Ξέρεις πόσα πεινασμένα παιδιά θρέφω μέσα μου μ'αυτά τα ψίχουλα?...
Παιδιά που ακροβατούν, πέφτουν, σκαρφαλώνουν... Ευτυχώς έχουν μάτια Ατίθασα και εντοπίΖουν τον αόρατο Άξονα της Κεντρικής Ιδέας και αναρριχώνται με το στόμα να μασουλάει ΑρτοΠοιήματα...
"Όνειρα στα πατώματα. Προσέξτε μη τα πατήσετε και σπάσουν".. Ώρες ώρες αυτό ισχυρίζομαι. Όμως την απάντηση μου τη δίνεις εσύ. Με συνεφέρεις.. Η ΨΥΧΗ. Εκείνη αξίζει τελικά. Εκείνη κρύβει ΟΛΗ την ομορφιά μας. Απογευματινό Φιλί.
Πουλιά τ' αστέρια... Αστέρια οι Σκέψεις... Στερέωμα η Άβυσσος του Νου...
Αν πέσω από το τεντωμένο σκοινί του Μυαλού μου, όπου με αδεξιότητα ισορροπεί η Ψυχή μου, οι ακεραιότητα του Εαυτού κινδυνεύει ανεπανόρθωτα....
Όντως Ψηλά Ακροβατεί η Ψυχή και όσο κι αν κοιτάΖω προς την κατεύθυνση της αιώρησης δεν μπορώ να την προστατεύσω από την Παράτολμη Απόφασή της για επικίνδυνο Ελιγμό...
Παιδί η ΨΥΧΗ....
και νιώθω πως, Ναι, πρέπει να πέσει για να εκτιμήσει την ΑΞΙΑ του Ύψους στο οποίο κατορθωσε να ...σκαρφαλώσει!!!...
ακόμη κι αν αυτή η Πτώση κλονήσει το Είναι μας....
Το βλέμμα της Ψυχής ειναι που στρέφεται χαμηλά, γιατί Εκείνη φοβάται περισσότερο μην ΕΓΩ πέσω, παρά Εγώ για Κείνη...
Εκείνη παιδεμένη μπαλαρίνα στις ανακυκλώσιμες διαδρομές της στο βάθος του Χρόνου, μοιάζει με Νερό σε όλες του τις Μορφες... Ρέει, παίρνει το σχήμα στο καλούπι της Ακροβασίας της στο ΧωροΧρόνο, Παγώνει την κίνησή της, σπάει, εκρήγνυται, και από τα ψήγματά της αναγεννιέται Νέο Υλικό συμπαντικής κληρονομιάς...
η Ενέργεια δε χάνεται.... Εσαεί ισορροπεί μές στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.....
Πάνω της ακροβατεί το ΕΙΝΑΙ μας..... με Μετέωρο Βήμα, εύχομαι ΟΧΙ το βήμα της ματαιοδοξίας.....
ψηλαφιστά ακροβατώ... επαφίεται η ισορροπία μου στα μάτια της Ψυχής, μα αυτή εχει μία Ασθένεια στα μάτια και εστιάζει στ' αόρατα, χάνοντας τους Υφάλους πάνω στους οποίους μόνιμα σκοντάφτει το Βήμα μου!.....
ΔΥΟ μπράτσα ε?.....
μπορώ να διαλέξω του ΥπερΑνθρώπου που πιστεύει στις Δυνάμεις του Αδιαπραγμάτευτα?....
Πάντα ζούσα σε ένα άλλο Κόσμο... Πάντα έβλεπα αόρατες φιγούρες που δεν είχαν προβολή στο επίπεδο του Ρεαλισμού... Πάντα ένιωθα ένα ρεύμα Ανέμου ως συμπαγές Σώμα του Εαυτού μου...
Το Αόρατο γίνεται Υπαρκτό όταν η Ποίηση εξελίσσεται σε Βίωμα συγκινησιακών φορτίσεων ΖΩΗΣ...
Πανω στο τεντωμένο της Ποίησης Σκοινί ακροβατεί η Ύπαρξη....
Αν πέσουμε, θα μας σώσει η αλληγορία...
Αν δεν μυηθούμε σ΄ αυτή, ακόμη και η καθημερινότητα μοιάζει αυτοκτονία, κι ας ισορροπεί πανω στη λωρίδα του Ρεαλισμού...
για να γίνου Πολλοί οι Λίγοι πρέπει ο κάθε Ακροβάτης να διαμοιράζεται τα μυστικά της Ισορροπίας, να διδάσκει ΕΛΕΥΘΕΡΑ επιλεγμένους μαθητές που φυσικά ΔΕΝ έχουν υψοφοβία....
