Πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία αυτός ο ορισμός τού πώς μπορεί κανείς μέσα σε δεκαπέντε λέξεις να διηγηθεί μια ιστορία που άλλοι χρειάζεται να σπαταλήσουν τον φλοιό ενός ολόκληρου δέντρου που έχει γίνει χαρτί για να την διηγηθούν...
Τι θα πεί ρεαλισμός..;To νοημα παντως απο τη συμπαγη γεφυρα Γραφης-Αναγνωσης..και Αλήθειας -Εμπνευσης..διαχέεται αστραπιαία..δίχως τυψεις και απωθημενα παραμενουμε εραστες της χιμαιρας στιγμης και της ενδοθεν ουτοπιας..πως λεει καποια στιγμή κανενα σποργιτι δεν θα κείται νεκρό στη χιονισμένη στεππα της αναλγησίας.
Καλησπέρα και Καλό Μήνα αγαπημένη Κάκια..δροσερά τρυφερό χαμογελο και φιλί ταξιδεύει ως εσένα.!!
P.S:Της μερας τα καμωματα τα βλεπει η νυχτα και σωπαινει..απ αυτες τις σιωπες αναγεννιεται το συμπαν.!! ;)
Οι λέξεις μπορούν να αναβληθούν να αποτυπωθούν με μελάνι κόκκινο η γέννηση του συναισθήματος όμως ποτέ!!! Φλόγα είναι και αναβει όποτε θέλει ο Ποιητής!!!
εσκεμμένα αναβάλλει τη γέννησή του ο Ποιητής και αργεί να παρέμβει με καταλύτη το ποίημα, για να μας δώσει την ευκαιρία να ενεργοποιήσουμε την Ευαισθησία μας και να ξαναΓίνουμε Ανθρωποι της Βαθιάς ενσυναίσθησης, χτίΖοντας από την Αρχή έναν κόσμο που πορεύεται στις Στροφές των ποιημάτων που γραφονται με τα Γέλια και τις Φωνές των Παιδιών στις Αλάνες των Χωριών.....
Ηρθα στην Αθήνα... μέσα από τον απόηχο της επίσκεψής μου ξεπήδησε αυτή η Στροφή του Ποιήματος....
Ο Φίλος μου Αλέξανδρος είπε πως υπερβάλλω καθως επιμένω πως η Αθήνα με γέμισε θλίψη...
Γύρισα στην Πανόρμου, στο Θησείο, Μοναστηράκι, Γκάζι, Εξάρχεια....
ΔΕΝ είδα παιδιά.... ΔΕΝ οσμίστηκα παιχνίδι... ΔΕΝ άκουσα γέλια, φωνές, μαλώματα....
Αλήθεια, ΠΟΥ τα κρύβεται τα Παιδιά σας?...
ΠΟΥ σεργιανίΖΟΥΝ οι μικροί Ποιητές της ΖΩΗΣ?......
Οι Ποιητές γεννιούνται στις Αλάνες....
Οταν τσιμεντοΠΟΙΗΘΟΥΝ οι Αλανες, το χώμα που απορροφά τη βροχή και φουσκώνει σαν εγκυμονούσα Ιδέα... τότε ΠΟΥ γεννιούνται οι Σύγχρονοι των Πόλεων Ποιητές?..............
Η γραφή των Πειρατών αποτελεί σημειώσεις στο χάρτη για το Θησαυρό....
Διδάσκομαι και Γράφω... Ακολουθώ τη Ζωή... Παρατηρώ!...
Εκμυστηρεύομαι τα μαθήματα ιδιωτικής παρακολούθησης που πληρώνω με Χρυσά Νομίσματα Εαυτού!!!...
Είμαι τυχερή.... Διδάσκομαι Σιωπές αυτόν τον καιρό... Εκτός από τη Νοηματική, υπάρχει και η Γλώσσα της Σιωπής.... με φωνήεντα που παρελαύνουν αθόρυβα μες στα μάτια, με φθόγγους που αρθρώνονται στο μουρμουρητό της Καρδιάς...
Με πονά αυτή η ΑΝΑΓΚΗ για λιτότητα.... Εμαθα να γεμίΖΩ τις κοίτες με ξεχειλίσματα Εαυτού...
Τωρα πρέπει να αποφασίσω Αγέννητη να αποστασιοΠοιηθω κι ΕΓΩ από τον οικείο Εαυτό μου...
Πονάει η ΑνΥπαρξία... ειδικά αν την επιλέξεις ενόσω Υπαρχεις ήδη...
Κάνεις το μοιραίο βήμα πίσω... μισό ΒΗΜΑ... δεν είναι οπισθοχώρηση... Είναι εκείνο το Βήμα που απαιτεί η όραση για να ΔΕΙ καθαρότερα το Τοπίο της Ζωής... σε όλους τους γήινους Χρόνους της Εμπειρίας...
Βρίσκομαι σε ενα καφενείο παρατήρησης... Διδάσκομαι με αυστηρή Σιγή τεχνοτροπίες Παρατήρησης, αφομοίωσης της Λεπτομέρειας, Επεξεργασίας των ενδιάμεσων Αποτελεσμάτων και εμβάθυνση στην Ιερή Ουσία της ακριβοπληρωμένης Συλλαβής.....
Παιδί είμαι όμως.... της Αλάνας και του Χωριού....
και νοσταλγώ τις φωνές... τα παιχνίδια.... τα μαλώματα.... τις Ιαχές...
Εύχομαι στο πρώτο Διάλειμμα από τη Διδαχή της Μύησης, να δοκιμάσω τη γεύση από το γέλιο και τον δύσκολο Ιδρώτα του Ήρεμου Δον Κιχώτη που ηθελημένα ή άθελά του βρέθηκε στη Θέση του Μύστη, εμπνέοντας τα Κείμενα που σιωπηλά θορυβούν στα περιθώρια της Σκέψης μου...........
η γενναιοδωρία των γονιών κακοΜαθαίνει τα Παιδιά...
η γενναιοδωρία των Θεών, πλάθει αλαζόνες πιστούς που δύσκολα θα εμπεδώσουν την έννοια της Μετάνοιας κατά το Γράμμα του Λόγου {Νόμου} του Θεού τους...
Η Γενναιοδωρία του Ποιητή οδηγεί στην ΔιαΦθορά την Ανθρωπότητα που αρχικά παίρνει με ευγνωμοσύνη, πονηρά συνεχίΖει να λαμβάνει Νοήματα για να οξύνει την .... εξυπνάδα της και ΟΧΙ να επενδύσει το ΒΙΩΜΑ της Ζωής της... και καταλήγει να εκΜαιεύει ακόμη και την αγεννητη Ιδεα του Ποιητή εν ονόματι της Αποκλειστικής Προβολής της!...
το θεαθήναι της εκπόρνευσης....
ΑΝ η Ανθρωπότητα ΔΕΝ πληρώσει με Ιδρώτα και Αίμα τη γέννηση της Ιδεας και του Ποιητή, ΔΕΝ δύναται να εκτιμήσει την ΑΞΙΑ της πολύτιμης Αυτής Προσφοράς, ωστε να την ΑξιοΠοιήσει σε βιωμα ΖΩΗΣ.....
ομοίως ισχύει και για την Επιστήμη....... Αν η Ανθρωπότητα ΔΕΝ πληρώσει με Ιδρωτα και Αίμα τν Έρευνα και την Ανακάλυψη, τότε πολύ εύκολα δύναται να την χρησιμοΠοιήσει εναντίον της, όπως τόσες φορες επέτρεψε την Χρήση των Ερευνών υπερ του κεφαλαίου κι εναντίον του Ανθρώπου....
Αυστηρότητα χρειάζεται.... στοχευμένη Πειθαρχία και Ελιγμός του Δασκάλου Ποιητή, ώστε οι μαθητές του - το σύνολο των Ανθρώπων - να κατανοήσουν την ΑΞΙΑ της Ύπαρξης {Οργανικής κι Ανόργανης Ύλης, καθώς και ΠνευματοΜορφών με συναισθηματική εντροπία} και της ΖΩΗΣ στο Σύνολό της.........
κινούμαι kai μεταφράζω το στίχο Υπερ του Ποιητή...
Ο Ποιητής είναι ο Δάσκαλος της Ανθρωπότητας... Διδάσκει Ουσία ΖΩΗΣ... Οφείλει να τιμωρεί με επίγνωση τον Μαθητή του, που επιμενει ως Διδάκτωρ τάχαμου της Ψυχής -απόφοιτος κάποιου Πανεπιστημίου περιωπής- να αναλύει τα Ποιήματα σαν ιατροδικαστής πάνω από το Θύμα των περιστάσεων, αντί να τα ντυθεί σαν Χιτώνα από Μέδουσας ιστό, που κολλά στο Δέρμα και απορροφάται σταδιακά από την Υπαρξη καθοδηγώντας τη προς τις Εποχές της ΨΥΧΗΣ, όπου το Κορμί θα ΥπερΒεί την Ανθρώπινη Αδυναμία του και εξω από την άπληστη σταση του για καλλωπισμό και ΩραιοΠάθεια θα κατανοήσει πως φιλοξενεί Υψηλά Ιδεώδη, που δεν τους ΑΞΙΖΕΙ ο Σύγχρονος Κόσμος των Δυστυχισμένων Ζωών και της ακρωτηριασμένης των Ανθρώπων Αγκαλιας..................
Ο Ποιητής αναβάλλει την γέννησή του γιατί κουράστηκε να αναγιγνώσκεται με επιδερμική αφομοίωση, όταν ο ίδιος με το μεδούλι του έγραψε τα έπη μύησης των Ανθρώπων στην ΠανΣέληνη Αλήθεια της ΖΩΗΣ..........
Κάκια σ'ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου την οποία δικαιολογείς και βασίζεις πάνω στην παρατηρούμενη "ακρωτηριασμένη των ανθρώπων αγκαλιά" και δικαίως. Όμως υπάρχει κάτι στα λόγια του Ποιητή που δε μου πάει καλά, που δεν καταλαβαίνω γιατί πιθανά διαβαζω επιπόλαια. Με όλο το θάρρος λοιπόν σε ρωτάω γιατί να πρέπει ο Ποιητής να καλλιεργήσει συνειδήσεις; Ο Ποιητής, ο Δημιουργός μοιράζεται το Πόνημά του, το Δημιούργημά του δίχως να περιμένει εύσημα, μόνο από αγάπη, από ανιδιοτέλεια, από ανάγκη να έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο. Είσαι ελεύθερος να πας ή όχι κοντά Του. Να Τον καταλάβεις ή να κλείσεις τα αυτιά σου. Έχεις επιλογή. Από εκει άλλωστε πηγάζει η ελευθερία ή η ασχήμια των ανθρώπων. Ο νους έχει καρδιά και η καρδιά έχει νου. Αν τους στερήσεις αυτό το δικαίωμα τότε πιστεύεις ότι θα ανθίσει η Δημιουργία και η αγκαλιά;
Ολοι ειμαστε εν δυναμει ποιητες Κι ο γραφιας κι ο εργατης Και ο αγροτης Ντοματες, λαδι, φετα και ψωμι τα προιοντα που φτιαχνει απο τα χερια του Η ποιηση του, στο τραπεζι μου καθε μερα Δεν υπαρχει ανωτερη δημιουργια
στης Nύχτας τα καμώματα γράφονται τα ποιήματα που σαν λύχνοι θα καθοδηγήσουν τη Μέρα ως το Σκοπό της...
Θέλει πλάνο η Ζωή... Θέλει Σχεδιο συναισθηματικής Δράσης... Μέσα στο λαχάνιασμα της καθημερινότητας δε δίνεται στο Νου ο Χρόνος να στήσει τη στρατηγική του, να διαβάσει πορείες παλιών Ιστοριών που οδήγησαν σε Αδιέξοδα, ώστε να τις αποφύγει, να αφουγκραστεί ψιθυρίσματα παλιών Ταξιδιωτών που χωρίς περιουσία Υλικών Κοστολογίων κατόρθωσαν και ξεκλείδωσαν Πύλες Ευτυχίας...
Οπότε, η Νύχτα -Ταγμένη Θεά υπέρ της Αφοσίωσης κι ας ο Ανθρωπος την εκμαυλίζει υπερ της αμαρτίας- συνεργάζεται με την Ανάγκη του Κάθε Ποιητή και δείχνει με σταθερό Χέρι το Φεγγάρι που παίΖει με τις Αγωνίες μας, τον Αποσπερίτη καθώς εμφανίΖεται σαν κουκκίδα Φωτός να θυμίσει πως λάμπουν ακόμη και τα σημεία στίξης μιας Ζωής που αξιοποιήθηκε με ΓονιμοΠοιήσεις Εαυτού.... ------------------
O Ποιητής απομονώθηκε... Αποσύρθηκε στα Ιδιαίτερα Συμπαντικά Δωμάτια της Παγκόσμιας Σκέψης.... Μόλις δει το πρώτο σκίρτισμα της Ψyχής προς την Αγνότητα της Παιδικότητας, ίσως αποφασίσει να ξαναΓεννηθεί...
