~Μονόδρομος~

Μην χτυπάς το τζάμι
είναι εύθραυστα τα βλέμματα
κι αν σπάσουν οι γυάλινοι τοίχοι
δε μου μένει άλλη σωτηρία
από το να σε τραβήξω
στον πνιγμό μου....

...Club...

Η Φωτογραφία εκλάπη από εδώ:

http://www.walltowatch.com/view/32332/Surreal+Portraits

Η ανεξαρτησία σου μίας σφραγίδας η κοροϊδία.

Join the Club.

Πρέπει κάπου να ανήκεις

να 'χεις τους υποστηριχτές σου

να μετράς ως μονάδα που αθροίζεται

να κάνεις παρέα με Άσσους

να ενισχύεις τα μηδενικά σου.

Μετράς, Φίλε μου.
Μετράς.
1.000.000
και δύο και τρία.
Απλώνεις χαρτονομίσματα εαυτού στο χαλί

στις σκάλες πολυώροφης νύχτας

ως το ρετιρέ της έρπουσας αναρρίχησης

και των σχέσεων υψηλής ραπτικής.

Όλα τα κουστούμια στα μέτρα σου.

Αγκαλιές κι αλληλεγγύη εσωστρέφειας

δωρεάν ποτό για τα μέλη

παροχές όλων των απολαύσεων 

εντός ειδικού τιμοκαταλόγου.

Σφράγισαν την κάρτα μέλους σου

με σάλιο και οινόπνευμα.

Καναπές συνεντεύξεων.

Καθίστε.

Πείτε μας για σας.
Στην πρώτη ανάσα σε κόβουν.

Φτάνει!...  πολλά είπατε.

Μιας κι έμεινε το στόμα σου ανοιχτό
δοκιμάζεις άνευ δικαιώματος άρνησης

καναπεδάκι με σως σεβασμού ιεραρχίας.

Πεινάς για περιποίηση.

Τρως το παραμύθι

γλείφεις και το χέρι που σερβίρει.

Αυτόν που σε ταΐζει να τον φοβάσαι, έλεγε η γιαγιά.

Μα για να υψωθείς κατακόρυφα

έκοψες τις ρίζες σου.

Τα ορφανά μαζεύονται στο Club

υιοθετούνται από μαγείρους

μαθαίνουν να σερβίρουν και να σερβίρονται.

Σ' αυτό το στέκι 

το νοστιμότερο Club Sandwich 

είσαι Εσύ.

Φιλετάκι με σφραγίδα προέλευσης

που ανανεώνει την κάρτα μέλους

με όρκους καλής συνεργασίας 

με τον Chef.

Μπήκες στο Club, Φίλε μου.

Ζυγίζεσαι και μετράς.

Μετακόμιση

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Έχω καιρό ν' απομακρυνθώ
από αυτό το νοίκι,
από αυτό τον δρόμο.
Παραγνωρίστηκα με τους γείτονες
και τ' αδέσποτα της πόλης.
Ενταφιάστηκα στα υπόγεια καφέ
και στην νεκρή αγορά.
Στοιχειώθηκα απ' τους νεκρούς της
και κυνηγήθηκα από τους εθνικούς της ήρωες.
Ο λαχειοπώλης με ξέρει με το μικρό μου,
δεν μπορώ να κρυφτώ πουθενά
κι όλο μού πουλά χάρτινη τύχη,
από χέρι καμμένη.
Διασχίζω τα στενά τυφλή
και θυμάμαι την κάθε λακκούβα
την κάθε ρωγμή.
Δεν πέφτω.
Θέ μου, δεν πέφτω!
Μια επίπεδη πολιτεία αυτή η πατρίδα.
Επίπεδη και βασανιστικά ίδια.
Κλέβω χαρτοκούτια απ' το μεταναστευτικό πολυκατάστημα.
Τα γεμίζω σερβίτσια και σκεπάσματα,
βιβλία κι εξιστορήσεις,
μοναξιές και προσποιήσεις.
Φορτώνω το άρμα μου τ' αποκριάτικο
και κάνω παρέλαση τη Ζωή μου
μπρος στα μάτια σας.
Απομακρύνομαι με τη φωνή στη διαπασών
αφήνοντάς σας ενθύμιο το άδειο σώμα μου
που πάντα ήξερε να παίζει καλά το σωματοφύλακα
στις ευαισθησίες και στις μοναξιές μου...
Κατευθύνομαι σε ναρκοπέδια απαγορευμένης περιοχής
Εαυτού
και ξέρω πως σε ένα λεπτό θα μ' έχετε κιόλας ξεχάσει
κρεμώντας στο σπίτι και στο σώμα μου
ένα φρέσκο Ενοικιάζεται.

