...στα ρηχά
-κάτω από ξάστερες Αλήθειες-
Σιωπές απλωμένες
σε ΣεληνοΘεραπείες αποσιωπητικών...
Αθόρυβος Εαυτός...
Πάντα...
Κάτι είχε να πει ο Ουρανός {σου},
το υπονόησε με τρεις τελίτσες άστρων...
ΓυρίΖεις σελίδα...
τρομάΖουν οι Ιερές Ταξινομήσεις {σου}...
{κύλησαν κάποιες φωτιές
στο κεκλιμένο της Αριστουργηματικής σου ΑστροΜετρίας}
Μαζί με τις τροχιές
ξεφεύγουν τρομαγμένα
μικρόσωμα μυστικά σου...
Τρέμει το Φως...
των ματιών
των άστρων
της φλόγας...
Ένα μαχαίρι στάΖει Ανάγκη
μες στο Κορμί της Σιωπής {σου}
και σαν από τον Πυθμένα της βγει δολοφόνος
επιστρέφουν απ' το Φεγγάρι
πεινασμένα τα μικρά μυστικά σου
και βουτούν στην πληγή...
Χορταίνουν με Σάρκα, Αίμα και Λέξεις
και πονά πολύ ο Ύπνος σου,
γιατί ακόμη κι αν είναι Όνειρο
τούτο το ενδεχόμενο,
η Αλήθεια σου, αιώνες τώρα,
απροκάλυπτα ξεΚλειδώνει τις σιω-Πές σου
μες στο παραμιλητό σου,
που κλαίει....