Ξόδεψε τόσο μελάνι Ψυχής για να διδάξει Tρυφερότητα στη Σκληρότητα των Αγριων Καιρών, μα επικράτησαν οι Εκμεταλλεύσεις.... και τον ίδιο τον ΧρησιμοΠοιούμε μόνο σαν ένδειξη "κουλτούρας"...
Όχι Φίλε μου... ο Ποιητής δεν είναι Αξιοθέατο, δεν είναι "ατού" συναναστροφής...
-Αυτόν τον καιρό διαβάζω Ελύτη, λεει η κυρία... -Εγώ τελείωσα το Εργο του Ελύτη, τώρα πέρασα στον Χριστιανόπουλο...
Τελειωσε το Έργο του Ελύτη... Ω! τί Νους!.. τι έκπληξη στον περίγυρο... και μετά η βόλτα στις βιτρίνες του Κόσμου.... Τι τσαντούλα κρατάς?... Τι γοβάκι θα χάσεις σήμερα στα σκαλοπάτια του Ακριβοπληρωμενου σου Πρίγκιπα?.... Τι διαιτητικό θα δοκιμάσουμε, έχω πάρει κάτι πόντους που πρέπει να χασω.....
-Με θλίβει η φτώχεια και η πείνα του κόσμου. Α! Ξέχασα να σου πω.. διάβασα και τα Κεριά του Καβάφη. Εξαιρετικό!... Να 'ναι έτσι άραγε η Ζωή?.... Φεύγω εχω αργήσει. Ταξί!... Στο γνωστό μέρος... ...... ........... Τι χρωστάω?... Ορίστε, Καληνύχτα...
Ανοίγει η Πόρτα.. Ανάβουν τα φώτα... ξεντύνεται η κυρία... Σβηνουν τα φώτα... Ενα ρολόι μετρά στίχους που δεν θα γίνουν Βίωμα... Μία Καρδιά μετρά παλμούς που δε θα ριγήσουν δίπλα στην Αλήθεια του Σεναρίου μιας Έμμετρης Ζωής.... Ενα Φεγγάρι μετρά Ζωές που κοιμούνται, ξυπνούν και ΔΕ θα γίνουν ΠΟΤΕ Ποίημα Ύπαρξης, γιατί ντύσαμε τον Εαυτό μας πολύ χνούδι από την Σκόνη του Εφήμερου.... Διαβάσαμε επιδερμικά... Επιδείξαμε τις γνωσεις μας και παλι θα κοιμηθούμε με ελαφριά συνείδηση....
Τελείωσα το Έργο του Ελύτη... Διαβάζω Καβάφη τωρα.... Εξελίσσομαι....
η γέννηση του ποιητή γίνεται αίφνης δίχως κι ο ίδιος να το καταλάβει αρκεί που το καταλαβαίνουν οι άλλοι και ταξιδεύουν κι ονειρεύονται μέσα από τις λέξεις του
κι ο πιτσιρίκος αγέννητος Ποιητής απολαμβάνει τις Διακοπές διαρκείας κολυμπώντας μες στο Αμνιακό Υγρό της πρώτης του Ιδέας..
Όταν έρθει Σεπτέμβρης κι επιΣτρέψει η Μαία στα καθήκοντά της ίσως πείσει τον εκκολαπτόμενο Ψαρά να αποχαιρετίσει τα βαθιά νερά της Μητρικής του Ασφάλειας και να βγει στο Αγριο Ακρογιάλι της Πραγματικότητας, να διδάξει ΥποΒρύχιες Αναπνοές σ'αυτον τον Πνιγμένο -σε μια σταγόνα αίματος- Κόσμο...
Σκληρές Αρνήσεις ενός Μεγάλου Παιδιού που δε δύναται να κατανοήσει το Σκοπό των Αργών Θανάτων, όταν εχει ήδη εμπειρωθεί το Θαύμα της ΖΩΗΣ....
Αρνείται να θυσιάσει Άλλη Μία από τις 7 Ζωές του για να ταΐσει τον Ζητιάνο της Ανθρωπότητας.....
Προτιμά να μείνει στην ΑνΥπαρξία, μεχρι να γεννηθεί η Πρώτη Γενιά Ανθρώπων που ΔΕ θα εχει τις χούφτες της επαιτείας τεντωμενες ως το άπειρο.... αντί αυτού θα εχει Ανοιχτές τις παλάμες της Καρδιάς και των Πύλων του ΝΟΥ, χρησιμοΠοιώντας ΟΛΑ τα ΜΕΣΑ που διαθετει ΜΟΝΟ προς ώφελος το Ανθρώπου, του Κόσμου, της ΖΩΗΣ....
ΑΥΤΟΣ ο Ποιητής, Παράξενος Αντάρτης, αποσύρθηκε στην ΑνΥπαρξία του πριν καν αρχίσει να αποτυπώνει με γκράφιτι τις Σκέψεις του στους τοίχους ενος Κόσμου που αβίαστα γκρεμίΖΕΙ τους Τοίχους του με πολεμικές ενέργειες, αψηφώντας ΖΩΕΣ κι Ανθρώπινες Αξίες... που γεμίΖΕΙ τους ψηφιακούς τοίχους του με εντυπωσιακές Εκρήξεις Επινοήσεων που κρατούν λίγη ώρα Διασημότητας, γιατί η ΡΟΗ του ΚυβερνοΧώρου χαρίΖει απλόχερα την Έννοια του Αναλώσιμου, ακομη και στα σπουδαάα Παιδικά Λόγια, επιτάσσοντας ανανέωση της Βιτρίνας του Κατόχου τους!....
Από αυτό το Επιφανειακό Παζάρεμα και το Εμπόριο του Πολέμου απέχει ο Ποιητής...
Ίσως να γεννήθηκε τελικα μα.... μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μακριά από τα χειροκροτήματα των Ειδικών, μακριά από τους προβολείς της Περιέργειας του κόσμου... και να ασκητεύει σε μια Απομόνωση Σιωπής περιμένοντας να έρθει η κατάλληλη Ώρα, για να ΜΙΛΗΣΕΙ ΑΝΟΙΧΤΑ, σαν γεννηθούν τα μάτια που θα ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ με εστίαση, τα αυτιά που θ' ΑΚΟΥΣΟΥΝ με πάθος, τα ΣΩΜΑΤΑ που θα ΖΗΣΟΥΝ με παλμό Ελευθερίας και Αλήθειας, και οι ΨΥΧΕΣ που θα οικοδομήσουν ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΕΣ διαδρομές της ΥΠΑΡΞΗΣ, ανάμεσα στα τσιμεντοΠοιημενα τετράγωνα της Ζωής μας.......
παρόλη την Δράση μας και το Αποτύπωμά της στην Ιστορία του Ανθρώπου, χανόμαστε στ'αλήθεια...
Οι τεχνολογικές επινοήσεις που αφήνουμε ως κληρονομιά είναι ψίχουλα πολιτισμού, γιατί Η ΨΥΧΗ του Κόσμου διψά για Αλήθειες, Αξίες και ΦΩΣ....
Τα σκοτεινά διαμερίσματα που φωτίΖονται από Οθόνες Υπολογιστών, προωθούν την αποξένωση, την μασκαρεμένη επικοινωνία, την εμποροπανήγυρι της Σαρκας... ΔΕΝ αξιοΠοιούν την ΕΝΕΡΓΕΙΑ του Ανθρώπου προς την Ανεξίτηλη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ...
Οντως, χανόμαστε.... γιατί επενδύουμε στα Αναλώσιμα...
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ αρνείται... Αναβάλλει την γέννησή του για άλλη Εποχή, που ΔΕ θα υπάρχουν Βιτρίνες πωλησης Ποιημάτων, Αντικειμένων, Σωμάτων και ΨΥΧΩΝ...
Θα περιμένει είπε, εκείνη την Εποχή που οι Ανθρωποι θα βαφτίζονται εις το Όνομα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, τιμώντας την ΑΞΙΑ του και οχι Προδίδοντας το ΝΟΗΜΑ της ΖΩΗΣ στην πρώτη Στροφή της ενηλικίωσης...
Ως τότε, καταδικάζεται η Ανθρωπότητα να εχει στους Κύκλους της Αστυνόμους, Δικαστές, Δασκάλους Βιομηχανοποιημένης γνώσης..... μα οχι Ποιητές, που με το στίγμα της γραφής τους αγγίΖΟΥΝ το μανδύα της ΨΥΧΗΣ που ανεμίΖΕΙ δίνοντας φτερά στον ίδιο τον Ανθρωπο να φτασει ΕΚΕΙ που ΔΕΝ μπορεί, όπως προτρέπει ο Καζατζάκης...
ΑΚΟΜΗ κι ΑΓΕΝΝΗΤΟΣ ο Ποιητής μόνο Εξαιρετικά Μηνύματα στέλνει, χρησιμοΠοιώντας το Χέρι του καθενός μας που Γράφει....
Περιμένοντας φυσικά εκείνα τα ΑΤΙΘΑΣΑ ΜΑΤΙΑ, που τροφοδοτούνται από ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΛΜΗΡΗΣ ΨΥΧΗΣ, και μεταφράΖουν σε Βιώματα ΖΩΗΣ την κάθε Ποιητική Παρότρυνση και Προτροπή....
Στην ουσία ο Ποιητης, πιο αυστηρός από τους Θεούς των Ανθρώπων, δε δίνει ευκαιρία.....
ΜΟΝΟ επιτάσσει:
ΑΛΛΑΞΤΕ και θα Γεννηθω...
και Ίσως αν επιτύχει το Σκοπό της η Απειλή του, να είναι από μόνη της το ΠΙΟ σπουδαίο Ποίημα που άλλαξε το Ρου Της Ιστορίας του Ανθρώπου....
Ο Ποιητής ΔΕΝ ακολουθησε μία εγωιστική Απόφαση, μα τον ψίθυρο ενός Ύψιστου Υποβολέα που τον "καθοδηγεί", ωστε να χαράξει ΜΟΝΟΠΑΤΙ μεσα στην Ζούγκλα της ΖΩΗΣ, που καταβροχθίΖει τα ιχνη του Ανθρώπου, αποπροσανατολίΖΕΙ το Νου, κανιβαλιστικά ΤαΐΖει τις αισθήσεις με fast food ενός menu αρπαχτής λιχουδιάς...
η ΕΠΟΧΗ απαιτεί παρέμβαση των Πνευμάτων του Προγόνου Ανθρώπου που ανακάλυψε τη Γλώσσα και τη Γραφή...
η ΕΠΟΧΗ απαιτεί επιΣΤΡΟΦΗ, για να πάει ο ΚΟΣΜΟΣ ενα ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ...
Λαθος Δρόμος... ΚΑΝΕΝΑΣ οιωνός δεν κατόρθωσε να προειδοΠοιήσει εκγαίρως τον Ανθρωπο...
Και προχώρησε τόσο μεσα στην πυκνή Ζούγκλα του κανιβαλισμού του....
Τρώει αχόρταγα σάρκες, ξεφτίΖει Ψυχές, ξηλώνει τις τσέπες των Ονειρων του για να επενδύσει την μικρή τους περιουσία στη φτωχή Ζωή του, ΜΑΤΑΙΑ...
ο καιρός ΔΕΝ βρέχει.... με δάκρυα πλέον ποτίΖεται η Χλωρίδα μας...
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ είναι ο Προφήτης του Νέου ΚΟΣΜΟΥ:
"ΔΕ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΩ, απειλησε...
ΔΕ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ....
ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΤΕ, δε θα ΔΕΙΤΕ πλεον ΤΙΠΟΤΕ από το Αριστουργημα που είχα σκοπό να ανεβασω στο Θέατρο του ΚΟΣΜΟΥ...
ΘΑ σας Αφήσω μεσα στα ΣΚΟΤΑΔΙΑ της Αγριας Πραγματικότητας, την οποία Χτίσατε και πρωταγωνιστεί η Θλίψη, η Απόγνωση, η Αγωνία, η Εκμετάλλευση, η Φτώχεια της ΨΥΧΗΣ...
Μικραίνει ο ΧΡΟΝΟΣ...
πρωτη φορα ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ ο ΧΡΟΝΟΣ της προθεσμίας των Αποφασεων...