Μελλοθάνατη

Δεν υπήρχε το δωμάτιο

ούτε το σώμα μου

ούτε το κτίριο

ούτε η πλατεία

ένα κρεβάτι μόνο

σανίδα σωτηρίας

σ' ένα ωκεάνιο ναυάγιο Εαυτού

και δεν είχα φωνή για βοήθεια

ούτε ανάσα

ούτε χρόνο

ούτε δεύτερη ευκαιρία
έναν θάνατο μόνο
σανίδα σωτηρίας
σε μία αυτοκτονική πραγματικότητα
και δεν σκέφτηκα
δεν αργοπόρησα

δεν μετάνιωσα
δεν πόνεσα καθόλου.

Ξήλωνα το δέρμα μου

για να σε ντύσω 

κι έμενα με φλέβες γυμνές

εκτεθειμένη στη ζέστη μιας αγκαλιάς

που εξάτμιζε τον ενεστώτα μου

κι ολόκληρη γινόμουν

το παρελθόν μιας νύχτας

που μελλοθάνατη

έριχνε άγκυρα στα μάτια σου.

Δεν υπήρξα ποτέ

-έτσι-

Κι αν κάτι τάραξε τα νερά της Ανυπαρξίας μου

ήταν η Επιθυμία μου να σε χωρέσω 

στα Ποιήματα

που γεννούν τους αυριανούς Εαυτούς μου

με τους οποίους θα ρθω ξανά

να σου συστηθώ από την Αρχή

μία αμετανόητα μελλοθάνατη

που ρίχνει ναυάγια στα μάτια σου...

Σεισμός

Μουδιάζω μονομερώς. Ημισφαιρικά. Με το ένα πόδι πέφτω, με το άλλο σηκώνομαι. Τρέμει πάλι η Γης. Τ' αριστερά μου όλα παράλυτα. Κι ο κόσμος, ο Δυτικός, επίσης. Όπως κοιτώ τον παγκόσμιο χάρτη, η δύση τρία κλικ αριστερά στα ερτζιανά παίζει εμβατήρια δονήσεων σε ένα οδόστρωμα σκληρών FM. Ο δρόμος γεμάτος ρωγμές. Περνώντας το σύνορο, αλλάζεις συχνότητα Ζωής. Mappet Show. Ανάμεσα στα γέλια του στημένου κοινού οι συνωμοσίες ανταλλάσσουν τα μυστικά τους. Στήνω αυτί  και καθώς πιάνω συλλαβές, θόρυβος, παράσιτα, χιόνια. Χάνεται το σήμα. Insert coin. Ο αποκωδικοποιητής θέλει μερίδιο για να ομολογήσει. Ανάλογα με το τί ρίχνεις στη σχισμή του, σού μαρτυρά μικρά ή μεγάλα, ουσιώδη ή ανούσια μυστικά. Ό,τι πληρώνεις, παίρνεις. Καθαρός και τίμιος νόμος, Φίλε μου, αρκεί να 'χεις να πληρώνεις.