μα... ακόμη κι αυτοί -οι ΥψοΦοβικοί- με προσεγμένη προσέγγιση μπορούν να Ράψουν στην Πλάτη Φτερά....
"Η κλωστή των παραμυθιών μπλέχτηκε με τη φλέβα του ανέμου. Κόκκινες θηλιές αδράχνουν τη Μούσα και την Ιδέα, για ένα θεατρικό πέρασμα από τη συνοικία των ποιημάτων.
Στο πεδίο των αναγνώσεων η βαρύτητα στρέφει με εναλλαγές το διάνυσμά της προς το κέντρο της καρδιάς του αναγνώστη και του ονείρου. Εκεί όπου οι αλληγορίες –αυτόνομες υπάρξεις– χορεύουν παράλληλες ζωές μας.
Σ' αυτές τις θηλιές πιαστήκαμε επιτυχώς. Σ' αυτές που ανεμίζουν σαν ουρές χαρταετών πάνω από τις αρχαίες ιστορίες των παραμυθικών μας αναμνήσεων. Σ' αυτές που σκαλώνουν στο καρφί του αρραβώνα, όπου σκίστηκε το κόκκινο ύφασμα που περιόριζε την ελευθερία της Τσιγγάνας Ψυχής μας.
Οι γόρδιοι δεσμοί λύνονται με σπαθί. Σπαθί το βλέμμα. Λύνεις το σκοινί και το ξαναδένεις εφαπτομενικά στη δική σου σκέψη.
Έπειτα η αιώρηση είναι καθαρά προσωπικό θέμα στροφής του διανύσματος της βαρύτητας προς τα πάνω… να γίνει Άνωση!... " -------------------- Στην τελευταία παραγραφο ΟΛΗ η ΕΥΘΥΝΗ της κατεύθυνσης της ΠΤΩΣΗΣ περασε στα ΧΕΡΙΑ του Ακροβάτη....
Ακομη κι αν τον ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ δεξιοτέχνες Ελεύθεροι Σκοπευτές ....
αυτή η Αριστοκράτισσα όσο αλήτικα κι αν Ακροβατεί με το φουρό της να ανεμίζει ακανόνιστα στον Ανεμο της ΖΩΗΣ, Ποτέ ΔΕΝ πέφτει...
Πολλές φορες μας τρομάΖει με στοχευμένες προσποιητές ταλαντώσεις απλά για να δοκιμάσει τα αντανακλαστικά μας .....
ΠΡΟΣΟΧΗ σ' αυτόν τον Θηλυκό γλυκό Δαίμονα {ΨΥΧΗ} που κατοικεί μεσα μας και μας τροφοδοτεί με Κινητήρια Δύναμη, γιατί ΔΕΝ ειναι τόσο αθώος, τρυφερός και εύθραυστος όσο αυτοΣυστήνεται...
…Ψύχουλα στο πάτωμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ποιήματά μου
Αρτοποιήματα
Κώστα
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις πόσα πεινασμένα παιδιά
θρέφω μέσα μου μ'αυτά τα ψίχουλα?...
Παιδιά που ακροβατούν,
πέφτουν,
σκαρφαλώνουν...
Ευτυχώς έχουν μάτια Ατίθασα
και εντοπίΖουν τον αόρατο Άξονα της Κεντρικής Ιδέας
και αναρριχώνται με το στόμα να μασουλάει ΑρτοΠοιήματα...
την πιο Υγιεινή Τροφή, πίστεψέ με....
ψηλά μαζί με τα σύννεφα, τα πουλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήψηλά με τ' αστέρια και τα όνειρα μαζί
καλή σου μέρα Κάκια
μου άρεσε πολύ
Ψυχής άκος, αλλά πώς; Πολλές οι εκδοχές. Καλό απόγευμα Κάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκροβάτισσα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην κοιτάς κάτω .. ίσως γλιστρήσεις.
Και δυο μπράτσα να σε κρατήσουν γερά!!!
(σου εύχομαι)
Φιλιά, κορίτσι!!!
Καλό !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν τα γιαπωνέζικα Κον Κάϊ.
Σοφό και όμορφα δωσμένο.
Διαμαντάκι !!
"Όνειρα στα πατώματα. Προσέξτε μη τα πατήσετε και σπάσουν".. Ώρες ώρες αυτό ισχυρίζομαι. Όμως την απάντηση μου τη δίνεις εσύ. Με συνεφέρεις.. Η ΨΥΧΗ. Εκείνη αξίζει τελικά. Εκείνη κρύβει ΟΛΗ την ομορφιά μας. Απογευματινό Φιλί.