Καλη μου φιλη γεια.. ζησε ειπε ο ποιητης χωρις τυψεις ετσι γραφεις.. αλλα θα πρεπει ομως να οραματιζεσαι τον εαυτο σου.. οπως θα ηθελες να γινεις.. προσθετω απλα.. δροσερο βραδυ να εχεις..!! την καλησπερα μου..! Ε!
Θα γεννηθώ αργότερα… Σαν Ανάγκη Σας!... Επειδή πριν, σαν Ποιητής μυηθώ, στο Ιερατείο του Ρεαλισμού μαθήτευσα… χλευάζοντας, μάλιστα, την Ποίηση, όταν την «έβλεπα», να με παρατηρεί φευγαλέα από μιαν απόμακρη θέση στον εξώστη - όταν στο Θέατρο του Ρεαλισμού, «πνιγόμουν» στις επευφημίες- μ’ ένα βλέμμα ούτε επιτιμητικό, ούτε περιπαικτικό, απλά μ’ ένα βλέμμα σαν Δελφικό Χρησμό… Ούτε αργεί ο Ποιητής, ούτε γενναιόδωρος είναι, ούτε αλαζόνας και το κυριώτερο… ΔΕΝ ΑΝΑΒΑΛΛΕΙ Τσιγγάνα μου… Είναι απόλυτα συντονισμένος στον παλμό, όχι του Γήινου Κόκκου μας, αλλά της Γαλαξιακής, τουλάχιστον, γειτονιάς. ΔΕΝ ΑΝΑΒΑΛΛΕΙ επειδή, ως πρώην Ιερεύς του Ρεαλισμού, πέρασε στα Μυστήρια της Ποίησης μέσα από την πιο ρεαλιστική (αν στέκει η λέξη) λεωφόρο που μπορεί να υπάρξει, αυτή … της Νομοτέλειας! Γνωρίζοντας μέχρι τα μύχια της ύπαρξής του ότι ακόμη κι αν Γεννώνται – Εκκολάπτονται, θα ήταν η σωστότερη λέξη – άλλοι Ποιητές, η αντιπαράθεση δυνάμεων στο πεδίο μάχης θα ήταν στρατηγικό λάθος! Άλλος είναι ο δρόμος που επιλέγει… Αυτόν του «Αντάρτη», του «Τρομοκράτη» και «Βομβιστή» συνηθειών και αξιών, Ζώντας και όχι γράφοντας σαν Ποιητής!... Τον δρόμο του Αριστοφάνη και όχι του Σοφοκλή, τον δρόμο του Τρελού, ακόμη κι αν υφίσταται τις συνέπειες, αφήνοντας το πλήθος να νομίζει ότι … τον έχει στο χέρι! Αυτός, όμως, γνωρίζει. Έχει περπατήσει την οδό της Νομοτέλειας και περιμένει …την κατάλληλη ώρα για να «γεννηθεί», όπως το περιγράφεις στον Χρησμό Σου!
Δεν περιμένει να γίνουμε άνθρωποι, καλή μου, για να μας αποκαλύψει όσα, σαν Σταυρό, κουβαλάει επάνω του!... Περιμένει να «πνιγούμε» από τον ίδιο μας τον Ρεαλισμό! Περιμένει ν’ αναστηθούμε μέσα από τη σταύρωσή μας, περιμένει να γίνουμε και οι ίδιοι Ποιητές, επειδή έχουμε μέσα μας, όλοι, τον εκρηκτικό μηχανισμό, μόνο που αν δεν ανάψουμε οι ίδιοι το φυτίλι, δεν θα εκραγεί Ποτέ!... Δεν είναι τυχαίο που σου γεννήθηκε στην Αθήνα, αυτός ο Χρησμός!... επειδή τέτοιος είναι!... Μόνο μια Ποιήτρια θα μπορούσε να τον δεχθεί… Επειδή μόνο αυτή μπόρεσε να διακρίνει, μέσα από τις Σιωπές στις οποίες μαθητεύει… Χείμαρρος Λόγου και Σιωπές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες… Η Άρτεμις και ο Απόλλων της Θείας Λητούς!… Σιωπηλή Ιχνηλάτις η πρώτη, Χειμαρρώδης Φωτεινός Εξερευνητής ο δεύτερος!... Ποιο είναι το μήνυμα που πήρες στην Αθήνα;… Το ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΠΙΑ!... Μην σ’ εφησυχάζει η ύπαρξή τους στην πόλη σου!... Θα φτάσει κι εκεί ο Ιός!... Αν υποδυθείς την Αρτέμιδα κι όχι τον Απόλλωνα, ίσως διακρίνεις τα πρώτα κρούσματα… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ, επειδή οι χειρότεροι Ρεαλιστές, αυτοί που βρίσκονται ένα βήμα πριν τη μετατροπή τους από κάμπια σε χρυσαλλίδα, έχουν φροντίσει να τα «δολοφονήσουν» μέσα από την αφειδώς παρεχόμενη… Όχι Παιδεία, αλλά Πληροφόρηση, ντυμένη με λαμπερές χάντρες και ελκυστικά χρωματιστά κρόσσια… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ στην Αθήνα και στις άλλες μεγαλουπόλεις, επειδή τα εκπαιδεύουν εξ απαλών ονύχων για… Ρεαλιστές!
Τι παιχνίδια παίζουν;… τι παιχνίδια τους δωρίζουμε, ακόμη κι εμείς οι «προβληματισμένοι» υποτίθεται, εμείς που… τελειώνουμε!... τον Ελύτη, περνάμε στον Καβάφη, μετά στον Ρίτσο, στον Μαγιακόφσκη, την Αναΐς Νιν και την Παυλίδου… λες και βγαίνουμε για ψώνια Σάββατο πρωί και περνάμε διαδοχικά από μανάβη, μπακάλη, κρεοπώλη, κομμωτήριο και καλλυντικάδικο ή, ακόμη χειρότερα, απ’ όλα μαζί σε συσκευασία ενός;… Τι παιχνίδια;… Μαθήματα Δολοφόνων Κακών Ανθρώπων και Τεράτων στις οθόνες!... Υγρών κρυστάλλων σήμερα και Αφής αύριο, μη τυχόν και μείνει ανεκπαίδευτη κάποια αίσθηση… Γιατί να μην Ανα-Βάλει ο Ποιητής;… Πολύ σωστά διαχωρίζεις τη λέξη, τονίζοντας την όλη κατάσταση. Πληροφόρηση, όχι Παιδεία!... Αυτή μας τελείωσε!... Γι αυτό, σε κάποια χώρα… Εκτός Γεωγραφίας, όμως, αρνούνται να στείλουν τα βλαστάρια τους στο Στρατόπεδο Πληροφόρησης, όπου ο τελικός στόχος θα είναι, ποιο τελικά θα φάει τα πιο πολλά από τα υπόλοιπα!... Τ’ αφήνουν, λοιπόν, να παίζουν και να κάνουν τις παραδοσιακές σκανταλιές!... Φευγαλέα σκέψη μου αυτή, καθ’ υπαγόρευση σχεδόν ;-)… Και κάτι άλλο, που σαν ηλεκτρικό ρεύμα διατρέχει τις καλωδιώσεις του Νου… Ο Ποιητής θ’ αργήσει… μέχρι ο Εξευτελισμός Να Γίνει Τέλειος!... όπως λέει ο Θείος Κάλβος!... Πότε θα γίνει ρωτάς;…
Την Εσχάτη, πριν την Μεγάλη Αναχώρηση, Στιγμή, που λέει ο επίσης Θείος Καζαντζάκης! Όταν ανακαλύπτουμε τραγικά ότι επί μια ολόκληρη ζωή, κρύψαμε την ενυπάρχουσα στο Είναι μας, Θεότητα στα πιο ανήλιαγα συρτάρια!... που κι Αυτός, όμως, ο Καζαντζάκης, αρνήθηκε να κάνει ένα πιο Υψηλό Βήμα στην Ποίηση, όπως περιγράφει με παράπονο στο τέλος του ποιητικότερου έργου του, τον Ζορμπά. Όταν εκείνος του έστειλε τηλεγράφημα από τη Σερβία, μηνύοντας «Εύρον Πρασίνην Πέτραν Ωραιοτάτην! Ελθέ Αμέσως!» Δεν πήγε όμως, κατηγορώντας τον για έλλειψη… Ρεαλισμού!... Βλέπεις, πόσο δύσκολο είναι να γίνει τέλειος ο Εξευτελισμός;… Πότε θα μιλήσει, αναρωτιόμαστε, αυτός ο Ποιητής;… Ας κρατηθούμε!... ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ΟΤΑΝ Η ΠΟΙΗΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΗ!... ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΝΕΙ ΟΛΟΙ ΠΑΙΔΙΑ, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις… ή ΟΤΑΝ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΥΛΕΣ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΙΔΙΑΝΟΥΣ! ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΑΝ ΠΙΟ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΠ’ ΟΤΑΝ ΕΙΧΑΝ ΓΕΝΝΗΘΕΙ!... ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ! Δεν είναι, μόνο, ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Κάκια μου, ο Ποιητής. Είναι κάτι άλλο, πολύ πιο σπουδαίο… ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΔΟΚΡΑΤΩΡ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!
Αυτός που, όπως έχουμε συζητήσει, καμπυλώνει τον Χρόνο και ταυτίζει τα σημεία ΑΡΧΗΣ και ΤΕΛΟΥΣ ανοίγοντας διάπλατα τη μυστική λεωφόρο της ΕΝΘΕΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ! Μέχρι τότε, θα αναγκαζόμαστε να βλέπουμε το εξής Δραματικό Θέαμα… Σ’ έναν κόσμο που, κανένα άλλο έμβιο είδος να μην χρειάζεται Ποιητές, επειδή στο Σύνολό Του Ποιεί, εμείς να πνιγόμαστε σ’ έναν απύθμενο ωκεανό Άγνοιας που τον αποκαλέσαμε Ρεαλισμό!... Πραγματικότητα, δηλαδή!... Πόση Φτώχεια τελικά… Μια «πραγματικότητα» που λοιδορεί τις κάμπιες, που τόλμησαν να πετάξουν χρυσόφτερες και απαστράπτουσες σαν χρυσαλλίδες!... Σωστά, λοιπόν, απείλησε ο Ποιητής… ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΩ!
Ακόμη κι αν έχει κάποιο πολύτιμο μήνυμα, που θα μπορούσε να επιταχύνει τον εξευτελισμό, δεν θα τον ενοχλήσει καθόλου, ίσως μάλιστα προτιμήσει να το παραδώσει… Σαν Πνευματικό του Σπέρμα, στο κατάλληλο εκείνο… Πνευματικό Ωάριο, προκειμένου γονιμοποιούμενο να μην Αθροίσει, αλλά να Πολλαπλασιάσει τη Δύναμη Αφύπνισης και το Πέταγμα της Χρυσαλλίδας! Είναι αυτάρκης, στο ότι αυτός κατάφερε να μεταμορφωθεί… Δεν θέλει να γίνει προϊόν!... Προτιμά τη Σιωπή και τη Σκιά… Προτιμά να Ζει την Ποίηση κι όχι να την Γράφει… κι όταν εισπράττει τον χλευασμό, ακόμη και των «παιδιών», όχι των σκυλιών, επειδή αυτά γνωρίζουν και σέβονται… το μόνο που επιζητεί για να ξεδιψάσει, είναι μήπως μέσα απ’ το αγριεμένο πλήθος, ακουστεί κάποια φωνή που να του λέει… «Να Ταπεινώνεσαι Μάτια Μου!» Αν την ακούσει, χαμογελά και λέει, σ’ όσους είναι εκπαιδευμένοι για να ακούν την Στεντόρεια Σιωπή Του και να την μετασχηματίζουν, σαν Άγιες Υπάρξεις Πνευματικών Αλχημιστών, σε δικό τους «Μυστικό»! ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΩ ΑΡΓΟΤΕΡΑ!... γνωρίζοντας τότε με απόλυτη σιγουριά, ότι το μήνυμα μπήκε σ’ ένα μπουκάλι, ταξιδεύει στον Ωκεανό και κάποια στιγμή, νομοτελειακά, θα φτάσει σε χώρες… Εντός Γεωγραφίας!
ο Ποιητής ΔΕΝ είναι Θεός.... Θυμωνει με την άσκοπη σπατάλη του Ανθρωπου... την εμμονή του στο Αναλώσιμο, είτε Υλικό, είτε Πνευματικό Αγαθό...
