Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Μετακόμιση




Έχω καιρό ν' απομακρυνθώ
από αυτό το νοίκι,
από αυτό τον δρόμο.
Παραγνωρίστηκα με τους γείτονες
και τ' αδέσποτα της πόλης.
Ενταφιάστηκα στα υπόγεια καφέ
και στην νεκρή αγορά.
Στοιχειώθηκα απ' τους νεκρούς της
και κυνηγήθηκα από τους εθνικούς της ήρωες.
Ο λαχειοπώλης με ξέρει με το μικρό μου,
δεν μπορώ να κρυφτώ πουθενά
κι όλο μού πουλά χάρτινη τύχη,
από χέρι καμμένη.
Διασχίζω τα στενά τυφλή
και θυμάμαι την κάθε λακκούβα
την κάθε ρωγμή.
Δεν πέφτω.
Θέ μου, δεν πέφτω!
Μια επίπεδη πολιτεία αυτή η πατρίδα.
Επίπεδη και βασανιστικά ίδια.
Κλέβω χαρτοκούτια απ' το μεταναστευτικό πολυκατάστημα.
Τα γεμίζω σερβίτσια και σκεπάσματα,
βιβλία κι εξιστορήσεις,
μοναξιές και προσποιήσεις.
Φορτώνω το άρμα μου τ' αποκριάτικο
και κάνω παρέλαση τη Ζωή μου
μπρος στα μάτια σας.
Απομακρύνομαι με τη φωνή στη διαπασών
αφήνοντάς σας ενθύμιο το άδειο σώμα μου
που πάντα ήξερε να παίζει καλά το σωματοφύλακα
στις ευαισθησίες και στις μοναξιές μου...
Κατευθύνομαι σε ναρκοπέδια απαγορευμένης περιοχής
Εαυτού
και ξέρω πως σε ένα λεπτό θα μ' έχετε κιόλας ξεχάσει
κρεμώντας στο σπίτι και στο σώμα μου
ένα φρέσκο Ενοικιάζεται.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προεκτείνοντας την αφορμή...