~Συρρίκνωση~

Δεν χωράω πλέον μέσα στις σελίδες
τα πόδια μου κρέμονται από τους υπότιτλους της Ζωής
η καρδιά μου στριμώχνεται σ' αυτό μου το σώμα
το μπαλκονάκι δε χωρά την ιδρωμένη μπουγάδα
που θέλει ν' απλώσει ο Νους...

Όλα τα κελιά στενεύουν
και τα ρούχα
και οι ζωές...
Στενεύουν οι γειτονιές
κι ο κόσμος ορατός
μόνο στο μικροσκόπιο ανύπαρκτων θεών
προσποιείται το πειραματόζωο
σε πειράματα που απέτυχαν...

Μας εξαφανίζει το σενάριο
και ήθελα τόσο να τεντώσω το ανάστημά μου
πάνω από τις φυλακές...

Το μόνο που με σώζει
είναι η ευρυχωρία των δύο δωματίων
καθώς γκρεμίζουμε την μεσοτοιχία
ενώνονται τα κελιά μας
και η μόνη συρρίκνωση που μας μένει
είναι μία σφιχτή αγκαλιά
που υψώνει πάνω από τις Φυλακές
όλες τις Ελευθερίες του Ανθρώπου...