ΔΕΝ ξοδεύει τα Πολύτιμα Κομμάτια της Ψυχής του για να τα μοιράσει στους Ζητιάνους της Ζωής, οπως ηθελημενα κατάντησαν οι Ανθρωποι...
Με αυστηρότητα στο Βλέμμα αρνείται να συμμετάσχει στο Παζάρι των Αξιών....
Θα γεννηθεί με επιλογή όταν το ΦΩΣ που εχει να προσφερει μπορούν να το ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ στο επακρο τα ματια των Ανθρώπων......
Ο Γονιός που ΝΙΑΖΕΤΑΙ για το Ασωτο ΠΑΙΔΙ του είναι ο Αυστηρός Γονιός και όχι εκείνος που το χαϊδεύει κανακεύοντάς το...
ΑΥΣΤΗΡΟΣ γονιός, κηδεμόνας και Δασκαλος εχει το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να είναι ΕΚΕΙΝΟΣ που εχει πρωτίστως αποδείξει την ΑΓΑΠΗ του...
και ο ΠΟΙΗΤΗΣ εχει αποδείξει πόσο Αγαπα την Θνητή Υποσταση του Ανθρωπου... απλά ΤΩΡΑ αποφάσισε πως θελει να ΔΕΙ τον Ανθρωπο και Γίγαντα... Οχι μόνο ΖΗΤΙΑΝΟ της Ασωτίας του....
Ακομη και ο Αγρότης Ποιητής της ΓΗΣ, παρέδωσε τα όπλα του.... Περιορίστηκε σε ελεγχόμενες καλλιεργιες της Κεφαλαιοκρατίας.... Αυτοκτόνησε πριν γεννηθεί ο σπόρος της Γονιμης Επαφής του με τη ΓΗ....
Θα γεννηθεί κι αυτός σε ένα ΜΕΛΛΟΝ αμόλυντο από παρεμβάσεις.... Τότε που ΔΕ θα εχει Βιαστεί η Παρθένα ΓΗ και το Ποίημα που θα σκαλίσει στο Κορμί της θα αποδώσει καρπούς Ισάξιους της Αγνής ΨΥΧΗΣ που ανεμίΖΕΙ σαν Χαρταετός στον Ορίζοντα όπου ο Καλλιτέχνης ΖωγραφίΖΕΙ ευτυχίες.......
Δυσκολοι Καιροί... Πείνα είπανε θα πλήξει τον Κοσμο...
Πείνα πνευματος μάλλον.... Πείνα Ψυχης....
μεσα σε μία Κοινωνία ΥπερΚαταναλωτισμού, ο Ανθρωπος ΔΕΝ μπορεί να θρεψει την ΨΥΧΗ του για να Ψηλώσει, να ενηλικιωθει ως τον Παραδεισο...
ΑΝ δεν αλλαξουμε, το ΠΟΙΗΜΑ της ΖΩΗΣ θα μεινει αγραφο κι Αδιαβαστο.....
ΕΠΙΛΟΓΕΣ...... και ΟΛΕΣ μία μία ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ αναλόγως!!!!!!
θα γεννηθεί όντως αιφνιδίως και θα επιτρέψει στα Μάτια τα Ατίθασα να τον διακρίνουν, καθως θα περιπλανιέται διασχίζοντας το πλήθος φορώντας Ενδυμασία απλού Ανθρωπου κι ας μέσα του κατοικούν Θεοί......
Πόσοι αφιερωνουμε Πολύτιμο Χρόνο να οραματιστούμε τον Εαυτό μας οπως ΘΕΛΟΥΜΕ να γίνει?...
Όπως αξιΖΕΙ να αξιοΠοιήσουμε τη ΖΩΗ?...
Ρωτάς το Παιδί:
- Τι θα γίνεις όταν μεγαλωσεις?... - Κι απαντά μ τυποποιημενη παπαγαλία: Γιατρός, Δικηγόρος, Έμπορος, Μηχανικός, Δάσκαλος....
ΚΑΝΕΝΑ Παιδί δεν υποψιάζεται πως μεγαλώνοντας θα παψει να είναι Ανθρωπος, στο βαθμό που οφειλει να ΕΙΝΑΙ...
γιατι ΕΤΣΙ επιτάσσει η κοινωνια... . Διακεκριμενος Πολιτης όποιος κατεχει Θεση Εξουσίας, Κοινωνικού εκτοπίσματος...... κι όχι όποιος καλλιεργεί την ΨΥΧΗ του σαν ΓΟΝΙΜΗ ΓΗ...
Οταν θα αλλάξει αυτο το status Θεωρησης της Ζωης, τοτε θα γεννηθει ο ΠΟΙΗΤΗΣ.....
και το Παιδί όταν θα μεγαλωσει θα θελει να ΓΙΝΕΙ {μαλλον να ΜΕΙΝΕΙ} πανω απ'όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ....
Οι Μέρες θα ξαναντυθούν ΦΩΣ και Ήλιο μόλις γεννηθεί ο Ποιητής σε μία Δευτέρα Παρουσία που κερδίθηκε από τον ΚΟΠΟ του Ανθρωπου που Ιδρωνει στον τροχό της Ύπαρξης.....
Αυτή η καταρρακτώδης Ροή πάνω στην ανασκαφή των λιγοστών λέξεων του αρχικού Προβληματισμού εμπεριέχει ΟΛΗ την Ουσία της Αλληλεπίδρασης των Κινήτρων.....
Γιάννη, εξακολουθεί να με θυμώνει το Κείμενό σου.. Περιέχει πολλές Αλήθειες της Σύγχρονης Ζωής...
Ξέρεις, όταν γράφω κάτι με αρνητικό φορτίο Διαπίστωσης, ΕΥΧΟΜΑΙ βαθια μέσα μου να βρεθεί κάποιος με αναμφισβήτητα Τεκμήρια να με Διαψεύσει...
ΕΣΥ επιβεβαιώνεις όλη την Διαδρομή της Σκέψης μου προς το Κείμενο -Δήλωσης του Ποιητή..... Αυτό θα όφειλε να με δικαιώσει και να με χαροποιήσει, μα εγώ Θυμώνω.... Ηθελα η Ζωή να στείλει έναν Εκπρόσωπό της να υπερασπιστεί τις Επιλογές της.... ΕΣΥ όχι.... Κρατάς στο χέρι τη Δήλωση του Ποιητή και στρέφεσαι προς την Ίδια τη Ζωή και τον Άνθρωπο, θυμίΖοντας πόσο Λάθος τη Ζωή μας πήραμε...
ΕΣΥ καταγραφεις τη φθορά... ΘυμίΖεις πως θεοποιήσαμε το Ρεαλισμό και την Ύλη... Προσβάλλεις τη μελετημενη στρατηγική δημιουργίας νέων Μισθοφόρων του Ρεαλισμού.... Μισθοφόρων παντα χωρίς πρωτοβουλία.... Πιόνια στα χέρια του Αναπόφευκτου, που συνεπαγωγικά προκύπτει από τις υπαρχουσες επιλογές μας....
Οχι Γνώση, μα Πληροφόρηση... Οχι Εργασία, μα Απασχόληση... Όχι ΕΠΑΦΗ ΟΥΣΙΑΣ, μα Ελεύθερη Σχέση... Όχι Διαχρονικές Αξίες, μα Αναλώσιμα ύλης και Πνεύματος... Όχι Άνθρωπος, μα Ανθρωποειδές... Όχι Ζωή, μα καρέ μιας σειράς τηλεοπτικών σίριαλς....
Γίναμε Πρωταγωνιστές, ΝΑΙ, μα το Έργο μας μία φτηνή παραγωγή εμπορικής αποτυχίας....
Ξέρει το Παιδί Τι θα πει ΓΝΩΣΗ, ΕΡΓΑΣΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΑΞΙΕΣ ΖΩΗΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ, και η ίδια η ΖΩΗ?....
Ο Ποιητής δε γεννιέται εκπληρωνοντας ΑυτοΣκοπό Ύπαρξης... Γεννιέται από Αναγκη και όταν το Έδαφος {Εκεινη η Ιερή Μητρα που θα τον Φιλοξενήσει} εχει καλλιεργηθεί από αμόλυντα χέρια Ανθρώπου....
Η Μόλυνση και η Ρύπανση έχουν μπολιάσει στο Ανθρώπινο Σώμα και στην Ψυχή.... Οι Κήποι γέμισαν από παράσιτα, και πνίγουν τα Ανθη-εστω του κακού....
ΔΕΝ πνίγει τα Άνθη του ο Ποιητής....
ΑΡΝΕΙΤΑΙ να χαρίσει δευτέρα παρουσία.. ΔΕΝ είναι ο πανάγαθος Θεός που χαρίΖει Λύτρωση στον Εκτροχισμένο από επίγνωση Ανθρωπο....
Θα επιΣτρεψει στην Τροχιά του σκορπίζοντας ΦΩΣ, όταν τα ματια -Σωματος και Ψυχης- θα εχουν εκπαιδευτεί να αξιοΠοιήσουν ΑΥΤΗ την ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΗΓΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ...
ΔΕΝ έχει άλλα αποθεματα για Ξοδεμα...... ΤΗΝ πολύτιμη κληρονομιά του θα την παραΔώσει σε Χερια Άξια....
Λατρευω αυτον τον ρακενδυτο Ποιητη του ΔΡΟΜΟΥ!....
και εχω επενδύσει σ'αυτον ΟΛΕΣ μου τις Ελπίδες για Εκπλήρωση των Οραμάτων Αναμονής!.............
ΑΥΤΗ τη βιτρίνα ήθελα να σπάσω, Γιαννη... Με κουράΖΕΙ η πώληση για την πώληση μεσα από κείμενα που θα μείνουν κείμενα....
ο Ποιητής είναι ταγμενος στο ΒΙΩΜΑ..... αν η Λεπτομερεια της ΖΩΗΣ αποκλίνει από την ευθυγραμμιση με το κείμενο - ΔΕΝ υπαρχει Ποιητης...
Το ΒΙΩΜΑ είναι τόσο βαθιά Εννοια που δεν μπορεί να προσπεραστεί με μία απλή Αναγνωση.... Εμπεριέχει την ώριμη απορροφητικότητα των Αισθησεων μπρος στο κάθε ερεθισμα της ΖΩΗΣ.... Και ο Κύκλος ΑΥΤΟΥ του ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ κλείνει ακριβώς όπως αβίαστα επέλεξαν οι Ινδιάνοι:
Οταν "πιο παιδί" πεθαινεις, παρα γεννιεσαι......
και το ΠΑΙΔΙ είναι σκληρό με τους ΣΚΛΗΡΟΥΣ και Άγγελος με τους Αγγέλους......
Ας παρθει η ΣΩΣΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ λοιπόν...
μα αν δεν αλλάξουμε ...................... ΠΩΣ?????.......
Ας μην αργήσει ο ποιητής... γιατί για όσους δεν είναι γεννημένοι γι αυτόν τον ρεαλισμό είναι δύσκολη η ανοχή...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να διδάσκεται στα σχολεία αυτός ο ορισμός τού πώς μπορεί κανείς μέσα σε δεκαπέντε λέξεις να διηγηθεί μια ιστορία που άλλοι χρειάζεται να σπαταλήσουν τον φλοιό ενός ολόκληρου δέντρου που έχει γίνει χαρτί για να την διηγηθούν...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι λες αυτό να τον έκανε γενναιόδωρο; ;-D
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό καλοκαίρι Κάκια. Να περνάς όμορφα
Ωραίο... Θα μπορούσε να είναι πραγματικότης εάν υπήρξαν τόσο αλλαζόνες ποιητές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα
Τι θα πεί ρεαλισμός..;To νοημα παντως απο τη συμπαγη γεφυρα Γραφης-Αναγνωσης..και Αλήθειας -Εμπνευσης..διαχέεται αστραπιαία..δίχως τυψεις και απωθημενα παραμενουμε εραστες της χιμαιρας στιγμης και της ενδοθεν ουτοπιας..πως λεει καποια στιγμή κανενα σποργιτι δεν θα κείται νεκρό
ΑπάντησηΔιαγραφήστη χιονισμένη στεππα της αναλγησίας.
Καλησπέρα και Καλό Μήνα αγαπημένη Κάκια..δροσερά τρυφερό χαμογελο και φιλί ταξιδεύει ως εσένα.!!
