ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
Πρώτη Προδοσία:
ξέφυγε της Θεϊκής Φυλακής η Γυναίκα.
Εξαπάτησε το Θεό με τέχνασμα πολεμικής φιγούρας
και χάθηκε Ελεύθερη στις συστοιχίες του Δάσους.
Ανεπιστρεπτί!
Τόση Ομορφιά
και δεν έμεινε ποιος να τη θαυμάσει!
Μία Φύση Ορφανή από ανταπόκριση...
κι ο Θεός ανήμπορος και μόνος
εμπνεύστηκε τον Ποιητή!...
Έχει λόγο πια η Φύση να πάλλεται,
να γονιμοποιεί τη Σαγήνη της με το Στίχο του,
να εναλλάσσει τις Εποχές στο ρυθμό της εισπνοής-εκπνοής του,
να Γεμίζει τα Φεγγάρια της στο βαθύ κι ακούραστο βλέμμα του,
να αδειάζει τα Ποτάμια της στις Θάλασσες των Ποιημάτων του...
Στίχο στίχο έντυσε όλη τη Γυμνή Ομορφιά της Φύσης
με Ποιήματα
κι ο Θεός άρχισε δειλά δειλά να ξαναπιστεύει στα θαύματα...
Άπλωσε ο Ποιητής κάτοπτρο μεταμορφωτικής μαγείας
κι επίγεια απεικονίστηκε η Λαχτάρα του Θεού
με Γυναίκας Νέα Μορφή...
Πιστής Ερωμένης...
της Έμπνευσης...
Πάνω της πλάστηκε νέος του Ποιήματος Παράδεισος
και ο Άνεμος ποτέ δεν αντιμίλησε στην Ανάσα της...
η Βροχή δεν είχε να ξεπλύνει ντροπές...
μα το χώμα....
πώς ν'αρνηθεί του Έρωτα την πρώτη Προδοσία
και να φιλοξενήσει νέα Ρίζα βαθιά στην πληγή του?..
Το χώμα ένωσε τους Δρόμους της Φυγής με Επιστροφές
και ταξίδεψε σε όλα τα πλάτη της Γης
τον Αισθαντικό Παλμό του Ποιητή
με δόλιο σκοπό:
να αφουγκραστεί η λιποτάκτισσα Γυναίκα τον Αμανέ του...
Κάπου,
σε μία Ανατολή που φλέγεται από ξυπόλητους χορούς,
που βρυχάται σε ρυθμούς άγριας μουσικής,
Εκείνη σκόνταψε στα πρώτα αποσιωπητικά...
χόρεψε εκτεθειμένη στα αγκάθια κάποιων θαυμαστικών...
κι ερωτευμένη πρώτη φορά εγκατέλειψε το Μύθο της
μεταναστεύοντας δίχως περιουσία,
άσωτη,
στην Πατρίδα του Ποιητή...
Νέος διχασμός:
Γυναίκα ή Έμπνευση?..
αίμα ή αέρινος παλμός?
σάρκα ή αφή στιχουργικής ευαισθησίας?
Ύφασμα που τρέμει στο ανέμισμα ή Ποιητική πλέξη που τρέμει στην ανάγνωση?...
Κλείνοντας τα μάτια ο Ποιητής
παρείσδυσε ολόκληρος στην Ανθρώπινη Αδυναμία του:
-Γυναίκα, ψιθύρισε...
και διασταυρώθηκαν τα Βλέμματα:
Φύσης,
Έμπνευσης,
Γυναίκας...
Χειμώνιασε...
η Φύση εκδικήθηκε...
Βούλιαξε την Πανσέληνο σε μία Νεκρή Θάλασσα
και τυφλώθηκαν οι Νύχτες του Ποιητή...
Σιωπή...
Η Έμπνευση έσπειρε σιγής ακινησία
στον εσωτερικό αντίλαλο του Ποιητή...
Νεκρό Τοπίο..
κι ένα κεράκι πουθενά...
μέχρι που άναψε τα μάτια της η Γυναίκα...
λύχνος άσβεστος στο μονοπάτι προς τον Ξεψυχισμένο σχεδόν Ποιητή...
τελετουργικά βουτά ολόκληρη στο αίμα του...
Κλέβει την Καρδιά του Ποιητή
και Πανσέληνο την Καρφώνει να Μεσουρανεί στα σκοτάδια του Κόσμου...
με τον παλμό του να σείεται η Συνείδηση του Σύμπαντος
και η ηχώ να μοιράζει Αιτίες Ζωής και Θανάτου...
Κρυφοκοιτώντας ο Θεός, με χέρια-φτερά δεμένα,
Ευχήθηκε να ΜΗΝ ήταν αιώνιος...
αίμα να είχε..
σάρκα..
Καρδιά να είχε του Ποιητή
που πάλλεται και πονά..
γιατί μόνο αυτή επάξια διαιωνίζεται εσαεί...
Φέρε με ως την απογείωση μιας αυταπάτης, κάνε με
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαπεινό φύλλο που αποτυπώνει επάνω του
Την ιστορία του δέντρου
Μάγεψέ με, σκίρτησε μέσα μου
Σαν νέα ζωή
Γονιμοποιήσου από τα λόγια μου, χωρίς
Να σε αγγίξω
Μάγισσα των κρυμμένων συνειρμών, ιέρεια
αρχαίου φωτός.
Και τα στολίδια σου άσε να ταλανίζουν τον άνεμο, φύλαξε
Το λίγο σκοτάδι που έχω
Όσο μες του ποιήματος την δροσερή κοιλιά
Να το σώσω, να έρθω σε σένα
Ανυπόδητος και με ψυχή καταιγιστικά φωτισμένη!
εχει καρδια ο ποιητης ?
ΑπάντησηΔιαγραφήη μηπως γραφει ψεμμα?
μα οταν γραφει απ την καρδια
αυτη σταζει συνεχεια αιμα!!!
με τι γραφεις αγαπημενη μου ?
με τι ? με την καρδια η με χερι κρυο?
«Η εξουσία της Μούσας»
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εξουσία της Μούσας
τόσο χρηστική τόσο ανεπανάληπτα θελκτική.