Στήνω αυτί. Η βοή του σεισμού γράφει ιστορία, μα η γραμματέας είναι πάλι απασχολημένη με τα πρακτικά της Βουλής. Γράφει νυχτοκάματα. Μένει σε  μένα να κρατήσω τα πρακτικά του σεισμού...ή ας πω καλύτερα "τ' απομνημονεύματά του". Απ' τον Μακρυγιάννη είχε να περάσει τέτοιο Αρσενικό από τη χώρα. Αν πίστευα στη μετενσάρκωση των έμψυχων στ' άψυχα, θα 'λεγα πως ο Σεισμός είναι ο Μακρυγιάννης αυτοπροσώπως. Ξεκίνησε περιοδεία αφύπνισης από την Κεφαλλονιά και οσονούπω έρχεται στα μέρη μας. Ξέρω, νιώθεις ασφαλής. Έτσι πρέπει. Τόσα  μαθήματα διδάχθηκες στο σχολείο για να νιώθεις ασφαλής, όσα ρίχτερ κι αν συγκλονίζουν τον κόσμο. Πήρες μέρος σε τόσες ασκήσεις αντισεισμικής προστασίας! Είσαι σίγουρος πως θα επιβιώσεις. Στις μεγάλες δονήσεις κρύψου κάτω από το θρανίο. Μόλις ηρεμήσει η κατάσταση βγες με πειθαρχία έξω από το κτίριο. Μετά θα σε αναλάβει ο θεός. Κράτος δεν υπάρχει. Αν παραιτηθείς στη μοίρα σου, ο Μακρυγιάννης θα ξαναχτυπήσει τρεις, συνθηματικά. Το 'χε υπονοήσει στα απομνημονεύματά του πως θα ξανάρθει..ή καλύτερα πως δε θα  μας εγκαταλείψει ποτέ. Να τος λοιπόν. Άντρας που κράτησε την υπόσχεσή του. Ήρθε...με λοκατζίδικη αμφίεση, να  μην τον πάρουν χαμπάρι και του δώσουν κώνειο...μην τον πάρουν χαμπάρι και τον φυλακίσουν ως Ταραξία. Μα χωρίς Ταραχή  και Δόνηση, δεν ξυπνά αυτή η ωραία κοιμωμένη. Ένα δωμάτιο η πλάνη της. Ένα κελί η ελευθερία της. Ένα ηλεκτρισμένο συρματόπλεγμα η συνείδησή της. Ο Φιλιππίδης πήδηξε τα κάγκελα του Κορυδαλλού πριν εισέλθει εντός. Γιατί τόσος ντόρος, θα μου πεις... Παράνομος Εραστής! Απλώς απλώθηκε λίγο παραπάνω και συνουσιάστηκε με περισσότερους απ'όσο επιτρέπει το πολιτικό Γάμα Σούτρα!... Χαρά στο πράμα! Κοίτα γύρω. Γέμισε γκόμενους η όμορφη γειτονιά, που χαριεντίζονται με την πλούσια πάρτη τους στον καθρέφτη και πού και πού απλώνουν το χέρι στην οθόνη και χαϊδεύουν πισινούς πολυτελείας, γλείφουν μετά τα δάχτυλα,  μπας και γονιμοποιηθεί η ονείρωξη. Η Ωραία Κοιμωμένη ακόμη στον ύπνο τον βαθύ... και σαν ταραχθεί λιγάκι ο ύπνος της, σφίγγει δυνατά τα βλέφαρα να την ξαναπάρει ο ύπνος, με το ζόρι. Σαν κακοποιημένο παιδί, που θέλει να γλιτώσει από τον Εφιάλτη. Μα ο Εφιάλτης κλωνοποιήθηκε και βάφτισε Θερμοπύλες όλα τα σημεία του ορίζοντα. Σας έδωσε στεγνά. Πουληθήκατε επιτυχώς. Εγώ κρατώ τα πρακτικά του σεισμού, εγώ και τα πρακτικά της αγοραπωλησίας.

Ο νέος Ιδιοκτήτης δεν έδειξε ακόμη το πρόσωπό του. Πίσω από ένα πολυτελές παραβάν απολαμβάνει νοερό ταξίδι στο σεληνιακό του οικόπεδο. Έπειτα θα περάσει το καλοκαίρι του με κρουαζιέρες στα ιδιωτικά ελληνικά νησιά του. Τότε θα απαγορεύονται δια Νόμου οι σεισμοί. Γιατί άλλο να γκρεμίζονται σπίτια μικρομεσαίων πολιτών και άλλο επαύλεις και υπερσύγχρονα ξενοδοχιακά συγκροτήματα. Τότε θα επιβεβαιωθεί επακριβώς ποιος είναι ο τάφος του Μακρυγιάννη και θα σφραγισθεί με θωρακισμένη ταφόπλακα, θα περιφραχθεί με κάγκελα αδιάρρηκτης αντοχής  και θα φυλάσσεται επί εικοσιτετραώρου βάσεως από την ειδικά εκπαιδευμένη Προεδρική Φρουρά, μην και το σκάσει πάλι ο Ταραξίας και συναντηθεί με τον Γέρο του Μοριά, να συνάψουν συνωμοσία Νέας Απελευθέρωσης της Χώρας.

Η γραμματέας της Βουλής καταγράφει με μεταμεσονύχτιες υπερωρίες:

Ψηφίζεται ομόφωνα η Απαγόρευση σεισμικών δονήσεων που θέτουν σε κίνδυνο τα θεμέλια της Νέας Ελλάδας. 

Οι Άρχοντες της Χώρας ολοκλήρωσαν τις διαδικασίες που προέβλεπε η έκτακτη συνεδρίαση. Κατάργησαν τους Σεισμούς και τις Δονήσεις και με γλυκιά, τρυφερή εκμαυλιστική χροιά απευθύνονται δια στόματος Προέδρου στην Γραμματέα:

-Γλυκό και υπομονετικό μου Κορίτσι, μπορείς να αποσυρθείς κι εσύ στα διαμερίσματά σου για να πέσεις σε ύπνον βαθύν, συνοδεύοντας την υπόλοιπη Ελλάδα που ξενυχτά μπροστά στις οθόνες, βαθιά κοιμωμένη, κάτω από τα βελούδινα σκεπάσματα του πιο καλοπλεγμένου ιστού λούτρινου νανουρίσματος. Μην κλείσεις την πόρτα σου. Εμείς θα σε προσέχουμε,  καθώς θα κοιμάσαι. Αρκεί μόνο να κοιμάσαι!
-------------------------------------------------------

σσσσσσττττττττ.....
Στήνω αυτί.

Η Βοή του Σεισμού γράφει Ιστορία.