ΑπάντησηΔιαγραφή“ Ποίηση είναι το αδύνατο που γίνεται Δυνατό. Μια Άρπα που αντί για Χορδές, έχει Καρδιά και Φλόγες “
ΑπάντησηΔιαγραφήΦεντερίκο Γκ. Λόρκα
Ετσι και συ μπορεις να κανεις πολλα ομορφη ποιητρια!!!
Καλο βραδυ και καλο υπολοιπο εβδομαδας.
Έτσι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι! Οι ακροβάτες της ζωής στήνουν δίχτυ ασφαλείας για την ψυχή τους... Εύχομαι να υπάρχουν πολλοί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλνω φιλί...
Η ψυχή αν πέσει, θα πέσει πάνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαυμαστά τα έργα σου τριανταφυλλένια...
προσοχή στην ψυχή.. στον πολυτιμότερο θησαυρό μας!!
ΑπάντησηΔιαγραφήSilena μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΠουλιά τ' αστέρια...
Αστέρια οι Σκέψεις...
Στερέωμα η Άβυσσος του Νου...
Αν πέσω από το τεντωμένο σκοινί του Μυαλού μου, όπου με αδεξιότητα ισορροπεί η Ψυχή μου,
οι ακεραιότητα του Εαυτού κινδυνεύει ανεπανόρθωτα....
Όντως Ψηλά Ακροβατεί η Ψυχή
και όσο κι αν κοιτάΖω προς την κατεύθυνση της αιώρησης
δεν μπορώ να την προστατεύσω από την Παράτολμη Απόφασή της για επικίνδυνο Ελιγμό...
Παιδί η ΨΥΧΗ....
και νιώθω πως, Ναι, πρέπει να πέσει για να εκτιμήσει την ΑΞΙΑ του Ύψους
στο οποίο κατορθωσε να ...σκαρφαλώσει!!!...
ακόμη κι αν αυτή η Πτώση κλονήσει το Είναι μας....
;-))))
Dinos-Art
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις?...
Πάλι ψέματα νιώθω πως είπα...
Το βλέμμα της Ψυχής ειναι που στρέφεται χαμηλά,
γιατί Εκείνη φοβάται περισσότερο μην ΕΓΩ πέσω,
παρά Εγώ για Κείνη...
Εκείνη παιδεμένη μπαλαρίνα στις ανακυκλώσιμες διαδρομές της στο βάθος του Χρόνου, μοιάζει με Νερό σε όλες του τις Μορφες...
Ρέει, παίρνει το σχήμα στο καλούπι της Ακροβασίας της στο ΧωροΧρόνο, Παγώνει την κίνησή της, σπάει, εκρήγνυται, και από τα ψήγματά της αναγεννιέται Νέο Υλικό συμπαντικής κληρονομιάς...
η Ενέργεια δε χάνεται....
Εσαεί ισορροπεί μές στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.....
Πάνω της ακροβατεί το ΕΙΝΑΙ μας.....
με Μετέωρο Βήμα, εύχομαι ΟΧΙ το βήμα της ματαιοδοξίας.....
Bitch
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο Κορίτσι, θελεις να μιλήσουμε για Μένα?....
χχχχμμμμμ...
ΤΥΦΛΗ ήμουν
και είμαι...
και οι ΤΥΦΛΟΙ
διαβάΖΟΥΝ με αφή...
ψηλαφιστά ακροβατώ...
επαφίεται η ισορροπία μου στα μάτια της Ψυχής,
μα αυτή εχει μία Ασθένεια στα μάτια και εστιάζει στ' αόρατα, χάνοντας τους Υφάλους πάνω στους οποίους μόνιμα σκοντάφτει το Βήμα μου!.....
ΔΥΟ μπράτσα ε?.....
μπορώ να διαλέξω του ΥπερΑνθρώπου που πιστεύει στις Δυνάμεις του Αδιαπραγμάτευτα?....
;-)))))
ξΑδερφάκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήνα με χαίρεσαι μέσα κι έξω από τα Ποιήματα....
Από τη σοκολατοβιομηχανία που τόοοοοσα χρόνια θρέφει το τσιγγανοΣόι μας σε κερνώ σοκολατάκια εστω σε μορφή μικρού στοχευμένου στίχου!...
marie
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν έχουμε κατορθώσει να επιβάλλουμε την Άνωση της Ψυχής στο Πεδίο της Βαρύτητας,
ΟΛΑ έχουν προσανατολισμό ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ!....
up...................
above.....................
Καταργούμε τη Βαρύτητα και με βεληνεκές παράτολμο επιχειρείται η Χορογραφία της Ακροβασίας μας....
Τσιγγουνάκο μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα ζούσα σε ένα άλλο Κόσμο...