Στο μέτωπο του ζωγράφου τέμνουν οι απόκρυφες
κορυφογραμμές της τελειότητας:
λαγούμια - ρυτίδες αποστήθισης'
κι εκείνη η ξετσίπωτη με ένα γελάκι πρόστυχο
ξεφεύγει από τον ιστό της προσοχής του
μετακομίζοντας το πινέλο του
δυό χρώματα βαθύτερα στην ψυχή της
αποσπώντας την ύλη από το βλέμμα του
τον υποχρεώνει να την ακολουθήσει
στα μονοπάτια μιας δυσνόητης
και σαγηνευτικής ερμηνείας του έρωτα
κοιμωμένη στο περιθώριο
ζαλισμένη από χίλιους μίσχους φιλαρέσκειας
θαρρετά ειρωνεύεται κάθε πρόκληση
αποτύπωσης η Τζοκόντα
κι ο μέγιστος την ακολουθεί’
με τα πινέλα και τα χνώτα του
θολώνει την απόσταση
που τους χωρίζει
Κάτω από το πέπλο του βλέμματος
λοξοδρομεί η παρακολούθηση
μα εκείνος άγρυπνα στον πλανήτη της
την εξουσιάζει
πώς να ξεφύγει η αλώβητη;
Σπαράζει γυμνή στης ερμηνείας το κρύσταλλο
- "Δεν είμαι εγώ!" φωνάζει και πετάγεται από την πολυθρόνα
"Αυτή που για λίγο φαντάστηκες κολασμένε.
Ακολούθησέ με και θα δείξω μια ζωγραφιά
όπου αναπηδούν οι ανάσες τρομαγμένες
μέσα απ’ όλους του βυθούς κι όλες τις πλήξεις
μέσα από όλα τα αρώματα και τις προσμίξεις
σε σένα που τόλμησες να με περιγράψεις
όπως θα μπορούσα να είμαι, κακόκεφε.
Έδωσες μια και τα γκρέμισες όλα:
τα μυρωδικά του έρωτα και τα μικρά μου πολυβόλα
κακούργε που κοιτάζεις κάτω από τις λέξεις
με τα πινέλα σου πως μπόρεσες
ένα μου μόνο ύφος
να επιλέξεις;
Η βροχή έπεσε στο χώμα ... αγιασμός πραγματικός χωρίς αναστολές και πισωγυρίσματα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι απλώθηκε σαν την πλατιά θάλασσα με αρώματα που εξαγνίζουν τις ψυχές που μάτωσαν , τις καρδιές που αγάπησαν , μα δε βρήκαν ποτέ την ανταπόκριση του ποιητή στο έσω τους.
Μια ακόμη νύχτα των ποιητών και των θαυμαστών τους, διψασμένες ιδέες ασταμάτητες στα κοσμοδρόμια που φιλτράρουν ότι γόνιμο βρούν μέσα τους επιστρέφοντας τες κενές να συνεχίζουν το δρόμο τους χωρίς σκοπό χωρίς τον κίνδυνο μιας πρόσκαιρης ανατροπής .
Μα η γυναίκα επιστρέφοντας στο ρυθμό της δε ξεχνά να ρίχνει τις κλεφτές ματιές της στα ναυάγια που άθελά της έπαιξαν λάθος την συγχορδία μιας γλυκιάς παραφωνίας στην μονότονη σύνθεση του αέρα που σίγησε ξαφνικά .
δεν διαιωνίζεται η καρδια κείνου που γράφει
ΑπάντησηΔιαγραφήσπαράζει και πονάει στον αιώνα
και χαίρεται κι αγαλλιάζει στη στιγμη
κι έπειτα πάλι απ την αρχη...
κι ούτε θεος τη ζηλεύει
ούτε θνητος
οι Ποιητες είναι άλλο πράγμα και δεν ξέρω να πω...
εσυ ξέρεις
καλο ξημέρωμα!
με πόση τρυφερότητα μίλησες... για την γυναίκα, για τον ποιητή..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τα δύο, στολίδια του κόσμου τούτου!
φιλάκια πολλά!
Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάκια μου, επειδή με επισκέφτηκε μετά από πολύ καιρό, ένας αγαπημένος μου ποιητής, επίτρεψέ μου σε παρακαλώ να χαλαρώσω λιγάκι την (εδεμική) ατμόσφαιρα με κάτι παλαιότερο δικό του...
http://stixo-mythia.blogspot.com/2010/10/blog-post_3551.html
Φιλιά πρωτόπλαστα!
Άπλωσε ο Ποιητής το κάτοπτρο
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μέσα του η Γυναίκα καθρέφτισε την Έμπνευση και η Έμπνευση τη Γυναίκα, ένα Σώμα..
Κι εκείνη χόρεψε Τσιγγάνα ψυχή κι εκείνος μαγεύτηκε πλημμύρισε η καρδιά του συναίσθημα και το Σύμπαν δονήθηκε από εκείνη την Ένωση..
Λάτρευε τον τρόπο της σε κάθε ανάσα ,ονειρευόταν το χρώμα των χειλιών της ..
Μια συμφωνία ήχου στα κομμάτια που είχε κρύψει.
Μουσικά κομμάτια που κάηκαν στα δάχτυλά του αποκαλύπτοντας έτσι όλα τα μυστικά του.
Το όνειρό του στην φαντασία της είχε παραδοθεί στη σφοδρή επιθυμία του..
Σε αυτήν την παράδοση συνειδητοποίησε
ότι ήταν ο άνεμος που κτυπούσε το πρόσωπό του μέσα από την πόρτα της ποίησης ..
Χωρίς αυτήν , τίποτα δεν είχε νόημα
ένιωθε ακυβέρνητος ..
Θέλει τόσο πολύ να την ονειρεύεται
Επιθυμία στην επιθυμία όνειρο στο όνειρο κάνοντας την πιο παλιά προφητεία του κόσμου να εκπληρωθεί.
Κι ο Θεός ζήλεψε τούτη την ομορφιά ..Δεν φαντάστηκε πως θα ‘ταν τόσο ανέφικτο για την δική του δύναμη …
Παντού φως !!
Το Φως που χάρισε η Αύρα σου Μούσα Πολύτροπη, Ιέρεια του Φωτός ,κλέβοντας την καρδιά του Ποιητή βουτώντας την στη σελήνη για να μπορούμε όλοι εμείς κοιτώντας τον
ουρανό να μεταλαμβάνουμε εκείνη τη θεϊκή ένωση !!
Σε φιλώ μαγεμένη χαρίζοντας αμέτρητα ΗλιοΧαμόγελα στο άγγιγμά σου !!
Τα ομορφοτερα ποιηματα ομως ξερω πως τα γεννα η ασχημια.Κακια ,μου αρεσε πολυ το γραπτο σου αν και απο καποιο σημειο και μετα με κουρασε.Το γραφω με καλη προθεση.Τα συναισθηματα δεν χρειαζονται τοσους πολλους επιθετικους προσδιορισμους.Ειναι απο μονα τους ζουμερα πορτοκαλια που ο καθεις μας τον χυμο τους εχει γευτει και τον γνωριζει.Γλυκος,ξινος,πικρος η σαπιος ο εαυτος μας θελει για να φανει,μαχαιρι.:)Kαι οχι χαιδεμα.Συμβουλευω λοιπον φιλικα να πειραματιστεις με μικροτερα ποιηματα που να μην αποδυναμωνουν τις λεξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή{ Εξαπάτησε το Θεό με τέχνασμα πολεμικής φιγούρας
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι χάθηκε Ελεύθερη στις συστοιχίες του Δάσους.