P.S:Της μερας τα καμωματα τα βλεπει η νυχτα και σωπαινει..απ αυτες τις σιωπες αναγεννιεται το συμπαν.!! ;)
η γέννηση αναβάλλεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο μαιευτήριο είναι κλειστό
μιας κι η μαία κάνει
χρήσιν αδείας (ποιητικής)
Ονειροπόλα λόγια. Καλό μήνα Κάκια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς πάντα γεννιούνται ποιητές, ο ρεαλισμός δεν χάρισε ποτέ την ευδαιμονία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα Κάκια μου
o ποιητής γεννιέται τώρα, μαζύ μας... αλλιώς... εμείς χανόμαστε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό, λέγω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι λέξεις μπορούν να αναβληθούν
ΑπάντησηΔιαγραφήνα αποτυπωθούν με μελάνι κόκκινο
η γέννηση του συναισθήματος όμως
ποτέ!!!
Φλόγα είναι και αναβει όποτε θέλει ο Ποιητής!!!
http://youtu.be/t_6Cdc5YGs8
Ευτυχώς υπάρχουν ποιητές και ονειροπόλοι καλλιτέχνες. Θά'χαμε χαθεί αλλιώς στη μιζέρια της διαχρονικής καθημερινότητας, πες το και ρεαλισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα Κάκια μου, το ξέχασα. Βλέπεις μήνας βγαίνει-μήνας μπαίνει τι πεζό αλήθεια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά μου Αλήθεια
ΑπάντησηΔιαγραφήεσκεμμένα αναβάλλει τη γέννησή του ο Ποιητής και αργεί να παρέμβει με καταλύτη το ποίημα, για να μας δώσει την ευκαιρία να ενεργοποιήσουμε την Ευαισθησία μας και να ξαναΓίνουμε Ανθρωποι της Βαθιάς ενσυναίσθησης, χτίΖοντας από την Αρχή έναν κόσμο που πορεύεται στις Στροφές των ποιημάτων που γραφονται με τα Γέλια και τις Φωνές των Παιδιών στις Αλάνες των Χωριών.....
Ηρθα στην Αθήνα...
μέσα από τον απόηχο της επίσκεψής μου ξεπήδησε αυτή η Στροφή του Ποιήματος....
Ο Φίλος μου Αλέξανδρος είπε πως υπερβάλλω καθως επιμένω πως η Αθήνα με γέμισε θλίψη...
Γύρισα στην Πανόρμου, στο Θησείο, Μοναστηράκι, Γκάζι, Εξάρχεια....
ΔΕΝ είδα παιδιά....
ΔΕΝ οσμίστηκα παιχνίδι...
ΔΕΝ άκουσα γέλια, φωνές, μαλώματα....
Αλήθεια, ΠΟΥ τα κρύβεται τα Παιδιά σας?...
ΠΟΥ σεργιανίΖΟΥΝ οι μικροί Ποιητές της ΖΩΗΣ?......
Οι Ποιητές γεννιούνται στις Αλάνες....
Οταν τσιμεντοΠΟΙΗΘΟΥΝ οι Αλανες, το χώμα που απορροφά τη βροχή και φουσκώνει σαν εγκυμονούσα Ιδέα... τότε ΠΟΥ γεννιούνται οι Σύγχρονοι των Πόλεων Ποιητές?..............
Spartan Oblivion
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γραφή των Πειρατών αποτελεί σημειώσεις στο χάρτη για το Θησαυρό....
Διδάσκομαι και Γράφω...
Ακολουθώ τη Ζωή...
Παρατηρώ!...
Εκμυστηρεύομαι τα μαθήματα ιδιωτικής παρακολούθησης που πληρώνω με Χρυσά Νομίσματα Εαυτού!!!...
Είμαι τυχερή....
Διδάσκομαι Σιωπές αυτόν τον καιρό...
Εκτός από τη Νοηματική, υπάρχει και η Γλώσσα της Σιωπής....
με φωνήεντα που παρελαύνουν αθόρυβα μες στα μάτια, με φθόγγους που αρθρώνονται στο μουρμουρητό της Καρδιάς...
Με πονά αυτή η ΑΝΑΓΚΗ για λιτότητα....
Εμαθα να γεμίΖΩ τις κοίτες με ξεχειλίσματα Εαυτού...
Τωρα πρέπει να αποφασίσω Αγέννητη να αποστασιοΠοιηθω κι ΕΓΩ από τον οικείο Εαυτό μου...
Πονάει η ΑνΥπαρξία... ειδικά αν την επιλέξεις ενόσω Υπαρχεις ήδη...
Κάνεις το μοιραίο βήμα πίσω...
μισό ΒΗΜΑ...
δεν είναι οπισθοχώρηση...
Είναι εκείνο το Βήμα που απαιτεί η όραση για να ΔΕΙ καθαρότερα το Τοπίο της Ζωής... σε όλους τους γήινους Χρόνους της Εμπειρίας...
Βρίσκομαι σε ενα καφενείο παρατήρησης...
Διδάσκομαι με αυστηρή Σιγή τεχνοτροπίες Παρατήρησης, αφομοίωσης της Λεπτομέρειας, Επεξεργασίας των ενδιάμεσων Αποτελεσμάτων και εμβάθυνση στην Ιερή Ουσία της ακριβοπληρωμένης Συλλαβής.....
Παιδί είμαι όμως....
της Αλάνας
και του Χωριού....
και νοσταλγώ τις φωνές... τα παιχνίδια.... τα μαλώματα.... τις Ιαχές...
Εύχομαι στο πρώτο Διάλειμμα από τη Διδαχή της Μύησης,
να δοκιμάσω τη γεύση από το γέλιο και τον δύσκολο Ιδρώτα του Ήρεμου Δον Κιχώτη που ηθελημένα ή άθελά του βρέθηκε στη Θέση του Μύστη, εμπνέοντας τα Κείμενα που σιωπηλά θορυβούν στα περιθώρια της Σκέψης μου...........
Έξαφνες χαρές
ΑπάντησηΔιαγραφήη γενναιοδωρία των γονιών κακοΜαθαίνει τα Παιδιά...
η γενναιοδωρία των Θεών, πλάθει αλαζόνες πιστούς που δύσκολα θα εμπεδώσουν την έννοια της Μετάνοιας κατά το Γράμμα του Λόγου {Νόμου} του Θεού τους...
Η Γενναιοδωρία του Ποιητή οδηγεί στην ΔιαΦθορά την Ανθρωπότητα που αρχικά παίρνει με ευγνωμοσύνη, πονηρά συνεχίΖει να λαμβάνει Νοήματα για να οξύνει την .... εξυπνάδα της και ΟΧΙ να επενδύσει το ΒΙΩΜΑ της Ζωής της... και καταλήγει να εκΜαιεύει ακόμη και την αγεννητη Ιδεα του Ποιητή εν ονόματι της Αποκλειστικής Προβολής της!...
το θεαθήναι της εκπόρνευσης....
ΑΝ η Ανθρωπότητα ΔΕΝ πληρώσει με Ιδρώτα και Αίμα τη γέννηση της Ιδεας και του Ποιητή,
ΔΕΝ δύναται να εκτιμήσει την ΑΞΙΑ της πολύτιμης Αυτής Προσφοράς, ωστε να την ΑξιοΠοιήσει σε βιωμα ΖΩΗΣ.....
ομοίως ισχύει και για την Επιστήμη.......
Αν η Ανθρωπότητα ΔΕΝ πληρώσει με Ιδρωτα και Αίμα τν Έρευνα και την Ανακάλυψη,
τότε πολύ εύκολα δύναται να την χρησιμοΠοιήσει εναντίον της,
όπως τόσες φορες επέτρεψε την Χρήση των Ερευνών υπερ του κεφαλαίου κι εναντίον του Ανθρώπου....
Αυστηρότητα χρειάζεται....
στοχευμένη Πειθαρχία
και Ελιγμός του Δασκάλου Ποιητή,
ώστε οι μαθητές του
- το σύνολο των Ανθρώπων -
να κατανοήσουν την ΑΞΙΑ της Ύπαρξης {Οργανικής κι Ανόργανης Ύλης, καθώς και ΠνευματοΜορφών με συναισθηματική εντροπία}
και της ΖΩΗΣ στο Σύνολό της.........
Οδοιπόρε,
ΑπάντησηΔιαγραφήκινούμαι kai μεταφράζω το στίχο Υπερ του Ποιητή...
Ο Ποιητής είναι ο Δάσκαλος της Ανθρωπότητας...
Διδάσκει Ουσία ΖΩΗΣ...
Οφείλει να τιμωρεί με επίγνωση τον Μαθητή του,
που επιμενει ως Διδάκτωρ τάχαμου της Ψυχής
-απόφοιτος κάποιου Πανεπιστημίου περιωπής-
να αναλύει τα Ποιήματα σαν ιατροδικαστής πάνω από το Θύμα των περιστάσεων,
αντί να τα ντυθεί σαν Χιτώνα από Μέδουσας ιστό,
που κολλά στο Δέρμα και απορροφάται σταδιακά από την Υπαρξη
καθοδηγώντας τη προς τις Εποχές της ΨΥΧΗΣ,
όπου το Κορμί θα ΥπερΒεί την Ανθρώπινη Αδυναμία του και εξω από την άπληστη σταση του για καλλωπισμό και ΩραιοΠάθεια θα κατανοήσει πως φιλοξενεί Υψηλά Ιδεώδη, που δεν τους ΑΞΙΖΕΙ ο Σύγχρονος Κόσμος των Δυστυχισμένων Ζωών και της ακρωτηριασμένης των Ανθρώπων Αγκαλιας..................
Ο Ποιητής αναβάλλει την γέννησή του
γιατί κουράστηκε να αναγιγνώσκεται με επιδερμική αφομοίωση,
όταν ο ίδιος με το μεδούλι του έγραψε τα έπη μύησης των Ανθρώπων στην ΠανΣέληνη Αλήθεια της ΖΩΗΣ..........
Κάκια σ'ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου την οποία δικαιολογείς και βασίζεις πάνω στην παρατηρούμενη "ακρωτηριασμένη των ανθρώπων αγκαλιά" και δικαίως. Όμως υπάρχει κάτι στα λόγια του Ποιητή που δε μου πάει καλά, που δεν καταλαβαίνω γιατί πιθανά διαβαζω επιπόλαια. Με όλο το θάρρος λοιπόν σε ρωτάω γιατί να πρέπει ο Ποιητής να καλλιεργήσει συνειδήσεις; Ο Ποιητής, ο Δημιουργός μοιράζεται το Πόνημά του, το Δημιούργημά του δίχως να περιμένει εύσημα, μόνο από αγάπη, από ανιδιοτέλεια, από ανάγκη να έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο. Είσαι ελεύθερος να πας ή όχι κοντά Του. Να Τον καταλάβεις ή να κλείσεις τα αυτιά σου. Έχεις επιλογή. Από εκει άλλωστε πηγάζει η ελευθερία ή η ασχήμια των ανθρώπων. Ο νους έχει καρδιά και η καρδιά έχει νου. Αν τους στερήσεις αυτό το δικαίωμα τότε πιστεύεις ότι θα ανθίσει η Δημιουργία και η αγκαλιά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλοι ειμαστε εν δυναμει ποιητες
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ο γραφιας κι ο εργατης
Και ο αγροτης
Ντοματες, λαδι, φετα και ψωμι
τα προιοντα που φτιαχνει
απο τα χερια του
Η ποιηση του, στο τραπεζι μου
καθε μερα
Δεν υπαρχει ανωτερη δημιουργια
Ο Λεοναρντ υπεροχος
:)))
AERIKO μου
ΑπάντησηΔιαγραφήστης Nύχτας τα καμώματα γράφονται τα ποιήματα που σαν λύχνοι θα καθοδηγήσουν τη Μέρα ως το Σκοπό της...
Θέλει πλάνο η Ζωή...
Θέλει Σχεδιο συναισθηματικής Δράσης...
Μέσα στο λαχάνιασμα της καθημερινότητας δε δίνεται στο Νου ο Χρόνος να στήσει τη στρατηγική του, να διαβάσει πορείες παλιών Ιστοριών που οδήγησαν σε Αδιέξοδα, ώστε να τις αποφύγει, να αφουγκραστεί ψιθυρίσματα παλιών Ταξιδιωτών που χωρίς περιουσία Υλικών Κοστολογίων κατόρθωσαν και ξεκλείδωσαν Πύλες Ευτυχίας...
Οπότε, η Νύχτα -Ταγμένη Θεά υπέρ της Αφοσίωσης κι ας ο Ανθρωπος την εκμαυλίζει υπερ της αμαρτίας- συνεργάζεται με την Ανάγκη του Κάθε Ποιητή και δείχνει με σταθερό Χέρι το Φεγγάρι που παίΖει με τις Αγωνίες μας, τον Αποσπερίτη καθώς εμφανίΖεται σαν κουκκίδα Φωτός να θυμίσει πως λάμπουν ακόμη και τα σημεία στίξης μιας Ζωής που αξιοποιήθηκε με ΓονιμοΠοιήσεις Εαυτού....
