Ο
γεράκος κάθεται στην άκρη της γης. Έχει ακουμπήσει το αγκίστρι του στο πλάι.
Δεν ψαρεύει πια. Πάει καιρός που έπαψε να νιώθει πείνα. Τελευταία φορά που
λαχτάρησε, ήταν τότε που τα ψάρια ξέφευγαν. Τώρα τρέχουν να πιαστούν.
Πού και πού απλώνει το χέρι και αρπάζει έναν άνθρωπο από το βούρκο του κόσμου. Τον παρατηρεί να σπαρταρά, να μην μπορεί να αναπνεύσει έξω από το έλος, να επιμένει να επιστρέψει, τον λυπάται και τον πετά ξανά στα βρωμόνερα του παρόντος.
Ο γεράκος παίζει συχνά αυτό το παιχνίδι, γιατί έχει μία αγωνία ακόμη. Αν υπάρχει κάπου ένα παιδί που να γνωρίζει πώς να ξεφεύγει.
Πού και πού απλώνει το χέρι και αρπάζει έναν άνθρωπο από το βούρκο του κόσμου. Τον παρατηρεί να σπαρταρά, να μην μπορεί να αναπνεύσει έξω από το έλος, να επιμένει να επιστρέψει, τον λυπάται και τον πετά ξανά στα βρωμόνερα του παρόντος.
Ο γεράκος παίζει συχνά αυτό το παιχνίδι, γιατί έχει μία αγωνία ακόμη. Αν υπάρχει κάπου ένα παιδί που να γνωρίζει πώς να ξεφεύγει.
Ίσως αν συμφιλιωνότανε με τον εαυτό του, εκείνον που μόχθησε τόσο εύγλωττα να μισεί. Ίσως τότε να αναγνώριζε το παιδί που από πάντοτε δραπέτευε από το ίδιο το φευγιό του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.
Ένα Πνεύμα.
Εύγε Κάκια... γραφή με μυητικές ορίζουσες... εξαιρετικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήπνευμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γεράκος έχει σκοτεινές πτυχές μέσα του... ναι... μα τον σώζει το άπλετο Φως που εκρήγνυται στα μάτια του.
Δεν βιάζεται πια να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες...
Δεν βεβιάζει καταστάσεις για να πετύχει το προσδοκώμενο...
Αποδέχεται τις εσωΚόντρες του και με τα Φωτεινά κομμάτια του ως Δολώματα, προσπαθεί κατά διαστήματα να ψαρέψει έναν Πιτσιρίκο από κείΝους που ξέρουν να ξεφεύγουν...
Τέτοιοι Άνθρωποι πρέπει να διαιωνίζουν το "μυητικό" - κλεμμένο από τον Αγαπημένο μου Νημερτή- γονίδιο!...
Αν είχε έναν εγγονό ο Γεράκος θα είχε αναντικατάστατο βοηθό στην σωτηρία του Κόσμου...
Καλημέρα, σαρώνοντας με βλέμμα επίμονο, το Άπιαστο...
Νημερτή
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις τί χαίρομαι περισσότερο?...
Το ότι εξακολουθούν να γράφονται κείμενα που γεφυρώνουν την απόσταση που χωρίζει Ανθρώπους που κατά διαστήματα Συμπορεύονται σε Ανησυχίες και Αναζητήσεις...
Με είδες ε?...
Με την ευκαιρία σου έκλεψα το "μυητικές"...
;-)
Αυτός ο Γεράκος έχει αναρίθμητες προεκτάσεις συμβολικού χαρακτήρα και προσομοιώνει την πλευρά του καθενός μας που παραιτείται του εύκολου δρόμου για να εμπειρωθεί {κι άλλη κλεψιά μου!...} το Μονοπάτι...
Eκείνο το Μονοπάτι που θάφτηκε μέσα στα τεχνητά φώτα της πόλης, κάτω από την ηχορύπανση του πολιτισμού, πίσω από τις κουρτίνες των απομονώσεων του ανθρώπου......