Ανεπιστρεπτί! }...
έτσι λές θεματοθέτη ? οι περισσότεροι διαπιστώνω πως δίνουν σημασία σε όσα γράφεις αλλά δεν αναλύουν τα τεκτενόμενα στο σενάριο σκέψης σου ... λές ο θεός να εξαπατήθηκε απο το ίδιο του το δημιούργημα ?... λές το δημιούργημα του να κατάφερε να κοιμήσει τον δημιουργό του ή ο δημιουργός να της χάρισε μέρος ελευθερίας ανεπιστρεπτί με οποιδήποτε κόστος ? όλα έχουν το κόστος τους ....
κουζουλέ 69 μην γίνεσαι ρομαντικός και επιρεπής σε όσα γράφεις ...η ζωή δεν είναι εικονική αλλά πραγματική ... προσγειώσου ....
Olá, amiga!
ΑπάντησηΔιαγραφήDor, solidão e encantamento sempre perseguiram os poetas... e você é poetiza!...
Beijinhos.
Brasil ˚。♥♥
♥ •˚。
°° 。♥。
●/ ♥•˚。˚
Μια υπέροχη διαδρομή Έμπνευσης, από την Φύση μιας Γυναίκας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν χρειάζεται τίποτα άλλο
Στρατή
ΑπάντησηΔιαγραφήξέρεις...
Αυτή που τελικά κρατά στα χέρια της την Καρδιά του Ποιητή
είναι ταυτόχρονα
Φύση
Έμπνευση
Γυναίκα
...
και με το Φως που ρέει στις φλέβες της καρδιάς Του
Εκείνη φωταγωγεί το Σύμπαν!....
Ξέρεις πώς λέγεται αυτό?..
ΠαραμυθοΠοίηση!!!
ποιώ παραμυθάκια
και τα συνοδεύω με την κοριτσίστική μου Ποίηση
και η Φαντασία ομορφαίνει μέσα στις μάχες που ευγενικά τελούνται στο Παράξενο Σκηνικό του Μυαλού μου!....
Σε φιλω..
Μάγε
ΑπάντησηΔιαγραφήκόκκινο μελάνι κρατώ...
έχω γεμίσει τα χαρτιά μου κόκκινα γράμματα με γεωμετρίες Σταγόνας Βροχής...
Όχι.. δε γραφω με την καρδιά μου...
Με την καρδιά μου ΓΡΑΦΕΙ εκείνος που την Έκλεψε!!!
Εγώ γράφω με όλη μου την Ύπαρξη!!!!
;-))))))
Φιλάκι κατακόκκινο και ΠαραμυθοΠοιημένο!!!!
Μαγικέ Κωνσταντίνε
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατάς Πινέλο,
Κρατάω στο κελί του Παραμυθιού μου τη Μούσα
και Ελεύθερες αφήνω να ορύονται οι "χαμένες" πριγκίπισσες της Ηδονής της Δημιουργίας...
θέλουν να χαράξουν Έργα Τέχνης στο απέραντο εργαστήρι του Ποιητή...
κι εκείνος ο αλήτης αρνείται!!!
Αποτάσσεται δις την αιωνιότητα που του τάζουν...
την διαιώνιση μέσα από το σπόρο της Ιδέας που γονιμοποιεί και γονιμοποιείται αδιάλλειπτα..
την διακρή ροή των αριστουργηματικών αποτυπώσεων...
και ποθεί σάρκα, βροχή, αίμα, κι ανθρώπινη ανάσα που κόβεται...
Ποθεί χώμα να σκάψει,
να πληγώσει τις καλλιέργειές Εκείνης
και τα χέρια του...
να πονέσουν κι οι δύο..
και μέσα από το Βάσανο να βιώσουν τη Μοίρα που Ενώνει...
Του χαρίστηκαν η Φύση
και η Έμπνευση - Θεϊκή Συγκίνηση μπρος στην ευαίσθητη αντίληψη του Ποιητή!
μα...
Εκείνος ρισκάρει να χάσει τις Αφιερώσεις
για τον Ρυθμό ενός άστατου χορού
στον Γκρεμό της Τυφλής Σελήνης...
ΑΝ είχε κάνει οποιαδήποτε άλλη επιλογή,
δε θα ήταν Ποιητής...
γιατί δε θα έβαζε τον θεό σε δίλημμα...
σε θέση ΑΥΤΑπάρνησης
μπρος στο Ανθρώπινο Θαύμα της Αλληλοσυμπήρωσης μέσα από το Ερωτικό Δρώμενο...
Αλλιώς το ξεκίνησα... και το ξέρεις..
μα
τα ΚΕΙΜΕΝΑ μόνα τους επιλέγουν την Κεντρική τους Ιδέα, την Πλοκή τους, την έκτασή τους και το Τέλος που αρμόζει στην Ιδιοτροπία του!!!
Φιλάκι..... κίνητρο που αιφνιδιάζει ποικιλοτρόπως!!!
Κουζουλός69
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'αυτο το Τοπίο της Τιτανομαχίας Γιγάντιων Ψυχών,
που αντέχουν να σηκώσουν το Βάρος μιας Λάθος ίσως Επιλογής,
ξετυλίγεται επιτυχώς το Παραμύθι..
Εγώ να μετακινώ το διακόπτη στο ΟΝ και έπειτα σταδιακά ο Προβολέας να ρίχνει το φως του σε κάθε γωνιά της Εμπλεκόμενης Υπονοιας...
η Κάθε Λεπτομέρεια να παίζει Ρόλο Κλειδί!...
η κάθε σταγόνα βροχής να σταλάζει σαν πλανήτης πάνω στο Διλημματικό Ερωτηματικό του Πρωταγωνιστή
και οι Θηλυκές Μορφές να πλαισιώνουν το Σύμπαν με αέρινα φορέματα που αισθησιακά λικνίζονται για να κερδίσουν το Κομμάτι που της Συμπληρώνει!...
Μονος του ο Θεός..
Σε απόλυτο ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ο Ποιητής και η Γυναίκα..
και αναρωτιέμαι..
τελικά Ποιος είναι Θεός?...
ο Δημιουργός που το Δημιούργημα του Ξέφυγε της Προσοχής και αναστάτωσε με Πρωτοβουλίες το κόσμο?...
ή ο Ποιητής που κατόρθωσε να ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ το μαγικό αυτό Πλάσμα από την Κόλαση της ασυδοσίας στον Παραδεισο???
Ποιος είναι Θεός τελικά?....
Ποιος?....