------------------
O Ποιητής απομονώθηκε...
Αποσύρθηκε στα Ιδιαίτερα Συμπαντικά Δωμάτια της Παγκόσμιας Σκέψης....
Μόλις δει το πρώτο σκίρτισμα της Ψyχής προς την Αγνότητα της Παιδικότητας, ίσως αποφασίσει να ξαναΓεννηθεί...
Ξόδεψε τόσο μελάνι Ψυχής για να διδάξει Tρυφερότητα στη Σκληρότητα των Αγριων Καιρών,
μα επικράτησαν οι Εκμεταλλεύσεις....
και τον ίδιο τον ΧρησιμοΠοιούμε μόνο σαν ένδειξη "κουλτούρας"...
Όχι Φίλε μου... ο Ποιητής δεν είναι Αξιοθέατο, δεν είναι "ατού" συναναστροφής...
-Αυτόν τον καιρό διαβάζω Ελύτη, λεει η κυρία...
-Εγώ τελείωσα το Εργο του Ελύτη, τώρα πέρασα στον Χριστιανόπουλο...
Τελειωσε το Έργο του Ελύτη...
Ω! τί Νους!.. τι έκπληξη στον περίγυρο... και μετά η βόλτα στις βιτρίνες του Κόσμου....
Τι τσαντούλα κρατάς?... Τι γοβάκι θα χάσεις σήμερα στα σκαλοπάτια του Ακριβοπληρωμενου σου Πρίγκιπα?.... Τι διαιτητικό θα δοκιμάσουμε, έχω πάρει κάτι πόντους που πρέπει να χασω.....
-Με θλίβει η φτώχεια και η πείνα του κόσμου. Α! Ξέχασα να σου πω.. διάβασα και τα Κεριά του Καβάφη. Εξαιρετικό!... Να 'ναι έτσι άραγε η Ζωή?.... Φεύγω εχω αργήσει. Ταξί!... Στο γνωστό μέρος... ...... ........... Τι χρωστάω?... Ορίστε, Καληνύχτα...
Ανοίγει η Πόρτα.. Ανάβουν τα φώτα... ξεντύνεται η κυρία... Σβηνουν τα φώτα... Ενα ρολόι μετρά στίχους που δεν θα γίνουν Βίωμα... Μία Καρδιά μετρά παλμούς που δε θα ριγήσουν δίπλα στην Αλήθεια του Σεναρίου μιας Έμμετρης Ζωής.... Ενα Φεγγάρι μετρά Ζωές που κοιμούνται, ξυπνούν και ΔΕ θα γίνουν ΠΟΤΕ Ποίημα Ύπαρξης, γιατί ντύσαμε τον Εαυτό μας πολύ χνούδι από την Σκόνη του Εφήμερου.... Διαβάσαμε επιδερμικά... Επιδείξαμε τις γνωσεις μας και παλι θα κοιμηθούμε με ελαφριά συνείδηση....
Τελείωσα το Έργο του Ελύτη... Διαβάζω Καβάφη τωρα.... Εξελίσσομαι....
η γέννηση του ποιητή γίνεται αίφνης
ΑπάντησηΔιαγραφήδίχως κι ο ίδιος να το καταλάβει
αρκεί που το καταλαβαίνουν οι άλλοι
και ταξιδεύουν κι ονειρεύονται μέσα από τις λέξεις του
πολλά φιλιά και καλό μήνα
Κώστα
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ο πιτσιρίκος αγέννητος Ποιητής
απολαμβάνει τις Διακοπές διαρκείας
κολυμπώντας μες στο Αμνιακό Υγρό της πρώτης του Ιδέας..
Όταν έρθει Σεπτέμβρης
κι επιΣτρέψει η Μαία στα καθήκοντά της
ίσως πείσει τον εκκολαπτόμενο Ψαρά να αποχαιρετίσει τα βαθιά νερά της Μητρικής του Ασφάλειας
και να βγει στο Αγριο Ακρογιάλι της Πραγματικότητας,
να διδάξει ΥποΒρύχιες Αναπνοές σ'αυτον τον Πνιγμένο -σε μια σταγόνα αίματος- Κόσμο...
marie
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκληρές Αρνήσεις ενός Μεγάλου Παιδιού
που δε δύναται να κατανοήσει το Σκοπό των Αργών Θανάτων,
όταν εχει ήδη εμπειρωθεί το Θαύμα της ΖΩΗΣ....
Αρνείται να θυσιάσει Άλλη Μία από τις 7 Ζωές του
για να ταΐσει τον Ζητιάνο της Ανθρωπότητας.....
Προτιμά να μείνει στην ΑνΥπαρξία,
μεχρι να γεννηθεί η Πρώτη Γενιά Ανθρώπων που ΔΕ θα εχει τις χούφτες της επαιτείας τεντωμενες ως το άπειρο....
αντί αυτού θα εχει Ανοιχτές τις παλάμες της Καρδιάς και των Πύλων του ΝΟΥ, χρησιμοΠοιώντας ΟΛΑ τα ΜΕΣΑ που διαθετει ΜΟΝΟ προς ώφελος το Ανθρώπου, του Κόσμου, της ΖΩΗΣ....
Margo μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΥΤΟΣ ο Ποιητής,
Παράξενος Αντάρτης,
αποσύρθηκε στην ΑνΥπαρξία του
πριν καν αρχίσει να αποτυπώνει με γκράφιτι τις Σκέψεις του
στους τοίχους ενος Κόσμου
που αβίαστα γκρεμίΖΕΙ τους Τοίχους του με πολεμικές ενέργειες,
αψηφώντας ΖΩΕΣ κι Ανθρώπινες Αξίες...
που γεμίΖΕΙ τους ψηφιακούς τοίχους του με εντυπωσιακές Εκρήξεις Επινοήσεων που κρατούν λίγη ώρα Διασημότητας,
γιατί η ΡΟΗ του ΚυβερνοΧώρου χαρίΖει απλόχερα την Έννοια του Αναλώσιμου,
ακομη και στα σπουδαάα Παιδικά Λόγια,
επιτάσσοντας ανανέωση της Βιτρίνας του Κατόχου τους!....
Από αυτό το Επιφανειακό Παζάρεμα και το Εμπόριο του Πολέμου απέχει ο Ποιητής...
Ίσως να γεννήθηκε τελικα
μα....
μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας,
μακριά από τα χειροκροτήματα των Ειδικών,
μακριά από τους προβολείς της Περιέργειας του κόσμου...
και να ασκητεύει σε μια Απομόνωση Σιωπής
περιμένοντας να έρθει η κατάλληλη Ώρα,
για να ΜΙΛΗΣΕΙ ΑΝΟΙΧΤΑ,
σαν γεννηθούν τα μάτια που θα ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ με εστίαση,
τα αυτιά που θ' ΑΚΟΥΣΟΥΝ με πάθος,
τα ΣΩΜΑΤΑ που θα ΖΗΣΟΥΝ με παλμό Ελευθερίας και Αλήθειας,
και οι ΨΥΧΕΣ που θα οικοδομήσουν ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΕΣ διαδρομές της ΥΠΑΡΞΗΣ,
ανάμεσα στα τσιμεντοΠοιημενα τετράγωνα της Ζωής μας.......
Παρασκευή
ΑπάντησηΔιαγραφήπαρόλη την Δράση μας και το Αποτύπωμά της στην Ιστορία του Ανθρώπου,
χανόμαστε στ'αλήθεια...
Οι τεχνολογικές επινοήσεις που αφήνουμε ως κληρονομιά είναι ψίχουλα πολιτισμού,
γιατί Η ΨΥΧΗ του Κόσμου διψά για Αλήθειες, Αξίες και ΦΩΣ....
Τα σκοτεινά διαμερίσματα που φωτίΖονται από Οθόνες Υπολογιστών,
προωθούν την αποξένωση,
την μασκαρεμένη επικοινωνία,
την εμποροπανήγυρι της Σαρκας...
ΔΕΝ αξιοΠοιούν την ΕΝΕΡΓΕΙΑ του Ανθρώπου προς την Ανεξίτηλη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ...
Οντως, χανόμαστε....
γιατί επενδύουμε στα Αναλώσιμα...
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ αρνείται...
Αναβάλλει την γέννησή του για άλλη Εποχή,
που ΔΕ θα υπάρχουν Βιτρίνες πωλησης Ποιημάτων, Αντικειμένων, Σωμάτων και ΨΥΧΩΝ...
Θα περιμένει είπε,
εκείνη την Εποχή
που οι Ανθρωποι θα βαφτίζονται εις το Όνομα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ,
τιμώντας την ΑΞΙΑ του
και οχι Προδίδοντας το ΝΟΗΜΑ της ΖΩΗΣ
στην πρώτη Στροφή της ενηλικίωσης...
Ως τότε,
καταδικάζεται η Ανθρωπότητα να εχει στους Κύκλους της Αστυνόμους, Δικαστές, Δασκάλους Βιομηχανοποιημένης γνώσης.....
μα οχι Ποιητές,
που με το στίγμα της γραφής τους αγγίΖΟΥΝ το μανδύα της ΨΥΧΗΣ που ανεμίΖΕΙ δίνοντας φτερά στον ίδιο τον Ανθρωπο να φτασει ΕΚΕΙ που ΔΕΝ μπορεί, όπως προτρέπει ο Καζατζάκης...
Christina
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΚΟΜΗ κι ΑΓΕΝΝΗΤΟΣ ο Ποιητής
μόνο Εξαιρετικά Μηνύματα στέλνει,
χρησιμοΠοιώντας το Χέρι του καθενός μας που Γράφει....
Περιμένοντας φυσικά εκείνα τα ΑΤΙΘΑΣΑ ΜΑΤΙΑ,
που τροφοδοτούνται από ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΛΜΗΡΗΣ ΨΥΧΗΣ,
και μεταφράΖουν σε Βιώματα ΖΩΗΣ την κάθε Ποιητική Παρότρυνση και Προτροπή....
Στην ουσία ο Ποιητης,
πιο αυστηρός από τους Θεούς των Ανθρώπων,
δε δίνει ευκαιρία.....
ΜΟΝΟ επιτάσσει:
ΑΛΛΑΞΤΕ και θα Γεννηθω...
και Ίσως αν επιτύχει το Σκοπό της η Απειλή του,
να είναι από μόνη της το ΠΙΟ σπουδαίο Ποίημα που άλλαξε το Ρου Της Ιστορίας του Ανθρώπου....
ΜοναδικήΤριανταφυλλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ποιητής ΔΕΝ ακολουθησε μία εγωιστική Απόφαση,
μα τον ψίθυρο ενός Ύψιστου Υποβολέα
που τον "καθοδηγεί",
ωστε να χαράξει ΜΟΝΟΠΑΤΙ
μεσα στην Ζούγκλα της ΖΩΗΣ,
που καταβροχθίΖει τα ιχνη του Ανθρώπου,
αποπροσανατολίΖΕΙ το Νου,
κανιβαλιστικά ΤαΐΖει τις αισθήσεις με fast food ενός menu αρπαχτής λιχουδιάς...
η ΕΠΟΧΗ απαιτεί παρέμβαση των Πνευμάτων του Προγόνου Ανθρώπου που ανακάλυψε τη Γλώσσα και τη Γραφή...
η ΕΠΟΧΗ απαιτεί επιΣΤΡΟΦΗ, για να πάει ο ΚΟΣΜΟΣ ενα ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ...
Λαθος Δρόμος...
ΚΑΝΕΝΑΣ οιωνός δεν κατόρθωσε να προειδοΠοιήσει εκγαίρως τον Ανθρωπο...
Και προχώρησε τόσο μεσα στην πυκνή Ζούγκλα του κανιβαλισμού του....
Τρώει αχόρταγα σάρκες, ξεφτίΖει Ψυχές, ξηλώνει τις τσέπες των Ονειρων του για να επενδύσει την μικρή τους περιουσία στη φτωχή Ζωή του, ΜΑΤΑΙΑ...
ο καιρός ΔΕΝ βρέχει....
με δάκρυα πλέον ποτίΖεται η Χλωρίδα μας...
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ είναι ο Προφήτης του Νέου ΚΟΣΜΟΥ:
"ΔΕ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΩ, απειλησε...
ΔΕ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ....
ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΤΕ, δε θα ΔΕΙΤΕ πλεον ΤΙΠΟΤΕ από το Αριστουργημα που είχα σκοπό να ανεβασω στο Θέατρο του ΚΟΣΜΟΥ...
