Το 'χω διασταυρώσει:
Οι άστατες μετεωρολογίες μου ξεκινούν όταν ο καιρός τριγύρω είναι αίθριος... Τότε αρχίζω να βαριέμαι τους καλούς οιωνούς, που βεβαιώνουν πως ο καιρός έτσι θα μείνει...
Βουτάω τα δάχτυλα ως το μεδούλι της ενοχλητικά νεκρικής σιγής του καλοκαιριού και αναμοχλεύω το σύννεφο... Του ξεγεννώ κάτι καταιγίδες με κεραυΝούς πάνω από την ήρεμη θαλασσίτσα των διακοπών του κοσμάκη...
Κάθονται οι λουόμενοι ακίνητοι σωματικά και νοητικά στις αποξηραμένες παραλίες. Δεν αναπνέει κανείς. Το κύμα προβλέψιμης στάθμης. Ο ήλιος αντιμετωπίσιμος με αντηλιακά υψηλής προστασίας. Ο έρωτας κορυφώνεται με personal messages, χωρίς κίνδυνο μετάδοσης ΣΜΝ και χωρίς να ελλοχεύει ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες... Όλα εκ του ασφαλούς...
Δε θα πολλαπλασιαστεί αυτό το ανίκανο είδος μας!.... Να και κάτι θετικό μες στην αβάσταχτη σταθερότητα των προβλέψιμων σεναρίων!...
Εξαίρεση οι σχιζοφρενείς της Ποίησης...
Γαμώτο... αυτοί γονιμοΠοιούνται από μόνοι τους!... Ερμαφρόδιτα σαλιγκάρια αργοκίνητου ΚινδύΝου...
Στους καύσωνες ανάβουν τα κάρβουνα... Άπνοια στην άπνοια, μπας και ουρλιάξουν κάποια στιγμή οι ασφυξίες του Ανθρώπου......
Το έχω διασταυρώσει:
Οι μηχανορραφίες μου ευδοκιμούν -με καταπληκτική απόδοση σοδειάς- στον πίσω κήπο του μυαλού μου, όταν ο καιρός της Ζωής είναι αίθριος και βαριέμαι τις ασφυκτικές του επαναλήψεις...
Οι άστατες μετεωρολογίες μου ξεκινούν όταν ο καιρός τριγύρω είναι αίθριος... Τότε αρχίζω να βαριέμαι τους καλούς οιωνούς, που βεβαιώνουν πως ο καιρός έτσι θα μείνει...
Βουτάω τα δάχτυλα ως το μεδούλι της ενοχλητικά νεκρικής σιγής του καλοκαιριού και αναμοχλεύω το σύννεφο... Του ξεγεννώ κάτι καταιγίδες με κεραυΝούς πάνω από την ήρεμη θαλασσίτσα των διακοπών του κοσμάκη...
Κάθονται οι λουόμενοι ακίνητοι σωματικά και νοητικά στις αποξηραμένες παραλίες. Δεν αναπνέει κανείς. Το κύμα προβλέψιμης στάθμης. Ο ήλιος αντιμετωπίσιμος με αντηλιακά υψηλής προστασίας. Ο έρωτας κορυφώνεται με personal messages, χωρίς κίνδυνο μετάδοσης ΣΜΝ και χωρίς να ελλοχεύει ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες... Όλα εκ του ασφαλούς...
Δε θα πολλαπλασιαστεί αυτό το ανίκανο είδος μας!.... Να και κάτι θετικό μες στην αβάσταχτη σταθερότητα των προβλέψιμων σεναρίων!...
Εξαίρεση οι σχιζοφρενείς της Ποίησης...
Γαμώτο... αυτοί γονιμοΠοιούνται από μόνοι τους!... Ερμαφρόδιτα σαλιγκάρια αργοκίνητου ΚινδύΝου...
Στους καύσωνες ανάβουν τα κάρβουνα... Άπνοια στην άπνοια, μπας και ουρλιάξουν κάποια στιγμή οι ασφυξίες του Ανθρώπου......
Το έχω διασταυρώσει:
Οι μηχανορραφίες μου ευδοκιμούν -με καταπληκτική απόδοση σοδειάς- στον πίσω κήπο του μυαλού μου, όταν ο καιρός της Ζωής είναι αίθριος και βαριέμαι τις ασφυκτικές του επαναλήψεις...