Φιλάκι..... πονηρή κατάφαση στις ερωτήσεις που τείθονται ρητορικά και μη!....
Ναύτης
ΑπάντησηΔιαγραφήέχουμε τεκμήρια διαιώνισης!!!
ΑΥΤΟΣ ο πόνος..
αυτή η Πληγή ενΥπάρχει εις τους αιώνες των αιώνων..
Οπότε, επιτυχώς η Καρδιά των Ποιητών διαιωνίζεται
ακόμη κι όταν η Παιδεία χολαίνει!!!
Ποιητές γεννιούνται
και ματώνουν
και σκάβουν το βράχο με τα χέρια της ΕΝΤΟΣ τους θάλασσας
μέσα από αλμύρα δακρύων βροχής...
Απόλυτα Υδάτινοι οι Ποιητές...
αυτοί περνούν το Ιδεογραφικό τους Σεργιάνι από περιοχές ξηρασίας
και στο βήμα τους ανθίζουν ανεμώνες..
τρυφερες..
κι όμως άγριες
γιατί αντέχουν τις κακουχίες στις αντίξοες συνθήκες των Καιρών που ακολουθουν!!!
Τόσο Υπεύθυνοι για ΟΛΑ οι Ποιητές!!!
Ακόμη και για τις ανασκαφές που κάνουμε στο πιο πυκνό σκοτάδι που μας τυλίγει
για να βρούμε λίγο ΦΩΣ..
λίγο ΝΕΡΟ...
λίγο ΚΥΜΑ...
λίγο ΘΕΟ...
και μόλις τα χέρια
σκάβοντας
σκοντάψουν στην Καρδιά του Ποιητή
τότε ΔΕ βρίσκουν ΦΩΣ
ούτε ΝΕΡΟ
ούτε ΚΥΜΑ
ούτε ΘΕΟ...
βρίσκουν επιτέλους τον Ανθρωπο
που κατορθώνει
μεσα από την Απόρριψη της Εμπνευσης των Καιρών,
μέσα από την εκδίκηση της Φυσης,
να διαιωνίζεται εσαει
με μόνο Όπλο τον ΕΡΩΤΑ προς το Άλλο του Κομμάτι και προς τη ΖΩΗ...
Αθωα τα Παραμύθια...
μα ΕΝΟΧΟΙ παντα οι ΠΑΡΑΜΥΘΑΔΕΣ και οι ΠΟΙΗΤΕΣ...
αυτοί φταίνε
που ακόμη τα παιδιά σκάβουν τις Νύχτες να βρουν Φεγγάρια σε Πανσέληνο...
που οι Σύχρονες Γυναίκες σκάβουν μέσα τους να βρουν την Αιώνια Γυναίκα...εκείνη που γεμίζει τις φλέβες τους με ΑΙΜΑ που Κοχλάζει Αγριεμένο, μα και τόσο Τρυφερό!!!...
{dreamer ακους???}
Φιλί... θαλασσα... κύμα.. φως... θεός.... κι όμως παραμένει απλά ενα Ανθρωπινο κοριτσίστικο Φιλί!!!
Όσο μεγαλύτερος ο προβολέας
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσο μεγαλύτερες οι σκιές.
Καλό βράδυ Κάκια.
"Μέσα στην ορμή της ερημιάς γινόμαστε διάφανοι."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσεγγισες το ύψος μιας πραγματικότητας
που μόνο η αλήθεια της ψυχής μπορεί
να υπαγορεύσει.
"Ειναι ο κοσμος δύσκολη γραφη που ολο σβηνεται
κι αν δεν διαβαστεί με την αφη...."
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=bCQ9sqMf1VU#!
:)
Φίλε dreamer ... δε διαφωνώ σε αυτά που μου καταμαρτηράς αλλά σε αυτόν τον εικονικό κόσμο είναι επιλογή μου συνειδητή να με αφήνω πλήρως ελεύθερο καθοδήγόντας με κάθε άλλο παρά της λογικής ...δυστυχώς στον πραγματικό κόσμο δεν έχω το περιθώριο να αναπτύξω αυτές τις αδυναμίες μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήο βραζιλιανος προσωπικος μου ποτοαναμεικτης μου ειπε καποτε::
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα φοβασαι τους πολυ πολυ ρομαντικους ποιητες και πιο πολυ τις ποιητριες. Ειναι αυτες που πληγωνουν περισσοτερο....
μπές, δές http://tatoo-buster.blogspot.com/?zx=580ff486b16fc2c2 και αμα θές, πές !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί οσο δεν μιλάμε, δεν βλέπουμε και δεν ........θα μας πούνε και μ@λ@κες !!!
Βίκυ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαμοιβαιοτητα...
Πως να προσφέρω Τρυφερότητα αν δεν μεταλάβω από το μαγικό κρασοπότηρο όπου ο Ποιητής μουλιάζει την Ψίχα της ΨΥχής του???..
Τριγυρίζω παντού...
και σαν απόσταγμα της παιδικής μου αφομοίωσης
γεννήθηκε το Παραμύθι...
επιμένω...
Παραμυθάκι παιδικό...
κοριτσίστικο...
γιατί οι βαριές Ορολογίες των Ποιητικών Συνειρμών του εντυπωσιασμού με αφήνουν αδιάφορη!...
Λατρευω τα Παιδικά Παραμύθια
που ενσωμματώνουν ΟΛΗ την Πεμπτουσία της ΖΩΗΣ εντός της Διδαχής τους!...
Φιλάκι.... παιδικό σεργιάνι στο Δάσος με τα πιο τρυφερά Θροΐσματα... αυτά των Συγκινησεων!!!
Γιώργο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι'αυτο λατρευω αυτη τη Διαδικασία της ΑλληλοΣυμπλήρωσης των Κειμένων... των Σκέψεων...
γιατί με πάει ένα ... δύο... αμετρητα Βήματα πιο πέρα από το Αρχικό μου Σημείο εκκίνησης....
Φιλακι ολόγλυκο!!!!
................
ΑπάντησηΔιαγραφήΈμπλεος από σένα
πώς κι από πού να σε φωνάξω;
Χύνεται μέσα μου η φωνή μου
και δεν μ' ακούς και δε μ'ακούω
και σε ζητώ και δε σε βρίσκω
γιατί είσαι όπου είμαι
κι είμαι όπου είσαι
και κανείς μας δεν είναι όπου είναι.
Απροσδιόριστοι στον κόσμο
Ένα κυμάτισμα είμαστε ένα τρέμισμα
έρωτα το είπαν
ποίηση το είπαν...
Ας ήταν να βρεθούμε
έξω από μένα
έξω από σένα
γιατί περνάει η ώρα και βραδιάζω.
Στα δυτικά μου πάντα ήθελα να' σουν
να μου γνέφεις
απ' τα βαθιά των ημερών.