ΘΑ σας Αφήσω μεσα στα ΣΚΟΤΑΔΙΑ της Αγριας Πραγματικότητας, την οποία Χτίσατε και πρωταγωνιστεί η Θλίψη, η Απόγνωση, η Αγωνία, η Εκμετάλλευση, η Φτώχεια της ΨΥΧΗΣ...
Μικραίνει ο ΧΡΟΝΟΣ...
πρωτη φορα ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ ο ΧΡΟΝΟΣ της προθεσμίας των Αποφασεων...
Η Αποφαση είναι στο ΧΕΡΙ σας....."
ειπε ΑΓΕΝΝΗΤΟΣ ακομα ο ΠΟΙΗΤΗΣ....
Καλη μου φιλη γεια..
ΑπάντησηΔιαγραφήζησε ειπε ο ποιητης χωρις τυψεις
ετσι γραφεις..
αλλα θα πρεπει ομως να οραματιζεσαι
τον εαυτο σου..
οπως θα ηθελες να γινεις..
προσθετω απλα..
δροσερο βραδυ να εχεις..!!
την καλησπερα μου..!
Ε!
°♡彡¸.°
ΑπάντησηΔιαγραφήUm lindo dia, com muito sol, saúde e paz!!...
Beijinhos do Brasil.
°♡彡¸.°.¸彡♡°
Θα γεννηθώ αργότερα… Σαν Ανάγκη Σας!... Επειδή πριν, σαν Ποιητής μυηθώ, στο Ιερατείο του Ρεαλισμού μαθήτευσα… χλευάζοντας, μάλιστα, την Ποίηση, όταν την «έβλεπα», να με παρατηρεί φευγαλέα από μιαν απόμακρη θέση στον εξώστη - όταν στο Θέατρο του Ρεαλισμού, «πνιγόμουν» στις επευφημίες- μ’ ένα βλέμμα ούτε επιτιμητικό, ούτε περιπαικτικό, απλά μ’ ένα βλέμμα σαν Δελφικό Χρησμό…
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε αργεί ο Ποιητής, ούτε γενναιόδωρος είναι, ούτε αλαζόνας και το κυριώτερο… ΔΕΝ ΑΝΑΒΑΛΛΕΙ Τσιγγάνα μου… Είναι απόλυτα συντονισμένος στον παλμό, όχι του Γήινου Κόκκου μας, αλλά της Γαλαξιακής, τουλάχιστον, γειτονιάς. ΔΕΝ ΑΝΑΒΑΛΛΕΙ επειδή, ως πρώην Ιερεύς του Ρεαλισμού, πέρασε στα Μυστήρια της Ποίησης μέσα από την πιο ρεαλιστική (αν στέκει η λέξη) λεωφόρο που μπορεί να υπάρξει, αυτή … της Νομοτέλειας!
Γνωρίζοντας μέχρι τα μύχια της ύπαρξής του ότι ακόμη κι αν Γεννώνται – Εκκολάπτονται, θα ήταν η σωστότερη λέξη – άλλοι Ποιητές, η αντιπαράθεση δυνάμεων στο πεδίο μάχης θα ήταν στρατηγικό λάθος!
Άλλος είναι ο δρόμος που επιλέγει…
Αυτόν του «Αντάρτη», του «Τρομοκράτη» και «Βομβιστή» συνηθειών και αξιών, Ζώντας και όχι γράφοντας σαν Ποιητής!... Τον δρόμο του Αριστοφάνη και όχι του Σοφοκλή, τον δρόμο του Τρελού, ακόμη κι αν υφίσταται τις συνέπειες, αφήνοντας το πλήθος να νομίζει ότι … τον έχει στο χέρι!
Αυτός, όμως, γνωρίζει. Έχει περπατήσει την οδό της Νομοτέλειας και περιμένει …την κατάλληλη ώρα για να «γεννηθεί», όπως το περιγράφεις στον Χρησμό Σου!
Δεν περιμένει να γίνουμε άνθρωποι, καλή μου, για να μας αποκαλύψει όσα, σαν Σταυρό, κουβαλάει επάνω του!... Περιμένει να «πνιγούμε» από τον ίδιο μας τον Ρεαλισμό! Περιμένει ν’ αναστηθούμε μέσα από τη σταύρωσή μας, περιμένει να γίνουμε και οι ίδιοι Ποιητές, επειδή έχουμε μέσα μας, όλοι, τον εκρηκτικό μηχανισμό, μόνο που αν δεν ανάψουμε οι ίδιοι το φυτίλι, δεν θα εκραγεί Ποτέ!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι τυχαίο που σου γεννήθηκε στην Αθήνα, αυτός ο Χρησμός!... επειδή τέτοιος είναι!... Μόνο μια Ποιήτρια θα μπορούσε να τον δεχθεί… Επειδή μόνο αυτή μπόρεσε να διακρίνει, μέσα από τις Σιωπές στις οποίες μαθητεύει…
Χείμαρρος Λόγου και Σιωπές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες… Η Άρτεμις και ο Απόλλων της Θείας Λητούς!… Σιωπηλή Ιχνηλάτις η πρώτη, Χειμαρρώδης Φωτεινός Εξερευνητής ο δεύτερος!...
Ποιο είναι το μήνυμα που πήρες στην Αθήνα;… Το ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΠΙΑ!... Μην σ’ εφησυχάζει η ύπαρξή τους στην πόλη σου!... Θα φτάσει κι εκεί ο Ιός!... Αν υποδυθείς την Αρτέμιδα κι όχι τον Απόλλωνα, ίσως διακρίνεις τα πρώτα κρούσματα…
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ, επειδή οι χειρότεροι Ρεαλιστές, αυτοί που βρίσκονται ένα βήμα πριν τη μετατροπή τους από κάμπια σε χρυσαλλίδα, έχουν φροντίσει να τα «δολοφονήσουν» μέσα από την αφειδώς παρεχόμενη… Όχι Παιδεία, αλλά Πληροφόρηση, ντυμένη με λαμπερές χάντρες και ελκυστικά χρωματιστά κρόσσια…
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ στην Αθήνα και στις άλλες μεγαλουπόλεις, επειδή τα εκπαιδεύουν εξ απαλών ονύχων για… Ρεαλιστές!
Τι παιχνίδια παίζουν;… τι παιχνίδια τους δωρίζουμε, ακόμη κι εμείς οι «προβληματισμένοι» υποτίθεται, εμείς που… τελειώνουμε!... τον Ελύτη, περνάμε στον Καβάφη, μετά στον Ρίτσο, στον Μαγιακόφσκη, την Αναΐς Νιν και την Παυλίδου… λες και βγαίνουμε για ψώνια Σάββατο πρωί και περνάμε διαδοχικά από μανάβη, μπακάλη, κρεοπώλη, κομμωτήριο και καλλυντικάδικο ή, ακόμη χειρότερα, απ’ όλα μαζί σε συσκευασία ενός;…
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι παιχνίδια;… Μαθήματα Δολοφόνων Κακών Ανθρώπων και Τεράτων στις οθόνες!... Υγρών κρυστάλλων σήμερα και Αφής αύριο, μη τυχόν και μείνει ανεκπαίδευτη κάποια αίσθηση…
Γιατί να μην Ανα-Βάλει ο Ποιητής;… Πολύ σωστά διαχωρίζεις τη λέξη, τονίζοντας την όλη κατάσταση.
Πληροφόρηση, όχι Παιδεία!... Αυτή μας τελείωσε!... Γι αυτό, σε κάποια χώρα… Εκτός Γεωγραφίας, όμως, αρνούνται να στείλουν τα βλαστάρια τους στο Στρατόπεδο Πληροφόρησης, όπου ο τελικός στόχος θα είναι, ποιο τελικά θα φάει τα πιο πολλά από τα υπόλοιπα!... Τ’ αφήνουν, λοιπόν, να παίζουν και να κάνουν τις παραδοσιακές σκανταλιές!... Φευγαλέα σκέψη μου αυτή, καθ’ υπαγόρευση σχεδόν ;-)…
Και κάτι άλλο, που σαν ηλεκτρικό ρεύμα διατρέχει τις καλωδιώσεις του Νου… Ο Ποιητής θ’ αργήσει… μέχρι ο Εξευτελισμός Να Γίνει Τέλειος!... όπως λέει ο Θείος Κάλβος!... Πότε θα γίνει ρωτάς;…
Την Εσχάτη, πριν την Μεγάλη Αναχώρηση, Στιγμή, που λέει ο επίσης Θείος Καζαντζάκης! Όταν ανακαλύπτουμε τραγικά ότι επί μια ολόκληρη ζωή, κρύψαμε την ενυπάρχουσα στο Είναι μας, Θεότητα στα πιο ανήλιαγα συρτάρια!... που κι Αυτός, όμως, ο Καζαντζάκης, αρνήθηκε να κάνει ένα πιο Υψηλό Βήμα στην Ποίηση, όπως περιγράφει με παράπονο στο τέλος του ποιητικότερου έργου του, τον Ζορμπά. Όταν εκείνος του έστειλε τηλεγράφημα από τη Σερβία, μηνύοντας «Εύρον Πρασίνην Πέτραν Ωραιοτάτην! Ελθέ Αμέσως!» Δεν πήγε όμως, κατηγορώντας τον για έλλειψη… Ρεαλισμού!... Βλέπεις, πόσο δύσκολο είναι να γίνει τέλειος ο Εξευτελισμός;…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠότε θα μιλήσει, αναρωτιόμαστε, αυτός ο Ποιητής;… Ας κρατηθούμε!...
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ΟΤΑΝ Η ΠΟΙΗΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΗ!... ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΝΕΙ ΟΛΟΙ ΠΑΙΔΙΑ, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις… ή ΟΤΑΝ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΥΛΕΣ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΙΔΙΑΝΟΥΣ! ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΑΝ ΠΙΟ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΠ’ ΟΤΑΝ ΕΙΧΑΝ ΓΕΝΝΗΘΕΙ!... ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ!
Δεν είναι, μόνο, ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Κάκια μου, ο Ποιητής. Είναι κάτι άλλο, πολύ πιο σπουδαίο… ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΔΟΚΡΑΤΩΡ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!
Αυτός που, όπως έχουμε συζητήσει, καμπυλώνει τον Χρόνο και ταυτίζει τα σημεία ΑΡΧΗΣ και ΤΕΛΟΥΣ ανοίγοντας διάπλατα τη μυστική λεωφόρο της ΕΝΘΕΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι τότε, θα αναγκαζόμαστε να βλέπουμε το εξής Δραματικό Θέαμα… Σ’ έναν κόσμο που, κανένα άλλο έμβιο είδος να μην χρειάζεται Ποιητές, επειδή στο Σύνολό Του Ποιεί, εμείς να πνιγόμαστε σ’ έναν απύθμενο ωκεανό Άγνοιας που τον αποκαλέσαμε Ρεαλισμό!... Πραγματικότητα, δηλαδή!... Πόση Φτώχεια τελικά… Μια «πραγματικότητα» που λοιδορεί τις κάμπιες, που τόλμησαν να πετάξουν χρυσόφτερες και απαστράπτουσες σαν χρυσαλλίδες!...
Σωστά, λοιπόν, απείλησε ο Ποιητής… ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΩ!
Ακόμη κι αν έχει κάποιο πολύτιμο μήνυμα, που θα μπορούσε να επιταχύνει τον εξευτελισμό, δεν θα τον ενοχλήσει καθόλου, ίσως μάλιστα προτιμήσει να το παραδώσει… Σαν Πνευματικό του Σπέρμα, στο κατάλληλο εκείνο… Πνευματικό Ωάριο, προκειμένου γονιμοποιούμενο να μην Αθροίσει, αλλά να Πολλαπλασιάσει τη Δύναμη Αφύπνισης και το Πέταγμα της Χρυσαλλίδας! Είναι αυτάρκης, στο ότι αυτός κατάφερε να μεταμορφωθεί… Δεν θέλει να γίνει προϊόν!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτιμά τη Σιωπή και τη Σκιά… Προτιμά να Ζει την Ποίηση κι όχι να την Γράφει… κι όταν εισπράττει τον χλευασμό, ακόμη και των «παιδιών», όχι των σκυλιών, επειδή αυτά γνωρίζουν και σέβονται… το μόνο που επιζητεί για να ξεδιψάσει, είναι μήπως μέσα απ’ το αγριεμένο πλήθος, ακουστεί κάποια φωνή που να του λέει… «Να Ταπεινώνεσαι Μάτια Μου!»