Πάντα έβλεπα αόρατες φιγούρες που δεν είχαν προβολή στο επίπεδο του Ρεαλισμού...
Πάντα ένιωθα ένα ρεύμα Ανέμου ως συμπαγές Σώμα του Εαυτού μου...
Το Αόρατο γίνεται Υπαρκτό όταν η Ποίηση εξελίσσεται σε Βίωμα συγκινησιακών φορτίσεων ΖΩΗΣ...
Πανω στο τεντωμένο της Ποίησης Σκοινί ακροβατεί η Ύπαρξη....
Αν πέσουμε, θα μας σώσει η αλληγορία...
Αν δεν μυηθούμε σ΄ αυτή,
ακόμη και η καθημερινότητα μοιάζει αυτοκτονία, κι ας ισορροπεί πανω στη λωρίδα του Ρεαλισμού...
Christina
ΑπάντησηΔιαγραφήτης Ψυχής το Έτσι και το Αλλιώς
έχουν την ίδια μετάφραση:
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ αναρρίχησης στο Απέραντο...
Αλατάκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήγια να γίνου Πολλοί οι Λίγοι
πρέπει ο κάθε Ακροβάτης να διαμοιράζεται τα μυστικά της Ισορροπίας,
να διδάσκει ΕΛΕΥΘΕΡΑ επιλεγμένους μαθητές που φυσικά ΔΕΝ έχουν υψοφοβία....
μα... ακόμη κι αυτοί -οι ΥψοΦοβικοί-
με προσεγμένη προσέγγιση
μπορούν να Ράψουν στην Πλάτη Φτερά....
Spartan Oblivion
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΥΣΙΚΑ καλύψαμε και το ενδεχόμενο της κυριαρχίας του ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΟΣ της ΑΝΩΣΗΣ της ΨΥΧΗΣ!!!....
Πατρίδα Πτήσεων της ΨΥΧΗΣ {χα!...... χαζό τσιγγανάκι!...} οι Θηλυκές Θηλιές του Κόσμου!!!...
"Η κλωστή των παραμυθιών μπλέχτηκε με τη φλέβα του ανέμου. Κόκκινες θηλιές αδράχνουν τη Μούσα και την Ιδέα, για ένα θεατρικό πέρασμα από τη συνοικία των ποιημάτων.
Στο πεδίο των αναγνώσεων η βαρύτητα στρέφει με εναλλαγές το διάνυσμά της προς το κέντρο της καρδιάς του αναγνώστη και του ονείρου. Εκεί όπου οι αλληγορίες –αυτόνομες υπάρξεις– χορεύουν παράλληλες ζωές μας.
Σ' αυτές τις θηλιές πιαστήκαμε επιτυχώς. Σ' αυτές που ανεμίζουν σαν ουρές χαρταετών πάνω από τις αρχαίες ιστορίες των παραμυθικών μας αναμνήσεων. Σ' αυτές που σκαλώνουν στο καρφί του αρραβώνα, όπου σκίστηκε το κόκκινο ύφασμα που περιόριζε την ελευθερία της Τσιγγάνας Ψυχής μας.
Οι γόρδιοι δεσμοί λύνονται με σπαθί. Σπαθί το βλέμμα. Λύνεις το σκοινί και το ξαναδένεις εφαπτομενικά στη δική σου σκέψη.
Έπειτα η αιώρηση είναι καθαρά προσωπικό θέμα στροφής του διανύσματος της βαρύτητας προς τα πάνω… να γίνει Άνωση!... "
--------------------
Στην τελευταία παραγραφο ΟΛΗ η ΕΥΘΥΝΗ της κατεύθυνσης της ΠΤΩΣΗΣ περασε στα ΧΕΡΙΑ του Ακροβάτη....
Ακομη κι αν τον ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ δεξιοτέχνες Ελεύθεροι Σκοπευτές ....
Παρασκευή,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτή η Αριστοκράτισσα
όσο αλήτικα κι αν Ακροβατεί με το φουρό της να ανεμίζει ακανόνιστα στον Ανεμο της ΖΩΗΣ,
Ποτέ ΔΕΝ πέφτει...
Πολλές φορες μας τρομάΖει με στοχευμένες προσποιητές ταλαντώσεις
απλά για να δοκιμάσει τα αντανακλαστικά μας .....
ΠΡΟΣΟΧΗ σ' αυτόν τον Θηλυκό γλυκό Δαίμονα {ΨΥΧΗ} που κατοικεί μεσα μας και μας τροφοδοτεί με Κινητήρια Δύναμη,
γιατί ΔΕΝ ειναι τόσο αθώος, τρυφερός και εύθραυστος όσο αυτοΣυστήνεται...