...................
Απόσπασμα ποίησης του Βύρωνα Λεοντάρη
Για σένα,
Γυναίκα της αστείρευτης Ποιητικής Έμπνευσης…
Δέσποινα
ΑπάντησηΔιαγραφήο Ποιητής ακολουθώντας την Αδυναμία ενδυνάμωσε τη Δύναμη της ριψοκίνδυνης Επιλογής που δεν μετρά το Κόστος...
Εχουμε πάψει να επιλέγουμε Αβίαστα ΟΤΙ λαχταρά η Ψυχή μας,
γιατί μας έμαθαν να ζυγίζουμε διπλά και τριπλά τις Συνέπειες..
Αν ο Ποιητής φοβόταν τον επερχόμενο Θάνατο
δε θα επέλεγε τη Θνητή, μα Μαγική Γυναίκα....
αλλά την Θεϊκή κι αιώνια Έμπνευση...
όμως, μέσα στο ρίσκο της επιλογής
ξαναΓεννήθηκε ΑΛΛΙΩΣ,
μέσα από τις Αναγνώσεις των Ποιημάτων του!!!
Έτσι μένουν αθάνατοι οι Ποιητές...
Όταν βρεθεί το Συμπλήρωμά τους που θα υψώσει την Καρδιά τους
-εστω καρφωμένη-
δίπλα στην Σελήνη....
Φεγγάρι που φωτίζει τα Σκοτάδια του Κόσμου!!!
Τα φιλιά μου..... αποφάσεις που αναλαμβάνουν το Βάρος των Συνεπειών τους!!!
EκτόςΤωνΆλλων
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις..
όταν έγραψα το κείμενο με θέμα "η Καρδιά του Ποιητή" είχα στο Νού μου να προκύψεικάτι ποιητικό, σύντομο, αιχμηρό, που εστιάζει στην επιρρέπεια αυτής της Καρδιάς μπρος στη γοητευτική ανταπόκριση της Αναγνώστριας που ξέρει να διαβάζει το στίχο ως το μεδούλι του!!!
Όντως, αν ο Ποιητής τύχει τέτοιας ανάγνωσης,
νιώθω γεμίζει ηλεκτρισμό το πεδίο ανάμεσα στη Γραφή και στην Ανάγνωση
και η Καρδιά του αποσυντονίζεται...
Οπότε κάπως έτσι το ξεκίνησα....
στη δεύτερη ...τρίτη γραμμή ένιωσα πως ξεφεύγει από τον Έλεγχό μου η Πλοκή....
Ήρθε εξουσιαστικά ο Θεός και απαίτησε να του δωθεί ένας Ρόλος.....
έπειτα ήρθε με...ΦΥΓΗ η Γυναίκα...
ακολούθησε ο Ποιητής και η Φύση με την Έμπνευση...
Σ'αυτο το σημειο ένιωσα κι εγω πως... με κουρασε!!!!
-Τι θα κάνω με ΟΛΟΥΣ αυτους εδω γύρω?...
αναρωτήθηκα!!!!!
Τότε έκλεισα τα μάτια μου και αφέθηκα στο δικό τους Παιχνίδι...
-Ταξιδέψτε με όοοοοοοοοοοοοοοπου θελετε... σας αφήνομαι....
Αυτή ήταν η τελευταία δήλωσή μου που συνειδητά θυμάμαι!!!!!
{χικ}
όταν τελείωσε και το ξαναδιάβασα, μου άρεσε....
Οφείλω να ΟΜΟΛΟΓΗΣΩ πως το κείμενο πρωτα το Διάβασα στο Κληρονομάκι μου,
από την οποία αντλώ την Πρώτη Εντύπωση....
αφού συγκινήθηκε.... είπα "μμμμμμμμμ..... Ωραίο είναι τελικά!!!"...
Πριν την ανάρτηση μπήκα στον Πειρασμό να... "κοψω" μερικά σημεία...
Όμως, με ΕΣΩΣΕ το μελάκι ενός Υπέροχου Ανθρώπου που ανέφερε πως τα Κείμενα έχουν Ψυχή....
που μάλλον είναι κομμάτι της Ψυχής μας...
κι έτσι...
άφησα το ΨΑΛΙΔΙ παραδίπλα....
κι ανέρτησα το Κείμενο ακριβώς όπως γραφτηκε!!!
Κοριτσίστικο Παραμύθι.....
και το λατρευω, με τις ατέλειές του..
πρωτόλειο...
Τα φιλιά μου.... παραμύθια με... Αδυναμίες.....
dreamer
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παιχνίδι
Δημιουργού και Δημιουργήματος
είχε έναν ΜΟΝΟ όρο:
Δυναμική Πλοκή...
και στη Ζωή
εκεί που περιμένεις το "δημιούργημά σου", παράδειγμα: το ΠΑΙΔΙ, να ακολουθήσει όσα με υπομονή του μετέδωσες,
ΕΚΕΙΝΟ σε αιφνιδιάζει με Ανατρεπτικές Αποφάσεις που αλλάζουν τη Ζωή ανεπιστρεπτί!!!
Φυσικά η Γυναίκα έφυγε ανεπιστρεπτί από τον Παραδεισο όπου την Εγκλώβισε ο ΑνθρωποΚεντρικός Θεός του παραμυθιού!....
Να όμως, που η Δύναμη ενός πολυτάλαντου Ποιητή κατόρθωσε να άρρει την Απόφασή της..
και επανέρχομαι στο ερώτημά μου:
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ ΤΕΛΙΚΑ?.....
ο Δημιουργός που το Δημιούργημα του Ξέφυγε της Προσοχής και αναστάτωσε με Πρωτοβουλίες το κόσμο?...
ή ο Ποιητής που κατόρθωσε να ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ το μαγικό αυτό Πλάσμα από την Κόλαση της ασυδοσίας στον Παραδεισο???
Ποιος είναι Θεός τελικά?....
Ποιος?....
---
Δεν μπαινω στη διαδικασία να αναλύσω τα ΔΡΩΜΕΝΑ του παραμυθιού,
γιατί θα χρειαστεί να θίξω το Θέμα των Θρησκειών και της Κοσμογονίας,
απέναντι στην οποία έχω μεγάλες ενστάσεις για τον Τρόπο που επιμενουν να τη διδάσκουν ακομη οι Θρησκείες!!!
το Παραμύθι εξάλλου
ως αποκύημα της Φαντασίας
εχει το άλλοθι να πραγματευεται Δράσεις έξω από την Ανθρώπινη Διάσταση.....
είναι ούτως ή άλλως ΥπερΦυσικό να ... καρφώσεις μία Ποιητική Καρδιά στη Θέση της απουσίας του Φεγγαριού....