Αν την ακούσει, χαμογελά και λέει, σ’ όσους είναι εκπαιδευμένοι για να ακούν την Στεντόρεια Σιωπή Του και να την μετασχηματίζουν, σαν Άγιες Υπάρξεις Πνευματικών Αλχημιστών, σε δικό τους «Μυστικό»!
ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΩ ΑΡΓΟΤΕΡΑ!...
γνωρίζοντας τότε με απόλυτη σιγουριά, ότι το μήνυμα μπήκε σ’ ένα μπουκάλι, ταξιδεύει στον Ωκεανό και κάποια στιγμή, νομοτελειακά, θα φτάσει σε χώρες… Εντός Γεωγραφίας!
Dinos-Art
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπαρχουν μα ψιθυρίΖΟΥΝ, ενώ όφειλαν να ακούγονται μεγαλόφωνα.....
Ηθελημενα ψιθυρίΖΟΥΝ για να εκπαιδευτεί η Ακοή του Ανθρωπου που ΖΗΤΑ διψασμένα να αφουγκραστεί Νέες Πορείες διεξόδου από το Υλιστικό Αδιέξοδο ....
Υπάρχουν μα ..μόνο ως Παρατηρητες και θα αρχισουν να παρεμβαίνουν ΜΟΝΟ όταν η πυξίδα της ΖΩΗΣ δειξει ΩΡΑ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ.......
Έξαφνες Χαρές
ΑπάντησηΔιαγραφήο Ποιητής ΔΕΝ είναι Θεός....
Θυμωνει με την άσκοπη σπατάλη του Ανθρωπου... την εμμονή του στο Αναλώσιμο, είτε Υλικό, είτε Πνευματικό Αγαθό...
ΔΕΝ ξοδεύει τα Πολύτιμα Κομμάτια της Ψυχής του για να τα μοιράσει στους Ζητιάνους της Ζωής, οπως ηθελημενα κατάντησαν οι Ανθρωποι...
Με αυστηρότητα στο Βλέμμα αρνείται να συμμετάσχει στο Παζάρι των Αξιών....
Θα γεννηθεί με επιλογή όταν το ΦΩΣ που εχει να προσφερει μπορούν να το ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ στο επακρο τα ματια των Ανθρώπων......
Ο Γονιός που ΝΙΑΖΕΤΑΙ για το Ασωτο ΠΑΙΔΙ του είναι ο Αυστηρός Γονιός και όχι εκείνος που το χαϊδεύει κανακεύοντάς το...
ΑΥΣΤΗΡΟΣ γονιός, κηδεμόνας και Δασκαλος εχει το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να είναι ΕΚΕΙΝΟΣ που εχει πρωτίστως αποδείξει την ΑΓΑΠΗ του...
και ο ΠΟΙΗΤΗΣ εχει αποδείξει πόσο Αγαπα την Θνητή Υποσταση του Ανθρωπου...
απλά ΤΩΡΑ αποφάσισε πως θελει να ΔΕΙ τον Ανθρωπο και Γίγαντα... Οχι μόνο ΖΗΤΙΑΝΟ της Ασωτίας του....
Velvet
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκομη και ο Αγρότης Ποιητής της ΓΗΣ, παρέδωσε τα όπλα του....
Περιορίστηκε σε ελεγχόμενες καλλιεργιες της Κεφαλαιοκρατίας....
Αυτοκτόνησε πριν γεννηθεί ο σπόρος της Γονιμης Επαφής του με τη ΓΗ....
Θα γεννηθεί κι αυτός σε ένα ΜΕΛΛΟΝ αμόλυντο από παρεμβάσεις....
Τότε που ΔΕ θα εχει Βιαστεί η Παρθένα ΓΗ και το Ποίημα που θα σκαλίσει στο Κορμί της θα αποδώσει καρπούς Ισάξιους της Αγνής ΨΥΧΗΣ που ανεμίΖΕΙ σαν Χαρταετός στον Ορίζοντα όπου ο Καλλιτέχνης ΖωγραφίΖΕΙ ευτυχίες.......
Δυσκολοι Καιροί...
Πείνα είπανε θα πλήξει τον Κοσμο...
Πείνα πνευματος μάλλον....
Πείνα Ψυχης....
μεσα σε μία Κοινωνία ΥπερΚαταναλωτισμού, ο Ανθρωπος ΔΕΝ μπορεί να θρεψει την ΨΥΧΗ του για να Ψηλώσει, να ενηλικιωθει ως τον Παραδεισο...
ΑΝ δεν αλλαξουμε,
το ΠΟΙΗΜΑ της ΖΩΗΣ θα μεινει αγραφο κι Αδιαβαστο.....
ΕΠΙΛΟΓΕΣ......
και ΟΛΕΣ
μία μία
ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ αναλόγως!!!!!!
Silena μου
ΑπάντησηΔιαγραφήθα γεννηθεί όντως αιφνιδίως
και θα επιτρέψει στα Μάτια τα Ατίθασα να τον διακρίνουν,
καθως θα περιπλανιέται διασχίζοντας το πλήθος
φορώντας Ενδυμασία απλού Ανθρωπου
κι ας μέσα του κατοικούν Θεοί......
ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσοι αφιερωνουμε Πολύτιμο Χρόνο να οραματιστούμε τον Εαυτό μας οπως ΘΕΛΟΥΜΕ να γίνει?...
Όπως αξιΖΕΙ να αξιοΠοιήσουμε τη ΖΩΗ?...
Ρωτάς το Παιδί:
- Τι θα γίνεις όταν μεγαλωσεις?...
- Κι απαντά μ τυποποιημενη παπαγαλία: Γιατρός, Δικηγόρος, Έμπορος, Μηχανικός, Δάσκαλος....
ΚΑΝΕΝΑ Παιδί δεν υποψιάζεται πως μεγαλώνοντας θα παψει να είναι Ανθρωπος, στο βαθμό που οφειλει να ΕΙΝΑΙ...
γιατι ΕΤΣΙ επιτάσσει η κοινωνια...
.
Διακεκριμενος Πολιτης όποιος κατεχει Θεση Εξουσίας, Κοινωνικού εκτοπίσματος......
κι όχι όποιος καλλιεργεί την ΨΥΧΗ του σαν ΓΟΝΙΜΗ ΓΗ...
Οταν θα αλλάξει αυτο το status Θεωρησης της Ζωης,
τοτε θα γεννηθει ο ΠΟΙΗΤΗΣ.....
και το Παιδί όταν θα μεγαλωσει θα θελει να ΓΙΝΕΙ {μαλλον να ΜΕΙΝΕΙ} πανω απ'όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ....
Magia da Inês
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Μέρες θα ξαναντυθούν ΦΩΣ και Ήλιο
μόλις γεννηθεί ο Ποιητής σε μία Δευτέρα Παρουσία που κερδίθηκε από τον ΚΟΠΟ του Ανθρωπου που Ιδρωνει στον τροχό της Ύπαρξης.....
Φιλιά......
Γιάννη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η καταρρακτώδης Ροή πάνω στην ανασκαφή των λιγοστών λέξεων του αρχικού Προβληματισμού εμπεριέχει ΟΛΗ την Ουσία της Αλληλεπίδρασης των Κινήτρων.....
Γιάννη, εξακολουθεί να με θυμώνει το Κείμενό σου.. Περιέχει πολλές Αλήθειες της Σύγχρονης Ζωής...
Ξέρεις, όταν γράφω κάτι με αρνητικό φορτίο Διαπίστωσης, ΕΥΧΟΜΑΙ βαθια μέσα μου να βρεθεί κάποιος με αναμφισβήτητα Τεκμήρια να με Διαψεύσει...
ΕΣΥ επιβεβαιώνεις όλη την Διαδρομή της Σκέψης μου προς το Κείμενο -Δήλωσης του Ποιητή..... Αυτό θα όφειλε να με δικαιώσει και να με χαροποιήσει, μα εγώ Θυμώνω....
Ηθελα η Ζωή να στείλει έναν Εκπρόσωπό της να υπερασπιστεί τις Επιλογές της....
ΕΣΥ όχι.... Κρατάς στο χέρι τη Δήλωση του Ποιητή και στρέφεσαι προς την Ίδια τη Ζωή και τον Άνθρωπο, θυμίΖοντας πόσο Λάθος τη Ζωή μας πήραμε...
ΕΣΥ καταγραφεις τη φθορά...
ΘυμίΖεις πως θεοποιήσαμε το Ρεαλισμό και την Ύλη...
Προσβάλλεις τη μελετημενη στρατηγική δημιουργίας νέων Μισθοφόρων του Ρεαλισμού.... Μισθοφόρων παντα χωρίς πρωτοβουλία.... Πιόνια στα χέρια του Αναπόφευκτου, που συνεπαγωγικά προκύπτει από τις υπαρχουσες επιλογές μας....
Οχι Γνώση, μα Πληροφόρηση...
Οχι Εργασία, μα Απασχόληση...
Όχι ΕΠΑΦΗ ΟΥΣΙΑΣ, μα Ελεύθερη Σχέση...
Όχι Διαχρονικές Αξίες, μα Αναλώσιμα ύλης και Πνεύματος...
Όχι Άνθρωπος, μα Ανθρωποειδές...
Όχι Ζωή, μα καρέ μιας σειράς τηλεοπτικών σίριαλς....
Γίναμε Πρωταγωνιστές, ΝΑΙ, μα το Έργο μας μία φτηνή παραγωγή εμπορικής αποτυχίας....
Τι να εξυμνήσει ο Ποιητής λοιπόν?...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρει το Παιδί Τι θα πει ΓΝΩΣΗ, ΕΡΓΑΣΙΑ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΑΞΙΕΣ ΖΩΗΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ, και η ίδια η ΖΩΗ?....
Ο Ποιητής δε γεννιέται εκπληρωνοντας ΑυτοΣκοπό Ύπαρξης...
Γεννιέται από Αναγκη και όταν το Έδαφος {Εκεινη η Ιερή Μητρα που θα τον Φιλοξενήσει} εχει καλλιεργηθεί από αμόλυντα χέρια Ανθρώπου....
Η Μόλυνση και η Ρύπανση έχουν μπολιάσει στο Ανθρώπινο Σώμα και στην Ψυχή....
Οι Κήποι γέμισαν από παράσιτα, και πνίγουν τα Ανθη-εστω του κακού....
ΔΕΝ πνίγει τα Άνθη του ο Ποιητής....
ΑΡΝΕΙΤΑΙ να χαρίσει δευτέρα παρουσία..
ΔΕΝ είναι ο πανάγαθος Θεός που χαρίΖει Λύτρωση στον Εκτροχισμένο από επίγνωση Ανθρωπο....
Θα επιΣτρεψει στην Τροχιά του σκορπίζοντας ΦΩΣ, όταν τα ματια -Σωματος και Ψυχης- θα εχουν εκπαιδευτεί να αξιοΠοιήσουν ΑΥΤΗ την ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΗΓΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ...
ΔΕΝ έχει άλλα αποθεματα για Ξοδεμα......
ΤΗΝ πολύτιμη κληρονομιά του θα την παραΔώσει σε Χερια Άξια....
Γιάννη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιωπή
Σκιά
Ποιητής του Δρόμου
Λατρευω αυτον τον ρακενδυτο Ποιητη του ΔΡΟΜΟΥ!....
και εχω επενδύσει σ'αυτον ΟΛΕΣ μου τις Ελπίδες για Εκπλήρωση των Οραμάτων Αναμονής!.............
ΑΥΤΗ τη βιτρίνα ήθελα να σπάσω, Γιαννη...
Με κουράΖΕΙ η πώληση για την πώληση μεσα από κείμενα που θα μείνουν κείμενα....
ο Ποιητής είναι ταγμενος στο ΒΙΩΜΑ..... αν η Λεπτομερεια της ΖΩΗΣ αποκλίνει από την ευθυγραμμιση με το κείμενο - ΔΕΝ υπαρχει Ποιητης...
Το ΒΙΩΜΑ είναι τόσο βαθιά Εννοια που δεν μπορεί να προσπεραστεί με μία απλή Αναγνωση.... Εμπεριέχει την ώριμη απορροφητικότητα των Αισθησεων μπρος στο κάθε ερεθισμα της ΖΩΗΣ....
Και ο Κύκλος ΑΥΤΟΥ του ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ κλείνει ακριβώς όπως αβίαστα επέλεξαν οι Ινδιάνοι:
Οταν "πιο παιδί" πεθαινεις, παρα γεννιεσαι......
και το ΠΑΙΔΙ είναι σκληρό με τους ΣΚΛΗΡΟΥΣ και Άγγελος με τους Αγγέλους......
Ας παρθει η ΣΩΣΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ λοιπόν...
μα αν δεν αλλάξουμε ...................... ΠΩΣ?????.......