθικολογος?
οραματιστής?
προφήτης υψηλού ποιητικού ύφους?..
ποιητής?..
μάλλον ΟΛΑ μαζί .... με το τελευταίο να κυριαρχεί υπόγεια σε όλες τις άλλες εκφάνσεις του....
Ακολουθησε την Φολοσοφική Μέθοδο της παρατήρησης και της αιτιολογησης...
Στο πρώτο βήμα παντα ταχυτατος, ως απόλυτα οξυδερκής..
στο δεύτερο λιτός και σαφής....
Τα ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ του ανεπανάληπτα...
μπολιασμένα με τοση ΗΦΑΙΣΤΕΙΑΚΗ ΛΑΒΑ Εαυτου,
με τοση ακορεστη ΠΕΙΝΑ... και ταυτόχρονα τόσο ΑΦΘΟΝΗ ΤΡΟΦΗ...
πανθειστής?..
Άθεος?...
μήπως ο Ίδιος ένας Μικρός ή Μεγάλος Θεός?...
και ξερεις ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ...
οι ΣΟΦΟΙ λενε:
ΟΤΑΝ οι ΚΡΙΤΙΚΟΙ διχαζονται
ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ συμφωνει με τον ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ!!!
Σε φιλω ολογλυκα....
Ευ αγωνίζεσθαι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά θα χρησιμοποιήσω την απάντηση του Σεφέρη σε ερώτηση ενός αναγνώστη που άθελά του έτεινε να απομυθοποιήσει το Στίχο...
-Τι θέλει να πει εδω ο Ποιητής?
-ο Ποιητής Θέλει να πει ΟΤΙ ΕΣΥ κατανοείς διάβάζοντας το Στίχο!...
η ΠΟΙΗΣΗ δε μεταφραζεται..
δεν αναλύεται....
είναι η ΨΥΧΗ του ΠΑΙΔΙΟΥ, όπως είπε το ΑΛΑΤΑΚΙ, και με ΤΙ χερια να την αγγίξεις?...
Ομοια και η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ...
είναι το ΠΑΘΟΣ με το οποίο μιλά με πράξεις η ΨΥΧΗ..
κι αυτο εξισου αμετάφραστο, όπως η ΑΓΑΠΗ..
ας δεχθούμε τα ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ...
δίχως απομυθοποιήσεις και θνητές απαντήσεις...
μια ΦΟΡΑ ας βιωσουμε τη ΜΑΓΕΙΑ,
χωρίς να ψάξουμε απαντηση στο ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΟ ΓΙΑΤΙ μας...
κι εγω επιστρέφω στα ΓΙΑΤΙ μου
μα...
δεν εμμενω στις απαντήσεις...
οι ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ειναι οι επικίνδυνες...
εκεινες φλέγονται και καίνε το ΣΥΜΠΑΝ εντός μας...
Ας αφήσουμε τονΠΟΙΗΤΗ να τις διατυπώσει ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ρητορικά, ποιητικά, έμμεσα, πλάγια.... κι ας απολαύσουμε τα σημεία στίξης και τις συλλαβές του...
Σε φιλω...
marilise
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ανεφερα και στην Ευαγγελία...
είμαστε ΤΥΧΕΡΟΙ που εχουμε ο ΕΝΑΣ τον ΑΛΛΟ..
η ΚΑΘΕ συναναστροφή είναι ΦΩΣ...
φως Κεριού
ή Ήλιου
ή εναλλάσσεται
δημιουργώντας αιφνιδιασμούς φωτοσκίασης
και δίνοντας κάθε φορα ΠΟΛΤΥΙΜΑ κίνητρα αναπτυξης της ΣΚεψης και Γεννησης της ΙΔΕΑΣ...
ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ προς ΟΛΟΥΣ σας για την παρουσια σας ΕΔΩ στο τσαντηρι μου ειναι ΛΙΓΟ... μικρό...
μα το τολμώ..
ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ
και την ομορφη αντιπαράθεσή μας ή την ταυτισή μας
δε θα ειχε ΑΠΟΤΥΠΩΘΕΙ ολος αυτος ο ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ..
ΣΑΣ ΧΡΩΣΤΑΩ τοσα ΠΟΛΛΑ....
οσοι με ήξεραν
αντιλαμβάνονται ΠΟΣΟ διψουσα για ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ..
και νιωθω το κατανοησαν και όσοι με γνώρισαν εδω.... στο Τσαντήρι μου..
ΣΑΣ ΦΙΛΩ με συγκινηση ΚΑΡΔΙΑΣ μικρού παιδιού.....
Την καλημέρα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλώς ήθελα να πω ότι πέρασα
..............
Αν και πότε δεν σχολιάζω κάθε φορά που περνάω από δω περνάω καλά!
Mitsobo
ΑπάντησηΔιαγραφήαχχχχχχ
πόσο ήθελα να ΜΗΝ περνάς καλά..
κάτι να ραγίζει την Ισορροπία εντός σου..
κάτι να προμηνύει δονήσεις Ερωτήσεων που θα 'παιρνες μαζί σου!...
κάτι που σου τρυπά το ρουχο και την φλέβα....
μα.....
δε θα ωριμάσει η Ιδεα?...
δε θα γίνουμε κι εμείς Τρανοί Μαέστροι της Γραφής που φιλτραρίστηκε από το ΒΙΩΜΑ?...
ευχομαι να ερχεσαι...
ως τότε...
που η ΖΩΗ σαν ρόδι ανοιχτό
θα μετρά μία μία τις Εμπειρίες της...
και θα προσφέρει με Γραφής Αποτύπωση
το καλύτερο Κρασί της
στους Εκλεκτούς συνδαιτημόνες
που επιβίωσαν μέσα στο Πέρας του Χρόνου...
μέσα στο δύσβατο και απρόβλεπτο μονοπάτι των Μεταμορφωσεων...
Σε φιλω γλυκά...