Όμως, όλο το Δρώμενο αναδεικνύει τη Δύναμη της Ποίησης μέσα από τις Ανθρώπινες Αδυναμίες του Ποιητή και της Μούσας του...
Ανθρωποι και οι Δύο
κι όμως αφήνουν Θεϊκά Αποτυπώματα στην Ιστορία του Κόσμου...
---
Αν θελαμε να είμαστε ακριβοΔίκαιοι ως προς την πραμγατικότητα,
εκτος του ότι θα χαλούσαμε τη Μαγεία του Παραμυθιού,
θα έπρεπε να καταπιαστούμε με το Μέγα Θεμελιώδες Ερώτημα:
Υπαρχει τελικά ο Θεός?.....
Τα φιλιά μου...... βουτηγμένα στη μαγεία παραμυθιού...
dreamer....
ΑπάντησηΔιαγραφήπεριττό να πω πως περιμένω απαντήσεις με ... κομμένη την ανάσα!!!!!
------------
Παραμυθική Υπερβολή!...
απολογούμαι!!!
;-)))))))))))
Αν υπάρχει ευθύνη θα την απέδιδα στο χώμα. Εκείνο σμίγει και εκείνο χωρίζει τις καρδιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήείδα έμπνευση και πέρασα...
ΑπάντησηΔιαγραφήσιωπηλά...όπως πάντα!
Magia da Inês
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πόνος η μοναξιά και η γοητεία
μέσα από το Μυστήριο και τη Μυστικότητα δεν αποφέρουν καρπούς ικανούς να σηκώσουν το βάρος της Άνοιξης που αναλογεί στον Ποιητή που συναντά τελικά τον Έρωτα,
εστω και σε λάθος εποχή...
έστω και σε λάθος στίχο!...
ο πόνος... η μοναξιά και η γοητεία
μόνο μέσα από τη συντροφικότητα
διπλασιάζουν το κύτταρο της Δημιουργίας
και γεμίζει ο Κόσμος Φεγγάρια, Όνειρα και Αξίες υπερΥψηλης Συναισθηματικής Επένδυσης!!!
Σε φιλω..
Χριστόφορε
ΑπάντησηΔιαγραφήμαζεύω όλες τις παλίρροιες της φλυαρίας μου...
Μέσα στο Δάσος,
όπου φλυαρούν με θροΐσματα τα φύλλα
{ακόμη και της καρδιάς},
δε χρειάζεται τίποτε άλλο να ειπωθεί...
Έχεις δίκιο...
Φιλιά.... φύλλα που τρέμουν στον άνεμο της Ανάγνωσης...
Κωνσταντίνε
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεύω το παιχνίδι με τις σκιές..
Είναι το φυσικό παιχνίδι που παίζει μαζί μας η Νύχτα
φορώντας το φυσικό της αμυδρό φως
και διασκεδάζοντας με τις τεράστιες μορφές που αποκτά η σκιά του Φόβου μας...
Μην μείνω Μόνος...
Μην και δεν αγαπηθώ...
Μην και δεν προλάβω...
Μην και έρθεις να μου ζητήσεις, όταν δε θα έχω πια τίποτε να δώσω...
Μην και "φύγω" πριν βρεθεί κάποιος να καρφώσει την Καρδιά μου στο Φεγγάρι...
μην...
Νύχτα....
Θέ μου...
κάνε το Φόβο να μετριάσει τη Σκιά του.....
κι όμως...
ο ψίθυρος που ακούγεται σαν ηχώ μέσα στην ήρεμη Νύχτα ομολογεί την αλήθεια:
-Μόνο ΕΣΥ κατεχεις το μαχαίρι που μπορεί να ροκανίσει τη σκιά του Φόβου σου..... Χρησιμοποίησέ το.....
Αμέτρητα φιλιά... με σκιές που τρεμουν σαν ... φλόγες κεριών που φοβούνται μη σβήσει το Όνειρο!!!
ΠΑΝΤΑ ΥΠΕΡΟΧΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ:))ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΞΕΙΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΛΛΑ Η ΚΛΗΡΩΣΗ ΕΒΓΑΛΕ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΟΠΟΤΕ ΗΡΘΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΝΑ ΤΗ ΦΕΡΩ.
ΚΑΛΟ Σ/ΚΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
Μερικοί φόβοι δε ροκανίζονται ότι μαχαίρι κι αν κρατά η ψυχή σου. Είναι εκείνοι που σου δίνουν ώθηση να πετάξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάκια μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου κάπου με χάνω...κάπου κάπου με εντοπίζω...Με βρήκα εδώ, σε τούτες τις λέξεις...Βρήκα το χέρι μου, την καρδιά μου κι Εκείνη...την ρίζα της...Φοβερή αντανάκλαση...
Ελπίζω να είσαι καλά...
Σου ζωγραφίζω με το μελάνι μου δυο φιλιά...
AERIKO
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τον υπέροχο Άγη Μπράτσο θα κρατήσω πολλά, προσωρινά εστιάζοντας στο:
"Ανώδυνες σχέσεις?... ούτε γι' αστείο!"
Το Βάσανο του Εγκλεισμού μας στο Κελί των Μαρτυρίων είναι που φέρνει τις λέξεις σαν κραυγές στο Στόμα...
και το χέρι οπλίζει με χάδι ακόμη και πάνω στο αγκάθι που τρυπά την πιο τρυφερή μας Αφή....
Μαγικά λοιπόν επιμένουμε στον Έρωτα
που για να φτάσει στο Θαύμα
περνά πρώτα από τις συμπληγάδες
στενεύοντας Ελευθερίες κι Εαυτό...
μέχρι να μας χαριστεί η Ατίθαση Βεβαιότητα
πως όλα είναι Επενδύσεις που με ρίσκο τσογάρουν στην τσόχα της Μοίρας
ΟΛΑ μας τα Υπαρχοντα!!!!
Φιλί....... θαύμα επώδυνο!!!...
Κουζουλός69
ΑπάντησηΔιαγραφήΑβίαστα εμπλέκομαι στην διαφωνία που προέκυψε με τον dreamer.....
Όμως, με λύπη μου διαβάζω πως είναι δύσκολο η Ποιητική Μαγεία της εικονικής πραγματικότητας να μεταφερθεί στον έξω κόσμο.
Παλεύω άγρια με τον Εαυτό μου για να υιοθετήσει το ρομαντισμό και τη Μαγική Ματιά των Ποιημάτων και στην Πραγματική Ζωή....
Η άρση της ουτοπίας έγινε...
Εγώ καθημερινά περπατώ στα σύννεφα...
μέσα στο γκρι και μουντό τοπίο σιγοτραγουδώ κομμάτια όπως ΑΥΤΟ:
http://www.youtube.com/watch?v=-XE-CyRzdPY
και καρφώνω την καρδιά μου σημαία στην πατρίδα μου...
Αφήνω ελεύθερους τους χαρταετούς μου
και ανεμί-ΖΩ με ταλαντώσεις στα ρεύματα του Ανέμου που γραφουν παραμύθια κωδικοποιημένα ...... μόνο γι'αυτούς τους μετανάστες των Ποιημάτων που με ίδια ταχυπαλμία Ερωτικού Σκιρτήματος ΖΟΥΝ στο Ποίημα μα και στη Ζωή....
Σε φιλω...
Suspect
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τι προτείνει?...
Μία μέτρια Επαφή
προβλέψιμης συναισθηματικής εντροπίας
χωρίς ποιητικό ελιγμό
και χωρίς νέφη μυστηριώδους προσέγγισης μέσα στο αναπάντεχο της Νύχτας???
Προτιμώ
Ρομαντισμό που σκοτώνει με όπλο το .... δάχτυλο που δείχνει το Φεγγάρι....
το Βέλος της Καρδιάς που προκαλεί ακατάσχετη Αιμορραγία...
το δάγκωμα στο λαιμό που το προετοιμάζουν άστατες Ανάσες Αναγνώσεων...
Παραπέμπω ξανά στον Άγη Μπράτσο:
Ανώδυνες σχέσεις?.... ούτε γι'αστειο!!!"
Φιλάκι...... φυσικά επώδυνα ρομαντικό!!!
tatoo buster
ΑπάντησηΔιαγραφήΠήρα θέση στο θέμα που θίγεις...
αν και είμαι η πλέον ανειδίκευτη πανω σ'αυτο,
εκτός από τον προσωπικό πειραματισμό
να σχεδιάσω έναν ...ΧΑΡΤΗ ΧΑΜΕΝΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ στα πόδια μου με λάδι καυτο!!!
Πέτυχε....
όσοι με δουν στην παραλία
με ρωτούν ποια χώρα έχω αποτυπώσει αμυδρά!!!!!....
{εεεε... ευτυχώς με βοήθησε ο Καλλιτέχνης Χρόνος στην παλ απόχρωση!!!...}..
Φιλάκι.....tatoo εφόρου Ζωής!!
Μελίνα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήυδάτινος ο στίχος
και πού να βρω Βήμα ...εκείνο το Θεϊκό ...να τον διασχίσω επάξια ως το Τέλος?...
η Συμπόρευση μαγεύει...
είναι ο καταλύτης πάσις δημιουργίας!!!
είναι ο Λόγος να ξυπνήσεις το πρωί
με ένα χαμόγελο από πριν αποτυπωμένο στους στίχους που θα επιλέξεις ως...Τραγούδι της Ημέρας.....
Και πάντα
στο παρασκήνιο της Θεατρικής Σκηνής
όπου ανεβάζεις τα Αριστουργήματά σου
Πρώτη έρχομαι
Τελευταία φεύγω
και σιγοψιθυρίζω μηχανικά ΟΛΑ τα λόγια των ποιητικών σου διαλόγων
κι αυτά που δεν έγραψες ακόμη
εφόσον μέσα από την Ψυχή μου αντλείς Συλλαβές
να συνθέσεις όσα Ρέουν στην κοινή κοίτη του Ποταμού μας..........
Μαγεμένα..... σε φιλώ.....
Γουίκα
ΑπάντησηΔιαγραφήφταίει η ερημιά
φταίει η έρημος
Που όταν φτάνω στο νερό
Δεν έχω δίψα σαν πριν να το πιω
Κι όλο περπατώ
Κι όλο στην αρχή
φταίει που μέσα μου η ψυχή
Είναι χωμάτινη, είναι από γη
το χώμα με ανθίζει
κι ακόμη και πάνω στην παλάμη σου σαν λέω πως ευδοκημώ,
πάλι σε χωμάτινο πλέγμα οι ρίζες των συναισθημάτων μου απλώνονται,
κι όλες οι θάλασσες
πάνω στους βυθούς φουρτουνιάζουν....
και ο Άνεμος φυσά για να μεταφέρει τη σκόνη απ' το χώμα, όπου σμίξαμε τα πρώτα εφηβικά της Ποίησης φιλιά μας...
εκεί που με έμαθες τα παραμύθια να ζωντανεύω σε....ΖΩΗ.....
φιλί.....χωμάτινο.... ΝΑΙ... από ΓΗ {Ονείρων}.....
Θεματοθέτη δεν εκπλήσσομαι απο την απάντηση σου σε μένα ... λές να μην περίμενα την ευελιξία της απάντησης σου σε μένα όπως κάνεις λίαν ευγενικά απέναντι σε όλους τους επισκέπτες σου ? σε θεωρώ ένα υπέροχο οικοδεσπότη που πάντα έχει να κεράσει μια απάντηση στον καθένα απο την όμορφη παρέα σας και είναι πολύ τιμητικό για σένα ... όμως είμαι και παραμένω ένας απλός αναγνώστης στα γραπτά σου .... ξέρεις κάτι ? η μαγεία δεν είναι να γράφει κάποιος , αλλά να γεμίζει με απαντήσεις τον κάθε επισκέπτη στο κατώφλι της γραφής του ... τόσο καιρό δεν δίνω έμφαση σε όσα γράφεις στα θέματα σου , αλλά έχω την περιέργεια το πώς θα απαντήσεις στον κάθε επισκέπτη σου που θα σου αφήσει ένα σχόλιο του .... η μαγεία για μένα δεν είναι να γράφει κάποιος ένα θέμα , αλλά να απαντάει σε κάθε σχόλιο που του χαρίζουν οι επισκέπτες του .... μην θριαμβολογείτε με τα γραπτά σας πως με καλύψατε και μην περιμένετε κάποιο σχόλιο μου στο κείμενο της απάντηση σας απέναντι μου ... δεν έμαθα ποτέ να γράφω , δεν διδάχτηκα ποτέ απο ποίηση , δεν έμαθα απο λογοπαίγνια και κολακίες , και ίσως για αυτό παραμένω απλά σιωπηλός στα θέματα σας .... άλλωστε δεν έχω να προσφέρω τίποτα περισσότερο απο τους συναδαιτημόνες σας .... είναι ανώτεροι γραφής και λόγου που ωχριώ μπροστά στα γραπτά τους αλλά μου αρέσει να μαθαίνω ... δεν θα καταφέρω να προσεγγίσω εσάς και την όμορφη παρέα σας σε όσα γράφετε μεταξύ σας , και έτσι απλά παρακολουθώ τα δρώμενα στα κείμενα και τις απαντήσεις μεταξύ σας ... δεν θα αναλύσω όλα αυτά που μου εκθέσατε σαν ερωτήματα γιατί είμαι πολύ ικανός να απαντήσω αλλά μου αρέσει να είμαι περιθωριακός στις απόψεις μου .... άκουσε κάτι θεματοθέτη .... μου έβαλες εύκολα .... είμαι θεός , είσαι θεά , και ο καθένας μας είναι θεός του εαυτού του .... δεν υπάρχει θεός αλλά μόνο εμείς που γεννιόμαστε και εμείς φτιάχνουμε τον κόσμο μας .... παράδεισος και κόλαση δεν υπάρχει , αλλά οι αντιθέσεις του μυαλού μας τον δημιούργησαν απο μόνοι τους μέσα τους .... τώρα θα με ρωτήσεις ποιό θα μπορούσε να ήταν το δέλεαρ και ο ένας κόσμος του μυαλού μας χωρίστηκε στα δύο , την κόλαση και τον παράδεισο ... απλά τα πράγματα .... και τα δύο είναι μια συνύπαρξη μέσα μας και πολεμάει η μία την άλλη για να δώσει την ισοροπία σκέψης μεταξύ τους στο τέλος .... αλλά δεν μου λές κάτι θεματοθέτη ? θα μπορούσε να ζήσεις μόνο σε ένα παράδεισο ? δεν θα σου έλειπε η κόλαση κατά βάθος ? δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα σε αυτό τον κόσμο και έτσι πρέπει να είναι .... δεν πρέπει να υπάρχουν μόνο θέσεις , αλλά και αντιθέσεις ... αυτή είναι η μαγεία ... το αλάτι και το πιπέρι .... το γλυκό και το πικρό .... οίνος και όξος ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια παρένθεση εκτός θέματος ... κουζουλέ 69 προχώρα ... καλλιεργείς πολύ όμορφα και ευγενικά το χωράφι της σκέψης σου μέσα απο τους διαλόγους σου .... όσο για τον χριστόφορο , τι να πώ .... πάντα ευγενικός και πάντα με ένα ευγενικό δώρο απάντησης σε όλους .... δεν έμαθα απο ποίηση , αλλά διδάσκομαι μέσα απο τα γραπτά του καθενός να να καταλάβω κατά πόσο λέει αλήθεια ή ψέμμα ....
Dark13Sun
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού δε συνωμοτεί μαζί μου η Μοίρα
της αλλάζω Πορεία Ηθελημένα
με στροφή της Πυξίδας προς... το Παραμύθι!!!!!
Δυναμικά σχεδιάζω Νέες Γωνίες Οπτικής της Ζωής .....
και κρεμάω την καρδιά Ψηλά
να κοκκινίσει η Βροχή
που απελπιστικά παλεύει να "καθαρίσει" την ατμόσφαιρα....
μα...
Φιλιά.... κόκκινες σταγόνες βροχής...
Τσιγγουνάκο μου με ξέρεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν συμμετέχω σε παιχνίδια.....
Παραχωρώ ευγενικά τη θέση μου σε όποιον λατρεύει αυτά τα όμορφα δρώμενα που στοχεύουν στην ξενοιασιά.....
Εγώ - δύστροπη στην εσωστρεφή μου εξωστρέφεια -
ψάχνω το Πρόβλημα
και Κολλάω πανω του!!!
Φιλάκι γλυκό...
Φόβος.....
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι εκείνες οι Μεγάλες Σκιές
πάνω στις οποίες εστίασε ο Κωνσταντίνος...
Γι'αυτό το λόγο έχω τους Προβολείς μου υπό γωνία "Ηλιοβασιλέματος"....
θέλω μεγάλες σκιές
Μεγάλους Φόβους
-Λίγους κι Επιλεγμένους-
να με οδηγούν στα όριά μου
κάθε που επαναπαύομαι σε μία "στρωμένη" και βολεμένη Ζωή!!!
Φιλάκι.....
Έσπερε
ΑπάντησηΔιαγραφήόσα Φεγγάρια κι αν κάνουν τον Κύκλο τους πάνω από τα Όνειρά μας
οι Σκιές των Επιθυμιών μας
- εκείνων των Εφηβικών που ακόμη δεν έγιναν Πράξη-
μένουν Ίδιες....
και από τη ΣχηματοΜορφή αναγνωρίζουμε πλέον ο Ένας τον Άλλο
πίσω από τις ρυτίδες στις Κουρασμένες Λέξεις
και το Βάρος στα Βλέφαρα που πονάνε πια στο Έντονο Φως των Εκπλήξεων!!!
Όσο καιρό κι αν αργήσεις
πάντα το ημίφως θα διαγράφει γύρω σου τη γνώριμη σκιά
που θυμάμαι!!!
Φιλάκι..... άλλο ένα Φεγγάρι που κάνει κύκλο πάνω από τα Όνειρά μας...
dreamer
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μαγεία είναι να μπορείς να είσαι Αληθινός μέσα από τις αλληγορίες και τους ποιητικούς ελιγμούς...
Αν κατορθώνεις πραγματικά μέσα από τις αναλύσεις αυτών των Διφορούμενων κειμένων
- που λατρεύω να ταλαντώνονται ανάμεσα στις αντιθέσεις -
να κάταλάβεις πότε είμαι αληθινή και πότε υποκρίνομαι Δύναμη ή Αδυναμία,
τότε τα ΚΕΙΜΕΝΑ κατόρθωσαν τον Μέγα σκοπό τους
να μάθουμε ειλικρινώς ο Ένας τον Άλλο
μέσα από το αποτύπωμά του και την προβολή του στα Νοήματα...
Χαίρομαι που σε φιλοξένησα στο τσαντήρι...
Η φωτιά απόψε καίει αλλιώς..
κι ας βρέχει έξω....
Εμείς μάθαμε να γεφυρώνουμε τις αποστάσεις
και να κερνάμε Ουσία Εαυτού ο ένας στον άλλο....
Μου χάρισες - ίσως άθελά σου - το πιο πολύτιμο Δώρο σου:
τον Πολύτιμο Χρόνο σου
που είναι κομμάτι της Ζωής....
Σε φιλώ....
Εξαιρετικό Κάκια μου! Στην έμπνευσή του, στη δομή του στην αρχιτεκτονική του, στην αύρα του,στο ταξίδι του, στην υγρασία της ανθρώπινης ψυχής....Το αναρτώ στα "Κεράσματα της Σύγχρονης Λογοτεχνίας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίδων
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη Έκπληξη το σχόλιό σου....
Χαίρομαι που η Καρδιά του Ποιητή ακόμα συγκινεί τις αναγνώσεις....
Με ταξίδεψες με την επίσκεψή σου σε κείνα τα μέρη, όπου είχα απολαύσει μάχες επικές στη Σκέψη μου.....
;-))))